Search results

1

"Odnowienie wszystkiego" według Dziejów Apostolskich (Dz. 3,21a)

100%

Posadzy A.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 1

151-166

PL

W tradycji interpretacyjnej księgi Dziejów Apostolskich termin apokatastasis wywołał wielowiekową polemikę. Dyskusja dotyczy przede wszystkim właściwego zrozumienia tej koncepcji. Wypowiedź Łukasza sugeruje, że Jezus ma pozostać w niebie przez jakiś okres, „aż do czasu, gdy wszystko zostanie odnowione” (Dz 3,21). Wydaje się, że ewangelista głosi w tym miejscu naukę o powszechnym zbawieniu wszystkich bez wyjątku oraz ideę powrotu wszechrzeczy do pierwotnego źródła, do Boga. Przedmiotem artykułu jest próba odnalezienia źródła, z którego Łukasz zaczerpnął ideę apokatastazy. Nie ma wątpliwości, że została ona przez autora zapożyczona. Jako źródło przywołuje się całą spuściznę literatury apokaliptycznej Starego Testamentu, jak również inne pisma literatury żydowskiej. Takie dzieła, jak czwarta Księga Ezdrasza, syryjska Apokalipsa Barucha czy etiopska Księga Henocha, przywołują w swojej treści tematy zbliżone do koncepcji apokatastazy. Wydaje się jednak, że najbliższe znaczeniowo jest ujęcie Starego Testamentu z koncepcją powtórnego przyjścia Eliasza. Dla Łukasza Jezus przybędzie z nieba dla wypełnienia proroctwa i zakończenia całej historii zbawienia.

EN

In the tradition of interpretive book of Acts term apokatastasis caused a centuriesold controversy. The discussion relates primarily to a proper understanding of the concept. Luke’s statement suggests that Jesus is to remain in the sky for some time, “until the time when everything will be renewed” (Acts 3:21). It seems that the Evangelist says at this point the doctrine of universal salvation of all without exception, and the idea of returning to the original source of all things, to God. The article is an attempt to find the source from which Luke took the idea apocatastasis. There is no doubt that it was borrowed by the author. As a source of reference is the entire legacy of apocalyptic literature of the Old Testament, as well as other writings of Jewish literature. Such works as the fourth Ezra, the Syrian Apocalypse of Baruch or Ethiopian Book of Enoch evoke in its content topics similar to the concept of apocatastasis. It seems, however, that the nearest in meaning is recognition of the Old Testament with the concept of the second coming of Elijah. For Luke, Jesus come from heaven to fulfill prophecy and the end of the whole history of salvation.

2

Apokatastaza według Miłosza. Teologia sensu i nadziei

67%

Szymik J.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

EN

The dispute over the ‘hope of salvation for all’ was (is?) one of the most intriguing debates in the theology at the turn of the 20th and 21th centuries. Popularly, though slightly simplified, it is perceived as the dispute over apokatastasis (Greek: revival). In his literary work, Czesław Miłosz uses the notion of apokatastsis, however, clearly not as much as the ‘hope for an empty hell’, but rather hope for an ultimate accomplishment of omni-reality. For him, it is nothing else but a biblical code of sense – ‘no loss of details’ (as he writes) in God, and salvation of man and world alike.

PL

Spór o „nadzieję zbawienia dla wszystkich” był (jest?) jedną z najciekawszych debat teologii przełomu XX i XXI wieku. Popularnie – choć z uproszczeniem – funkcjonuje on jako spór o apokatastazę (greckie: odnowienie). Czesław Miłosz w swoim dziele literackim stosuje pojęcie apokatastsis, jednak wyraźnie w znaczeniu nie tyle „nadziei na puste piekło”, co nadziei na ostateczne spełnienie wszechrzeczywistości. Jest to dla niego nic innego jak biblijny szyfr sensu – „nieprzepadania szczegółów” (jak pisze) w Bogu i ocalenie tak człowieka, jak świata.

3

Pojednanie w dualizmie. Nowa koncepcja w odpowiedzi na kryzys eschatologii

51%

Jaros D. M.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 36

243-384

EN

The article presents a new eschatological concept, which allows the possibility of universal reconciliation, but maintains the dualism of heaven and hell. According to the author, the salvation of all cannot be hoped for since God revealed that there are people in hell who will remain there forever. However, after the cleansing final judgment, in hell there will be no persistence in hardness of heart, but there will be eternal suffering as a consequence of the sin committed in the temporal life. The damned will no longer rebel, but they will agree to this just eternal penance. The first part of the article introduces the reader into a wide range of problems in the context of which the idea of reconciliation in dualism was born. The second

PL

Artykuł jest krótkim przedstawieniem nowej koncepcji eschatologicznej, w której dopuszcza się uniwersalne pojednanie, ale w dualizmie nieba i piekła. Zdaniem autora nie wolno żywić nadziei na zbawienie wszystkich, ponieważ Bóg objawił, że w piekle istnieją osoby i będą tam na wieki. Piekło jednak, po oczyszczającym Sądzie Ostatecznym, nie będzie trwaniem w zatwardziałości, lecz będzie wiecznym cierpieniem za grzech popełniony w życiu doczesnym. Potępieni nie będą już buntować się, lecz zgodzą się na tą sprawiedliwą, wieczną pokutę.

Refine search results

1 Colloquia Theologica Ottoniana

1 Studia Oecumenica

1 Verbum Vitae

1 Jaros D. M.

1 Posadzy A.

1 Szymik J.

1 2020

1 2019

1 2016

"Odnowienie wszystkiego" według Dziejów Apostolskich (Dz. 3,21a)

Apokatastaza według Miłosza. Teologia sensu i nadziei

Pojednanie w dualizmie. Nowa koncepcja w odpowiedzi na kryzys eschatologii