Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: bicameral

Sort By:

Limit search:

Dwuizbowy parlament Republiki Tadżykistanu

100%

Pogłódek A.

Roczniki Administracji i Prawa

2016

vol. 16/2

19-42

Przedmiotem artykułu jest dwuizbowy parlament (Madżlisi Oli) Republiki Tadżykistanu. Omówione zostały podstawy prawne wyboru obu izb, statusu członka Madżlisi Milli i Madżlisi Namojandagon. Najwięcej uwagi poświęcono jednak organizacji wewnętrznej i trybowi pracy parlamentu, a także jego uprawnieniom. Ustrojodawca tadżycki pod koniec lat 90. ubiegłego wieku zdecydował się na odejście od parlamentu unikameralnego na rzecz bikameralizmu, co było ówcześnie typowe dla państw Azji Środkowej. Tadżycka dwuizbowość jest zbudowana na zasadzie względnej równowagi między izbami. Izby posiadają zarówno uprawnienia w realizacji których uczestniczą wspólnie (czasem na wspólnych posiedzeniach), jak też uprawnienia wyłączne. Tadżycka dwuizbowość jest przemyślana zarówno pod względem kształtowania składu, który pozwala na wyrażanie odmiennych interesów politycznych, jak też uprawnień. Jednakże ze względu na jeszcze nie w pełni ukształtowany porządek demokratyczny nie jest tam jeszcze w pełni realizowany model konstytucyjny.

The subject of the article is bicameral parliament (Majlisi Oli) of the Republic of Tajikistan. The study discusses the legal basis for the selection of both chambers, the status of member of the Milli Majlis and the Majlis Namojandagon. Most attention is devoted, however, internal organization and mode of work of parliament and its powers. Tajik constitucional legislator in the late 90s of last century, decided to move away from the parliament unikameralnego to bikameralizmu which was then typical of Central Asian states. Tajik bicameral is built on the principle of relative balance between the chambers. Chambers have both privileges in the realization of which participate together (sometimes joint meetings), as well as power only. Tajik bicameral is thought in terms of shaping the composition, which allows for the expression of different political interests as well as rights. However, due to not yet a fully formed democratic order is not there yet fully implemented constitutional model.

The Parliament of the Republic of Kazakhstan. The organisation of work, competences and legal status of deputies

100%

Marszałek-Kawa J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2014

issue 2 (18)

187-213

Zgodnie z Konstytucją Republiki Kazachstanu z 30 sierpnia 1995 r. Kazachstan jest państwem o ustroju prezydenckim. Władza wykonawcza w Kazachstanie jest egzekutywą dwuczłonową, tj. składa się z wybieranej na okres siedmiu lat w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i tajnych głowy państwa – prezydenta republiki, oraz odpowiedzialnego przed prezydentem i parlamentem rządu. W oparciu o postanowienia rozdziału 12. Konstytucji Republiki Kazachstanu z 28 stycznia 1993 r. jednoizbowy parlament występujący pod nazwą „Rada Najwyższa” stanowił jedyny organ przedstawicielski i ustawodawczy republiki. Dwa lata później, w sierpniu 1995 r., w trakcie referendum ogólnokrajowego biorący w nim udział obywatele opowiedzieli się za utworzeniem parlamentu dwuizbowego. Organizację i działalność władzy ustawodawczej, jej strukturę i kompetencje, reguluje Konstytucja Republiki Kazachstanu, Ustawa Konstytucyjna № 2529 z 16 października 1996 r. zatytułowana O parlamencie Republiki Kazachstanu i statusie jego deputowanych oraz inne akty, m.in. regulaminy parlamentarne obu izb, czy też przyjęty podczas wspólnej sesji obu izb parlamentu Republiki Kazachstanu w dniu 20 maja 1996 r. Regulamin parlamentu Republiki Kazachstanu. Jak przewiduje art. 49 konstytucji, dwuizbowy parlament Republiki Kazachstanu jest najwyższym przedstawicielskim organem Republiki wykonującym funkcje ustawodawcze. Parlament Republiki Kazachstanu jest klasycznym przykładem legislatywy biernej, zdominowanej przez prezydenta, prezydencką partię polityczną, i posiadającej niski poziom autonomii. Podsumowując, warto odnotować, że parlamenty są niewątpliwie instytucjami, które należy traktować jako organy sprzyjające stabilizacji systemu politycznego. Stabilność taka zaś – zdaniem Philipa Nortona i Davida M. Olsona – może zostać osiągnięta wtedy, gdy istnieje równowaga legitymizacji wewnątrz systemu.

According to the Constitution of the Republic of Kazakhstan of 30 August 1995, Kazakhstan has a presidential form of government. The executive power in Kazakhstan has two branches, i.e. it consists of the head of state – the President of the Republic – who is elected for the period of seven years in general, equal, direct and secret elections, and of the government, which is accountable to the President and the Parliament. On the basis of the provisions of chapter 12 of the Constitution of the Republic of Kazakhstan of 28 January 1993, the unicameral parliament called the „Supreme Council” was the only representative and legislative body of the Republic. Two years later, in the referendum held in August 1995, citizens voted for the establishment of a bicameral parliament. The work and activity of the legislative branch, its structure and powers, is regulated by the Constitution of the Republic of Kazakhstan, The Constitutional Law № 2529 of 16 October 1996 entitled On the Parliament of the Republic of Kazakhstan and the Status of Its Deputies as well as other acts, such as parliamentary rules of procedure of both chambers or the Regulations of the Parliament of the Republic of Kazakhstan adopted by both chambers of the Parliament of the Republic of Kazakhstan at their joint session As stipulated in art. 49 of the Constitution, the bicameral Parliament of the Republic of Kazakhstan is the highest representative body of the Republic performing legislative functions. The Parliament of the Republic of Kazakhstan is a classic example of a passive legislature, which is dominated by the president, the presidential political party, and which has a low level of autonomy. To sum up, it must be noted that parliaments are undoubtedly institutions which should be considered as the bodies conducive to the stability of a political system. According to P. Norton and D.M. Olson, such stability can be achieved when there is the balance of legitimisation within the system.on 20 May 1996. 1

Refine search results

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Marszałek-Kawa J.

1 Pogłódek A.

1 2016

1 2014

Search results

Dwuizbowy parlament Republiki Tadżykistanu

The Parliament of the Republic of Kazakhstan. The organisation of work, competences and legal status of deputies