Search results

1

Obecność - doczesne oblicze wieczności

100%

Glinkowski W.

Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein

|

2016

|

issue 15

117-127

PL

Eternity is not only an impersonal factor of the world nor the conception that organizes our notion of time. More importantly eternity is presence – interpersonal connection and constancy of being towards one another. Understood in such way, it becomes not so much the eternity that refers to something, but the unfailing, unwaveringpresence of one man towards the other – such presence, that one can rely on. It is “asstrong as death”, but unlike death it raises hope. It is more than present time. Present refer to objects, which in a certain moment last “here and now”. Whereas eternity, as presence, is the expression of people's mutuality. It's icon can be “face” within the meaningof Levinas. It also brings to mind his category of infinity – prior to finitude anddetermining its understanding. Likewise the presence, it is a source concept, as it determinesexperiencing the phenomenon of being a person.

2

Miłość chrześcijańska według Sørena Kierkegaarda na podstawie jego Czynów milości.

86%

Jędraszewski M.

Filozofia Chrześcijańska

|

2014

|

vol. 11

95-109

EN

This paper is trying to show that Kierkegaard is not a person who only fears and trembles in front of God but who’s attitudes towards God can be described with terms of love first of all. The author is analyzing different notions of love, which are described by Kierkegaard.

3

Gilles’a Deleuze’a dwie teorie bezludnej wyspy

72%

Brzeziński J. K.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2018

|

issue 1

4

Czy możliwe jest zbudowanie etyki społecznej na podstawie koncepcji etycznych Emmanuela Lévinasa i Karola Wojtyły? Dyskusja na temat współczesnej etyki społecznej

72%

Czekalski R.

Studia Philosophiae Christianae

|

2014

|

vol. 50

|

issue 4

5-30

EN

The purpose of this article is to present ethical and social thoughts of two eminent philosophers of the 20th century, E. Lévinas and K. Wojtyła in reference to the coherence of their thoughts and their mutual complementarity. Both had similar intentions of creating the preconditions that ensure peace and social order. Both lived through totalitarian regimes, witnessed the deaths of many people, experienced the decline of mankind and therefore raised very important questions about the causes of these twentieth-century moral disasters. However, there are important differences between the two thinkers, concerning the understanding of subjectivity, their positions on the whole heritage of Western philosophy, ontology, as well as opposing attitudes. Where Wojtyła searches for participation, Lévinas proposes separation. It seems that the philosophy of Lévinas shows some kind of inability to rise above the history of one’s own nation.

PL

Celem artykułu jest zbadanie możliwości zbudowania etyki społecznej na podstawie koncepcji etycznych dwóch wybitnych filozofów XX wieku E. Lévinasa i K. Wojtyły. Pierwszy z nich opiera swoją etykę na pojęciu „Inności”, drugi na pojęciu „Bliźni”. Koncepcje te są przeanalizowane i zestawione w poszukiwaniu różnic i podobieństw między nimi. Wydaje się, że do zbudowania spójnej etyki społecznej bardziej nadaje się koncepcja etyczna Karola Wojtyły, nie można bowiem zbudować etyki społecznej bez właściwej koncepcji podmiotowości. W koncepcji Lévinasa rola „Ja” jest pomniejszona, liczy się natomiast „Drugi”. Lévinas wprowadza jeszcze figurę „Trzeciego”, która ma umożliwić zbudowanie etyki społecznej, także w jej wymiarze instytucjonalnym, jest to jednak nieprzekonywujące i niespójne z innymi założeniami francuskiego filozofa.

