Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  architects
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Zvěčnělý šlechetný lidumil architekt Alois Turek. Nadace jako způsob reprezentace nových elit v 19. století

100%
Korbel T.
Moderní dějiny: sborník k dějinám 19. a 20. století (Modern History: Studies into 19th and 20th century history)
|
2023
|
vol. 31
|
issue 1
35-80
EN
The case study deals with the professional and social rise of the Czech architect Alois Turek among the new elite of the 19th century. With the help of the prosopographic method of collective biography of elites, the architect’s changing social and professional profile is monitored in connection with increasing his economic and symbolic (social and cultural) capital and improving his position in the social field. Within his career, his social background, course of education, construction practice and public work are described. The next part of the text deals with Turek’s patronage legacy in the context of the development of the foundation movement in the conditions of the emerging national-civil society of the 19th century.
2
Content available remote

Carlo Fontana, Domenico Martinelli, and Georg Adam II of Martinitz : architectural design, architectural collaboration and aristocratic representation around 1700

100%
Kalina P.
Umění (Art)
|
2015
|
vol. LXIII
|
issue 1-2
34-54
EN
a1_Carlo Fontana designed three projects for the Czech lands. These projects included the rather Utopian and non-realized project of the Liechtenstein Palace for Landskron, the project of the Sternberg Palace in Prague, which was not realized as well, and the project of Martinitz Palace for the same town, which was used as a basis for the actual rebuilding of the structure. Since the publication of the Windsor plans for all three projects (1977), the Martinitz Palace was given a repeated attention in modern scholarship. A more precise understanding of the existing building was, however, made difficult by the fact that the palace serves as the barracks of the President´s Guards and was not accessible before 1989. Moreover, the results of its meticulous analysis by Milada Vilímková and František Kašička have never been published and, as a type-written copy, are available in Czech language only. In this article, I present a new interpretation of the palace´s history based on a new direct research of the structure itself and on the related archive documents. The new reading of both the plans and the executed structure should help us to understand better the designing process balancing the ideal typology with demands defined by the character of the place. It is more than probable that the final appearance of the palace was given by intervention of Domenico Martinelli. The new reading of the palace should also contribute to our knowledge of decision-making processes in the aristocratic milieu of the late 17th and early 18th centuries. Count Martinitz was a member of one of the foremost Central European noble houses. As an Imperial ambassador to Rome, the count perfectly knew the culture of the Papal town. The final appearance of the palace was probably given by its topographic situation, especially by the neighborhood of a new-built Thun palace, and by the need to guarantee a satisfying outlook from the highest part of the building in order to visualize the glory of the Martinitz house.
CS
Carlo Fontana navrhl pro české země tři projekty. Tyto projekty zahrnuly spíše utopický nerealizovaný návrh Lichtenštejnského zámku v Lanškrouně, Šternberského paláce v Praze, jenž rovněž nebyl realizován, a projekt Martinického paláce taktéž pro Prahu, jenž byl použit jako základ pro provedenou přestavbu celého objektu. Od publikování windsorských plánů všech tří projektů (1977) byl Martinický palác předmětem opakovaného zájmu ze strany badatelů. Přesnější pochopení celého objektu však bylo znesnadněno skutečností, že palác slouží jako kasárna Hradní stráže a před rokem 1989 nebyl přístupný. Výsledky podrobného průzkumu paláce z pera Milady Vilímkové a Františka Kašičky navíc nebyly nikdy publikovány a v podobě strojopisu jsou přístupné pouze v češtině. V tomto článku předkládám nový pohled na dějiny paláce založený na přímém studiu jak objektu, tak souvisejících archivních materiálů. Toto nové čtení plánů i provedené stavby by nám mělo umožnit lepší chápání procesu navrhování, jenž vyvažoval ideální typologii s požadavky definovanými povahou místa. Je více než pravděpodobné, že výsledná podoba paláce byla dána zásahem Domenica Martinelliho. Nové čtení paláce by dále mělo přispět k našemu poznání rozhodovacích procesů ve šlechtickém prostředí pozdního 17. a počátku 18. století. Hrabě Martinic byl členem jednoho z předních středoevropských urozených rodů. Jako císařský vyslanec v Římě dokonale poznal kulturu papežského města. Výsledná podoba Martinického paláce byla pravděpodobně dána jeho topografickou situací, především sousedstvím nově postaveného Thunského paláce, a potřebou zajistit uspokojující výhled z nejvyšší části budovy, aby byla vizualizována sláva martinického rodu.
3
Publication available in full text mode
Content available

