Search results

1

ИДЕЯ СВЕТА В ФИЛОСОФИИ ГРИГОРИЯ СКОВОРОДЫ: ДВЕ ЛИТЕРАТУРНО-МУЗЫКАЛЬНЫЕ ВИЗИИ (по произведениях А. Щетинского и Л. Грабовского)

100%

Драганчук В.

Ars inter Culturas

|

2015

|

issue 4

189-202

EN

This essay investigates the musical works on the texts by the leading Ukrainian philosopher H. Skovoroda. It is argued that Skovoroda developed specific commandments designed for a spiritual/moral self-improvement. The first commandment relates to a vision of the world order. According to Skovoroda, the human being has two distinct natures: (1) the external body and (2) the internal divine. The manifestation of the latter relates to a meaning of life: to awake the divine light in order “to conquer death”. The second commandment sees “the joy of the heart as the light of God’s love”. The “know thyself” call, indicates the true path of knowledge, because the “inner” human reflects the spark of God. These commandments are utilized in the choral symphony: Know Yourself by A. Szczecinskiy, and the cantata: Temnere Mortem by L. Grabowskiy. The third commandment is “cognation law”. “Cognation” relates to the notion of national identity and the community’s response to it.

2

Симфоническая кантата Артура Лурье «В кумирне золотого сна» для смешанного хора a cappella (1919 г.): новации в области музыкального языка

100%

Zaytseva M., Chekmenev A.

Path of Science

|

2017

|

vol. 3

|

issue 1

5.1-5.15

RU

В статье научно обосновано значение хоровых жанров в творчестве Артура Лурье. Выявлены особенности композиции и музыкального языка симфонической кантаты «В кумирне золотого сна» Артура Лурье. Доказано, что на формирование логики интонационного развития, композиционных и гармонических решений кантаты оказали воздействие тенденции символизма и авангарда. Обосновано, что эксперименты композитора в области ладогармонического языка, метроритма, фактуры, тембровой красочности во многом предвосхищают тенденции развития мирового музыкального искусства. На основе анализа симфонической кантаты «В кумирне золотого сна» для смешанного хора a cappella А. Лурье выявляются новаторские приемы сближения выразительных возможностей симфонической и хоровой партитур, направленные на усиление колористических и экспрессивных возможностей хорового звучания.

EN

The article scientifically proves the importance of choral genres in the works by Arthur Lourie. The features of composition and the musical language of the symphonic cantata «In the Temple of Golden Dreams» by Arthur Lourie are identified. It is proved that the trends of symbolism and avant-garde affected the formation of the logic of intonation development , composite and harmonic solutions of the cantata. It is justified that the composer’s experiments in the fields of harmonic language, metroritm, texture, timbre brilliance largely anticipate the trends of the world music development. On the basis of the «In the Temple of Golden Dreams» symphonic cantata for mixed chorus a cappella A. Lurie, innovative methods of convergence of expressive possibilities of symphonic and choral scores, aimed at strengthening the capabilities of color and expressive choral sound are identified.

3

„Nám vaše píseň zní sladce.“ Vavákova odpověď na Zpěv k svátku Jana Nejedlého, doktora práv a cís. král. řádného a veřejného profesora literatury české na starožitných vysokých školách pražských

100%

Matějec T.

Historie – Otázky – Problémy (History, Issues, Problems)

|

2017

|

vol. 9

|

issue 1

152-166

EN

The study compares two Czech language occasional compositions from the beginning of the 19th century: the text of a congratulatory cantata composed in 1811 in honour of Jan Nejedlý, professor of Czech language and literature at Prague University, by Václav Hanka, a student at Prague University and a representative of the second generation of the Czech National Revival, and a response to the cantata in verse by František Jan Vavák, a farmer well versed in literature and rooted in the traditions of the Czech Baroque patriotism. The study investigates the agreements and differences in the two author’s views on basic questions about past, present, and further directions in Czech culture.

4

Literatura i literaci w życiu i twórczości Stanisława Moniuszki

100%

WYPYCH-GAWROŃSKA A.

