Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: bezprawne pozbawienie wolności

Sort By:

Limit search:

Gloss to the Judgement of the Supreme Court of 5 December 2018 (V KK 508/17, OSNK 2019, No. 2, Item 10)

100%

Mozgawa M.

Studia Iuridica Lublinensia

2020

vol. 29

issue 3

In the case of illegal deprivation of liberty (Article 189 of the Penal Code) locomotive freedom (i.e. freedom to change the place of residence according to a person’s will) is the protected value. Both the actual and potential will of an individual in that respect is protected. The objective state of general possibility to execute the will’s activity is crucial for the being of the offence of illegal deprivation of liberty, while the victim’s awareness of that state is of secondary importance. Any person can be the object of the actus reus as long as he or she is capable of formulating a wish connected with the change of the place of residence and has the natural ability to leave the place he or she has been so far occupying, even if it is with the help of technical means (e.g. a wheelchair) or other persons. Whether the person who could activate the natural will to move, has actually such a will, is irrelevant (from the point of view of fulfilling the statutory features of the offence of deprivation of liberty). One should agree with the opinion presented by the Supreme Court in the commented verdict, according to which the statutory features of the offence from Article 189 of the Penal Code are not fulfilled by the deprivation of the liberty of movement of a person which is executed as a result of his or her own free will decision.

Dobrem chronionym w przypadku przestępstwa bezprawnego pozbawienia wolności (art. 189 k.k.) jest wolność lokomocyjna, czyli wolność zmiany miejsca przebywania człowieka stosownie do jego woli. Chroniona jest zarówno aktualna, jak i potencjalna wola człowieka w tym zakresie. Podstawowe znaczenie dla bytu przestępstwa bezprawnego pozbawienia wolności ma obiektywny stan zasadniczej możliwości realizacji aktywności woli, wtórną zaś sprawą jest to, czy pokrzywdzony jest świadomy tego stanu. Obiektem czynu może być każdy człowiek, który jest w stanie sformułować życzenie związane ze zmianą miejsca przebywania i ma naturalną zdolność do opuszczenia miejsca swego dotychczasowego pobytu choćby nawet przy pomocy środków technicznych (np. wózek inwalidzki) czy osób trzecich. To, czy osoba, która mogłaby uaktywnić naturalną wolę przemieszczania się, taką wolę rzeczywiście posiada, jest bez znaczenia (w kontekście realizacji ustawowych znamion przestępstwa pozbawienia wolności). Zasadne jest stanowisko przedstawione przez Sąd Najwyższy w glosowanym wyroku, że nie wypełnia znamion przestępstwa z art. 189 k.k. pozbawienie człowieka swobody przemieszczania się, które nastąpiło za jego niczym niewymuszoną decyzją woli.

Problems Connected With the Issue of Using Provocation as a Way to Expose Paedophilia Crimes

67%

Sosik R.

Studia Iuridica Lublinensia

2017

vol. 26

issue 4

The number of citizen’s arrests on alleged paedophiles has recently distinctly increased. Those alleged paedophiles were establishing an on-line contact with adult provocateurs and were trying to meet them in sexual aim, whilst they were having a mistaken belief that their interlocutor was underaged. Civil provocations are not entirely described by the criminal code in force, hence using them entails legal consequences if certain rules of behaviour are violated. Therefore, it seems that it is necessary to introduce changes to the criminal code, prohibiting any form of provocation, including the institution of passive provocation, undefined by the current criminal code. Additionally, in the present thesis I attempt to prove that the victim of an adult provocateur, i.e. the alleged paedophile, in the course of the provocation, does not commit any legally forbidden activity.

W ostatnim czasie coraz bardziej popularne stały się „obywatelskie ujęcia” rzekomych pedofili, którzy za pośrednictwem internetowych komunikatorów umawiali się z prowokatorami na spotkania w celach seksualnych, będąc błędnie przekonanymi o fakcie rozmowy z osobą nieletnią. Prowokacje obywatelskie nie są wyraźnie określone w obowiązującym prawie karnym, a ich stosowanie rodzi niebezpieczeństwo wykroczenia poza prawnie dopuszczalne ramy zachowań. W związku z tym wydaje się zachodzić konieczność wprowadzenia zmian do art. 24 Kodeksu karnego dotyczących zakazu stosowania wszelkich form prowokacji, w tym niepenalizowanej obecnie prowokacji pasywnej. Ponadto w niniejszym artykule wykażę, że ofiara dorosłego prowokatora (czyli domniemany pedofil) w toku prowokacji nie popełnia żadnego czynu zagrożonego pod groźbą kary obecnie obowiązującej ustawy.

Refine search results

2 Studia Iuridica Lublinensia

1 Mozgawa M.

1 Sosik R.

1 2020

1 2017

Search results

Gloss to the Judgement of the Supreme Court of 5 December 2018 (V KK 508/17, OSNK 2019, No. 2, Item 10)

Problems Connected With the Issue of Using Provocation as a Way to Expose Paedophilia Crimes