Search results

1

Literackie obrachunki z dzieciństwem na zesłaniu w Związku Sowieckim. Wstępne rozpoznanie

100%

Wal A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2017

|

vol. 42

|

issue 4

119-139

EN

The article discusses autobiographical prose of the writers of the war generation, devoted to the problems of deportation into the interior of the Soviet Union during World War II. The considerations include the works published in Poland after 1989: Andrzej Turczyński’s Chłopiec na czerwonym koniu (1991), Piotr Bednarski’s Błękitne śniegi (1996), Andrzej Czcibor-Piotrowski’s Rzeczy nienasycone (1999), Zbigniew Domino’s Syberiada polska (2001) and Tajga. Tamtego lata w Kajenie (2007). The carried out analysis of the literary texts provides the grounds for justification of the thesis that the writers broke with the earlier existing conventions of war writing, referring to the close to the child’s imagination poetics of fairy-tale, parable, dream, mythologisation of reality, and that while showing exiled childhood in the Soviet Union they used very specific topoi (the image of parents, mainly of the mother, the motif of friendship and peer groups, as well as of adventure and initiation).

2

Doświadczenie starości w prozie autobiograficznej Bory Ćosicia

100%

Ślawska M.

Slavica Wratislaviensia

|

2016

|

vol. 163

749-760

EN

In this article, Ifocused my attention on the vision of aging and attitude towards this phenomenon which are present in Ćosic’s autobiographical prose. Based on texts, which were published after the year 1995, like Novi stanar (1998), Starost u Berlinu (1998), Carinska deklaracija (2000), Put na Aljasku (2006), Consul u Beogradu (2008) and the latest collection of writings entitled Mirni dani u Rovinju (2014), Imade the reconstruction of the writer maturation process to apositive / successfull aging. This one of the most famous post-Yugoslav stateless left Rovinj in 1995, were he moved from Belgrade in 1991, and then moved to Berlin, where he has been living during this time. At the beginning the German capital appears to Cosić as an unfriendly place that enhances the writer’s sense of alienation and old age. The writer defined his origin country as “the southern land”, while Berlin is acity in the north, which has became in his view asynonymous of old age or even death. On the pages of his works the author showed how gradually became familiar with this alien space. He found traces of his past and his former life in Belgrade in the urban space of Berlin. The recovery of memory and recollection open anew phase in the work of Bora Ćosić. Based on his works published after 2000 we could get aapicture of the artist, who seems to be atireless of his long life and has alot of work to do, who publishes new books and who is involved in many artistic events, readings and meetings with readers although he is 80. Ćosić is reconciled with old age and totally agrees with what fate brought to him. The evolution of attitudes towards life and old age are shown in the most complete way by his words that he often repeats: „I was born in Zagreb, I died in Belgrade, I live in Berlin”.

HR

U članku sam obratila pažnju na piščev doživljaj starosti. Zahvaljujući analizi autobiografskih knjiga, pre svega tekstova koje je autor objavio posle 1995. godine, kao što su: Novi stanar (1998), Starost u Berlinu (1998), Carinska deklaracija (2000), Put na Aljasku (2006), Consul u Beo-gradu (2008) inajnovija zbirka beležaka pod naslovom Mirni dani u Rovinju (2014), trudim se da ukažem Ćosićev put od negativne do pozitivne/uspešne starosti. Taj, jedan od najpoznatijih postjugoslavenskih apatrida, 1995. godine napustio je Rovinj, ukoji se preselio iz Beograda 1991. godine iotišao je uBerlin gde živi do danas. Čitajući tekstove, koje je autor napisao na početku svog boravka unemačkoj prestonici, može se zapaziti da se tamo osećao pre svega kao drugi, kao stranac. Osećaj tuđinstva je izazivao ipojačavao osećaj starosti. Pisac je često ponavljao da je njegova otadžbina ostala na jugu, aon je došao na sever, koji je podrazumevao kao sinonim starosti, čak ismrti. Usvojim tekstovima autor je zabeležio kako je upoznavao grad iotkrivao mnogo kutaka koji su ga podsećali na život uBeogradu. Na berlinskim ulicama iustarim zgradama pronašao je tragove svoje prošlosti. Zahvaljujući tome počeo je da se oseća uBerlinu kao unekoj vlastitoj prostoriji. Stekao je pamćenje ina taj način prekoračio je smrt. Povratak pamćenja, memorije, otvara novu fazu uĆosićevom stvaralaštvu. Uknjigama, koje je autor objavio posle 2000. godine, nalazimo sliku starog čoveka, koji uprkos svojoj starosti nije umoran, mnogo radi iuživa utome, stalno izdaje nove knjige, učestvuje umnogim umetničkim događajima, izlaganjima isastancima. Prihvata svoju starost islaže se sa time što mu je život doneo. Promenu stava prema životu istarosti na najbolji način pokazuje rečenica koju Ćosić često ponavlja: „Moja kratka biografija utri reda glasi: rođen sam uZagrebu, umro uBeogradu, živim u Berlinu”.