Edukacja Muzyczna

|

2019

|

issue 14

77-126

EN

The present article concerns the place and significance of literature in the life and works of Stanisław Moniuszko, a composer who created different musico-literary genres, songs, operas, can- tatas as well as stage music for dramas. Moniuszko’s correspondence, which often featured litera- ture-related topics, constitutes the basis for the analysis of literary contexts of his works. The com- poser wrote about his favourite books, poets and writers as well as the lyrics to songs and librettos. Above all, however, his letters contain evidence of his search for new librettos in the existing liter- ary texts and numerous traces of his attempts to invite contemporary writers, poets and playwrights to collaborate on musico-dramatic works. The letters written to several eminent representatives of mid-century Polish literature are a testament to Moniuszko’s ambitious intentions. The contents of those letters also confirm that it was difficult for the composer to find a writer who would collabo- rate with him as the author of the lyrics to a musico-dramatic piece. The article also presents a collection of Moniuszko’s librettists, which includes the best writers and playwrights of the time. The most remarkable of Moniuszko’s works are well-written in terms of lyrics, which is a proof of the effectiveness of the composer’s efforts and, in the context of the popularity of his works, also of the significance of his achievements, not only for music, but also for the literature and literary culture of the nineteenth century.

PL

Artykuł dotyczy miejsca i znaczenia literatury w życiu i twórczości Stanisława Moniuszki, kompozytora tworzącego różne gatunki literacko-muzyczne – pieśni, opery, kantaty, oraz piszącego muzykę sceniczną do dramatów. Podstawą do analizy kontekstów literackich twórczości Moniuszki jest jego korespondencja, w której pojawiały się tematy literackie. Kompozytor pisał o ulubionych lekturach, poetach i pisarzach, o tekstach pieśni i librettach. Przede wszystkim pozostały w listach dowody na poszukiwanie librett wśród istniejących tekstów literackich oraz liczne ślady prób zaproszenia do współpracy przy dziełach dramatyczno-muzycznych pisarzy, poetów i dramatopisarzy współczesnych Moniuszce. Listy pisane do kilku wybitnych przedstawicieli literatury polskiej połowy XIX wieku świadczą o ambitnych zamiarach Moniuszki. Treść tych listów potwierdza również, jak trudno było kompozytorowi pozyskać do współpracy pisarzy w roli autora tekstu do utworu dramatyczno-muzycznego. W artykule przedstawiona została galeria librecistów Moniuszki, wśród których znaleźli się najlepsi pisarze i dramatopisarze epoki. Najwybitniejsze dzieła Moniuszki są utworami z udaną warstwą literacką, co jest dowodem na skuteczność zabiegów kompozytora, a w kontekście popularności jego twórczości – także na znaczenie dorobku Moniuszki nie tylko dla muzyki, ale również dla literatury i kultury literackiej.

5

Johann Sebastian Bach in the Eyes of Johann Mattheson: On the Cantata ‘Ich hatte viel Bekümmernis’, BWV 21

100%

Korpanty K.

Muzyka

|

2024

|

vol. 69

|

issue 1

21-40

PL

Artykuł porusza zagadnienie oceny twórczości kompozytorskiej Johanna Sebastiana Bacha przez Johanna Matthesona. W centrum zainteresowania znalazł się komentarz dotyczący kantaty Ich hatte viel Bekummernis BWV 21, który hamburski teoretyk w roku 1725 zamieścił w swoim czasopiśmie Critica musica. W literaturze muzykologicznej formułowane są rozbieżne opinie na temat treści tego komentarza. Przeważa pogląd, że Mattheson kantatę tę poddał szyderczej krytyce. W niniejszym artykule podjęto polemikę z taką opinią, analizując wypowiedź Matthesona w szerszym i głębszym kontekście.

EN

This article addresses the appraisal of Johann Sebastian Bach’s music by Johann Mattheson, specifically the commentary on the cantata Ich hatte viel Bekummernis, BWV 21 which that Hamburg-based theorist included in a 1725 issue of his periodical Critica musica. Musicologists disagree as to the interpretation of Mattheson’s words. However, most authors see them as derisive criticism of the cantata. In this article, the author polemicises with that view and analyses Mattheson’s statement in a wider and deeper context.