Field Dependence, Efficiency of Information Processing in Working Memory and Susceptibility to Orientation Illusions among Architects

100%
Młyniec A., Bednarek H.
Polish Psychological Bulletin
|
2016
|
vol. 47
|
issue 1
112-122
EN
This study examined cognitive predictors of susceptibility to orientation illusions: Poggendorff, Ponzo, and Zöllner. It was assumed that lower efficiency of information processing in WM and higher field dependence are conducive to orientation illusions. 61 architects (30 women) aged M = 29, +/- 1.6, and 49 university students (29 women) aged M = 23.53, +/- 4.24, were tested with Witkin’s EFT to assess their field dependence; the SWATT method was used as a measure of WM efficiency, and susceptibility to visual illusions was verified with a series of computer tasks. We obtained a small range of the explained variance in the regression models including FDI and WM indicators. On the basis of WM efficiency indicators, we managed to confirm the existence of memory predictors of susceptibility to illusions (they are rather weak, as they explain from 6% to 14% of the variance of the dependent variable). Among the architects, lower efficiency of WM processing (weaker inhibition, task-switching) and higher field dependence are responsible for greater susceptibility to orientation illusions.
4
Publication available in full text mode
Content available

Architekci i urbaniści wobec współczesnych interwencji artystycznych w przestrzeni publicznej – badanie opinii warszawskiego środowiska zawodowego

84%
Wróbel M.
Architectus
|
2019
|
issue 4(60)
135-145
PL
W spotkaniu architektury, współczesnej sztuki publicznej i street artu doświadczyć można napięć wywołujących konflikt pomiędzy poszczególnymi aktorami mającymi udział w kształtowaniu przestrzeni miejskiej. W artykule przedstawiono wyniki badania mającego na celu poznanie opinii środowiska zawodowego architektów i urbanistów w sprawie współczesnej sztuki publicznej, ze szczególnym uwzględnieniem interwencji artystycznych (również nielegalnych) ingerujących w dzieła architektury. Wgląd w poglądy środowiska może być pretekstem do budowania lepszego dialogu i porozumienia pomiędzy środowiskiem architektów i urbanistów oraz artystów celem ochrony i kształtowania urody i użyteczności krajobrazu miejskiego.
EN
The meeting of architecture, contemporary public art, and street art can provoke tensions and conflicts between different actors that are involved in creation of the cityscape. The article presents the results of a survey conducted among professional architects and urban planners in order to identify their opinion on the contemporary public art with particular emphasis on the artistic interventions (also illegal) that interfere with the works of architecture. Insight into the opinion of this professional circle can be a pretext for building a better dialogue and understanding between architects, urban planners, and artists working in the city space.
5
Publication available in full text mode
Content available

