Search results

1

Charyzmat paraklezy

100%

Gryziec P.

The Biblical Annals

|

1991

|

vol. 38

|

issue 1

85-98

PL

Auf Grund von den Texten Röm 1, 11 und Röm 12, 8 kann man vom Charisma der Paraklese sprechen. Dieses Charisma steht sich vor als: a. Die charismatische Function, die zu pneumatika − d.h. zu den Gaben, die der Charakter des prophetischen Wortes haben, gehört; b. Die Art der Ehmahnung und des Zuredens zum guten christlichen Leben, fussende auf der Autorität des Gottes Wortes; c. Die seelsorgliche Dienst, obwohl nicht immer mit der amtlichen Hiërarchie verbunden; d. Das Charisma dient zur Bestärkung des Glaubens, sowohl innerhalb der Gemeinde, als auch zwischen dem Seelsorger und der Gemeinde.

2

Pluriformità nell’unità: una forma della Chiesa di oggi. Una proposta per rinnovare la parrocchia

75%

Malinowski Ł.

Studia Ełckie

|

2021

|

vol. 23

|

issue 3

369-387

EN

The Church must continually ask herself how to be a witness of the Gospel to the world in which she lives. In her work of evangelization even today, therefore, the Church must deal with the socio-cultural context that she faces, characterized by an increasingly plural society and by continuous changes that have affected the institution, gestures and tools of the Christian tradition. It is therefore urgent that the Church make a critical reflection on her identity and her pastoral activity and, attentive to the signs of the times, try to review and renew her form and structures, beginning with the parish, a privileged place for the construction of the christian community and her mission. Since the parish is traditionally considered the «home of all», it is the place where the differences that animate the Church are most evident; therefore, it is called to enhance all the ecclesial experiences that arise from the different charisms. The parish and all the associations and groups present in it represent various forms in which the Church is realized. With this article I want to demonstrate that pluriformity in unity can be the form of the Church today, because the more plural and complex the society is, the more the Churchʼs proposal must be pluriform if she wants Christ to reach everyone. Pluriformity shows different forms of the Christian experience that express the unity of the Church. It is therefore an expression of the Churchʼs liveliness and catholicity. It also recalls that the subject of the Churchʼs mission is never the individual, but a community, a reflection of the communio that the Church lives in every part of the world.

3

Wierność charyzmatowi a lojalność wobec państwa – – posłannictwo salezjańskie pod rządami ks. generała Michele Rua

75%

Zimniak S.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2012

|

vol. 98

427-455

EN

The intervention intends to analyze how the Salesian works have joined fi delity to the Salesian charism with the need to respect the different political frameworks in which they find themselves, documenting how the educational mission has never lacked loyalty towards those States in which they exist or those into which it intended to expand. The historical survey suggested here, is limited to the Old Continent and more precisely to the Central European basin, for various reasons. The issue set is not becoming the subject of a monographic study. Through the analysis of some facts they will try to present the attitude and conduct of the Rector Major of the Salesian Congregation, Fr Michele Rua, and of the Salesians and in this respect, focusing attention primarily on external evaluations of their apostolate. This setting attempts to answer basic questions: Can a religious institution, although driven by determination to remain faithful to the charism and despite its declared apolitical attitude, operate without being involved in the political dimension? Doesn’t it seem utopian to think that a religious congregation, all the more so with the size of the Salesians, can avoid being perceived in terms of its political signifi cance?

4

Powołanie i jego rola w formacji religijnej ludu Bożego Starego Testamentu

75%

Homerski J.

The Biblical Annals

|

1986

|

vol. 33

|

issue 1

37-46

PL

Der Autor bespricht die Beschreibungen der Berufung von Mose, Gideon, Samuel, Amos, Jesaja, Jeremia und Ezechiel. Im ersten Teil interessiert er sich für die Struktur der Berufungsbeschreibungen. Im zweten Teil bespricht er dis Bedeutung des Charisma der Berufung fur die berufene Person. Im dritten Teil unterstreicht er ihre soziale Dimension.

5

Etyczny profil Familiaris consortio

71%

Bajda J.

Teologia i Moralność

|

2011

|

vol. 6

|

issue 1(9)

