Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: anti-literature

Sort By:

Limit search:

Powiedziane — zasłyszane — zapisane. Przepisywanie „z życia” w literaturze polskiej lat siedemdziesiątych XX wieku

100%

Karpowicz A.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

2014

vol. 57/114 z. 2

123-137

Tekst jest próbą odpowiedzi na pytanie, dlaczego w latach siedemdziesiątych XX wieku w literaturze polskiej wielu twórców odwoływało się do języka potocznego, czasem sugerując wręcz, że ich utwory artystyczne są w całościowym lub częściowym zapisem gotowych, zasłyszanych wypowiedzi lub całych opowieści tak zwanych zwykłych ludzi. Jakie pytania stawiała tamta rzeczywistość, skoro odpowiedzią na nie stawał się potoczny język mówiony, a codzienne wypowiedzi miały urastać do rangi literatury? Zestawienie ze sobą trzech wyrazistych, choć różnych znaczeniowo, przypadków (Miron Białoszewski, Janusz Anderman, Ryszard Schubert) stosowania techniki „przepisywania” literatury z życia i zapisywania „żywej mowy” ukazuje wachlarz możliwości i znaczeń, jakie niesie ta technika, jednocześnie wydobywa jej egzystencjalne i kulturowe sensy.

The text is an attempt to answer the question why in the seventies of the twentieth century in Polish literature, many authors referred to the everyday language, sometimes even suggesting that their artistic works are integrally or partially record of complete spoken utterances or entire stories of so-called “ordinary people”. What questions did that reality put, since the answer was everyday spoken language, and the daily utterances have escalated to the level of literature? The combination of the three distinct, but different in meaning (Miron Białoszewski, Janusz Anderman, Ryszard Schubert) the uses of the technique of “rewriting”of literature and saving “living speech” shows the range of possibilities and meanings posed by this technique and at the same time it brings out its existential and cultural meanings.

„Strefa zgniotu” Elizy Kąckiej w perspektywie nurtu antyliteratury

80%

Andrulonis K.

Pamiętnik Literacki

2024

vol. 115

issue 2

105-123

W szkicu autor poddaje analizie tytuł utworu „Strefa zgniotu” Elizy Kąckiej oraz jego strukturę, wskazując na cechy świadczące o antyliterackości tekstu, takie jak afabularność i rezygnacja z fikcjonalności. Obserwacje te zostają pogłębione przez przyjrzenie się narracji i określenie, w jakiej mierze można ją uznawać za autobiograficzną. Przedmiotem badań jest też warstwa genologiczna, która wyróżnia się idiomatycznością na tle istniejących rozwiązań gatunkowych, choć zarazem czerpie z wielu inspiracji, np. z dziennika intymnego czy z tekstów zwanych przez Ryszarda Nycza sylwami współczesnymi. Ważny punkt rozważań stanowi osadzenie „Strefy zgniotu” w tradycji nurtu antyliteratury (a zwłaszcza porównanie z utworami Mirona Białoszewskiego); w wątek ten zostaje wpleciona analiza konkluzji socjologicznych, do jakich skłania omawiany zbiór.

The author of the sketch analyses the title of Eliza Kącka’s work “Strefa zgniotu” (“Crash Zone”) and its structure, pinpointing its anti-literary features such as counter-fictionality and rejection of fictionality. The observations are made more insightful since Andrulonis examines the narration and assesses the extent to which the story can be regarded autobiographical. The subject of scrutiny is also the literary genetic matter characterised by idiomaticity against the background of the existing patterns of the genre, though it also draws from other inspirations, e.g. the private diary or texts that Ryszard Nycz calls contemporary sylvae. Placing “Crash Zone” into the trend of anti-literature tradition (especially a comparison with pieces by Miron Białoszewski) serves as an important point of reference. This train of thoughts is enriched by analysis of sociological conclusions which the story induces.

Refine search results

1 Pamiętnik Literacki

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

1 Andrulonis K.

1 Karpowicz A.

1 2024

1 2014

Search results

Powiedziane — zasłyszane — zapisane. Przepisywanie „z życia” w literaturze polskiej lat siedemdziesiątych XX wieku

„Strefa zgniotu” Elizy Kąckiej w perspektywie nurtu antyliteratury