Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  appointment of judges
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Sposób wyboru sędziów Trybunału Konstytucyjnego

100%
Zoll A.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2016
|
vol. 78
|
issue 1
43-50
EN
It is shown in the paper that the method of appointing judges to the Constitutional Tribunal depends on the character of the Tribunal ascribed to it by a specific legal order. And yet, care is always taken to ensure that the composition of the Constitutional Tribunal is not influenced by any political power. Treating the Constitutional Tribunal as a political organ (or a third chamber of the parliament, a negative legislator) is flawed. The Constitutional Tribunal can by its decisions strike down certain laws. When examining the compliance of a normative act with the constitution the court takes no account of the rationality or fitness for purpose of the solutions adopted. In this paper, a new way of selecting candidates for the office of judge of the Polish Constitutional Tribunal is proposed with a view to ensuring that a judge of the Constitutional Tribunal is distinguished by outstanding legal knowledge and impeccable character as well as being aware of judicial independence.
PL
W artykule zwraca się uwagę na zależność sposobu wyboru sędziów sądów konstytucyjnych w zależności od przypisywanego w danym porządku prawnym charakteru tych sądów. Jednak zawsze zwraca się uwagę, aby skład sądu był ustalany tak, aby jedna, przeważająca w parlamencie, siła polityczna nie miała decydującego wpływu na wybór składu sądu konstytucyjnego. Nieporozumieniem jest traktowanie sądu konstytucyjnego jako organu politycznego (trzeciej izby parlamentu, negatywnego ustawodawcy). Orzeczenia sądu konstytucyjnego mają mieć charakter kasacyjny, badając zgodność aktu normatywnego z konstytucją lub innymi aktami normatywnymi, sąd konstytucyjny nie bierze pod uwagę racjonalności i celowości przyjętych rozwiązań. W artykule proponuje się nowy sposób doboru kandydatów na stanowiska sędziów polskiego Trybunału Konstytucyjnego, który ma zapewnić, że będą się oni charakteryzować określonymi cechami: wyróżniać się wiedzą prawniczą, nieskazitelnością charakteru oraz świadomością niezawisłości.
2
Content available remote

Prerogatywa Prezydenta RP do powoływania sędziów (uwagi o art. 144 ust. 3 pkt 17 i art. 179 konstytucji)

85%
Ziółkowski M.
Przegląd Sejmowy
|
2013
|
issue 1(114)
59-76
EN
The article deals with the prerogatives of the President of Republic to appoint judges on the motion of the National Council of the Judiciary. Its aim is to give arguments in favor of the thesis that neither Article 179 nor Article 144, para. 3, subpara. 17 of the Constitution cannot provide a basis for the President’s decision refusing to appoint the judge. In a democratic state ruled by law and implementing the principle of legality in the exercise of powers of public authorities, one cannot unquestioningly accept the thesis that the prerogative is a personal privilege of the President, which may be enjoyed irrespective of the constitutional regulation of rights and without a specifi c legal procedure. Article 179 in conjunction with Article 144 para. 3, subpara. 17 of the Constitution provides a basis for the reconstruction of two norms: a competence norm and a norm requiring President to make use of the powers granted to the him. This provision cannot provide a basis for the president’s decision refusing to appoint the judge. The National Council of the Judiciary, due to its constitutional authority to safeguard the independence of courts and judges, is competent to carry out a detailed and substantive evaluation of the candidate for the position of judge. However, in view of the limitations of Article 10 in conjunction with Article 173 of the Constitution, the President may apply to the National Council of the Judiciary to reconsider the case.
3
Publication available in full text mode
Content available

