Search results

1

Autorefleksyjność po polsku

100%

Birkholc R.

Kwartalnik Filmowy

|

2022

|

issue 119 (Nowa) teoria filmu

182-188

PL

Artykuł jest recenzją książki Pawła Bilińskiego Kinematograf o sobie. Autotematyzm w polskim filmie fabularnym (2021). Autor zwraca uwagę na to, że Biliński skupia się na przypadkach, w których autorefleksyjność manifestuje się w sferze treści, a nie formy filmowej. Jego zdaniem Biliński koncentruje się na innych aspektach zagadnienia niż większość filmoznawców zajmujących się autorefleksyjnością. Kinematograf o sobie… nie jest pracą ani z zakresu teorii kina, ani narratologii, lecz publikacją stricte historycznofilmową. Biliński próbuje nakreślić historię autotematyzmu w kinie polskim i odpowiedzieć na pytanie, po co rodzimi twórcy – nie tylko eksperymentatorzy, ale też reżyserzy filmów rozrywkowych – sięgali po chwyty autorefleksyjne. Autor recenzji omawia konstrukcję książki, wskazując mocne i słabsze strony monografii. Jego zdaniem Kinematograf o sobie… to pozycja, która może usatysfakcjonować w większym stopniu odbiorców zainteresowanych historią kina polskiego niż czytelników zainteresowanych filozoficznymi i narratologicznymi aspektami autorefleksyjności.

EN

The article is a review of Paweł Biliński’s book Kinematograf o sobie. Autotematyzm w polskim filmie fabularnym [Cinema on Itself: Reflexivity in Polish Feature Film] (2021). The reviewer points out that Biliński focuses on situations where reflexivity is manifested in the sphere of content, and not in the sphere of film form; he concentrates on other aspects of the issue than most film scholars interested in reflexivity. Kinematograf o sobie… is neither a dissertation in the field of cinema theory nor narratology; it is strictly a book in film history. Biliński tries to outline the history of Polish reflexivity and to answer the question why Polish filmmakers – not only experimenters, but also directors of entertainment movies – made reflexive films. The reviewer discusses the structure of the book and points out its strengths and weaknesses. In his view, Kinematograf o sobie… is a book that can satisfy readers interested in the history of Polish cinema more than readers fascinated by the philosophical or narrative aspects of reflexivity.

2

Poznanie w Poetyce Arystotelesa

94%

Heath M.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

40-57

EN

Przedmiotem interpretacji jest Znikopis Urszuli Kozioł, niewielki utwór z tomu Wielka pauza (1996), czytany na tle wiersza Ars poetica i późnej twórczości Urszuli Kozioł. Staje się on formą arspoetyki jednorazowego użytku, pozbawionej swej uniwersalnej i normatywnej roli i ograniczonej swym zasięgiem do danego, właśnie powstającego tekstu, który zyskuje specyficzną, cielesną materialność. „Znikopisanie” zostaje tu sprzężone z efektem biologicznym, jest konsekwencją „ciałoznikania”, nakierowując uwagę na problem psychosomatycznie rozumianej tożsamości rozpraszającego się „ja”, wyrażanej równolegle przez medium ciała i języka.

PL

Artykuł bada Arystotelesowskie rozumienie znaczenia percepcyjnego i rozumowego poznania dla tworzenia i odbioru poezji. We wstępnym opisie Arystotelesowskiej psychologii poznawczej ukazuje, że percepcja jest dla niego wystarczająco ważna, by objąć bogate, złożone wzorce zachowań ludzkich i zwierzęcych oraz bada interakcję między percepcją (poznanie szczególnego oraz „że”) i wyjątkowych zdolności rozumu (które umożliwiają poznanie uniwersalnego oraz „dlaczego”) w ludzkim zachowaniu. Pozostała część artykułu odnosi tę problematykę do licznych zagadnień związanych z Poetyką: (1) skoro Arystotelesowska technê jest określana jako twórcza zdolność wykorzystująca rozum, to jak poetycka technê może przejawić się w dziele poetów działających poprzez nie-rozumowy zwyczaj lub talent? (2) dlaczego Arystoteles uważa, iż przyjemność wynikająca z naśladowania wymaga ingerencji rozumu? (3) co ma Arystoteles na myśli, kiedy przeciwstawia historię (zajmującą się tym, co szczególne) poezji (zajmującej się tym, co ogólne)? (4) jak można pogodzić Arystotelesowskie podkreślanie uniwersalności i racjonalności w kompozycji fabuły poetyckiej z jego skłonnością do akceptowania w poezji irracjonalności i nieprawdopodobieństwa?

