Search results

1

Ocena skuteczności dogoterapii w rehabilitacji dzieci z zespołem Downa. Doniesienie wstępne

100%

Boguszewski D., Świderska B., Adamczyk J. G., Białoszewski D.

Medical Review

|

2013

|

issue 2

194–202

PL

Wstęp. Dzieci niepełnosprawne, podobnie jak ich pełnosprawni rówieśnicy, powinny mieć możliwość posiadania hobby. Poprzez niestandardowe formy wspomagania terapii można, realizując cele rehabilitacyjne, kształtować u dziecka zainteresowania, rozwijać pasje. Głównym celem poznawczym badań była ocena skuteczności zajęć dogoterapii jako metody wspomagania terapii dzieci z zespołem Downa. Materiał i metody. Badaniami objęto 36 dzieci z zespołem Downa. Średni wiek badanych to 11,2 lat. Ponadto 19 z nich uczęszczało na zajęcia dogoterapii w ramach wspomagania terapii. Większość dzieci charakteryzowała się umiarkowanym (n=19) lub znacznym (n=11) stopniem niepełnosprawności. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym była autorska ankieta wypełniana przez rodziców dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Ankieta składała się z 21 pytań. Dotyczyły one oceny sprawności fizycznej dziecka, zmian w zakresie lokomocji, samoobsługi oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej od momentu rozpoczęcia zajęć. Wyniki. Większość dzieci uczestniczących w zajęciach dogoterapii poczyniło znaczące postępy w zakresie komunikowania się z otoczeniem (95%) i pewności siebie (89%). Zaobserwowano znaczną poprawę samodzielności, trybu życia oraz uspołecznienia. W stosunku do grupy porównawczej różnice były istotne statystycznie (p<0,001). Wyraźnych różnic pomiędzy grupami nie stwierdzono w zakresie sprawności fizycznej. Wnioski. 1. Zajęcia dogoterapii dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną są formą terapeutyczną dotąd niedostatecznie poznaną, jednak wyniki osiągnięte przez dzieci z grupy badanej wskazują na jej wysoką skuteczność. 2. Zachodzi potrzeba poszukiwania i ewaluacji innych alternatywnych form wspomagania terapii dzieci niepełnosprawnych.

EN

Introduction. Similarly to their healthy peers, handicapped children should have the possibility of fulfilling their hobbies. Apart from rehabilitating, non-standard forms of therapy help shape the child’s interests, develop the child’s passions. The main aim of this study was to evaluate the effectiveness of therapy dog sessions as a supplementary therapeutic method dedicated to children with Down Syndrome. Material and methods. The research was carried out on a group of 36 children with Down Syndrome. Their average age was 11.2. 19 of them attended dog therapy sessions conducted as part of their therapies. The majority of children were characterized by moderate (n=19) and severe (n=11) mental retardation. The diagnostic poll method was applied in the research. The research tool was an authorial survey filled in by the parents of children suffering from mental retardation. The survey comprised of 21 questions concerning the child’s physical fitness, locomotion lesions, self-care and visual-motor coordination from the beginning of the classes. Results. Majority of children attending dog therapy sessions made considerable progress in their ability to communicate with the environment (95%) and self-confidence (89%). Improvement was also noted in the area of lifestyle and sociality. Differences between the judo group and the control group were statistically significant (p<0.001). However, distinguishable differences were not recorded in the area of physical fitness. Conclusions. 1. The therapeutic value of dog therapy dedicated to children with mental retardation has not been recognized yet. However, the results achieved by a group of patients attending them clearly indicate their high effectiveness. 2. There is the need to look for and evaluate new form of supporting therapy children with mental retardation.

2

Dogoterapia jako metoda wspomagania procesu rehabilitacji dzieci

100%

Chrost S.

Rozprawy Społeczne

|

2018

|

vol. 12

|

issue 3

64-72

PL

Wstęp. Autor artykułu przedstawia, na podstawie badań, korzyści z zastosowania dogoterapii we wspomaganiu rozwoju i rehabilitacji dzieci. Materiał i metody. W badaniach przeprowadzonych na terenie województwa świętokrzyskiego zastosowano metodę indywidualnych przypadków, posłużono się techniką wywiadu, którego udzieliło siedem osób (dwie terapeutki i pięcioro rodziców), które opisały przypadki siedmiorga dzieci uczestniczących w procesie dogoterapii. Dzieci (Kamila, Karolina, Karol, Bartek, Mateusz, Sylwia, Miłosz) były w przedziale wiekowym 6-11 lat i każde z nich przejawiało trudności w prawidłowym rozwoju lub było dotknięte niepełnosprawnością. Wyniki. Badania ukazały, że głównymi korzyściami z zastosowania dogoterapii jest zdecydowana poprawa w różnych sferach: sferze społecznej (kontaktów interpersonalnych), sferze samooceny (rozwinięta śmiałość i odwaga), sferze senso-motorycznej (mówieniu, czytaniu, poruszaniu się, kontrolowaniu emocji), sferze motywacji do działania czy rozwinięcia poczucia odpowiedzialności. Wnioski. Z zebranego materiału badawczego wynika, że obecność czworonoga na zajęciach pozwala dziecku odprężyć się, wyciszyć, obniża poziom lęku oraz kształtuje trwałą więź. Należy pamiętać, że do zajęć dogoterapeutycznych nie mogą być skierowani pacjenci posiadający otwarte rany na ciele, alergię na sierść psa, przejawiający paniczny lęk wobec zwierząt, pacjenci agresywni, z ADHD, pacjenci ze schorzeniami psychicznymi. Z tych powodów wybór dogoterapii jako metody wspomagającej rehabilitację powinien być wcześniej potwierdzony odpowiednimi informacjami na temat stanu zdrowia psychicznego pacjenta, poziomu jego agresji oraz występowania innych cech niepożądanych.