O SĘDZIACH ZAWODOWYCH W PRACACH KOMISJI KODYFIKACYJNEJ RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

71%
Mohyluk M.
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
|
2020
|
vol. 3
|
issue 2(6)
270-313
EN
The article is dedicated to the preparatory works on the court system in Poland in the interwar period. The author discusses in detail subsequent projects and deliberations within the Polish Codification Commission on the status of judges and proposed methods of their appointment. The Codification Commission of the Republic of Poland was a state organ established in 1919 for the unification of the law in Poland, including the judiciary, because at the time of regaining independence several legal systems were applicable on the territory of Poland, including five basic ones in the field of court regulations. In the first period, the commission consisted of 44 eminent lawyers from all post-partition regions. The effects of the work of the Codification Commission of the Republic of Poland influenced the model of the judiciary introduced in 1928, but many solutions postulated by the Codification Commission of the Republic of Poland were never turned into binding law. During the discussion on the model of the judiciary, including the appointment of the judges, the achievements of the Polish Codification Commission of the Republic of Poland may turn out to be an interesting reference point, even though it dates back almost a hundred years, given that many problems noticed by the members of the Codification Commission of the Republic of Poland remain valid also in contemporary Europe and Poland.
PL
W opracowaniu przedstawiono prace nad unifikacją sądownictwa polskiego w latach 1918-1928. Prowadzone były one trzytorowo. Inicjatorem pierwszych posunięć polegających na ujednolicaniu przepisów dzielnicowych, reorganizowaniu i przejmowaniu sądownictwa był rząd i Ministerstwo Sprawiedliwości. Od lutego 1919 r. działania te wspierał i zatwierdzał Sejm Ustawodawczy (później Sejm). Od listopada 1919 r. ciężar prac przejęła Komisja Kodyfikacyjna RP. W 1922 r. do rąk Wiceprezydenta Komisji Kodyfikacyjnej RP Stanisława Bukowieckiego trafił rządowy projekt wspólnej pragmatyki dla sędziów i prokura- torów. Obejmował on niektóre kwestie ujęte również opracowywanym przez Komisję Kodyfikacyjną RP projekcie ustawy o ustroju sądów. Wspomniane dokumenty odmiennie rozwiązywały niektóre zagadnienia, w szczególności dotyczyło to przepisów o sposobie powoływania sędziów oraz o organizacji i zakresie działania ogólnych zebrań sądów. W związku z tym doszło do konfrontacji z Ministerstwem Sprawiedliwości na tle opracowywanych jednocześnie w rządzie i Komisji Kodyfikacyjnej RP przepisów pragmatycznych dla sędziów i pro- kuratorów. Ujednolicony, oparty na projektach Komisji Kodyfikacyjnej RP oraz rządowym projekt został wydany jako Prawo o ustroju sądów powszechnych w formie rozporządzenia Prezydenta RP z mocą ustawy, które weszło w życie 1 stycznia 1929 r.
4
Publication available in full text mode
Content available

Prawo do swobody wypowiedzi a nieusuwalność i powoływanie sędziów – standardy demokratyczne Rady Europy

71%
Derlatka J.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2018
|
vol. 61
|
issue 3
95-111
EN
The right to freedom of expression and the irremovability and appointment of judges - democratic standards of the Council of EuropeThe right expressed in Article 10 of the Convention stresses the importance of the freedom of expression and the freedom of information as the cornerstones of a democratic and pluralistic society. The main issue in this article is defining the limits of the freedom of expression enjoyed by judges in those circumstances when they are the authors of critical statements, not only when the critical opinions are addressed at judges and courts. The apolitical nature of judges means that their participation in a public debate on current political issues should be subject to special rules. The parent value of participation in a public debate is the special restraint. However, that does not change the fact that judges should comment on the current problems of the judicial system and the system of common courts. Judicial freedom of expression cannot be limited by a sanction threat violating the principles of the irremovability and appointment of judges.
PL
Przepis art. 10 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności podkreśla znaczenie wolności ekspresji wypowiedzi oraz wolności informacji jako kamieni węgielnych demokratycznego i pluralistycznego społeczeństwa. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie granic korzystania przez sędziów ze swobody wypowiedzi w tej sytuacji, gdy to oni są autorami wypowiedzi krytycznych dotyczących aktualnych problemów demokratycznego ustroju państwowego, nie zaś tylko wówczas, gdy wypowiedzi krytyczne kierowane są pod adresem sędziów i sądów. Apolityczność sędziów powoduje, iż ich udział w debacie publicznej poświęconej aktualnym problemom politycznym powinien zostać poddany szczególnym zasadom. Wartością nadrzędną nadającą ramy udziału sędziów w debacie publicznej jest powściągliwość. Nie zmienia to faktu, iż sędziowie powinni zabierać głos w sytuacji, gdy publiczna debata dotyczy funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości czy ustroju sądów powszechnych. Wolność wypowiedzi sędziego nie może być jednak ograniczana przez groźbę sankcji przyjmującą postać naruszenia zasad nieusuwalności oraz powoływania sędziów.
5
Publication available in full text mode
Content available

Inadmissibility of Judicial Control over Decisions of the President of the Republic of Poland Concerning the Appointment of Judges in the Case - Law of Administrative Courts