3

„Dziecięcy wektor” w komiksach Guy Delisle’a

84%

Abriszewska P.

Literatura Ludowa

|

2018

|

vol. 62

|

issue 4-5

EN

The aim of the article is to study the influence of the child characters in Guy Delisle’s graphic stories on the narrative itself. This influence varies from direct and explicit (comments, characters’ actions) to indirect and implicit, when the very form of the narrative is reshaped. Such changes occur when the child character influences the way his or her father, who is allegedly the main character of the story, functions in relation to time and space. The article also focuses on how the child characters in the stories catalyze play with conventions or reflection about the self and about the medium. Sometimes these characters become protagonists whose perspectives dominate the narrative.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie, w jaki sposób obecność dziecięcych bohaterów w twórczości Guy Delisle’a każdorazowo przesuwa wektor historii, decydując o jej kształcie. Wpływ ten może być bezpośredni – komentarze, działania dzieci, albo pośredni – ten wymiar ogarnia niejako cały kształt opowieści, ponieważ dzieci decydują o kształcie gospodarowania zarówno czasem, jak i przestrzenią głównego bohatera opowieści – ojca. Zaprezentowane również zostaje, w jaki sposób dzieci w twórczości kanadyjskiego rysownika stają się pretekstem do autotematycznego spojrzenia, zabaw komiksową konwencją, czy też zostają pierwszoplanowymi bohaterami, z perspektywy których budowany jest świat przedstawiony.

4

Autotematyzm w piosence na przykładzie twórczości Pablopavo (Pawła Sołtysa)

84%

Gajda K.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 27

28-43

EN

The paper is devoted to the works of Pablopavo, a song artist for whom mise en abyme is an important means of expression. Although the term has been recognized in literature studies for decades, it has rarely been considered an important element of song lyrics. The paper discusses numerous examples which illustrate different ways in which Pablopavo uses mise en abyme, creating attractive paraliterary constructions, breaking the genre limitations of songs, directing the message towards literariness. Mise en abyme becomes a device which allows him to construct an understanding with the addressee which goes beyond entertainment. Distance from the form, irony, comicality help make the message authentic, situating the very process of communication, based mostly on language, at the center.

PL

Tematem artykułu jest twórczość Pablopavo, artysty piosenki, dla którego jednym z ważnych środków wyrazu jest autotematyzm. Termin ten, od dziesięcioleci rozpoznawany w badaniach literaturoznawczych, rzadko (lub prawie wcale) był dotąd rozpatrywany jako ważny element tekstów piosenek. W artykule znajdziemy liczne przykłady, które pokazują, jak na różne sposoby warszawski songwriter wykorzystuje autotematyzm, tworząc atrakcyjne konstrukcje paraliterackie. Dzięki takim zabiegom udaje się przekraczać ograniczenia gatunkowe piosenki, kierując przekaz w stronę literackości. Autotematyzm staje się chwytem, który pomaga budować porozumienie z odbiorcą ponad poziomem rozrywkowym. Dystans wobec formy, ironia, komizm służą ocaleniu autentyzmu przekazu, stawiając w centrum zainteresowania sam proces komunikacji, oparty przede wszystkim na języku.