Zmodernizowana przestrzeń architektury Szwajcarii

84%
Nesterowicz K.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica
|
2021
|
vol. 16
202-211
EN
Contemporary Swiss architecture owes its origins to the architect Le Corbusier, who was its precursor. The modernism that was started by the architect is characterized by the aesthetics of purism and the introduction of brutalism in the 1950s. He tried to combine human existence with industrial society by building the Marseille Unit. Contemporary architecture is a modernization of historical architecture and putting people at the center of urban space. Apart from Le Corbusier, the modernist architects include Peter Zumthor, Aldo Rossi, Mario Botta, Anette Gigon and Mike Guyer, Jacques Herzoga and Pierre de Meuron, Roger Diener, and Max Frish. Many Swiss architects contributed to the creation of buildings that were to serve as spaces for society, for example: museums, spas, public buildings. The building materials used are concrete, wood and glass, which enable the creation of thoughtful, original and timeless architecture. According to many, the architecture of Switzerland was designed ideally for its culture and landscape. It should be remembered that people create architecture, using their ingenuity, imagination and vision of developing a given space. While designing, each creator should be accompanied by originality and creativity, which will define their design style, allow them to stand out from the others. When creating, however, a certain rhythm should be kept so that in the end there is no chaos or total abstraction. The projects modernize the historical architecture, without disturbing or changing its character drastically. The erected buildings enrich and enliven the Swiss open-air museum with gentle contrasts and modern accents. The described country has examples of every important direction in European architecture. Towns and villages have retained much of their settlement structure. One of the most interesting architectural attractions are residential buildings, presenting original and regional features characteristic of Switzerland.
PL
Współczesna architektura Szwajcarii swoje początki zawdzięcza Le Corbusierowi, który był jej prekursorem. Modernizm, który został przez niego rozpoczęty charakteryzuje się estetyką puryzmu i wprowadzeniem w latach pięćdziesiątych brutalizmu. Próbował połączyć ludzką egzystencję ze społeczeństwem przemysłowym, budując Jednostkę Marsylską. Współczesna architektura to unowocześnienie architektury historycznej oraz postawienie człowieka w centrum miejskiej przestrzeni.Oprócz Le Corbusiera modernistycznym architektem jest Peter Zumthor, Aldo Rossi, Mario Botta, Anette Gigon i Mike Guyer , Jacques Herzoga i Pierre de Meuron, Roger Diener czy Max Frish. Wielu szwajcarskich architektów przyczyniło się do stworzenia budowli, które miały służyć jako przestrzeń dla społeczeństwa, na przykład: muzea, uzdrowiska, budynki użytku publicznego. Używane materiały budowlane to beton, drewno i szkło, które umożliwiają stworzenie przemyślanej, oryginalnej i ponadczasowej architektury. Zdaniem wielu, architektura Szwajcarii została zaprojektowana idealnie pod jej kulturę i pejzaż. Należy przy tym pamiętać, że architekturę tworzą ludzie, posługując się swoją pomysłowością, wyobraźnią i wizją zagospodarowania danej przestrzeni. Przy projektowaniu każdemu twórcy powinna towarzyszyć oryginalność i kreatywność, która będzie określać ich styl projektowania, pozwoli im wyróżniać się na tle innych. Podczas tworzenia jednak powinien zachowany zostać pewien rytm, aby w efekcie końcowym nie powstał chaos czy też totalna abstrakcja. Projekty unowocześniają historyczną architekturę, nie zaburzając i nie zmieniając drastycznie jej charakteru. Wzniesione budowle wzbogacają i ożywiają szwajcarski skansen łagodnymi kontrastami i nowoczesnymi akcentami. Opisany kraj posiada przykłady każdego ważnego kierunku w europejskiej architekturze. Miasta i wsie zachowały wiele z ich osadniczej struktury. Jednymi z ciekawszych atrakcji architektonicznych są budynki mieszkalne, prezentujące oryginalne i regionalne cechy charakterystyczne dla Szwajcarii.
6
Publication available in full text mode
Content available

Ewolucja zawodu i kształcenia architektów w Niemczech od II połowy XVIII wieku do 1933 roku

84%
Nikel J.
UR Journal of Humanities and Social Sciences
|
2020
|
vol. 16
|
issue 3
5-22
EN
The aim of this article is to show the range of responsibilities, professional and business titles and the evolution of the system of architectural education, functioning on the territory of selected German states, which in 1871 formed the Second German Reich. Other German-speaking countries, such as Austria or Switzerland, have been omitted, as were those Polish territories under the Prussian and Austrian partition. These issues, despite numerous German-language publications (Bolenz 1991; Schnier 2009; Mai 2012) and English publications (Kostofa 1986), pose many problems for Polish researchers, especially those researching the history of architecture of former German-speaking regions, and the lack of research is not compensated for by modest Polish publications (Serdyńska 2015). The main research questions that are posed concerned issues related to the education of architects and the conditions within their profession. The 18th century was the starting point for my reflections, when the first academic centres for the education of architects in the German-speaking area were established. The thought of the 18th century as a caesura for the architectural profession is also dictated by the effects of the Industrial Revolution, which determined the emergence of professional specialisations in construction and, in the long term, determined the modern understanding of the words architect and engineer. The year 1933 marks the endpoint of the ensuing paper, when, as a result of the takeover of power by the National Socialists, a violent and radical process of building a totalitarian society began in Germany, in which higher education and the fine arts, especially architecture, were subordinated to Nazi ideology
PL
Celem artykułu jest ukazanie zakresu kompetencji, tytułów zawodowych oraz służbowych, a także ewolucji systemu kształcenia architektów na obszarze wybranych państw niemieckich, które w 1871 r. utworzyły II Rzeszę Niemiecką. Tym samym zostały pominięte inne państwa niemieckojęzyczne, jak Austria czy Szwajcaria, nie uwzględniono również polskich terytoriów pod zaborem pruskim oraz austriackim. Kwestie te pomimo licznych publikacji niemieckojęzycznych (Bolenz 1991; Schnier 2009; Mai 2012) oraz anglojęzycznych (Kostofa 1986) przysparzają polskim badaczom zajmującym się zwłaszcza historią architektury dawnych regionów niemieckojęzycznych wiele problemów, a braków badawczych nie kompensują skromne polskojęzyczne publikacje (Serdyńska 2015). Główne pytania badawcze, na które starano się odpowiedzieć, dotyczyły kwestii edukacji architektów oraz uwarunkowań wykonywanego przez nich zawodu. Cezurę początkową dla rozważań stanowi wiek XVIII, w którym zaczęły powstawać pierwsze akademickie ośrodki kształcenia architektów na niemieckim obszarze językowym. Myśl o XVIII stuleciu jako cezurze dla profesji architektów podyktowana jest również skutkami rewolucji przemysłowej, które uwarunkowały pojawienie się specjalizacji zawodowych w budownictwie, a w dłuższej perspektywie zdeterminowały nowoczesne rozumienie słowa architekt i inżynier. Cezurę końcową stanowi rok 1933, kiedy to w wyniku przejęcia władzy przez narodowych socjalistów rozpoczął się w Niemczech gwałtowny i radykalny proces budowy społeczeństwa totalitarnego, w którym szkolnictwo wyższe oraz sztuki piękne, a zwłaszcza architektura, zostały podporządkowane ideologii nazistowskiej.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Najlepszy jest wyjazd niczym nieskrępowany”. Jana Minorskiego i Edmunda Goldzamta relacje z podróży za żelazną kurtynę w roku 1956