6

O muzyce w kręgu Aleksandra Józefa Sułkowskiego (1695–1762)

85%

Paczkowski S.

Muzyka

|

2021

|

vol. 66

|

issue 3

57-91

EN

This article represents the first attempt in musicology to discuss the foundations of the musical patronage of Aleksander Józef Sułkowski (1695–1762). Sułkowski was a cabinet minister to King Augustus III until 1738, when he left the Dresden court to become lord of Rydzyna castle and owner of the town of Leszno and of a huge estate taken over from Stanisław Leszczyński; from 1752, he was also a prince of the Holy Roman Empire. The article discusses the following topics: Sułkowski’s negative role in the process of engaging Giovanni Bindi (known as Porporino, a singer in the ensemble maintained by King Augustus II) for George Frideric Handel’s London orchestra in 1731; the work of the Dresden-based composer Tobias Butz, Sułkowski’s secretary when the latter was a minister in the Secret Cabinet of Saxony (1733–38); Sułkowski’s contribution to organising musical life at the Dresden and Warsaw courts; music in Sułkowski’s milieu after he left Dresden for Rydzyna. The author has also attempted to reconstruct the make-up of the music ensemble maintained by Sułkowski at Rydzyna Castle and the oboe ensembles that existed in army regiments commanded by Sułkowski in Saxony and Poland.

PL

Artykuł stanowi pierwszą w muzykologii próbę przedstawienia podstaw mecenatu muzycznego Aleksandra Józefa Sułkowskiego (1695-1762) – do roku 1738 ministra gabinetowego króla Augusta III, po roku 1738, po opuszczeniu dworu drezdeńskiego w roku 1738 – pana na zamku w Rydzynie, właściciela Leszna i ogromnego majątku przejętego po Stanisławie Leszczyńskim, od roku 1752 – księcia Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W artykule podjęto następujące wątki: negatywny udział Sułkowskiego w procesie angażu śpiewaka kapeli króla Augusta II Giovanniego Bindiego (zwanego Porporinem) do londyńskiego zespołu Georga Friedricha Händla w roku 1731, działalność drezdeńskiego kompozytora Tobiasa Butza jako sekretarza Sułkowskiego w latach jego aktywności w roli ministra saskiego Tajnego Gabinetu (1733-1738), udział Sułkowskiego w organizacji życia muzycznego dworu w Dreźnie i w Warszawie, muzyka wokół Sułkowskiego po jego wyjeździe z Drezna do Rydzyny. Podjęta też została próba rekonstrukcji składu osobowego zespołu muzycznego utrzymywanego przez Sułkowskiego na zamku rydzyńskim oraz składu zespołów oboistów w regimentach wojskowych dowodzonych przez Sułkowskiego w Saksonii i w Polsce.

7

Wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi

80%

Towarek P.

Studia Elbląskie

|

2019

|

vol. 20

177-192

EN

The presented article introduces the modern recipient to great musical forms dedicated to St. Jacek Odrowąż (Hyacinth of Poland). These include first monodic compositions: rhyme officially Adest dies celebris (1540), two Latin sequences Salvator collaudemus (first half of the 16th century) and Funde de caelestibus (from the turn of the 15th and 16th centuries), as well as two melodies of the Mass Alleluia with verses Gaude Hyacinthe and Memor pater, about Hyacinthe (1536). To the group of polyphonic compositions related to St. Jacek Odrowąż includes: a polychoral church concert Ave Florum Flos Hyacinthe by Marcin Mielczewski (d. 1651), an anonymous church concert, as well as a cantata Saint Jacek Patron of the Polish Crown (1780) by JakubGołąbek and priest Wacław Sierakowski (preserved only in the text version). This group also includes two contemporary mass compositions: Mass for St. Jacek Odrowąż (2004) by JacekSykulski and Missa in honorem sancti Hyacinthi (2015) composed by Paweł Bębenek.

