Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  amnesia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Memory-dependent grief in Octavia Butler’s Fledgling

100%
Łapińska M.
Crossroads. A Journal of English Studies
|
2016
|
vol. 15
EN
The article explores grief as a memory-related emotional response to the loss of loved ones as presented in Octavia Butler’s fantasy novel Fledgling. The article deals with the inability to experience grief due to memory loss and the struggles that come with it. The reasons behind the inability of the main character to experience grief and its meaning are investigated. Two potential explanations are explored: the inability to experience grief as a result of general dissociative amnesia caused by the traumatic experience of witnessing the slaughter of one’s family and being left on the brink of death, and the possibility of the loss of affect induced by overwhelming feelings of loss. The grief over a person of whom the memories are intact is analyzed and contrasted with the lack of grief for the forgotten relatives. The idea of continuing bonds connected with the mourning process is briefly presented and illustrated using examples from Fledgling. The theory of five stages of grief formulated by the psychiatrist Elisabeth Kübler-Ross is briefly introduced. Some of the stages of Kübler-Ross’s theory (denial, anger and acceptance) are illustrated through the analysis of the grief experienced by the main character. The distinct inability to govern or temper the emotional response to death is presented. Grief is also briefly introduced as a possible bonding instrument.
2
Publication available in full text mode
Content available

Padaczka w diagnozie i terapii logopedycznej. Studium przypadku

86%
Panasiuk J.
Logopedia Silesiana
|
2018
|
issue 7
105-138
PL
Epilepsy in children leads to disorders in their psychomotor development or the loss of their acquired skills. Successful pharmacological treatment of epilepsy provides grounds for effective therapeutic measures. The goal of this article is to present the dynamics of neurodevelopmental disorders in the course of the severe symptomatic epilepsy with status epileptici which affected a 10-year-old girl. As a result of longitudinal studies, four stages were distinguished which determined the dynamics of development of the disease: 1) up to the age of 10, when the child’s psychomotor development proceeded correctly, 2) between the ages of 10 and 15, when, because of epilepsy, the disorders in the cognitive, linguistic, emotional, behavioural, motor, and vegetative spheres occurred, which assumed the form of profound dementia, 3) between the ages of 16 and 17, when the balance of the bioelectric activity of the brain was achieved owing to the optimisation of pharmacological treatment, 4) between the ages of 17 and 25, when, after the multi-specialist therapy, there was a significant improvement in the functioning of all the disordered spheres, which enabled the patient to finish junior and senior high school, apply to a university, obtain very good results in learning, and to achieve spectacular successes in sport.
3
Publication available in full text mode
Content available

Rejtan jako totem narodu. Amnezja gestu

72%
Klimczyk W.
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
|
2018
|
vol. 99
|
issue 1
65-85
EN
The article encourages treating an image of a gesture as a complex cultural event – a communication process, where following interpretations of an image reconfigure the initial gesture. This requires treating a presented gesture in terms of an argument, that is – as a political issue. As we embrace this approach by analysing Reytan’s gesture known from the Matejko’s famous painting, the article calls for a methodology of observing gesture while emphasising not its memory, but rather its amnesia, meaning the alternatives forgotten (psychologically repressed) in the process of gesture’s development.
4
Publication available in full text mode
Content available

Errance existentielle, mémoire du corps et langage primordial dans N’zid de Malika Mokeddem