EN

Introduction. The author of the article presents, on the basis of research, the benefits of using dog therapy in supporting the development and rehabilitation of children. Material and methods. In the research conducted in Świętokrzyskie Province, the method of individual cases was applied, the interview technique was employed with interviews given by seven people (two therapists and seven parents), who described cases of seven children participating in dog therapy. Children (Kamila, Karolina, Karol, Bartek, Mateusz, Sylwia, and Miłosz) were in the age group of 6-11 years. Each of them manifested difficulties in normal development or were affected by disability. Results. The research showed that the main benefit of applying dog therapy is a definite improvement in various spheres: the social sphere (interpersonal contacts), self-esteem (development of boldness and courage), the sensorimotor sphere (speaking, reading, walking, controlling emotions), motivation to take action or to develop a sense of responsibility. Conclusions. The collected research material demonstrates that the presence of a dog in the classroom allows the child to relax and calm down. It also lowers the level of anxiety and shapes a lasting bond. It should be noted that patients with open wounds on the body, allergic to dog’s fur, having obsessive fear of animals, aggressive ones, patients having mental disorders or ADHD, cannot be referred for dog therapy activities. For these reasons, choosing dog therapy as a method of rehabilitation should be previously confirmed by appropriate information on the patient’s mental health, the level of their aggression and other undesirable traits.

3

Typologia ośrodków zooterapii a ich rozwiązania przestrzenne. Zooterapia w przestrzeni miejskiej

84%

Kleszcz J.

Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

|

2016

|

issue 2(19)

128-158

PL

Projektowanie ośrodków zooterapii stanowi nową dziedzinę wiedzy, a zarazem sztuki projektowej, której podstawy teoretyczne są dopiero tworzone. Obecnie istniejące w Polsce ośrodki stosujące jako metodę terapeutyczną terapię kontaktową z udziałem zwierząt powstają głównie w oparciu o zasady tworzenia przestrzeni terapeutycznych stosujących terapie konwencjonalne. Nie są dostosowane do przebywania stałego bądź czasowego również zwierząt lub, jeśli ośrodek powstaje w oparciu o przestrzenie służące zwierzętom, wymagają one natychmiastowego dostosowania do obecności osób niepełnosprawnych. Słusznym natomiast, w myśl zasady holistycznego ujęcia przestrzeni miejskiej, jest opracowanie takiego schematu przestrzennego projektowania ośrodków zooterapii, by opierał się on na tworzeniu nie tylko ośrodków o architekturze dostosowanej do rodzaju wprowadzanej terapii, lecz zwłaszcza do każdego z użytkowników przestrzeni takiego ośrodka – zarówno ludzi, jak i zwierząt. Dlatego też architektura projektowana również dla zwierząt w niedalekiej przyszłości będzie stanowiła o jakości przestrzeni dla ludzi. Początki takiego procesu obserwujemy już chociażby w pracach nad tzw. Animal Aided Design, czy przestrzeniami międzygatunkowymi. W ten sposób nowo tworzone ośrodki będą mogły w przyszłości stanowić element większej struktury miejskich przestrzeni integracyjnych.

EN

Animal therapy centres design is a new discipline of science, but also of design which is being created at the very moment. Nowadays Polish centres incorporating animal therapies in their treatment programme are being opened mostly basing on functional schemes of conventional therapy centres. They are not adjusted for temporary nor permanent residence of animals or, if the centre is being established basing on the space for animals, not adjusted for disabled. It is legitimate, however, analyzing holistic approach towards urban planning, to base it on architecture convenient for the type of implemented therapy, but mostly for each of the centre’s users – both human and animals. Therefore architecture designed also for animals would be the main determinant of the space quality in the nearest future. The beginning of this process is observed nowadays in ideas such as Animal Aided Design or poly-species space. That is why newly established centres can be, in the nearest future, parts of larger city structures of integrative space.

Refine search results

1 Medical Review

1 Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

1 Rozprawy Społeczne

1 Adamczyk J. G.

1 Białoszewski D.

1 Boguszewski D.

1 Chrost S.

1 Kleszcz J.

1 Świderska B.

1 2018

1 2016

1 2013

Ocena skuteczności dogoterapii w rehabilitacji dzieci z zespołem Downa. Doniesienie wstępne

Dogoterapia jako metoda wspomagania procesu rehabilitacji dzieci

Typologia ośrodków zooterapii a ich rozwiązania przestrzenne. Zooterapia w przestrzeni miejskiej