71%
Surówka-Pasek A.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2020
|
issue 6 (58)
203-214
EN
The study presents the position of administrative courts relating to the issues of presidencial prerogative related to the appointment of judges. For years now, administrative courts have been consistent in not recognizing their competence to adjudicate in matters regarding President̀ s decisions concerning the appointment of judges. The arguments of the courts can be divided into several groups: 1) those connected with prerogatives and non-inclusion of the President among the organs of public administration, 2) those referring to the principle of the separation of powers, 3) those regarding the way the President̀ s decisions are classified. It is flagging out a certain new trend in the case-law of administrative courts, relating the classification of certain activities of President of Republic of Poland as activities of public administration in a functional sense.
PL
W opracowaniu przedstawione zostało stanowisko sądów administracyjnych odnoszące się do problematyki prezydenckiej prerogatywy związanej z powoływaniem sędziów. Sądy administracyjne konsekwentnie od lat nie uznają swojej właściwości do orzekania w sprawach związanych z postanowieniami Prezydenta dotyczącymi powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego. Argumenty sądów można podzielić na kilka grup: 1) związane z prerogatywą oraz brakiem zaliczenia Prezydenta do organów administracji publicznej, 2) odwołujące się do zasady trójpodziału władzy, 3) dotyczące sposobu zakwalifikowania postanowienia Prezydenta. Zasygnalizowana także została pewna nowa tendencja w orzecznictwie sądów administracyjnych dotycząca klasyfikacji pewnych czynności Prezydenta RP jako działalności administracji publicznej w znaczeniu funkcjonalnym.
6
Publication available in full text mode
Content available

SPOSÓB POWOŁYWANIA SĘDZIÓW NA URZĘDY SĘDZIOWSKIE

71%
Car S.
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
|
2020
|
vol. 3
|
issue 2(6)
398-411
EN
This article was published on 2 August 1926 in “Warsaw Judicial Gazette” as a summary of the discussion on the method of judicial appointment that appeared in Gazette as well as in other publications from 1923 to 1926. It presents the state of the discussion and the models that existed both historically and at the time that article was written. The article complements the data presented above in the article by Professor Eugeniusz Waśkowski. The author – Stanisław Car (1882-1938) was a distinguished lawyer from Warsaw who in 1924 founded the “Palestra” magazine in Warsaw, published a lot, and was active in legal and social circles. He was also closely related to Marshal Józef Piłsudski. He is widely known for his later political activity, political and legal reforms, disgraceful interpretations of the law and as a co-creator of the April Constitution of 1935. History did not put him in the positive light. One gets the impression that he was held responsible for most of the sins of Piłsudski’s camp. He was especially hated by the National Democrats and communists. There is no doubt, however, that he was an excellent lawyer, an erudite, and an expert in many areas of knowledge. When this article was published, Stanisław Car was the Head of the Civil Chancellery of the President of the Republic of Poland Ignacy Mościcki (previously he held this position during the presidency of Gabriel Narutowicz and in the first year of Stanisław Wojciechowski’s office).
PL
Artykuł ten został opublikowany 2 sierpnia 1926 r. na łamach „Gazety Sądowej Warszawskiej” i stanowił swoiste podsumowanie dyskusji, która w latach 1923- 1926 przetoczyła się w „Gazecie” i innych publikatorach w przedmiocie sposobu powoływania sędziów. Przedstawiono w nim stan dyskusji i modele, jakie występowały historycznie i współcześnie autorowi. Artykuł uzupełnia dane przed- stawione wyżej w artykule prof. Eugeniusza Waśkowskiego, do którego zresztą nawiązuje. Autor – Stanisław Car (1882-1938) – był cenionym wówczas warszawskim adwokatem, który w 1924 r. założył w Warszawie czasopismo „Palestra”, wiele publikował, był aktywny w środowiskach prawniczych i społecznych. Jed- nocześnie był człowiekiem blisko związanym z Marszałkiem Józefem Piłsudskim. Znany jest powszechnie z racji swojej późniejszej aktywności politycznej, reform ustrojowo-prawnych, niechlubnych interpretacjach obowiązującego prawa oraz jako współtwórca konstytucji kwietniowej z 1935 r. Historia nie obeszła się z nim dobrze. Można odnieść wrażenie, że przypisano mu odpowiedzialność za większość grzechów obozu Piłsudskiego. Znienawidzony szczególnie przez endeków oraz komunistów. Nie ulega jednak wątpliwości, że był to znakomity prawnik, erudyta, znawca wielu obszarów wiedzy. W czasie publikacji artykułu Stanisław Car był Szefem Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Ignacego Mościckiego (wcześniej zajmował to stanowisko w czasie prezydentury Gabriela Narutowicza oraz w pierwszym roku urzędowania Stanisława Wojciechowskiego).
7
Publication available in full text mode
Content available