PL

Przedłożony artykuł przybliża współczesnemu odbiorcy wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi. Należą do nich najpierw kompozycje monodyczne: oficjum rymowane Adest dies celebris (1540), dwie łacińskie sekwencje Salvatorem collaudemus (I poł. XVI w.) oraz Funde de caelestibus (z przełomu XV i XVI w.), a także dwie melodie Alleluja mszalnego z wersetami Gaude fili Hyacinthe oraz Memor pater, o Hyacinthe (1536). Do grupy kompozycji polifonicznych związanych ze św. Jackiem zaliczamy: polichóralny koncert kościelny Ave Florum Flos Hyacinthe Marcina Mielczewskiego (†1651), anonimowy koncert kościelny Gaude Fili Hiacinthe, a także kantatę Święty Jacek Patron Korony Polskiej (1780) autorstwa Jakuba Gołąbka i ks. Wacława Sierakowskiego (zachowaną tylko w wersji tekstowej). Do kręgu tego należą także dwie współczesne kompozycje mszalne: Msza o św. Jacku Odrowążu (2004) autorstwa Jacka Sykulskiego oraz Missa in honorem sancti Hyacinthi (2015) skomponowana przez Pawła Bębenka.

8

„Litania do Marii Panny” Jerzego Lieberta w kantacie Karola Szymanowskiego

80%

Szczurko E., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2017

|

vol. 15

EN

The subject of the article is Litany to Virgin Mary op. 59 by Karol Szymanowski, written to excerpts of a poem by Jerzy Liebert. The author starts by concentrating on the characteristics of the works of Liebert, who was a leading representative of religious‑philosophical poetry during the period between the two world wars. She also discusses the evolution of the poet’s religious‑philosophical views and the way in which they influenced his literary activity. The analysis begins with Liebert’s lyrical poem Litany to the Virgin Mary, a poem of great simplicity yet symbolically charged, constituting an example of the kind of poetry where the subject “becomes locus transcendentiae”. The context for the poem is provided both by liturgical litany and poetic litany, with examples of poems written by Liebert prior to the Litany. In the later part of the article the author focuses on the attributes of Szymanowski’s cantata, which the composer himself regarded as “perhaps the best work he had ever written”. Having indicated the reasons why Liebert’s poem was the source of inspiration, and having described the circumstances under which the work was composed, the author moves on to characterise the constitutive features of the cantata, identifying them at the level of style and aesthetics, in the relation between words and music, and the symbolism of the imagery and expressive figures. In the interpretation of the work she refers to analyses by other authors, including Mieczysław Tomaszewski’s conception which depicts the Litany as an embodiment of the “Franciscan” idiom.

PL

Przedmiotem artykułu jest Litania do Marii Panny op. 59 Karola Szymanowskiego, napisana do fragmentów wiersza Jerzego Lieberta. Autorka koncentruje się najpierw na cechach twórczości Lieberta, jako czołowego przedstawiciela poezji religijno‑filozoficznej dwudziestolecia międzywojennego, wskazując także na ewolucję poglądów filozoficzno‑religijnych poety, determinujących jego aktywność literacką. Analizie poddany jest najpierw pełen prostoty, nacechowany symbolicznie liryk Lieberta Litania do Marii Panny, stanowiący przykład poezji, w której podmiot „staje się locus transcendentiae”. Kontekst dla wiersza stanowi zarówno litania liturgiczna, jak i litania poetycka, z przykładami wierszy napisanych przed Litanią Lieberta. W dalszej części artykułu autorka skupia się na walorach kantaty Karola Szymanowskiego, uznanej przez samego kompozytora za „może najlepszy utwór, jaki napisał”. Wskazując najpierw na przyczyny inspiracji wierszem Lieberta oraz okoliczności powstania dzieła, autorka przechodzi do charakterystyki cech konstytutywnych kantaty, odnajdując je na poziomie stylu i estetyki, w relacji słowa i muzyki oraz symbolice figur obrazowych i wyrazowych. W interpretacji dzieła pojawiają się odniesienia do analiz innych autorów, m.in. koncepcji Mieczysława Tomaszewskiego, przedstawiającego Litanię jako wcielenie idiomu „franciszkańskiego”.

