Search results

1

Autoetnografia – w stronę humanizacji nauki

100%

Kacperczyk A.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

6-13

PL

Przedmiotem tomu Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? jest problematyka metodologicznych i aplikacyjnych aspektów autoetnografii. Artykuły wchodzące w skład numeru rozmieszczone są w dwóch częściach: Część I. Problemy paradygmatyczne i metodologiczne zastosowania autoetnografii oraz Część II. Aplikacyjny wymiar autoetnografii. W opracowaniu tym starano się oddać napięcie istniejące pomiędzy dwoma głównymi nurtami uprawiania autoetnografii: paradygmatem autoetnografii ewokatywnej (evocative–emotional autoethnography) oraz autoetnografii analitycznej (analytic autoethnography) poprzez odwołanie do wypowiedzi kluczowych dla tych ujęć postaci: Carolyn Ellis oraz Leona Andersona. Prezentowany jest unikalny wywiad z Carolyn Ellis oraz pierwsze polskie tłumaczenie kluczowego artykułu Leona Andersona, w którym wprowadza on do obiegu naukowego pojęcie „autoetnografii analitycznej”. Autoetnografia wnosi do procesu badawczego wrażliwość samego badacza i przyczynia się do zrozumienia roli jego refleksyjności w procesie wytwarzania wiedzy. Jak żadna inna metoda socjologiczna w wyrafinowany sposób odsłania wielowymiarowość pozycji badacza. W tym sensie można postrzegać autoetnografię zarówno jako część walidacji i uwiarygodnienia procesu badawczego jak i szerzej jako składnik procesu humanizacji nauki. Publikacja niniejsza jest odpowiedzią na rosnące zainteresowanie autoetnografią jako praktyką badawczą oraz próbą wypełnienia publikacyjnej luki na ten temat w literaturze polskojęzycznej.

EN

The subject of the issue is methodological and application aspects of autoethnography. The articles contained in Autoethnography – technique, method, or new paradigm? are put in two parts: Part I: Paradigmatic and methodological problems of autoethnography, and Part II. Application dimension of autoethnography. The intention of the editor was to elucidate the tension between evocative and analytic autoethnography – two main streams of autoethnographical practices – through referring to the statements of key personalities representing these two paradigms: Carolyn Ellis and Leon Anderson. The effect of these efforts is an unique interview with Carolyn Ellis and the first polish translation of the key article of Leon Anderson, in which he introduces the term “analytic autoethnography” to the scientific circulation. Autoethnography contributes to the research process the sensitivity of the researcher, and allows to understand the role of investigator’s reflexivity in the process of knowledge production. No other sociological methods gives possibility of revealing multidimensional positions of the researcher in the research process. This way we can see autoethnography as a part of research process validation and legitimization, alike as a major constituent of the humanization of science process. This issue is a response to growing interest in autoethnography as a research practice, as well as an attempt to fill publication gap about autoethnography in Polish literature.

2

Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii

80%

Kacperczyk A.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

32-75

PL

Celem artykułu jest wprowadzenie pojęciowego ładu w obszarze terminologii oraz opisu praktycznych zastosowań autoetnografii. Autorka na podstawie przeglądu badań posługujących się tą praktyką badawczą usiłuje zrekonstruować wymiary, w jakich występuje autoetnografia we współczesnych badaniach społecznych. Wyróżnia trzy poziomy, na których wykorzystywana jest autoetnografia: (1) poziom wytwarzania danych, na którym autoetnografia pozostaje wyłącznie techniką otrzymywania informacji, (2) poziom rozwiązywania problemów badawczych, na którym autoetnografia funkcjonuje jako metoda lub strategia badawcza oraz (3) poziom epistemologiczny, dotyczący samej filozofii uprawiania badań, na którym autoetnografia jawi się jako nowy paradygmat badań społecznych. Przyczyny zainteresowania autoetnografią autorka widzi w przemianach samej humanistyki (w postmodernistycznym zwrocie oraz zwrocie performatywnym). Omawia kolejno powody, dla których w naukach społecznych konieczne jest odwoływanie się do perspektywy uczestnika. Uściśla zakresy znaczeniowe pojęcia „autoetnografia”, nawiązując do historii zastosowań tego pojęcia. Autorka przytacza liczne przykłady aplikacji tej praktyki badawczej, omawiając także uwarunkowania krytyki kierowanej pod jej adresem. Rozważając metodologiczny status autoetnografii, autorka wskazuje na zasadnicze pęknięcie paradygmatyczne pomiędzy analitycznym a ewokatywnym ujmowaniem autoetnografii. Rozdziela ono światy praktyk badawczych na scjentystyczny i przeintelektualizowany program opisu rzeczywistości społecznej wyrażający tendencje analityczne oraz ewokatywny program pielęgnowania żywego doświadczenia, wyrażający tendencję do współodczuwania i doświadczania współobecności Innych.

