Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  antipedagogy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

АЛЬТЕРНАТИВНІ РОЛІ ВЧИТЕЛЯ: В ПОШУКАХ ОСВІТНЬОГО ДІАЛОГУ

100%
Заболотна О.
Педагогічні науки: теорія, історія, інноваційні технології
|
2014
|
issue 8(42)
332-340
EN
The article is devoted to the teacher’s roles transformations in the context of alternative education. The idea of pedagogy of the oppressed by Paolo Freire has been presented in detail. A short outline of the book’s history has been given. The social and political roots of the education as the oppression tool have been shown. The banking concept of education has been criticized as the one that contradicts the idea of freedom and democracy. The author reinforces the idea that democratic changes of education gave start to different alternative visions of the teacher’s role, which were expressed through different approaches to education that constituted branches of alternative pedagogy. As it is shown in the article, Antipedagogy, Critical Pedagogy, Gestalt Pedagogy, Emancipation Pedagogy, Transgressive Pedagogy questioned the teacher’s traditional role of being the only source of knowledge able to pass it to students as objects of teaching. Different changes in the teacher’s roles have been demonstrated: the neglected one (in Antipedagogy), the one of the transformational intellectual assisting in criticizing everything (in Critical Pedagogy), the thoughtful facilitating partner (in Gestalt Pedagogy), the child’s self-actualization supporter (Emancipation Pedagogy), the dialogue learning organizer (Transgressive Pedagogy). The author draws a conclusion that the teacher’s role has been transformed with the stress moved from teaching to learning; when both the teacher and the student are partners in their reciprocal learning.
2

W trosce o wiedze pedagogiczną/wiedzę w pedagogice wolną od iluzji - część I

58%
Sztaba M.
Roczniki Pedagogiczne
|
2012
|
vol. 4(40)
|
issue 3
5-28
XX
Pedagogical expertise/knowledge in pedagogy is created in a social context. Knowing the state of knowledge in pedagogy, is also discovering various illusions. Because education is a discipline of a social sciences and humanities, it uses achievements of many sciences, and as they are, it is threatened by illusions. In the article the problem of sources and types was taken on, as well as processes of formation and distribution of pedagogical knowledge. Then the typology was presented, and ways of understanding the illusion. As an example of the illusion as it appears in the pedagogical knowledge in education, antipedagogy as well as gender pedagogy is presented. In light of the analysis made in this article, effective way to counter any illusions, in education as well as in other sciences, there’s concern for ontological, epistemological, methodological and axiological basis for the creation and popularization of scientific knowledge.
3
Publication available in full text mode
Content available

Tropami Paolo Freire: w poszukiwaniu edukacyjnego dialogu

58%
Zabolotna O.
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
|
2016
|
vol. 29
|
issue 2
EN
The article is devoted to the transformations of the teacher’s roles in the context of the alternative education. The idea of the ‘pedagogy of the oppressed’ by Paolo Freire has been presented in details. A short outline of the book’s history has been given. The social and political roots of the education as the tool  of oppression have been shown. The banking concept of education has been criticized as the one that contradicts the idea of freedom and democracy.The author reinforces the idea that democratic changes of education gave start to different alternative visions of the teacher’s role, which were expressed through different approaches to the education that constituted branches of the alternative pedagogy. As it is shown in the article, antipedagogy, critical pedagogy, Gestalt pedagogy, emancipation pedagogy, transgressive pedagogy questioned the  teacher’s traditional role of being the only source of knowledge able to pass it to students as objects of teaching. Different changes in the teacher’s roles have been demonstrated: the neglected one (in antipedagogy), the one of the transformational intellectual assisting in criticizing everything (in critical pedagogy), the thoughtful facilitating partner (in Gestalt pedagogy), the child’s self-actualization supporter (emancipation pedagogy), the dialogue learning organizer (transgressive pedagogy).The author draws the conclusion that the teacher’s role has been transformed with the stress transfered from teaching to learning; when both the teacher and the student are partners in their reciprocal learning.
PL
Artykuł poświęcony jest zmianie roli nauczyciela w świetle pedagogiki alternatywnej. Rozpatrzono tu idee pedagogiki uciśnionych, zaproponowanej przez brazylijskiego uczonego Paulo Freire. Ukazano społeczny i polityczny wpływ edukacji jako narzędzia ucisku. Przedstawiono krótką historię powstawania i publikacji książki "Pedagogika uciśnionych" i wpływ idei w niej zawartych na różne rodzaje pedagogiki alternatywnej. Rozpatrzono krytykę bankowej koncepcji edukacji, która jest sprzeczna z ideami wolności i demokracji.Autor artykułu uzasadnia tezę, iż demokratyczne zmiany w edukacji stały się podstawą wielu alternatywnych wizji roli nauczyciela, które są specyficzne dla różnych typów pedagogiki alternatywnej. W artykule wykazano, że antypedagogika, pedagogika krytyczna, pedagogika Gestalt, edukacja emancypacyjna kwestionują tradycyjną rolę nauczyciela, która polega na tym, że on jest jedynym źródłem wiedzy, którą przekazuje uczniom. Pokazano różne zmiany roli nauczyciela: od kompletnego jej negowania (w antypedagogice) do roli transformacyjnego intelektualisty, która pomaga krytykować wszystko (w pedagogice krytycznej), wrażliwego partnera-facylitatora (w pedagogice Gestalt), facylitatora samorealizacji dziecka (w pedagogice emancypacyjnej) i organizatora nauczania opartego na dialogu (w pedagogice transgresyjnej).Wykazano również konieczność zmian w edukacji mających na celu przezwyciężenie presji wywieranej na ucznia i biernego uczenia się. Podkreślono znaczenie dialogu, w którym nauczyciel i uczniowie działają na zasadach równości.
4

