Search results

1

Zegarmistrzowie, automata i kino

100%

Giżycki M.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

issue 87-88

186-292

PL

Dzieje kina i zegarmistrzostwa są ze sobą silnie powiązane. Bez krzyża maltańskiego, mechanizmu stosowanego w zegarkach od XVIII w., nie byłoby projektora. Być może dlatego w kinie niemal od początku jego istnienia tak często pojawiały się różne automata (liczba mnoga od „automaton”), czyli automaty antropomorficzne, sztuczni ludzie. Szczyt popularności tych urządzeń przypadł na XVIII i XIX w., kiedy ich budowaniem zajmowali się przede wszystkim zegarmistrzowie. Giżycki omawia rolę, jaką pełnią XVIII- i XIX-wieczne automata w kilku wybranych filmach, takich jak: „Hugo i jego wynalazek” („Hugo”, 2011) Martina Scorsese, „Casanova” („Il Casanova di Federico Fellini”, 1976) Federico Felliniego i „Koneser” („La migliore offerta”, 2013) Giuseppe Tornatore. Wspomniane są też opowiadania Stanisława Lema, Waleriana Borowczyka i Brunona Schulza. W konkluzji autor stwierdza, że idealny automaton jest zawsze tylko bytem nieosiągalnym, ułudą, znikającym punktem, niespełnionym pragnieniem jego twórcy-demiurga.

EN

The history of the cinema and watchmaking are strongly related. Without the Maltese cross, the mechanism used in watches since the 18 th century, there would be no film projectors. Perhaps that is why in the cinema almost from its inception, various automata (plural of “automaton”), that is anthropomorphic machines or artificial people appear. The peak of popularity of these devices was in the 18 th and 19 th centuries, when their construction lay largely in the hands of watchmakers. Giżycki discusses the role played by the 18 th and 19 th century automata in a few selected films, such as „Hugo” (2011) by Martin Scorsese, Fellini’s „Casanova” („Il Casanova di Federico Fellini”, 1976) by Federico Fellini and „The Best Offer” („La migliore offerta”, 2013) by Giuseppe Tornatore. Stories by Stanislaw Lem, Walerian Borowczyk and Bruno Schulz are also mentioned. In conclusion, the author states that the perfect automaton is always just a being that is unattainable, an illusion, a vanishing point, an unfulfilled desire of its creator-demiurge.

2

Rich Ornaments and Delightful Engines: The Poetics of Failed Festivity and Figural Automation in William Shakespeare’s Titus Andronicus

85%

Żukowska A.

Anglica. An International Journal of English Studies

|

2021

|

issue 30(1)

79-95

EN

The present study focuses on the poetics of failed festivity in William Shakespeare’s Titus Andronicus, tracing analogies between early modern festival culture, in particular the Joyous Entry of the Renaissance prince into the city, and the machinery of the play, which is set in motion by Titus. The principal element of this machinery is the figure of Lavinia, who can be seen as the inverted version of such wonders of occa- sional architecture and civic pageantry as the automaton, the breathing sculpture and the automatic waterwork. One of the major problems explored is the confrontation of reality and fiction, or human flesh and art, in the manifestly echoic universe of the play, where the objectified automaton-like figure responds to the actions of its animators with its own stirring.

3

Robot społeczny — wprowadzenie do zagadnienia

71%

Sarowski Ł.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2017

|

vol. 8

|

issue 1

75-89

PL

Celem artykułu było zaprezentowanie problemów i terminologiczne uporządkowanie pojęcia „robot społeczny” oraz próba zdefiniowania cech reprezentatywnych dla tego typu urządzeń. Przyjęto tezę, że brak wyrazistej i rzetelnej definicji pojęcia „robot” prowadzi do chaosu terminologicznego i zamiennego używania różniących się znaczeniowo od siebie terminów („maszyna cybernetyczna”, „automat”, „robot społeczny”, „robot humanoidalny”, „android”). W artykule kolejno omówiono próby terminologicznego uporządkowania antropomorficznych maszyn, zaprezentowano definicję maszyny cybernetycznej oraz robota cybernetycznego. Poddano analizie etymologię oraz powszechnie funkcjonujące definicje terminu „robot”. Wyłoniono także cechy reprezentatywne dla maszyn nazywanych „robotami społecznymi”. Teza została potwierdzona. W artykule zastosowano metodę historyczną oraz analityczno-opisową.

EN

The aim of the article has been to present terminological difficulties and terminologically define the term social robot, , as well as to enumerate representational features of this kind of machine. It has been assumed that the lack of terminological consistency in the very definition of robot causes terminological chaos and leads to the tendency to use interchangeably terms of disparate meanings (e.g. cybernetic machine, automation, social robot, humanoid robot, android). In the article, it has been discussed what attempts have been made to terminologically define anthropomorphic machines. The definitions of a cybernetic machine and a cybernetic robot have also been presented. The etymology and widely used definitions of the term robot have been analyzed. Representational features of social robots have been singled out. The assumption has been proven. In the article historical and analytically-descriptive methods have been used.

Refine search results

1 Anglica. An International Journal of English Studies

1 Kwartalnik Filmowy

1 Roczniki Kulturoznawcze

1 Giżycki M.

1 Sarowski Ł.

1 Żukowska A.

1 2021

1 2017

1 2014

Zegarmistrzowie, automata i kino

Rich Ornaments and Delightful Engines: The Poetics of Failed Festivity and Figural Automation in William Shakespeare’s Titus Andronicus

Robot społeczny — wprowadzenie do zagadnienia