EN

The goal of the paper is an introduction of conceptual order to existing categories of autoethnography research. The author tries to reconstruct dimensions in which autoethnography is used in contemporary social investigation basing on the review of studies referring to autoethnography. She distinguishes three levels on which autoethnography is applied: (1) the level of techniques of data gathering, (2) the level of investigation method or strategy, (3) the epistemological level referring to philosophy of social research in which autoethnography appears as new paradigm of social research. The reasons of great popularity of autoethnography come from metamorphosis of the humanities itself (after postmodern turn and performative turn). The author discusses reasons of necessity to appeal to approach of “participant’s perspective” in the social sciences. She specifies denotations of the term “autoethnography” with reference to history of its applications and enumerates conditions of critique referring to this kind of investigation practice. Discussing methodological status of autoethnography, the author indicates fundamental paradigmatic split between analytic and evocative autoethnography, which separate these two worlds of research practices. The first one is marked by scientistic and excessively intellectual agenda of reality description. The second one accents emotional, intimate involvement and embodied participation into the collaborative process of knowledge creation.

3

Tropy działań rozwojowych sprzyjających karierze. Droga do wyzwolenia czy zniewolenia?

80%

Turbak M.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

145-157

PL

W niniejszym artykule autorka prezentuje pierwszy krok szerszych badań nad praktykami, samorozwojem i rozwojem (kariery) w korporacji. Podejmuje także ważny problem: zderzenia jednostki ze światem wielkiej korporacji. Zastosowana metoda badawcza, jaką jest autoetnografia ewokatywna, pozwala na wykorzystanie podwójnej roli autorki (badacza i uczestnika opisywanego środowiska). Dzięki temu zostają odsłonięte osobiste doświadczenia oraz to jak autorka sama odbiera pracę w środowisku korporacji. Pojawia się także pytanie, czy zaobserwowane i opisane praktyki prowadzą do emancypacji czy zniewolenia. Ramę teoretyczną artykułu stanowi koncepcja dramaturgiczna Ervinga Goffmana, która wyznacza strukturę tekstu i dzieli go na fasadę, trzy akty i epilog. Taki zabieg ma na celu przybliżenie jawnych i ukrytych obszarów świata korporacji, działania na rzecz dostrzegania mikropęknięć na jednowymiarowych obrazach. W tych pęknięciach autorka dostrzega źródła wolności. Takie przedstawienie tematu jest jednocześnie zaproszeniem publiczności do dialogu na ten temat, prowokacją do nowego sposobu rozumienia rzeczywistości i do jej zmiany.

EN

In this paper the author presents the first step of a broader research on practice, self-development and development (of career) in corporation using evocative autoetnography. The Author undertakes an important problem: the clash of the individual with the world of a big corporation. Application of evocative autoetography allows to use double role she is in (as a scientist and a member of the group). Thanks to that, personal experiences and the way the author sees herself in such environment, what actions she undertakes, are revealed. In addition to that, a question is raised, whether observed and described practice lead to emancipation or to enslavement. The theoretical framework of the article is Goffman’s dramaturgical concept, which delineates the structure of the text and divides it into parts: the façade, three acts and epilogue. Such approach aims to bring to the audience both hidden and public areas of the corporate world, to show micro craks in one-dimensional images. In these cracks the author sees a source of freedom. Such a presentation of the topic invites the audience to a dialogue as well as provokes a new way of understanding reality and changing it.

Refine search results

2 Przegląd Socjologii Jakościowej

1 Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

2 Kacperczyk A.

1 Turbak M.

1 2017

2 2014

Autoetnografia – w stronę humanizacji nauki

Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii

Tropy działań rozwojowych sprzyjających karierze. Droga do wyzwolenia czy zniewolenia?