5

Filologia doświadczalna Rec. książki Arkadiusza Żychlińskiego, „Laboratorium antropofikcji. Dociekania filologiczne”, Wydawnictwo IBL, Wydawnictwo Naukowe UAM, Warszawa 2014, ss. 389

84%

Jarzyna A., Uniwersytet Łódzki I. F. P., Anita Jarzyna – dr nauk humanistycznych r. a., anitajarzyna@gmail.com

Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

|

2015

|

vol. 04

PL

Artykuł jest obszernym omówieniem książki Arkadiusza Żychlińskiego pt. „Labo-ratorium antropofikcji. Dociekania filologiczne” (Warszawa 2014). Autorka podkreśla pionierski, zwłaszcza na gruncie polskiej humanistyki, charakter rozważań po-znańskiego germanisty, który odnosząc się do wybranych badań z zakresu zoologii, etologii, antropologii, rozważa możliwość uczynienia z filologii soczewki do namysłu nad antropogenezą. Wypracowywanej w ten sposób koncepcji przyświeca przede wszystkim myśl Martina Heideggera, przekonanego o nieredukowalnej różnicy między człowiekiem a zwierzęciem. Żychliński chce ową różnicę eksplorować za pośrednictwem fikcji; uczony przyjmuje, a poniekąd również wprowadza szerokie rozumienie tego pojęcia, którym obejmuje fabuły literackie, filmowe, serialowe oraz występujące w grach komputerowych. To one stają się owymi laboratoriami, w których eksperymentuje się z różnymi modelami życia, sposobami bycia człowiekiem (wyłącznie człowiekiem!). Autorka niniejszego omówienia dowartościowuje oryginalną koncepcję, wynikającą między innymi ze splotu studiów humanistycznych z naukami o życiu, jednocześnie wymienia szereg zastrzeżeń, jakie rodzą się, gdy czytać pracę Żychlińskiego z perspektywy krytycznych studiów nad zwierzętami.

EN

The article is a comprehensive overview of the book by Arkadiusz Żychliński, “Laboratorium antropofikcji. Dociekania filologiczne” (Warsaw 2014). Emphasised is the pioneering, especially in Polish humanities, character of reflections presented by the author, who, referring to selected research in zoology, ethology, and anthropology, considers the possibility of making philology the lens to reflect on anthropogenesis. The conceptis primarily inspired by Martin Heidegger, who was convinced of the irreducible difference between man and animal. Żychliński wants to explore this difference through fiction, introducing a broad understanding of the term, which includes narratives in literature, film, TV series and computer games. They become laboratories where experiments with different models of life, ways of being human (only human!) are carried out. The reviewer emphasises originality of the concept, resulting, inter alia, from combining humanistic studies with life sciences. She also lists a number of concerns that arise when if Żychliński’s work is read from the perspective of critical studies on animals.

6

Biografia i materialność. O Śladach nieobecności Anny Marchewki

84%

Romanowski M.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2015

|

issue 1(4)

193–206

PL

Autor artykułu podejmuje problematykę materialności w książce Ślady nieobecności. Poszukiwanie Ireny Szelburg autorstwa Anny Marchewki. Poprzez analizę doświadczenia materialnego, przestrzennego, roli fotograficznych ekfraz ukazuje oryginalność biograficznej praktyki Marchewki. Ów nowatorski sposób uprawiania biografistyki cechuje się szczególnym zaakcentowaniem fizycznego, cielesnego wymiaru doświadczenia biografa, wskazując na inny rodzaj epistemologii – ucieleśnionej, angażującej nie tylko emocje i umysł, lecz także ciało.

EN

The article concerns problems of materiality in Ślady nieobecności. Poszukiwanie Ireny Szelburg [Traces of Absence. In Search for Irena Szelburg] by Anna Marchewka. The author of the article reveals originality of Marchewka’s biographical practice interpreting records of material experience, spatial experience and photographic ekphrasis. The main feature of this new mode of biographical writing is the stress on physical, somatic aspect of biographer’s experience, which indicates different kind of epistemology – embodied, engaging body as much as mind and emotions.

7

Czytanie Pilcha w sensie ścisłym. O wpływie autotematyzmu na powstanie persony medialnej Jerzego Pilcha

84%

Hanik K.