72%
Dalmas F.
Quêtes littéraires
|
2022
|
issue 12
161-173
EN
This article explores a phenomenological outlook in the work of Algerian writer Malika Mokeddem. Such an approach departs from the standard scholarship on this author and proposes a wide-ranging alternative to postcolonial studies. The themes of nomadism, language of origin and corporeal expression are investigated through the lens of Merleau-Ponty’s “chair” and the pairing notions of “parole parlante” and “parole parlée.” A strong case study can be made with her novel N’zid (2001), which exploits the amnesia of the female protagonist sailing alone on the Mediterranean Sea, castaway from human interactions and without clues of her whereabouts. Inside and outside worlds meet up as she embarks on a silent journey to her innermost self and physical fantasies. Through uninhibited drawings and by reminiscing sensual flashbacks, she soothes her impaired memory and seizes back her blurred identity.
FR
Cet article explore une perspective phénoménologique dans l’œuvre de Malika Mokeddem. Une telle approche s’écarte de la critique habituelle sur l’écrivaine algérienne et propose une alternative aux analyses postcoloniales. Les thèmes du nomadisme culturel, de la langue d’origine et de l’expression corporelle sont investis à travers le prisme d’une « chair » merleau-pontienne avec les notions de « parole parlante » et « parole parlée ». Un cas d’étude peut être mené dans le roman N’zid (2001), dont la protagoniste féminine, dérivant sur un voilier en Méditerranée, est frappée d’amnésie sans aucun indice sur ses allers et venues. Les mondes intérieur et extérieur se rencontrent alors qu’elle s’embarque pour un périple silencieux vers son moi intime et ses fantasmes physiques. À travers des dessins décomplexés et des flashbacks sensuels évocateurs, elle corrige sa mémoire altérée et recouvre une identité occultée.
5
Publication available in full text mode
Content available

Edukacja wobec blokad systemu kulturowego

72%
Kwieciński Z.
Edukacja Międzykulturowa
|
2018
|
vol. 9
|
issue 2
17-31
EN
Experts in the Prognostic Committee of the Polish Academy of Sciences (M. Kleiber, J. Kleer and others) have found that Poland’s further development, as well as reducing the country’s civilizational backwardness compared with the developed Western countries, depend on whether Poland can overcome the barriers in its cultural system which have accumulated for many years. A modern and coherent educational system is a prerequisite for such a cultural change. The author believes that this dependence of Poland’s further development on a fundamental overhaul of the educational system is a problem of the highest degree of difficulty (an aporeme). This is because the current educational system is incoherent, pre – modern and beset by a number of pathologies. What is needed is a generally accepted change of the model of thinking about education – a paradigm change – that needs to be coupled with setting up a strategic institution at the highest state level which would consistently implement a long-term programme of changes in the educational system. The author cites two examples of such a successfully coupled change: in South Korea and in Russia. In South Korea, there has been a long process of progressive educational change which has emerged through resistance against the colonial tradition and military dictatorship. In Russia under Gorbachev, a proposal for a comprehensive educational change emerged suddenly, resulting from the work of outstanding intellectuals, as reactance to and inversion of the authoritarian and centralist solutions that had been applied for many years before, and using the familiar Western solutions. After Poland had regained independence in 1918, Polish educationalists also put forward modern and progressive proposals for changing the fundamentals of the educational system (L. Witkowski). However, these proposals were not understood, let alone implemented, for many decades that followed (due to war and communism). The author poses the question whether it is possible simultaneously to design systemic educational change and have it implemented by a politically independent and strategic executive body.
PL
Eksperci z Komitetu ds. Prognozy Polskiej Akademii Nauk (M. Kleiber, J. Kleer i inni) stwierdzili, że dalszy rozwój Polski, a także zmniejszenie zacofania cywilizacyjnego kraju w porównaniu z rozwiniętymi krajami zachodnimi, zależą od tego, czy Polska może pokonać bariery występujące w jej systemie kulturowym, które nagromadziły się z biegiem lat. Nowoczesny i spójny system edukacyjny jest warunkiem wstępnym takiej zmiany kulturowej. Autor uważa, że dalszy rozwój Polski zależy od fundamentalnego przeglądu systemu edukacyjnego, stanowiącego problem o najwyższym stopniu trudności (aporeme). Dzieje się tak dlatego, że aktualny system edukacji jest niespójny, przednowoczesny i nękany przez wiele patologii. Potrzebna jest ogólnie przyjęta zmiana modelu myślenia o edukacji – zmiana paradygmatu – któremu powinno towarzyszyć tworzenie instytucji strategicznej na najwyższym szczeblu. Instytucji, która konsekwentnie wdrażałaby wieloletni program zmian w systemie edukacji. Autor przytacza dwa przykłady tak udanej zmiany powiązanej: w Korei Południowej i Rosji. W Korei Południowej trwa długotrwały proces stopniowych zmian edukacyjnych, który pojawił się poprzez opór przeciwko tradycji kolonialnej i dyktaturze wojskowej. W Rosji, w czasie rządów Gorbaczowa, nagle pojawiła się propozycja kompleksowej zmiany wychowawczej, wynikającej z pracy wybitnych intelektualistów. Działania stanowiły reakcję i odwrócenie autorytarnych, centralizacyjnych rozwiązań, które były stosowane przez lata. Zamienione zostały one na zachodnie, sprawdzone rozwiązania. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku polscy pedagodzy wysunęli także nowoczesne i postępowe propozycje zmiany podstaw systemu edukacyjnego (L. Witkowski). Jednak propozycje te nie zostały zrozumiane, a tym bardziej wdrożone przez całe dziesięciolecia (z powodu wojny i komunizmu). Autor zastanawia się, czy możliwe jest jednoczesne zaprojektowanie systemowej zmiany edukacyjnej i wdrożenie jej przez politycznie niezależny i strategiczny organ wykonawczy.
6
Publication available in full text mode
Content available