9

Znaczenie inspiracji religijnej w muzyce

71%

Garnczarski S.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2013

|

vol. 32

|

issue 2

EN

The issue of religious inspiration in the music is complex and multifaceted, rooted in the vast area of faith (internal, deeply personal) and art. In the present study was undertaken reflection on two kinds of inspiration: biblical, liturgical or religious text in general and sacred music motives and precisely liturgical.First, a significant source of inspiration is own singing of the Catholic Church – Gregorian chant, which in the Middle Ages was the main stream of sacred music, and became a source of development of polyphony, as its cantus firmus. Culmination of the polyphony development was the work of P. Palestrina. From the religious inspiration drew the composers of all eras in the history of music. In the Baroque period developed next to a popular mass such forms as oratory, its particular variant – passion and cantata. Also the form of instrumental music, especially organ (J.S. Bach, J.F. Handel). In the classicism religious music formed mainly three Viennese classicists: J. Haydn, W.A. Mozart and L. van Beethoven. Composed by them religious music bears the features of instrumental music of the period, as well as signs of secular vocal and instrumental music. The composers of the Romantic period are fulfilled in the form of a classical type of cantata mass or a symphony mass. In Poland in the field of religious music marked S. Moniuszko. Nowadays, the example of the composer inspired by religious contents is Krakow composer J. Łuciuk, forming based on Gregorian chant, biblical and liturgical texts, inspired by the person and the pontificate of John Paul II and the Marian theme. He confirms this, saying, “Poetry and literature, as faith and prayer, are inextricably linked with what I write. Always important and inspiring was the reflection associated with the reading of Scripture, liturgical texts, lives of the saints and papal documents”.

PL

The issue of religious inspiration in the music is complex and multifaceted, rooted in the vast area of faith (internal, deeply personal) and art. In the present study was undertaken reflection on two kinds of inspiration: biblical, liturgical or religious text in general and sacred music motives and precisely liturgical.First, a significant source of inspiration is own singing of the Catholic Church – Gregorian chant, which in the Middle Ages was the main stream of sacred music, and became a source of development of polyphony, as its cantus firmus. Culmination of the polyphony development was the work of P. Palestrina. From the religious inspiration drew the composers of all eras in the history of music. In the Baroque period developed next to a popular mass such forms as oratory, its particular variant – passion and cantata. Also the form of instrumental music, especially organ (J.S. Bach, J.F. Handel). In the classicism religious music formed mainly three Viennese classicists: J. Haydn, W.A. Mozart and L. van Beethoven. Composed by them religious music bears the features of instrumental music of the period, as well as signs of secular vocal and instrumental music. The composers of the Romantic period are fulfilled in the form of a classical type of cantata mass or a symphony mass. In Poland in the field of religious music marked S. Moniuszko. Nowadays, the example of the composer inspired by religious contents is Krakow composer J. Łuciuk, forming based on Gregorian chant, biblical and liturgical texts, inspired by the person and the pontificate of John Paul II and the Marian theme. He confirms this, saying, “Poetry and literature, as faith and prayer, are inextricably linked with what I write. Always important and inspiring was the reflection associated with the reading of Scripture, liturgical texts, lives of the saints and papal documents”.

Refine search results

ИДЕЯ СВЕТА В ФИЛОСОФИИ ГРИГОРИЯ СКОВОРОДЫ: ДВЕ ЛИТЕРАТУРНО-МУЗЫКАЛЬНЫЕ ВИЗИИ (по произведениях А. Щетинского и Л. Грабовского)

Симфоническая кантата Артура Лурье «В кумирне золотого сна» для смешанного хора a cappella (1919 г.): новации в области музыкального языка

„Nám vaše píseň zní sladce.“ Vavákova odpověď na Zpěv k svátku Jana Nejedlého, doktora práv a cís. král. řádného a veřejného profesora literatury české na starožitných vysokých školách pražských

Literatura i literaci w życiu i twórczości Stanisława Moniuszki

Johann Sebastian Bach in the Eyes of Johann Mattheson: On the Cantata ‘Ich hatte viel Bekümmernis’, BWV 21

O muzyce w kręgu Aleksandra Józefa Sułkowskiego (1695–1762)

Wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi

„Litania do Marii Panny” Jerzego Lieberta w kantacie Karola Szymanowskiego

Znaczenie inspiracji religijnej w muzyce