Search results

1

Autobiografia ≠ autoanaliza – „Wstęp do autoanalizy” Rolanda Barthes’a

100%

Urbańczyk P.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2015

|

issue 1(4)

39–60

PL

W artykule autorka wysuwa teoretyczną propozycję, by z autobiografii wyodrębnić autoanalizę. Na skrzyżowaniu myślenia postsrtukturalistycznego, psychoanalizy i teorii afektów, autoanaliza ma polegać na pogłębionej relacji z samym sobą, wobec której klasyczna autobiografia pozostaje tylko na powierzchni poznania. Intymna teoria literatury Rolanda Barthes’a jest tu swoistym otwarciem na tego rodzaju przestrzeń rozróżnień. Autorka skupia się na analizie afektu miłosnego, która pomaga jej zaprezentować przygodny charakter bodźca do samopoznania. Jest to afekt, który zostaje tu wpisany w przedmiot zainteresowań literaturoznawców chcących zmierzyć się z zagadnieniem autoanalizy.

EN

The author comes up with a theoretical proposal to extract autoanalysis from autobiography. At the crossroads of psychoanalysis, poststructualism and the affect theory concepts, autoanalysis shall be based on deepened relation with oneself, in opposition to the classical autobiography, which stays only on the surface level of cognition. Intimate theory of literature by Roland Barthes opens up to this type of area of distinction. The author focuses on the affect of love, which helps her present unexpected stimulus of getting to know one self and simultaneously define the auto-analytic perspective of literature research.

2

Od szamańskiego transu do śmierci. Rozważania na marginesie intymnych zapisków, listów i wierszy Marilyn Monroe

84%

Grzyb K.

Tematy i Konteksty

|

2015

|

issue 5(10)

364-375

EN

The paper puts forward a thesis that Marylin Monroe, regarded as a culture icon of the 20th century, has a lot in common with a shaman, because she experiences alternative states of consciousness under the influence of psychoanalytical sessions. There is an association between what is happening in the mind of a shaman who is in a trance and the soul of an actress – regarded as the idol of collective imagination – who is regularly psychoanalyzed. In her poems, letters and intimate notes, whose style is very psycho-biographic, Marylin Monroe gives an account of her auto-analysis, talks about a growing feeling of being different from others and writes down the moments of shamanic elation. By writing she expresses all things which fail to be expressed in other way, and her own notes are the post-notes of the trance states of the shaman. Nevertheless, she does not realize the fact that psychoanalysis is having a destructive effect on her life, and that it pushes her towards death, and finally kills her.

3

Ontologia przypadłości »jak gdyby« w teorii Heleny Deutsch: Narodziny teorii kobiet albo sondowanie granic psychoanalizy

67%

Więckiewicz A.

Praktyka Teoretyczna

|

2018

|

vol. 28

|

issue 2

138-160

EN

The article presents a new interpretation of works written by Helene Deutsch, Polish psychoanalyst, one of the closest colleagues of Sigmund Freud and the precursor of women’s psychoanalysis. Beginning with the social and cultural history of psychoanalysis, I try to (re)argue and (re)read the works of female analysts in Freud’s movement, especially those by Deutsch. In the article I propose the unfamiliar and new possibility of studying and writing about women’s psychoanalysis. One approach to the work of Polish analysts is to understand it not only as a clinical theory but also as a literature and philosophy. Working on a famous theory of „as if‖ identification, developed by Deutsch, in the light of the concept of plasticity proposed by French philosopher Catherine Malabou, the article is a contribution to a new method in reading and understanding theory as well as non-clinical works by Polish analysts through the categories of identity, memory and plasticity.

PL

Publikowany tekst jest propozycją nowego spojrzenia na teorię Heleny Deutsch, polskiej psychoanalityczki, jednej z najbliższych współpracownic Zygmunta Freuda oraz prekursorki badań nad psychologią kobiet. Wyjście od społeczno-kulturowej historii psychoanalizy umożliwi mi ponowne przyjrzenie się obecności i znaczeniu psychoanalityczek w ruchu freudowskim. W artykule rezygnuję z utartych sposobów ujmowania freudyzmu jako wrogiego emancypacji kobiet, na rzecz badania psychoanalizy w kontekście jej narodzin i funkcjonowania w okresie do wybuchu drugiej wojny światowej. Bardziej niż miejsce Deutsch w długiej tradycji psychoanalizy kobiet, interesuje mnie autorskie i rewelatorskie ujęcie kobiecego podmiotu jako osobowości „jak gdyby" zaproponowane przez polską lekarkę. Dowodzę, że Deutsch wpisywała się nie tylko w tradycję kobiet analityczek, skoncentrowanych głównie na praktyce klinicznej, lecz również - podobnie jak Freud - w swych pracach łączyła refleksję medyczną z literaturą i filozofią. (Re)lektura jej prac w świetle filozofii plastyczności Catherine Malabou stanowi propozycję a zarazem przyczynek do badania teorii Deutsch przez pryzmat kategorii podmiotowości, pamięci i plastyczności.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Praktyka Teoretyczna

1 Tematy i Konteksty

1 Grzyb K.

1 Urbańczyk P.

1 Więckiewicz A.

1 2018

2 2015

Autobiografia ≠ autoanaliza – „Wstęp do autoanalizy” Rolanda Barthes’a

Od szamańskiego transu do śmierci. Rozważania na marginesie intymnych zapisków, listów i wierszy Marilyn Monroe

Ontologia przypadłości »jak gdyby« w teorii Heleny Deutsch: Narodziny teorii kobiet albo sondowanie granic psychoanalizy