Fantaisies et (dé)raisons de l’oubli chez Jean Giraudoux

58%
Coyault S.
Svět literatury – Časopis pro novodobé literatury (World of Literature – Journal for Modern Literatures)
|
2020
|
vol. XXX
|
issue Zvláštní číslo – Le monde de la littérature
101-108
EN
Among the traumas associated with the First World War, Giraudoux was particularly sensitive to amnesia, to the point of making it the main subject of a novel: Siegfried et le Limousin. Adapted to the scene in 1928, this novel contributed to author’s fame and inaugurated his collaboration with Louis Jouvet. In fact, the principle of forgetfulness persists throughout the whole Giraudoux’s work: comical, dramatic or poetic, and it is also the main pretext for a meditation on memory.
7
Publication available in full text mode
Content available

Pamięć i zapominanie w Pogrzebanym olbrzymie Kazuo Ishigury

58%
Gołębiowska U.
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
|
2020
|
issue 40
117-131
EN
Abstract: Memory and forgetting in Kazuo Ishiguro’s The Buried Giant The article examines the theme of memory and forgetting in Kazuo Ishiguro’s 2015 novel The Buried Giant. The novel offers a reflection on the role of forgetting in dealing with a traumatic past, an issue which remains relevant for individuals and societies alike. Although Ishiguro does not provide easy answers to the question of whether it is better to remember or to erase difficult memories, temporary amnesia emerges in the novel as a legitimate strategy: it allows individuals to maintain relationships and helps to prevent feuding nations from resuming violence. The other related issues that the article discusses include the problem of memory which inevitably returns after temporary amnesia/amnesty with its entrapment in competing politics of memory, the issue of collective memory and the relationship between memory and forgetting as well as the role of involuntary memory in the undermining of official discourses about the past. Twentieth-century conceptions and discourses on memory – Maurice Halbwachs’, Walter Benjamin’s, Marcel Proust’s, as well as Galen Strawson’s – have been mobilized to illuminate the concerns that the novel raises.    
PL
Abstrakt Celem artykułu jest odczytanie najnowszej powieści Kazuo Ishigury jako refleksji pisarza nad rolą pamięci i zapominania w życiu indywidualnym i zbiorowym. Wydany w 2015 roku Pogrzebany olbrzym odnosi się do kwestii niezmiennie aktualnej, dotyczącej zarówno jednostek jak i społeczeństw próbujących uporać się z traumatyczną przeszłością. Mimo że Ishiguro nie udziela łatwych odpowiedzi na pytanie o to, czy pamiętać o trudnych wydarzeniach, czy raczej je wymazać, tymczasowa amnezja jawi się w powieści jako uzasadniony zabieg, pozwalający jednostkom utrzymać relacje, a społeczeństwom uniknąć ponownego wybuchu przemocy. Zjawisko pamięci zbiorowej, problem pamięci, która nieuchronnie powraca po okresie amnezji/amnestii i jej uwikłania w konkurujące ze sobą polityki pamięci, wzajemne powiązanie pamięci i zapominania, rola pamięci mimowolnej w podważaniu oficjalnej narracji to kwestie, które powieść porusza i które zostały omówione w artykule w odniesieniu do XX-wiecznych koncepcji i dyskursów na temat pamięci: Maurice’a Halbwachsa, Waltera Benjamina, Marcela Prousta, a także współczesnego brytyjskiego filozofa Galena Strawsona.    
8
Publication available in full text mode
Content available

