W pierwszej części artykułu autorka skupia się na historycznych i technicznych aspektach wynalezienia fotografii od momentu pierwszych prac badawczych prowadzonych przez J.N. Niépce’go, po opatentowanie dagerotypii w 1839 r. przez L. Daguerre’a. W dalszej części wskazuje na szybkie rozpowszechnienie się fotografii; krótko opisuje sylwetki pierwszych polskich fotografów, którzy zasłużyli się w rozpowszechnieniu fotografii – J. Giwartowskiego, K. Beyera, W. Rzewuskiego i M. Strasza. Dalej zwraca uwagę na dyskurs toczący się na pocz. XIX w. pomiędzy środowiskami: artystycznym i fotografów, przytacza wypowiedzi m.in.: E. Delacroix, P. Delaroche’a, Ch. Baudelaire’a, L. Daguerre’a. Następnie opisuje początki związane z eksponowaniem fotografii na wystawach i w muzeach, m.in. w trakcie Pierwszej Wystawy Światowej w Londynie w 1851 r. oraz w Muzeum South Kensington w roku 1858. W dalszej części następuje prezentacja – na tle wydarzeń związanych z danymi wynalazkami – wybranych technik fotograficznych, m.in.: dagerotypii, papierów solnych, technik opartych na kolodionie, związkach dwuchromianów oraz chromianów, kalitypii, cyjanotypii. Następnie czytamy – odnoszący się do źródeł – opis możliwych zagrożeń związanych z degradacją, uszkodzeniami i ewentualną naprawą obrazów utrwalonych na fotografiach. Kolejna część artykułu poświęcona jest przedstawieniu ruchów artystycznych w sferze fotografii, jakie miały miejsce pod koniec XIX wieku. Artykuł zamyka przedstawienie zagadnień dotyczących m.in. wilgotności i temperatury przechowywania oraz eksponowania obiektów fotograficznych znajdujących się w zbiorach muzealnych, kwestii związanych ze środowiskiem PH materiałów i opraw oraz refleksja na temat potrzeby digitalizacji zbiorów.
In the second half of the 19th century silver photographs were made on various materials. Paper, textile and glass were most freguently used for th a t purpose. Occasionally, other less typical materials such as wood or metal were used. Photographs on these bases are found rathe r in works of amateurs th an in mass production, where paper was a dominating material. Photography of th a t time could exist on its own as a work of a rt or a produce of craftsmanship. On rare occasions it served as a base for paintings or wood-engravings. Some techniques, e.g. ambrotypography, ferrotypography, went with specific bases, while others could be excuted on various materials. In the majority of technique a silver picture was formed on a photographic emulsion or on the surface p re paring the base. In other techniques, e.g. on painting canvass, emulsion was not used; instead, the base was coated w ith a solution of photosensitive salt. Photographic emulsions and solutions for the prepa ra tion of the base were made on th e basis of proteins, colloidon, adhesive, agar-agar. Silver chloride, iodide, bromide and n itra te were employed. A silver picture was toned down in solutions of metal and nonmetal salts. This was necessary in the case of the so-called daylight papers, i.e. albumin, ” Aristo”, celloidine and salted paper. Pictures on these papers did not require chemical developing but due to an u n sa tisfactory colour they had to be toned down. The toning b ath was sometimes combined with fixation. Protos made in big qunatities in photographic shops were as a rule retouched by stippling, taching of spot covering techniques. A ready photo was varnished and put on cardboard.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.