Świat i Słowo

|

2023

|

vol. 40

|

issue 1

59-74

EN

Reading Pilch in the strict sense. About the influence of self-referentiality on the formation of the public persona of Jerzy Pilch The essential focus of this article is the issue of the “trap of self-referentiality” that Jerzy Pilch and his audience fell into. The aim of the article is to trace Pilch’s autobiographical and self-referentiality comments and examine how they affected the reception of his image, as well as the interpretation of his persona. The analysis of various commentaries allows the author to carefully trace the intricacies of the public persona created by Jerzy Pilch, a persona that became for him both a popularizing trademark and a burden for a sensitive man. Hanik shows that Pilch destined himself to such a fate, over the years meticulously creating the image, that he maintained in interviews, numerous speeches and numerous autobiographical novels. This earned him both a crowd of loyal fans and a group of harsh critics. The author sketches Pilch’s image emerging from these statements in order to retrace where it was disturbed, and to analyze the statements, reviews and comments on his persona that reinforced this image or undermined its authenticity. Finally, the article shows that the creation of one of the first such distinctive media personas in the Polish literary market, was at the same time the creation of one of Pilch’s characters, one of the most difficult to interpret.

8

Performed Biography, or Stage Play of/with an Actress’s Life Archive: A Case Study

84%

Popczyk-Szczęsna B.

Pamiętnik Teatralny

|

2022

|

vol. 71

|

issue 3

65-85

EN

This article deals with the issue of representation of biography in theater plays in which an individual life course forms a basis for the re-creational efforts. Among the latest often autothematic performances inspired by biographical material and oscillating between fact and fiction, a form known as performed biography can be identified. This article presents the play Wielce Szanowna Pani (Dear Madam, dir. Martyna Peszko, Polish Theater in Bydgoszcz, 2020), inspired by the biography of actress Halina Mikołajska and set in the poetics of playing (with) the archive, as representative of such a performance. The performance of Mikołajska’s biography onstage draws upon the use of archival documents and film, literary works, and the performers’ autothematic utterances and actions, as well as audience interaction. In this way, the fragmentary re-creation of an individual biography and personal and general reflections on the ethical and emotional challenges faced by a stage artist are intertwined. The analysis of the play centers around the concept of reenactment, introduced by Rebecca Schneider to refer to practices of recalling the past, in which the affective act of reconstructing history is simultaneously a creation of the performers’ personal utterances.

PL

Artykuł dotyczy kwestii reprezentacji biografii w sztukach teatralnych, w których bieg życia jednostki stanowi podstawę zabiegów re-kreacyjnych. Wśród najnowszych przedstawień inspirowanych materiałem biograficznym, często autotematycznych, które oscylują między fikcją i faktografią, wyróżniono typ określony jako biografia performowana. Jako reprezentatywny przykład takiego przedstawienia wybrano spektakl Wielce Szanowna Pani (reż. Martyna Peszko, Teatr Polski w Bydgoszczy, 2020) inspirowany biografią aktorki Haliny Mikołajskiej i utrzymany w poetyce gry (z) archiwum. Sceniczne performowanie biografii Mikołajskiej odbywa się dzięki wykorzystaniu dokumentacji pisanej i filmowej, utworów literackich, autotematycznych wypowiedzi i zachowań wykonawczyń oraz interakcji z publicznością. Dzięki temu fragmentaryczna re-kreacja jednostkowej biografii splata się z osobistymi i ogólnymi refleksjami o etycznych i emocjonalnych wyzwaniach wpisanych w zawód artystki scenicznej. Podstawą analizy przedstawienia jest pojęcie reenactment wprowadzone przez Rebekkę Schneider na określenie tych praktyk przywołania przeszłości, w których afektywny akt rekonstrukcji historii jest jednocześnie kreacją osobistej wypowiedzi wykonawców.

9

„Poza granice milimetrów, ekranów i projektorów”. Zjawisko transdiegetyczności w perspektywie amerykańskiego kina transgresji

67%

Wasilewska W.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione

|

2023

|

vol. 18

|

issue 376

147-164

EN

The paper attempts to characterise the manifestations of cinematic transgression and the related phenomenon of transdiegeticity in the field of transgressive cinema - a movement that emerged in American underground cinema in the late 1980s and early 1990s. Using theoretical concepts such as Vivian Sobchack's kinaesthetic subject, Marc Vernet's dynamic diegesis and intercorporality as understood by Vittorio Gallese and Valentina Cuccio, the author analyses, firstly, the reciprocal relationship between screen bodies and external bodies (viewers), and secondly, the relationship of these bodies with the sphere of film and non-film reality. It tries to prove that the intercorporality of the aforementioned subjects is a source of destabilisation of the clear division between the sphere of symbols and reality. This leads to the phenomenon of trans-diegeticity, involving the transfer of various (extra)diegetic elements and entities between the two realities.

