Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: antropologia doświadczenia

Sort By:

Limit search:

Złote spoiwa. Problem przekładu w tańcu na przykładzie klasycznego tańca japońskiego

100%

Umeda H.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

2020

vol. 111

issue 4

73-87

In his essay The Task of the Translator, Walter Benjamin compared literary translation to fragments of a broken vessel that need to be put together. Applying Benjamin’s metaphor to the world of dance, this article proposes to look at the practice of the Japanese classical dance as a translation process that occurs at the level of the body. Kirsten Hastrup’s anthropology of experience is proposed as the methodological perspective. Basing on her own body and many years of personal experience with nihon buyō as the field of her ethnographic research, the author reflects on her dual role of a dancer and a researcher, and her double – half-Japanese and half-Polish – identity. Reconstructing her experience of learning the dance, primarily the mistakes she made at the early stage, she looks into the process of transforming the body. With the dance recognised as a kind of a language, she proposes to approach it and its practice like a form of reading. Through a detailed analysis of different positions of the body and putting the body in motion, she searches for the possible ways to understand the dance and its translation. While doing so, she highlights this long-term process as a prerequisite for such a translation to occur.

Między stereotypem a mitem – huculski Józef Wittlin

70%

Choroszy J. A.

TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

2021

vol. 6

issue 16

35-48

У двох повістях Юзефа Віттліна, в «Солі землі» та у збереженому фрагменті «Здорової смерті», знаходяться численні посилання на гуцульську тематику (Гуцульщина та її мешканці гуцули). Письменник застосував стереотипи і міфи, які вже використовувалися у ХІХ столітті, переносячи їх на дві постаті головних героїв. В післявоєнній кореспонденції з Станіславом Вінцензем, автором циклу «На високій полонині», ці згадки та звертання до Гуцульщини, Віттлін пов’язує з власною особистою ситуацією на еміграції. Автор статті ставить питання про зв›язок, який існує між гуцульськими мотивами в текстах, що належать вже до історії літератури і цих мотивів в егодокументах. Це метод, що дозволяє проаналізувати цю взаємозалежність є антропологією пережитого і походить з герменевтики Вільгельма Дільтея, удосконалений Едвардом М. Брунером.

Two novels by Józef Wittlin: Sól ziemi (The Salt of the Earth) and the preserved fragment of Zdrowa śmierć (Healthy Death) contain numerous references to the Hutsul motifs (The Hutsul Land and the Eastern Carpathian highlanders). The writer applied the stereotype and the myth established in the 19th century onto to the two main characters. In the post-war correspondence with Stanisław Vincenz, the author of the series Na wysokiej połoninie (On the High Uplands), Wittlin connects the allusive references with his personal situation in exile. The author of the paper poses questions about the connection among the Hutsul topics in the texts from the history of literature and egodocuments, describing it through the lenses of the anthropology of experience derived from Wilhelm Dilthey’s hermeneutics, further developed by Edward M. Bruner.

W dwóch powieściowych dziełach Józefa Wittlina, w Soli ziemi i zachowanym fragmencie Zdrowej śmierci, znajdują się liczne odniesienia do tematyki huculskiej (Huculszczyzny i wschodniokarpackich górali). Pisarz wykorzystał stereotyp i mit wypracowane w XIX wieku, przenosząc je na dwie postaci głównych bohaterów. W powojennej korespondencji ze Stanisławem Vincenzem, autorem cyklu Na wysokiej połoninie, aluzyjne odwołania do Huculszczyzny Wittlin wiąże z własną sytuacją osobistą na emigracji. Autor opracowania stawia pytanie o związek, jaki istnieje między wątkami huculskimi w tekstach należących do historii literatury i w egodokumentach. Metodą, która pozwala opisać tę relację, jest antropologia doświadczenia wywodząca się z hermeneutyki Wilhelma Diltheya, a rozwinięta przez Edwarda M. Brunera. W dwóch powieściowych dziełach Józefa Wittlina, w Soli ziemi i zachowanym fragmencie Zdrowej śmierci, znajdują się liczne odniesienia do tematyki huculskiej (Huculszczyzny i wschodniokarpackich górali). Pisarz wykorzystał stereotyp i mit wypracowane w XIX wieku, przenosząc je na dwie postaci głównych bohaterów. W powojennej korespondencji ze Stanisławem Vincenzem, autorem cyklu Na wysokiej połoninie, aluzyjne odwołania do Huculszczyzny Wittlin wiąże z własną sytuacją osobistą na emigracji. Autor opracowania stawia pytanie o związek, jaki istnieje między wątkami huculskimi w tekstach należących do historii literatury i w egodokumentach. Metodą, która pozwala opisać tę relację, jest antropologia doświadczenia wywodząca się z hermeneutyki Wilhelma Diltheya, a rozwinięta przez Edwarda M. Brunera.

Refine search results

1 Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

1 TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

1 Choroszy J. A.

1 Umeda H.

1 2021

1 2020

Search results

Złote spoiwa. Problem przekładu w tańcu na przykładzie klasycznego tańca japońskiego

Między stereotypem a mitem – huculski Józef Wittlin