Niezawisłość sądu i jej gwarancje (z powodu projektu ustawy o ustroju sądów zwyczajnych)

71%
Waśkowski E.
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
|
2021
|
vol. t. 4
|
issue 1 (7)
249-260
EN
An important voice in the discussion on the judicial system in the Second Polish Republic. Professor Waśkowski referrs to discussions that were present in the legal press in 1924, pointing to significant shortcomings of the discussion. Based on a broad comparative and historical analysis, he points out that in the future regulation of the judiciary, independence of the judge should be guaranteed and the judiciary should be unambiguously cut off from the administration. At the same time, he emphasizes the need for fundamental guarantees of independence, and above all, irremovability and a decent remuneration.
PL
Ważny głos w dyskusji nad ustrojem sądownictwa w II RP. Profesor Waśkowski odniósł się do dyskusji, które przetoczyły się w prasie prawniczej w 1924 r., zwracając uwagę, na istotne braki w dyskusji. W opartym na szerokiej analizie porównawczej i histerycznej wskazał, że w przyszłej regulacji ustroju sądownictwa należy zagwarantować sędziemu niezawisłość i jednoznacznie odciąć władzę sądowniczą od administracji. Podkreślił przy tym potrzebę fundamentalnych gwarancji niezawisłości, a nade wszystko nieusuwalność i godne uposażenie.
8
Publication available in full text mode
Content available

Sposób powoływania sędziów na urzędy sędziowskie

71%
Car S.
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
|
2020
|
vol. 3
|
issue 2(6)
398-411
EN
This article was published on 2 August 1926 in “Warsaw Judicial Gazette” as a summary of the discussion on the method of judicial appointment that appeared in Gazette as well as in other publications from 1923 to 1926. It presents the state of the discussion and the models that existed both historically and at the time that article was written. The article complements the data presented above in the article by Professor Eugeniusz Waśkowski. The author – Stanisław Car (1882-1938) was a distinguished lawyer from Warsaw who in 1924 founded the “Palestra” magazine in Warsaw, published a lot, and was active in legal and social circles. He was also closely related to Marshal Józef Piłsudski. He is widely known for his later political activity, political and legal reforms, disgraceful interpretations of the law and as a co-creator of the April Constitution of 1935. History did not put him in the positive light. One gets the impression that he was held responsible for most of the sins of Piłsudski’s camp. He was especially hated by the National Democrats and communists. There is no doubt, however, that he was an excellent lawyer, an erudite, and an expert in many areas of knowledge. When this article was published, Stanisław Car was the Head of the Civil Chancellery of the President of the Republic of Poland Ignacy Mościcki (previously he held this position during the presidency of Gabriel Narutowicz and in the first year of Stanisław Wojciechowski’s office).
PL
Artykuł ten został opublikowany 2 sierpnia 1926 r. na łamach „Gazety Sądowej Warszawskiej” i stanowił swoiste podsumowanie dyskusji, która w latach 1923- 1926 przetoczyła się w „Gazecie” i innych publikatorach w przedmiocie sposobu powoływania sędziów. Przedstawiono w nim stan dyskusji i modele, jakie występowały historycznie i współcześnie autorowi. Artykuł uzupełnia dane przed- stawione wyżej w artykule prof. Eugeniusza Waśkowskiego, do którego zresztą nawiązuje. Autor – Stanisław Car (1882-1938) – był cenionym wówczas warszawskim adwokatem, który w 1924 r. założył w Warszawie czasopismo „Palestra”, wiele publikował, był aktywny w środowiskach prawniczych i społecznych. Jed- nocześnie był człowiekiem blisko związanym z Marszałkiem Józefem Piłsudskim. Znany jest powszechnie z racji swojej późniejszej aktywności politycznej, reform ustrojowo-prawnych, niechlubnych interpretacjach obowiązującego prawa oraz jako współtwórca konstytucji kwietniowej z 1935 r. Historia nie obeszła się z nim dobrze. Można odnieść wrażenie, że przypisano mu odpowiedzialność za większość grzechów obozu Piłsudskiego. Znienawidzony szczególnie przez endeków oraz komunistów. Nie ulega jednak wątpliwości, że był to znakomity prawnik, erudyta, znawca wielu obszarów wiedzy. W czasie publikacji artykułu Stanisław Car był Szefem Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP Ignacego Mościckiego (wcześniej zajmował to stanowisko w czasie prezydentury Gabriela Narutowicza oraz w pierwszym roku urzędowania Stanisława Wojciechowskiego).
9
Publication available in full text mode
Content available

