Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: allomorphy

Sort By:

Limit search:

Opaque Allomorphy in OT: Candidate Chains vs. Derivational Optimality Theory

100%

Rydzewski P.

Poznań Studies in Contemporary Linguistics

2010

vol. 46

issue 4

481-497

This article investigates the opacity in allomorphic processes in the masculine nominative plural of Polish nouns. It is shown that the discussed cases of allomorphy are opaque. Subsequently, it is examined whether Optimality Theory can account for the opacity in the Polish data and concluded that parallel evaluation is unable to handle the relevant examples. Next, the problem is reanalyzed within the theory of candidate chains in order to determine whether the theory is capable of providing a non-derivational account. However, this version of Optimality Theory fails to achieve the attested output. It is concluded that candidate chains are unable to handle the opaque generalizations. Finally, the non-derivational account is juxtaposed with Derivational Optimality Theory in order to prove that Optimality Theory must admit derivational levels.

Towards phrasal attachment of European Portuguese proclitics. A corpus-based inquiry into diachronic phonology-syntax interface

58%

Nkollo M., Malczewska B.

Linguistica Copernicana

2019

vol. 16

Ku nieafiksalnym związkom proklityka-czasownik w europejskiej odmianie języka portugalskiego. Badanie korpusowe nad zmianą w składni wywołaną czynnikami fonologicznymiArtykuł przybliża powody, dla których portugalskie (europejskie) zaimki atoniczne w pozycji prewerbalnej, dawniej stanowiące część innych wyrażeń, stały się wyrażeniami prozodycznie wprawdzie niesamodzielnymi, lecz składniowo samodzielnymi. Materiał empiryczny pochodzi z utworzonego przez autorów korpusu, opartego na tekstach z XVII, XVIII i XIX wieku, wydobytych z portugalskiej Narodowej Biblioteki Cyfrowej. Ważną rolę w ewolucji klityk odegrał model linearny zwany ‘interpolacją’, czyli brak styczności między przedczasownikową klityką a formą czasownika. Elementem, który jako jedyny mógł je rozdzielić w analizowanym czasie był wykładnik negacji não ‘nie’. Jego lokalizacja po zaimku eliminowała możliwość zmian alomorficznych, jakim ulegały w zwykłej proklizie zaimki 3 os. dopełnienia bliższego. To te właśnie zaimki były najczęściej oddzielone od formy czasownikowej przez não. Zmiana wyeliminowała bardzo trudne w przetwarzaniu mowy sekwencje sylab powstałych wskutek sąsiedztwa não-zaimek 3 os. (stąd popularność sekwencji o odwrotnym szyku: zaimek-não). Ponadto dowiedzione zostało istnienie tzw. samoistnej (nie wymuszonej) interpolacji. Analiza materiału językowego wskazuje, że była ona możliwa w kontekstach pozostawiających użytkownikom swobodę wyboru lokalizacji zaimka (przed bądź po czasowniku), a w których w obecnym portugalskim europejskim obowiązkowa stała się pozycja poczasownikowa.

Refine search results

1 Linguistica Copernicana

1 Poznań Studies in Contemporary Linguistics

1 Malczewska B.

1 Nkollo M.

1 Rydzewski P.

1 2019

1 2010

Search results

Opaque Allomorphy in OT: Candidate Chains vs. Derivational Optimality Theory

Towards phrasal attachment of European Portuguese proclitics. A corpus-based inquiry into diachronic phonology-syntax interface