PL

Niniejszy artykuł jest próbą scharakteryzowania przejawów filmowej transgresji oraz związanego z nią zjawiska transdiegetyczności na obszarze kina transgresji – ruchu, który pojawił się w amerykańskim kinie undergroundowym na przełomie lat 80. i 90. Wykorzystując takie koncepcje teoretyczne, jak podmiot kinestetyczny Vivian Sobchack, diegeza dynamiczna Marca Verneta oraz interkorporalność w rozumieniu Vittorio Gallesego i Valentiny Cuccio, autorka analizuje, po pierwsze, wzajemną relację między ciałami ekranowymi i zewnętrznymi (odbiorcami), po drugie – relację tych ciał ze sferą rzeczywistości filmowej i pozafilmowej. Stara się dowieść, że interkorporalność wymienionych wyżej podmiotów jest źródłem destabilizacji wyraźnego podziału na sferę symboli i rzeczywistości. Prowadzi to do powstania zjawiska transdiegetyczności, polegającego na transferze różnych elementów i podmiotów (ekstra)diegetycznych między tymi dwoma rzeczywistościami.

10

Znikopis Urszuli Kozioł, czyli arspoetyka jednorazowego użytku

67%

Grądziel-Wójcik J.

Forum Poetyki

|

2017

|

issue 7

58-71

EN

The subject of interpretation in this article is Urszula Kozioł’s “Znikopis” (Etch-A-Sketch), a short work from her book Wielka pauza (The Great Pause, 1996), read in the context of the poem “Ars poetica” and Kozioł’s later work. It becomes a form of single-use ars poetica, stripped of its universal and normative role and limited in its range to a particular, newly arising text which acquires a specific, corporeal materiality. The process of “etch-a-sketch” drawing here becomes linked to a biological effect, it is a consequence of “etching the body,” directing attention to the problem of the psychosomatically understood identity of the vanishing self, expressed on parallel tracks by the media of body and language.

PL

Przedmiotem interpretacji jest Znikopis Urszuli Kozioł, niewielki utwór z tomu Wielka pauza (1996), czytany na tle wiersza Ars poetica i późnej twórczości Urszuli Kozioł. Staje się on formą arspoetyki jednorazowego użytku, pozbawionej swej uniwersalnej i normatywnej roli i ograniczonej swym zasięgiem do danego, właśnie powstającego tekstu, który zyskuje specyficzną, cielesną materialność. „Znikopisanie” zostaje tu sprzężone z efektem biologicznym, jest konsekwencją „ciałoznikania”, nakierowując uwagę na problem psychosomatycznie rozumianej tożsamości rozpraszającego się „ja”, wyrażanej równolegle przez medium ciała i języka.

11

Fotografia w filmie „Powiększenie” Michelangelo Antonioniego

67%

Ziółkowska-Kurczuk N.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 1

387-398

EN

The article deals with „Blowup” movie by Michelangelo Antonioni, a masterpiece of the auteur cinema, which script is based on the short story of Julio Cortazar. This almost classic movie has autothematic character and takes up the problem of getting to know the world through image, and especially through photograph. It also refers to the problem of creation in the pop culture world. However, above all it is a metaphorical discourse about being human in the world. The author of article undertakes analysis of film in the context of photography, which is a fictional and aesthetic base and also allows to make universal considerations.

PL

Artykuł traktuje o filmie „Powiększenie” Michelangelo Antonioniego, arcydzieła kina autorskiego, którego scenariusz oparty został na opowiadaniu Julio Cortazara. Ten niemal klasyczny film ma charakter autotematyczny i podejmuje problem poznania świata przez obraz, a szczególnie poprzez fotografię. Odnosi się również do problemu kreacji w świecie popkultury. Jest jednak przede wszystkim metaforycznym dyskursem na temat bycia człowieka w świecie. Autorka podejmuje analizę filmu, w kontekście fotografii, która stanowi fabularną i estetyczną materię, a zarazem pozwala podjąć uniwersalne rozważania.

12

Postromantyczne kartogramy. Epifanie peryferii w utworach Artura D. Liskowackiego, Andrzeja Niewiadomskiego i Andrzeja Stasiuka

67%

Borowczyk J.