Język, mowa i komunikacja – ważną przestrzenią geragogiki specjalnej

44%
Zych A. A.
Labor et Educatio
|
2015
|
issue 3
397-410
PL
Przedmiotem tego artykułu jest mowa, język i komunikacja z osobami starszymi, którzy są niekiedy naznaczeni chorobą i/lub niepełnosprawnością. Europejskie społeczeństwo gwałtownie się starzeje. Trzydzieści lat temu Europę nazwano „podstarzałą Europą”, a dzisiaj powiada się, że Europa jest „starcem świata”… Dziś ludność Polski to „najszybciej starzejące się społeczeństwo w Europie…”. W artykule przedstawiono aktualne demograficzne, medyczne i społeczne problemy związane z starzejącym się społeczeństwem. Ostatnie dziesięciolecia przyniosły nową kategorię gerontologiczną i lingwistyczną zarazem, jaką jest elderspeak, czyli mowa starcza. W schorzeniach neurodegeneracyjnych i naczyniowych występują cztery „A” się: Amnezja, Agnozja, Apraksja i Afazja. Afazja powoduje trudności w konwersacji i komunikacji interpersonalnej. Paul Grice sformułował wiele lat temu klasyczne zasady kooperacyjnej konwersacji oraz maksymy komunikacyjne i/lub konwersacyjne, które obejmują: a) ilość przekazywanych informacji, b) jakość informacji, czyli ważność bądź znaczenie komunikatu, oraz c) odniesienie, czyli stosunek do osoby chorej. Artykuł zamyka konkluzja, że konieczne staje się tworzenie w najbliższych latach – w obrębie geragogiki specjalnej – nowej dziedziny logopedii, jaką będzie gerontologopedia, a przede wszystkim istnieje potrzeba stworzenia na polskich uczelniach nowego kierunku studiów podyplomowych z zakresu gerontologopedii.
EN
The subject of this paper is speech, language and communication of elderly people, which is sometimes marked by disease and/or by disability. European society is rapidly ageing. Thirty years ago Europe was named “oldish Europe”, today is “an old man of the world.” The Polish population today is “the most quickly ageing society in Europe…”. The paper presents real demographic, medical, and social problems – i.e. the health condition of the oldest generation. The last decades have brought a new gerontological and linguistic category called elderspeak. In vascular and neurodegenerational illnesses we have four “A”: Amnesia, Agnosia, Apraxia, and Aphasia. Aphasia makes difficult conversation and interpersonal communication. Paul Grice formulated many years ago the classic principles of cooperative conversation and communication: – the quantity of information, – the quality of information, that is the validity or the meaning of messages, and – reference, that is relation to a sick person. The paper ends with the conclusion that in the future it is necessary to create – on the ground of special geragogics – a new field of logopaedics – gerontologopaedics, and above all to create at Polish universities postgraduate studies in gerontologopaedics.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.