67%
Czapelski M.
Biuletyn Historii Sztuki
|
2023
|
vol. 85
|
issue 2
119-141
EN
In the period of Stalinism in Poland, Jan Minorski (1914–1980) and Edmund Goldzamt (1921–1990) were the most prominent promoters of Socialist Realism in architecture, and it is only as such that they were considered in earlier studies. This article is an attempt to critically analyse their accounts of the journeys they made to Western Europe at the time of the fundamental reorientation of official architectural discourse. International contacts, which had been very limited during the Stalinist era, were then resumed, and the “façade” (i.e. Socialist Realist) architecture began to be criticised. Of interest here are Minorski and Goldzamt’s attempts to reconcile their previously preached ideological message with the reality they had observed on the other side of the Iron Curtain in order to create a new narrative about contemporary architecture. These are probably the only such accounts by protagonists of Socialist Realism to have been published during the Thaw. Through their analysis, it will be possible to better recognise the phenomenon known as “Socialist Modernism”.
PL
Jan Minorski (1914–1980) i Edmund Goldzamt (1921–1990) byli w czasach stalinizmu w Polsce najbardziej wyeksponowanymi propagatorami socrealizmu w architekturze i tylko jako tacy uwzględniani są w dotychczasowych opracowaniach. Artykuł jest próbą krytycznej analizy ich relacji z podróży do zachodniej Europy, które odbyli w chwili zasadniczego przeorientowania oficjalnego dyskursu architektonicznego. Wznowiono wówczas bardzo ograniczone w czasach stalinizmu kontakty międzynarodowe, krytyce zaczęto zaś poddawać architekturę „fasadową” (tj. socrealistyczną). Przedmiotem zainteresowania są podjęte przez Minorskiego i Goldzamta próby uzgodnienia głoszonego przez nich wcześniej ideologicznego przekazu z rzeczywistością zaobserwowaną za żelazną kurtyną dla stworzenia nowej narracji o współczesnej architekturze. Są to prawdopodobnie jedyne tego typu relacje protagonistów socrealizmu opublikowane w czasach odwilży. Dzięki ich analizie możliwe będzie lepsze rozpoznanie zjawiska nazwanego „socmodernizmem”.
8
Publication available in full text mode
Content available

In search of Nubian master-builders: an architectural drawing from the Cathedral in Faras.

67%
Makowski P., van Gerven Oei, Vincent W. J
Polish Archaeology in the Mediterranean
|
2016
|
vol. 25
809-832
EN
A makeshift drawing from the Cathedral in Faras may be a depiction of the ground plan of a church. Nevertheless, the naive appearance of the sketch and an almost complete lack of sufficient parallels from either Nubia or the Eastern Mediterranean make a proper examination of this assumption unfeasible. A reassessment of the architectural drawing from the cathedral, however, draws a wider perspective for a discussion of originality in Nubian architecture. The following paper presents the rather modest evidence available for a study of the nature of Nubian architecture from the point of view of its builders.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.