Przegląd Humanistyczny

|

2014

|

issue 2(443)

57-70

EN

In the prose Dukla by Andrzej Stasiuk, in the first part of the novel Eine kleine by Artur Daniel Liskowacki and three collections of poems (Kruszywo, Locja and Dzikie lilie) by Andrzej Niewiadomski verbal depictions of peripherality appear. I name them post- -Romantic cartograms, emphasizing in this way their authors’ intention to record interspatial epiphany, which takes place on various interfaces and between various levels and objects. This is both physical territory (Beskid town in case of Stasiuk, Liskowacki’s S – Szczecin/Stettin and eastern and south-eastern province of Poland), as well as the areas arising between words and images used in poetry and prose. The point here is about a status of decentralized artist/wanderer escaping from the limits of uniform self and simultaneously existing on several planes. In this interpretation I use remarks of Charles Taylor, who in Sources of the Self investigated the Romantic epiphany of being in art of the second half of the 19th century and in the 20th century. I place the literary explorations of ambiguous peripherality in the vision of post-Romantic era and epiphany of modernism, at the same time indicating special features of every analyzed conception. It seems that peripheral characters in works of Liskowacki, Niewiadomski and Stasiuk show tendencies to grow dynamically and vanish as well. One may discern there allegories, as understood by Benjamin, who underlined tireless readiness of the „amorphous onenesses” to act as allegories which preserve „the image of beauty on the last day”.

13

Między pisaniem a milczeniem. O esejach Herty Müller z perspektywy polskiego czytelnika

67%

Gleń A.

Transfer. Reception studies

|

2022

|

vol. 7

263-288

EN

The paper focuses on the truth of language work in Herta Müller’s essays. The author is interested in what way and where the experience of the primal discrepancy between a word and a thing leads the essayist, how it affects her understanding of literature, and what kind of a picture of writing stems from her considerations. Müller’s observations are analysed in the context of the philosophy of the source language. Such a comparative approach leads to an attempt of determining what formulas of language identity and reality can be found in the essays of the German Noble prize-winner.

DE

Im Mittelpunkt des Beitrags steht der Umgang mit Sprache in den Essays von Herta Müller. Der Autor des Aufsatzes interessiert sich dafür, wie und wohin die Ur-Erfahrung der Diskrepanz zwischen Wort und Ding die Essayistin führt, wie diese sich auf ihr Literaturverständnis auswirkt und welches Bild von Schrift sich aus ihren Überlegungen ergibt. Müllers Beobachtungen werden im Zusammenhang mit der Philosophie der Ausgangssprache analysiert. Die vergleichende Methode erlaubt herauszufinden, welches Konzept von Sprachidentität und Wirklichkeit sich in den Essays der deutschen Nobelpreisträgerin finden lässt.

PL

Artykuł poświęcony jest prawdzie pracy z językiem w esejach Herty Müller. Autora interesuje to, w jaki sposób i dokąd prowadzi Noblistkę jej doświadczenie pierwotnej nieprzystawalności słowa do rzeczy, jak rzutuje ono na widzenie samego fenomenu rozumienia literatury, jaki obraz pisania wywodzi w swojej refleksji autorka Nizin. Uwagi Müller analizowane są w kontekście filozofii języka źródłowego. Takie komparatystyczne ujęcie prowadzi do próby określenia tego, jakie formuły tożsamości języka i rzeczywistości odnajdziemy w esejach niemieckiej Noblistki.

14

Autotematyzm – antyrealizm? Na przykładzie jednego wiersza Tomasza Pułki

67%

Waligóra A.

Forum Poetyki

|

2019

|

issue 15-16

80-93

EN

The paper is an attempt at drawing the relationships between realism and mise en abyme. Starting with Artur Sandauer’s concept, who understood the development of mise en abyme poetics as a result of the demise of realist ideas, the text discusses the connections that take place between those seemingly contradictory tendencies in the history of literature, referring to philosophy and linguistics. The proposed theses are supported by an interpretation of the poem “Kochana liryko” by Tomasz Pułka which shows how modern Polish poetry positions itself against the possibility to experience reality in art and the very definition of art.