O sędziach zawodowych w pracach Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej

71%
Mohyluk M.
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
|
2020
|
vol. 3
|
issue 2(6)
270-313
EN
The article is dedicated to the preparatory works on the court system in Poland in the interwar period. The author discusses in detail subsequent projects and deliberations within the Polish Codification Commission on the status of judges and proposed methods of their appointment. The Codification Commission of the Republic of Poland was a state organ established in 1919 for the unification of the law in Poland, including the judiciary, because at the time of regaining independence several legal systems were applicable on the territory of Poland, including five basic ones in the field of court regulations. In the first period, the commission consisted of 44 eminent lawyers from all post-partition regions. The effects of the work of the Codification Commission of the Republic of Poland influenced the model of the judiciary introduced in 1928, but many solutions postulated by the Codification Commission of the Republic of Poland were never turned into binding law. During the discussion on the model of the judiciary, including the appointment of the judges, the achievements of the Polish Codification Commission of the Republic of Poland may turn out to be an interesting reference point, even though it dates back almost a hundred years, given that many problems noticed by the members of the Codification Commission of the Republic of Poland remain valid also in contemporary Europe and Poland.
PL
W opracowaniu przedstawiono prace nad unifikacją sądownictwa polskiego w latach 1918-1928. Prowadzone były one trzytorowo. Inicjatorem pierwszych posunięć polegających na ujednolicaniu przepisów dzielnicowych, reorganizowaniu i przejmowaniu sądownictwa był rząd i Ministerstwo Sprawiedliwości. Od lutego 1919 r. działania te wspierał i zatwierdzał Sejm Ustawodawczy (później Sejm). Od listopada 1919 r. ciężar prac przejęła Komisja Kodyfikacyjna RP. W 1922 r. do rąk Wiceprezydenta Komisji Kodyfikacyjnej RP Stanisława Bukowieckiego trafił rządowy projekt wspólnej pragmatyki dla sędziów i prokura- torów. Obejmował on niektóre kwestie ujęte również opracowywanym przez Komisję Kodyfikacyjną RP projekcie ustawy o ustroju sądów. Wspomniane dokumenty odmiennie rozwiązywały niektóre zagadnienia, w szczególności dotyczyło to przepisów o sposobie powoływania sędziów oraz o organizacji i zakresie działania ogólnych zebrań sądów. W związku z tym doszło do konfrontacji z Ministerstwem Sprawiedliwości na tle opracowywanych jednocześnie w rządzie i Komisji Kodyfikacyjnej RP przepisów pragmatycznych dla sędziów i pro- kuratorów. Ujednolicony, oparty na projektach Komisji Kodyfikacyjnej RP oraz rządowym projekt został wydany jako Prawo o ustroju sądów powszechnych w formie rozporządzenia Prezydenta RP z mocą ustawy, które weszło w życie 1 stycznia 1929 r.
10
Publication available in full text mode
Content available

Development and comparison of the relationship between heads of state and judicial power in Europe

71%
Klíma K.
Central European Papers
|
2023
|
vol. 11
|
issue 2
9-25
EN
We assess the development of the relationship between the institution of the head of state and judicial power as it has developed from the patrimonial state through individual other epochs of the history of monarchical power to the present. The original concentration of all power in the hands of the monarch is gradually changing so that, in the process of revolutions, monarchs leave legislative, executive and judicial powers to the decision-making framework of parliaments and governments. This process takes on a special form in the era of so-called constitutional monarchies at the turn of the 18th and 19th centuries. Special history then concerns the development of the judiciary, when the modern ministries of justice (from the 19th century) and after the Second World War even special bodies such as the Supreme Council of the Judiciary perform important functions precisely in relation to the judiciary in the selection of judges, their appointment and promotion to positions, in matters of a disciplinary nature, etc. Modern systems of a republican nature basically place the function of the president in a position like that of the head of state as in modern constitutional monarchies. Presidents and monarchs therefore, even in relation to the judiciary, mostly remain in the position of the highest body of the state, which confirms the personnel proposals of other bodies of the division of power by means of an appointment decree. Special attention is paid to the character of the relationship examined here in the Czech Republic and its constitutional system.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.