3

„Ja, Ahaswer”. Motyw tułaczki, podróży, pielgrzymowania w trylogii Piotra Bednarskiego Błękitne śniegi i inne rejsy po złote runo

71%

Wal A.

Tematy i Konteksty

|

2018

|

vol. 13

|

issue 8

146-159

EN

This article focuses on the topos of Ahaswer (The Wandering Jew) in Piotr Bednarski’s trilogy Błękitne śniegi i inne rejsy po złote runo. The creation of the main character of the series is analysed in the light of the author using the already established scenario provided by culture in the form of a legend of Ahaswer. Bednarski chooses the figure of the Wandering Jew as the one which most aptly reflects the life situation of the protagonist-narrator of the trilogy.The author emphasises chiefly two aspects of the meaning of the discussed motif in culture. The character of Ashwer is used as synonymous to Jewishness and as a universal representation of the lot of a wanderer.

4

Глубиннопсихологическое пространство материнского комплекса в творческом сознании Марины Цветаевой (на материале автобиографической прозы)

63%

Betko I.

Prace Językoznawcze

|

2021

|

vol. XXIII/1

137–150

PL

W artykule na podstawie autobiograficznej prozy Mariny Cwietajewej (w tym esejów: Matka i Muzyka, Historia jednej dedykacji, Mój Puszkin, a także Autobiografii etc.) podjęto próbę wstępnej analizy archetypowych motywów, kreujących głębinowo-psychologiczną przestrzeń kompleksu matki w obszarze twórczej świadomości pisarki. Metodologiczno- badawczą bazę pracy stanowią wybrane zagadnienia analitycznej psychologii Carla Gustava Junga, zaś na jej treść merytoryczną składają się cztery zasadnicze fragmenty. W pierwszym zostały wyłonione przeciwieństwa natury psychiczno-egzystencjalnej, ściśle związane z postrzeganiem obrazu matki przez jej pierworodną córkę oraz obarczające ją odpowiednim kompleksem. W drugim rozpatrywane są ciemne strony matczynej pedagogiki, pogłębiające ów kompleks. W trzecim naświetla się te pozytywne cechy wewnętrzne, które powstały w trakcie konfrontacji z matką pianistką córki poetki, walczącej o własną tożsamość twórczą. W czwartym są omawiane sposoby kompensacji traumy kompleksu matki. Ambiwalentny obraz matki, urastający do rangi potężnego symbolu, zarówno afirmowany, jak też demonizowany, był obecny w duszy Cwietajewej nie tylko za życia rodzicielki, lecz także po jej śmierci. Olbrzymią wartość poznawczo-estetyczną stanowi sam proces zgłębiania przez pisarkę zróżnicowanych motywów archetypowych, ostatecznie przywidujący werbalizację doświadczeń dokonanej samoanalizy w artystycznie doskonałych utworach prozatorskich.

EN

This article, based on the autobiographical prose of Marina Tsvetaeva (in this essays: Mother and Music, The Story of One Dedication, My Pushkin, and Autobiography etc.), attempts to analyze the archetypal motifs, that generate the deep-psychological space of the mother complex in the areas of the writer’s creative consciousness. The methodological and research base of the article are selected issues of analytical psychology of Carl Gustav Jung, while its substantive content consists of four main fragments. In the first one, psychic-existential opposites were identified, closely related to the perception of the mother’s image by her firstborn daughter and burdening her with an appropriate complex. The second deals with the dark sides of maternal pedagogy, which deepen this complex. The third highlights the positive internal features, that arose during the confrontation with the pianist mother of the poet’s daughter, who fought for her own creative identity. The fourth discusses ways to compensate for the trauma of the mother complex. Ambivalent image of the mother, growing to the rank of a powerful symbol, both affirmed and demonized, was present in Tsvetaeva’s soul not only during the lifetime of the mother, but also after her death. A great cognitive and aesthetic value is the process of writer exploring the different archetypal motifs, ultimately guiding the verbalization of the experience of self-analysis in artistically perfect prose work.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Prace Językoznawcze

1 Slavica Wratislaviensia

1 Tematy i Konteksty

2 Wal A.

1 Betko I.

1 Ślawska M.

1 2021

1 2018

1 2017

1 2016

Literackie obrachunki z dzieciństwem na zesłaniu w Związku Sowieckim. Wstępne rozpoznanie

Doświadczenie starości w prozie autobiograficznej Bory Ćosicia

„Ja, Ahaswer”. Motyw tułaczki, podróży, pielgrzymowania w trylogii Piotra Bednarskiego Błękitne śniegi i inne rejsy po złote runo

Глубиннопсихологическое пространство материнского комплекса в творческом сознании Марины Цветаевой (на материале автобиографической прозы)