PL

Artykuł jest próbą zarysowania relacji między pojęciami realizmu i autotematyzmu. Wychodząc od koncepcji Artura Sandauera, który uznawał rozwój poetyki samotematycznej za konsekwencję wygaśnięcia idei realistycznych, tekst odwołuje do powiązań zachodzących między pozornie sprzecznymi tendencjami w historii literatury, wspierając się myślą filozoficzną i językoznawczą. Proponowane tezy poparte są praktyką w postaci interpretacji wiersza Kochana liryko Tomasza Pułki, pokazującego, jak najnowsza polska poezja ustawia się względem możliwości poznania rzeczywistości w sztuce oraz samej definicji sztuki.

51%

Zabawa K.

Polonistyka. Innowacje

|

2016

|

issue 3

123-134

EN

The article presents examples of books for obligatory reading, especially for children in a primary school. The author makes an assumption that such books should be of significant artistic value, both of literary text and illustrations, and attractive in form, subject and language. These criteria are fulfilled by contemporary literature which is characterized shortly in the article. Picture books, comic-books, books with poetry are described consequently. The author advises also how to choose good books for children, what criteria to follow. She presents sources of information for teachers, librarians, parents, where they can find trustworthy reviews on latest children’s literature.

PL

W artykule zostały przedstawione propozycje lekturowe dla dzieci, przede wszystkim uczniów szkoły podstawowej. Autorka wychodzi z założenia, że powinny to być książki o dużych wartościach artystycznych, zarówno literackich, jak i plastycznych, atrakcyjne ze względu na swoją formę, treść, język. Te kryteria spełnia literatura współczesna, której charakterystyka została szkicowo zaprezentowana w artykule. Kolejno opisane zostały książki obrazkowe, komiksy, tomiki poetyckie. Autorka przedstawiła także kryteria wyboru dobrych książek dla dzieci oraz źródła, do jakich mogą sięgnąć nauczyciel, bibliotekarz czy rodzic w poszukiwaniu wiarygodnych informacji o najnowszej literaturze dziecięcej.

Refine search results

Autorefleksyjność po polsku

Poznanie w Poetyce Arystotelesa

„Dziecięcy wektor” w komiksach Guy Delisle’a

Autotematyzm w piosence na przykładzie twórczości Pablopavo (Pawła Sołtysa)

Filologia doświadczalna Rec. książki Arkadiusza Żychlińskiego, „Laboratorium antropofikcji. Dociekania filologiczne”, Wydawnictwo IBL, Wydawnictwo Naukowe UAM, Warszawa 2014, ss. 389

Biografia i materialność. O Śladach nieobecności Anny Marchewki

Czytanie Pilcha w sensie ścisłym. O wpływie autotematyzmu na powstanie persony medialnej Jerzego Pilcha

Performed Biography, or Stage Play of/with an Actress’s Life Archive: A Case Study

„Poza granice milimetrów, ekranów i projektorów”. Zjawisko transdiegetyczności w perspektywie amerykańskiego kina transgresji

Znikopis Urszuli Kozioł, czyli arspoetyka jednorazowego użytku

Fotografia w filmie „Powiększenie” Michelangelo Antonioniego

Postromantyczne kartogramy. Epifanie peryferii w utworach Artura D. Liskowackiego, Andrzeja Niewiadomskiego i Andrzeja Stasiuka

Między pisaniem a milczeniem. O esejach Herty Müller z perspektywy polskiego czytelnika

Autotematyzm – antyrealizm? Na przykładzie jednego wiersza Tomasza Pułki

Mam jakiegoś ciebie, masz jakiegoś mnie”. Autotematyzm a podmiot wierszy Stanisława Barańczaka

Wybrane aspekty twórczości Wandy Karczewskiej w perspektywie powieściopisarstwa Nathalie Sarraute

Teatralizacja świata jako wyznacznik odmiany gatunkowej powieści (Zwariowane miasto, Wteatrwstąpienie, Biała noc miłości)

Ars poetica jako sztuka przetrwania: interpretacja wiersza Tysiąc i jedna noc Urszuli Kozioł

Perpetuum mobile, czyli kilka uwag o autotematyzmie

Współczesna literatura dziecięca – propozycje