W trosce o wiedzę pedagogiczną/wiedzę w pedagogice wolną od iluzji (cześć II)

58%
Sztaba M.
Roczniki Pedagogiczne
|
2014
|
vol. 6(42)
|
issue 1
9-31
PL
Wiedza pedagogiczna/wiedza w pedagogice tworzona jest w społecznym kontekście. Poznać stan wiedzy w pedagogice, to zarazem odkryć obecne w niej różne iluzje. Pedagogika bowiem, będąc dyscypliną z obszaru nauk społecznych i humanistycznych, korzysta z dorobku wielu nauk i tak jak one jest zagrożona różnorakimi iluzjami. W drugiej części artykułu autor „poszukuje” sposobów przeciwdziałania iluzjom, tak w pedagogice, jak i w innych naukach, poprzez świadomą troskę o ontologiczne, epistemologiczne, metodologiczne oraz aksjologiczne podstawy tworzenia i popularyzowania wiedzy naukowej.
EN
Pedagogical expertise/ knowledge in pedagogy is created in a social context. Knowing the state of knowledge in pedagogy, is also discovering various illusions. Because education is a discipline of a social sciences and humanities, it uses achievements of many sciences, and as they are, it is threatened by illusions. In the article the problem of sources and types was taken on, as well as processes of formation and distribution of pedagogical knowledge. Then the typology was presented, and ways of understanding the illusion. As an example of the illusion as it appears in the pedagogical knowledge in education, antipedagogy as well as gender pedagogy is presented. In light of the analysis made in this article, effective way to counter any illusions, in education as well as in other sciences, there's concern for ontological, epistemological, methodological and axiological basis for the creation and popularization of scientific knowledge.
5
Publication available in full text mode
Content available

Pedagogika czy antypedagogika? Wokół kryzysu współczesnej edukacji z perspektywy filozoficznej

51%
Domeracki P.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
|
2016
|
vol. 41
|
issue 1
EN
The article is an attempt of a diagnosis and criticism of the state of the contemporary education, in particular in Poland but not only, as at the level of the lower education as – but to a lesser extent – higher education. It is made in view of the declined through all the cases in the public sphere crisis, with whom a native system of education is today faced. The author of this text collects and enumerates some key, in his opinion, reasons of that crisis, trying to avoid in its description easy labelling, radicalism or utopianism. The author’s criticism is raised in particular by: lack of a far-reaching, non-particularist and nonpoliticized vision of the educational system in Poland; permanent, experimentative, ad hoc and superficial reformism as well as following from it instability and – as a consequence of it – disfunctionality of the system and bodies responsible for education; paralysing and thus patologizing the education, uncritical (or [too] less reflective) attitude towards bureaucratization, standardization and some different control systems. The article puts also a question if the crisis of the contemporary education that also consists of the crisis of the contemporary pedagogy as science. Consequently it culminates in a question if the solutions and strategies applied to the contemporary education, infected by the crisis, do not transmute into their antipedagogic opposite.
PL
Prezentowany artykuł ma charakter diagnozy i krytyki stanu współczesnej edukacji, szczególnie w Polsce, tak na poziomie szkolnictwa niższego, jak i – choć w mniejszym zakresie – szkolnictwa wyższego. Czyni się to w kontekście odmienianego przez wszystkie przypadki w domenie publicznej kryzysu, z jakim boryka się współcześnie rodzimy system oświaty. Autor tekstu zbiera i enumeruje newralgiczne, jego zdaniem, motywy owego kryzysu, starając się w jego opisie unikać łatwego etykietowania, radykalizmu czy utopijności. Jego krytykę budzą zwłaszcza: brak dalekosiężnej, niepartykularystycznej i niespolityzowanej wizji systemu edukacji w Polsce; ciągłe, eksperymentatorskie, doraźne i powierzchowne reformatorstwo i wynikająca z niego niestabilność, a w konsekwencji dysfunkcjonalność systemu i organów odpowiadających za oświatę; paraliżujące, a w efekcie patologizujące edukację bezkrytyczne (lub [za] mało refleksyjne) nastawienie na jej biurokratyzację, standaryzację i systemy kontroli. Artykuł stawia też pytanie, czy na kryzys współczesnej edukacji nie składa się również kryzys współczesnej pedagogiki jako nauki. W rezultacie kulminuje on w pytaniu, czy rozwiązania i strategie stosowane we współczesnej edukacji, zakażone kryzysem, nie przeobrażają się przypadkiem w swoje antypedagogiczne przeciwieństwo.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.