5

Miłość bliźniego w świetle ekshortacji pastoralnych Leona Wielkiego w "Mowach na Wielki Post" (39-50)

58%

Drączkowski F.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

527-536

FR

Par le terme d'«exhortations pastorales» nous comprenons convocations, appels, encouragements et ordres, adresses a tous les fideles, concernant actions, attitudes et comportements determines. Dans les Sermons pour le careme on a 257 exhortations en tout. Saint Leon, en premier iieu, fait appei aux auditeurs au sujet du retabiissement des relations correctes entre ies hommes. Parmi eiies, ii mentionne: ie pardon des offenses reciproques, i'oubii des injustices, ia iibé ration des esc) aves, i'induigence et ia remission des peines, ie rejet de ia vengeance et de ia voionte de revanche. Ii souiigne aussi ia necessitć de ia concorde, de i'unite et de ia paix. Saint Leon consacre a ce sujet 55 de ses exhortations (soit 21,4%). Ii encourage ensuite a pratiquer ies oeuvres de charite et de bienveiiiance parmi iesqueiies ii compte: actes de misericorde, aumóne, bienveiiiance, iargesse et compassion humaine. Ii consacre 39 exhortations (soit 15,1%) a cette probićmatique. 7 appeis seuiement concernent i'observation du jeune. Saint Leon consacre 109 exhortations (c'est-a-dire 42,4%) au programme de ia perfection chretienne. En s'appuyant sur ia statistique etabiie ci-dessus, on peut comprendre Fimportance reiative que Saint Leon accordait a ces differentes vaieurs dans son programme de pastoraie pour ie Careme.

6

Nakaz miłości bliźniego w świetle Biblii. Zarys problematyki

58%

Krawczyk R.

Studia Elbląskie

|

2018

|

vol. 19

277-290

EN

Man as a social being was not born to live only for himself. He cannot do without another man at the material, spiritual, cultural and religious level; he cannot attain the stage of full spiritual development without belonging to a community of people. Therefore, the biblical imperative to love one’s neighbour is a fundamental law governing each human being’s life. In this paper, the author discusses the exact meaning of the imperative of love in the light of the Bible.

PL

Człowiek jako istota społeczna nie istnieje wyłącznie dla samego siebie. Nie może się obejść bez drugiego człowieka na poziomie materialnym, duchowym, kulturowym i religijnym; nie może osiągnąć pełni swego duchowego rozwoju bez wspólnoty z innymi ludźmi. Dlatego też biblijny nakaz miłości bliźniego stanowi podstawowe prawo w życiu każdego człowieka. Autor w niniejszym artykule rozważa jakie jest dokładne znaczenie nakazu miłości bliźniego w świetle Biblii.

7

Miłuj bliźniego jak siebie samego? Jaką miarą czy z jakiego powodu miłować bliźniego?

58%

Lemański J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2023

|

vol. 30

29-41

EN

The traditional understanding of the final syntagm kāmôkā in the sense of “as yourself” raises several problems of interpretation and does not necessarily allow to properly understand the commandment of loving our neighbor from Lev 19:17–18.33–34. Changing the interpretation of this syntagm from an adverbial (in relation to love) to an attributive one (in relation to your neighbor: he is like you) is well justified (A. Schüle) and significantly changes the way of understanding the commandment, because it allows us to look at the definition of our neighbor in a new way. In the New Testament the attempt to definite is abandoned in favor of indicating that one is not a neighbor but becomes one through the very meeting with another person.

DE

Traditionell wirft das Verständnis des abschließenden Syntagmas kāmôkā im Sinne von "wie sich selbst" mehrere Auslegungsprobleme auf und ermöglicht nicht unbedingt ein angemessenes Verständnis des Gebots der Nächstenliebe in Levitikus 19,17-18.33-34. Die Änderung der Auslegung dieses Syntagmas von einem adverbialen (in Bezug auf die Liebe) zu einem attributiven (in Bezug auf den Nächsten: "er ist wie du") ist gut begründet (A. Schüle) und verändert die Art und Weise, wie das Gebot verstanden wird, erheblich, da sie eine neue Sichtweise auf die Definition des Begriffs "Nächster" ermöglicht. Im Neuen Testament geht es nicht mehr um den Versuch einer Definition, sondern um den Hinweis, dass man kein Nächster ist, sondern durch die bloße Begegnung mit einem anderen Menschen zum Nächsten wird.

