Search results

1

Kulturowe badania dzieciństwa. Zarys problemu

100%

Wróblewski M.

Literatura Ludowa

|

2018

|

vol. 62

|

issue 4-5

EN

The article demonstrates a complex problem which relates to the process of describing and analysing texts created by children. The author argues that children’s texts reflect the phenomenon of childhood and therefore enable us to distinguish features constituting a cultural picture of a child. The study of the history of the everyday may rely on diverse forms of children’s creativity, such as literary works, diaries, children’s folklore, films, arts, memories or school notebooks. Children’s perspectives recorded in texts written by them (and partly in children’s folklore) do not provide direct evidence of childhood because of the fact that language demands of their users (both young and adult) a certain knowledge and skills. Therefore, a young author has to “struggle” with language as it resists children’s artistic endeavours. Traces of this “struggle” (for example, semantic or syntactic mistakes), left by young authors, can reveal interesting evidence about childhood.

PL

W artykule podjęty został problem opisu i analizy różnych tekstów kulturowych, tworzonych przez dziecko. Nazwane one zostały „autodziecięcymi tekstami kulturowymi”, co ma wskazywać na ich funkcję (auto)deskryptywną, która odnosi się do kulturowego obrazu dzieciństwa. Różne wytwory dziecięce, np.: utwory literackie, literatura diarystyczne, folklor, filmy, sztuka, ale także zeszyty szkolne i pamiętniki-sztambuchy, mogą być wykorzystywane w badaniach nad historią codzienności. Uwzględniając perspektywę dziecięcą utrwaloną w tekstach pisanych (i w pewnym stopniu oralnych) należy pamiętać o tym, że nie są one bezpośrednim świadectwem dzieciństwa jako kulturowego faktu. Dzieje się tak ze względu na medium języka, które wymaga od użytkownika pewnej wiedzy i umiejętności w zakresie posługiwania się nim. Zatem dziecięcy autor (skryptor), tworząc tekst, pozostawia w nim „ślady” swoich zmagań z materią językową, co wpływa z kolei na ich syntaktyczną, semantyczną i metaforyczną strukturę.

2

„To nie choroba czy zespół” – dziecko i współczesne dyskursy o wrażliwości

84%

Rakoczy M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2018

|

vol. 103

|

issue 4

141-156

EN

The paper presents a study of the category of hypersensitivity based on Polish parenting websites and a discourse on children and child rearing. Using discourse analysis methods and findings from new childhood studies, the author explores the current aporias regarding sensitivity. She analyses social narratives entailed in them, including those concerning child education and upbringing, related to modern biopolitics and various risk discourses according to which the responsibility for the proper control and development of the child’s sensitivity lies within the parent-expert. Based on the studied material, a thesis is formed that connects the discourse on hypersensitivity with modern, also neoliberal, thinking, pointing to the post-moralistic implications of this relationship – possible outcomes of treating child development as a strictly individualistic process. The article also shows mechanisms of depriving children of subjectivity through discursive child management, in which the child is no longer a person and becomes merely a representative of certain characteristics of a specific group of population recognized as hypersensitive.

3

THE ANTHROPOLOGY OF CHILDHOOD AS AN ACADEMIC COURSE (PART OF THE TEACHING SPECIALIZATION)

51%

Michułka D., Waksmund R.

Polonistyka. Innowacje

|

2017

|

issue 5

137-150

PL

Artykuł ma na celu pokazanie, jakie miejsce w akademickiej dydaktyce polonistycznej (w ramach programu specjalizacji nauczycielskiej) może zająć w XXI wieku przedmiot antropologia dziecka i dzieciństwa. Po wielu latach żmudnych eksploracji kultury dziecka, dziecięcego folkloru, etnografii dzieciństwa, socjologii dzieciństwa, pedagogiki i psychologii dziecka, dyskusji nad związanych z eksponowaniem interdyscyplinarności w tychże badaniach (od pracy Ellen Key, przez Janusza Korczaka, po Philipa Ariésa czy Paula Hazarda) wiedza o literaturze dla dzieci i młodzieży, a z czasem także i wiedza o kulturze dziecka znalazły się wreszcie w programach kształcenia polonistycznego na studiach uniwersyteckich. W czasach nowożytnych dodatkowy materiał źródłowy w obrębie tego przedmiotu stanowiłyby również pamiętniki i wspomnienia, pozwalające wnikać w świat przeżyć dziecka, zarówno ludycznych, jak i traumatycznych, nierzadko obarczonych stygmatem tabu. Osobne miejsce zajmowałaby tu nie tylko literatura, której tematem jest kultura pamięci i przeszłości, ale także świadectwa dzieci z okresu holocaustu (zagadnienie to – jak wiemy – weszło już na stałe do repertuaru szkolnej edukacji polonistycznej). Nasza współczesność, niosąca młodym pokoleniom wielorakie zagrożenia (kryzys rodziny, narkotyki, molestowanie seksualne, prostytucja dziecięca, bezdomność, sekty religijne, wyzysk poprzez pracę, rozpasanie konsumpcyjne, uzależnienie od Internetu itp.), to już domena socjologii dzieciństwa i dorastania, ale także związana mocno z antropologią dzieciństwa. W obszarze polityki dzieciństwa natomiast należałoby usytuować takie zagadnienia, jak ochrona praw dziecka, ingerencja rządów w jego wychowanie i edukację czy też wykorzystywanie nieletnich żołnierzy w konfliktach zbrojnych. Wszystkie wymienione powyżej aspekty wskazują na fakt, iż narodziła się wielka potrzeba wyłonienia nowej dziedziny wiedzy o dzieciństwie – przedmiotu o charakterze interdyscyplinarnym (child studies, children studies), uwzględniającego niedoceniane do tej pory aspekty: historyczny, socjologiczny, politologiczny i etnograficzny, połączonego wyraźnie – szerzej – z antropologią pedagogiki i edukacji.

EN

The article presents the theme which is connected with programme and syllabus of the department of teacher education and create a question what place the anthropology of child and childhood may take in Polish studies of the 21st century. After many years of laborious research on children’s culture, children’s folklore, ethnography of childhood, sociology of childhood, and children’s pedagogy and psychology, after the discussions about “childhood reinvented” and many “breakthroughs” in studies about the interdisciplinary nature of such research (from Ellen Key’s work, to Janusz Korczak, to Philippe Ariés and Paul Hazard), knowledge of children and youth’s literature and of children’s culture, eventually became a part of Polish studies’ programmes at the university level. In modern times, an additional source of materials are journals and memoirs, which help understand both traumatic and ludic experiences of the child better. Traumatic experiences often appear to be taboo. A special place is reserved for children’s reports of the Holocaust. Our times, which bring many threats to the young (crisis of family, drugs, sexual abuse, child prostitution, homelessness, religious sects, exploitation at work, excessive consumerism, Internet addiction, etc.), are a domain for sociology of childhood and adolescence. Therefore, it seems that a new field of knowledge about childhood is needed, a field that takes into consideration the following, previously neglected aspects: historical, sociological, political-scientific, and ethnographic with the context of children’s folklore, also indeterminacy of child’s social role.

Refine search results

1 Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

1 Literatura Ludowa

1 Polonistyka. Innowacje

1 Michułka D.

1 Rakoczy M.

1 Waksmund R.

1 Wróblewski M.

2 2018

1 2017

Kulturowe badania dzieciństwa. Zarys problemu

„To nie choroba czy zespół” – dziecko i współczesne dyskursy o wrażliwości

THE ANTHROPOLOGY OF CHILDHOOD AS AN ACADEMIC COURSE (PART OF THE TEACHING SPECIALIZATION)