Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: antyfaszyzm

Sort By:

Limit search:

Błąd kategoryczny: antyfaszyzm w dyskursie publicznym i biografice transnarodowej

100%

Wegewitz M.

Studia Litteraria et Historica

2021

issue 10

W artykule analizuję niektóre niedawne próby delegitymizacji antyfaszyzmu zarówno jako zjawiska politycznego, jak i przedmiotu badań historycznych. W niemieckich środowiskach akademickich i poza nimi ten „anty-antyfaszyzm” operuje pojęciami komunistycznego skażenia. Aby przeciwstawić się takim narracjom, proponuję szerszą perspektywę historyczną. Bierze ona pod uwagę wielość antyfaszyzmu, jego różne linie ciągłości i doświadczenia jego historycznych przedstawicieli. W szczególności udowadniam to, badając transnarodową biografię holenderskiego dziennikarza Nicolaasa Rosta.

Dieser Essay nimmt einige Versuche aus der jüngsten Zeit in den Blick, Antifaschismus sowohl als politisches Phänomen als auch als Thema geschichtswissenschaftlicher Forschung zu delegitimieren. An deutschen Universitäten und darüber hinaus bemüht dieser „Anti-Antifaschismus“ die Figur der kommunistischen Kontamination. Um solchen Narrativen entgegenzutreten, schlage ich eine breitere historische Perspektive vor. Diese soll die Pluralität des Antifaschismus, seine verschiedenen Kontinuitätslinien und die Erfahrungen seiner historischen Träger/innen in den Blick nehmen. Plastisch mache ich dieses Argument an der transnationalen Biografie des niederländischen Journalisten Nicolaas Rost.

This essay examines some of the recent tendencies to delegitimize antifascism both as a political phenomenon and as a topic of historical research. In German academia and beyond, this “antiantifascist” current operates according to notions of communist contamination. To counter these narratives, I propose to look at the plurality of antifascism, its various continuities and the personal experiences of its historical agents. In particular, I make my case exploring the transnational biography of the Dutch journalist Nicolaas Rost.

Lewica pozostawiona z TINA: Sztuka, alienacja i antykomunizm

61%

Dimitrakaki A.

Praktyka Teoretyczna

2019

vol. 31

issue 1

25-48

The article traces the haunting of the contemporary art field by a post-1989 cultural and political imaginary captured in Douglas Coupland’s novel Generation X: Tales for an Accelerated Culture (1991). This was a formative literary work for its anti-work stance but also the narrativisation of withdrawal in awe of processes of acceleration that saw production principles translating into “dazed and confused” lifestyles. The preference of Gen-Xers for “microcosms”, where withdrawal encountered low-fi collectivism, became more prevalent in subsequent decades and aligned with a democracy realised, and idealised, as the politics of “anti” (including anti-fascism) – exemplified in the art field in its association with an ethical left. Constant and glorified antagonisms join the liberal art field to the social field, forever re-scripting ‘anti’ as TINA – the principle that “there is no alternative”. TINA, it is argued, is assuming specific figurations within the largely left-inclined art terrain where commoning practices remain cut off from the propositional politics of communism while, both within and beyond the art field, technophilia is legitimised left and right as a substitute for the desire for communism. The main theses of the article are that: (a) such developments are intertwined with a political process of struggle that delivers alienation as their main outcome – that is, alienation from an imagined endpoint of the struggle and (b) that such alienation cannot be considered separately from the hegemony of acceleration in light of the traumatic withdrawal from, and of, communism and capitalism’s continuous re-working of prefigurative anti-communism.

Prezentowany artykuł śledzi, w jaki sposób współczesne pole sztuki bywa nawiedzane przez kulturową i polityczną wyobraźnię właściwą dla czasów po 1989 roku, a uchwyconą w powieści Douglasa Couplanda Pokolenie X: Opowieści na czasy przyśpieszającej kultury (1991, 1998). Książka ta okazała się formacyjna z uwagi na prezentowane w niej stanowisko antypracy, jak również narrację wycofania w podziwie dla procesów przyspieszenia, która opisywała, jak zasady produkcji przekładają się na „oszołomione i zdezorientowane” style życia. Uprzywilejowanie przez przedstawicieli Pokolenia X perspektywy „mikrokosmosów” – gdzie wycofanie spotyka się z niskiej częstotliwości kolektywizmem – staje się jeszcze bardziej powszechne w kolejnych dekadach i utożsamione z demokracją realizowaną i idealizowaną w kategoriach polityki „anty” (w tym antyfaszyzmu), co znajduje liczne przykłady w polu sztuki w jego powiązaniu z etyczną lewicą. Stałe i gloryfikowane antagonizmy łączą w tym kontekście liberalne pole sztuki z polem społecznym, każdorazowo przepisując „anty” na TINA – zasadę „braku alternatywy” (ang. „there is no alternative” – TINA). TINA, jak argumentuję, przyjmuje szczególne figuracje w ramach przeważnie lewicowego obszaru sztuki, gdzie praktyki uwspólniania pozostają odcięte od polityki komunizmu, a technofilia – tak na gruncie, jak i poza polem sztuki – jest legitymizowana przez lewicę i prawicę jako substytut pragnienia komunizmu. Główne tezy artykułu prezentują się następująco: (a) opisane wyżej zjawiska są powiązane z politycznym procesem walki, którego głównym efektem jest alienacja – alienacja od wyobrażonego punktu końcowego owej walki; (b) wspomniana alienacja nie może być rozważana oddzielnie od hegemonii przyspieszenia, zwłaszcza w świetle traumatycznego wycofania z komunizmu i wycofania się samego komunizmu oraz stałego dla kapitalizmu przepracowywania prefiguratywnego antykomunizmu.

Refine search results

1 Praktyka Teoretyczna

1 Studia Litteraria et Historica

1 Dimitrakaki A.

1 Wegewitz M.

1 2021

1 2019

Search results

Błąd kategoryczny: antyfaszyzm w dyskursie publicznym i biografice transnarodowej

Lewica pozostawiona z TINA: Sztuka, alienacja i antykomunizm