PL

Tradycyjnie rozumienie końcowej syntagmy kāmôkā w sensie „jak siebie samego” rodzi kilka problemów interpretacyjnych i niekoniecznie pozwala właściwie zrozumieć przykazanie miłości bliźniego z Kpł 19,17–18.33–34. Zmiana interpretacji tej syntagmy z przysłówkowej (w odniesieniu do miłości) na atrybutywną (w odniesieniu do bliźniego: „jest jak ty”) jest dobrze uzasadniona (A. Schüle) i znacząco zmienia sam sposób rozumienia przykazania, gdyż pozwala w nowy sposób spojrzeć na samą definicję „bliźniego”. W Nowym Testamencie odchodzi się od próby zdefiniowania na rzecz wskazania, że bliźnim się nie jest, lecz się nim staje poprzez samo spotkanie z drugim człowiekiem.

8

A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s Enarrationes in Psalmos

58%

Ziółkowska M.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 4: Historia Kościoła

5-12

EN

The question of Christian’s identity was an imperative issue in the socio-religious realities of the fourth and fifth centuries. This topic was undertaken by St. Augustine as a priest of the community of Hippo. Taking examples from the life of the faithful people it explicates the events from the fundamental perspective, i.e. from the point of view of a Christian. This publication presents the first part of the Christian attitude with regard to others. The second part is devoted to the overriding respect for the world in which people live as Christians. The third part presents the Christian as a citizen of the Roman Empire. Numerous moralistic indications create a somewhat handbook for Christians and present the concrete postulates for Christian formation.

PL

Kwestia tożsamości chrześcijańskiej stanowiła ważne zagadnienie w religijno-społecznych realiach IV/V w. Stała się tematem, który podejmował, św. Augustyn jako duszpasterz gminy hippońskiej. Czerpiąc przykłady z życia wiernych, interpretuje wydarzające się sytuacje na podstawie fundamentalnej opcji, jaką jest bycie chrześcijaninem. Prezentowana publikacja w części pierwszej ukazuje postawy chrześcijanina w odniesieniu do bliźnich. W myśl biskupa Hippony relacje interpersonalne pomiędzy mieszkańcami Hippony bez względu na wyznanie czy pochodzenie mają być budowane na wzajemnym szacunku i braterskiej miłości. Druga część poświęcona jest zasadniczemu odniesieniu w stosunku do świata, w którym żyje chrześcijanin. Wierzący w Chrystusa ma traktować życie ziemskie jako wędrówkę ku wieczności i nie może zapominać o zmienności i przemijającym charakterze rzeczywistości świata. Część trzecia ukazuje chrześcijanina jako obywatela Cesarstwa Rzymskiego, który jest zobowiązany do rzetelnej i sumiennej służby państwowej, pozostając wiernym Bożym prawom. Liczne wskazania parenetyczne tworzą swoiste vademecum dla chrześcijan, są konkretnymi postulatami w formacji chrześcijańskiej.

9

Chrystocentryczna postawa miłości Matki Teresy z Kalkuty

51%

Hadryś J.

Roczniki Teologii Duchowości

|

2011

|

vol. 3

107-120

EN

The aim of the article is to show the christocentric attitude of love of bl. Mother Teresa of Calcutta. The source text are Teresa's writings featured in their entirety or in part in the publication Come Be My Light. The Private Writings of the “Saint of Calcutta”. The whole presentation has been divided into four parts. The first one presents Teresa's love for Christ, the second deals with the issues of love for Christ in the poorest of the poor, the third addresses the care of the Blessed to minister among the poor in the communion with Christ, and the last one is a look at Mother Teresa’s attitude of love through Benedict XVI’s thoughts selected from his encyclical letter Deus caritas est. The summary is a meditation of the Blessed put at the end. The article shows the christocentrism of attitude of love of Mother Teresa of Calcutta.

Refine search results

1 Filozofia Chrześcijańska

1 Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

1 Roczniki Teologiczne

1 Roczniki Teologii Duchowości

1 Studia Elbląskie

1 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Studia Philosophiae Christianae

1 Vox Patrum

1 Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein

1 Brzeziński J. K.

1 Czekalski R.

1 Drączkowski F.

1 Glinkowski W.

1 Hadryś J.

1 Jędraszewski M.

1 Krawczyk R.

1 Lemański J.

1 Ziółkowska M.

1 2023

2 2018

2 2016

2 2014

1 2011

1 2004