7-24

EN

The article focuses on the ethical aspect of Familiaris consortio against the backdrop of a range of pastoral issues. The ethical question that accompanied the publication of this document stemmed from the hesitations and expectations triggered by a strong opposition to the teaching contained in the encyclical Humanae vitae of Paul VI. The exhortation does not directly engage in controversy with the opponents of the teaching of the Church, but offers a positive presentation of the entire body of teaching on the vocation of marriage and the family. In this document, vocation is a basic theological-moral category that explains and justifies the essential moral demands of marriage and the family and puts human life on the level of sanctity. This vocation has its source in God's plan of salvation and is revealed together with the accomplishment of the work of salvation in Jesus Christ. The mystery of this vocation is present in the history of mankind as concealed and at the same time revealed in the mystery of Christ and the Church. This vocation sheds significant light on the creation of man and woman, which is the creation of the family based on the foundation of marriage. Hence anthropological truth has a sacramental dimension. This vocation, while permeating internally the created reality, places in the very depth of being the insuppressible calling „Family, become what you are" (FC, 17). God the Creator and Redeemer entrusted to humans - a man and a woman - the task to build a family by the power of the same Love through which the world and human beings exist; it is also the selfsame Love that the Son of God revealed on the Cross when He established a new order of creation. Since then the truth of human existence and the truth of love must be interpreted only in the light of the Paschal mystery. The calling which flows from the depths of the sacrament speaks by the power of grace in the heart of the married couple, in the heart of the husband and wife, who are called to love one another with the same Love that springs from the Mystery of the Cross. This concept of vocation that follows from the sacramental character of Christian existence is the key to resolving particular questions that might arise in the context of married life. The vision represented by Familiaris consortio is uniform and charismatic; it is both theological and anthropological because it pertains to the human being as a human being, not just a „human individual" ensnared by conjugal bonds. In Familiaris consortio there is one conjugal norm and one parental norm: it is always the same Love that flows from God's Heart and through the sacrament permeates the hearts of the spouses. That is why conjugal love is parental love, a love that is responsible for the sanctity of giving birth to life and thus for the sanctity of God the Creator and the dignity of the human being called to be born into the world. Conjugal love and parental love cannot exist without conjugal chastity. To all likelihood here lies the main cause of resistance to the teaching expressed in Humanae vitae. Familiaris consortio rejects any contraceptive manipulation by emphasizing the contradiction inherent in the contraceptive attitude not only with Divine Law but also with the essence of humanity. This stance is contained in the statement that between proper conjugal life and contraception there is not only a moral difference but also an anthropological one (FC, 32). This is a harsh but true judgment on the practice of contraception: all those who use contraception descend to a sub-human level.

PL

Artykuł skupia się na etycznym aspekcie „Familiaris consortio”; na tle szeregu zagadnień duszpasterskich. Kwestia etyki, która towarzyszyła publikacja tego dokumentu wynika z wahań i oczekiwań wywołanych przez silny sprzeciw wobec nauczania zawartego w encyklice „Humanae vitae” Pawła VI. Wezwanie nie bezpośrednio angażować się w spór z przeciwnikami z nauczaniem Kościoła, ale oferuje pozytywną prezentację całego nauczania związanego z powołaniem do małżeństwa i założenia rodziny. W dokumencie, powołanie jest podstawową w kategorii teologiczno-moralnej, która wyjaśnia i uzasadnia istotne wymagania moralne małżeństwa i rodziny oraz mówi o ludzkim życiu na poziomie świętości. Powołanie to ma swoje źródło w Bożym planie zbawienia i objawia się wraz z realizacją dzieła zbawienia w Jezusie Chrystusie.

6

Stygmaty oraz inne zjawiska nadzwyczajne w życiu Elii Cataldo

63%

Nagel Z. J.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2020

|

vol. 40

|

issue 1

119-134

EN

Elia Cataldo is a modern stigmatist that carries the signs of our Lord’s Passion on his own body and is involved in evangelistic works. He is a continuator of the mission of St. Francis of Assisi, who was the first to receive stigmas. To confirm the credibility of extraordinary gifts, Elia is subjected to detailed medical examinations and observations by the Congregation of Science and Faith. This article depicts a phenomenon of Elia’s stigmata and includes him in the context of fulfilling the charisma of “being a stigmatic”. Such an approach to the problem of stigmas opens the way for further theological discussion and inspires further research at an interdisciplinary level.

PL

Elia Cataldo to współczesny stygmatyk, który nosi na własnym ciele znaki Męki Pańskiej i angażuje się w dzieła ewangelizacyjne. Jest kontynuatorem misji św. Franciszka z Asyżu, który jako pierwszy został obdarowany stygmatami. Dla potwierdzenia wiarygodności nadzwyczajnych darów Elia poddawany jest szczegółowym badaniom lekarskim oraz obserwacji Kongregacji Doktryny Wiary. Niniejszy artykuł opisuje fenomen stygmatów Elii i ujmuje jego osobę w kontekście wypełniania charyzmatu „bycia stygmatykiem”. Takie podejście do zagadnienia stygmatów otwiera drogę do dalszej dyskusji teologicznej i inspiruje do kolejnych badań na poziomie interdyscyplinarnym.

7

Rola biskupa diecezjalnego w rozeznawaniu nowego charyzmatu instytutu życia zakonnego

63%

Marszałek M.

Kościół i Prawo

|

2017

|

issue 6 (19) nr 1

75-89

PL

Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. dopuszcza możliwość erygowania nowych instytutów zakonnych przez biskupa diecezjalnego. W rzeczywistości powstanie nowego instytutu zakonnego jest wieloetapowym procesem regulowanym przez prawo kościelne. Jednym z elementów tego procesu jest rozeznanie nowego charyzmatu życia zakonnego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie roli biskupa diecezjalnego w tym procesie.

EN

The 1983 Code of Canon Law permits the diocesan bishop to erect a new religious institute. In reality the process of the formation of a new religious institute is long and consists on various steps regulated by the canon law. One of them is a discernment of a new charism of a religious life. The goal of the article is to present the role of the diocese bishop in this process.

8

Saint Vincent de Paul. Entre la conversion de l'ambition et le mysticisme de son action charismatique

63%

Zakhary M. S.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

121-136

EN

Located in the 4th centenary of the charisma of St. Vincent de Paul (1617-2017), this study deepens, in the life of the “Grand Saint of the Grand Century”, and by his own words, the ins and outs of his conversion, and charisma. Both reveal, in filigree, his mysticism, which often goes unnoticed. The height of the youth of the charism is directly proportional to the depth of the conversion. We can't ask, no more, “the actions of charity made their time?”. Our Lord Jesus Christ has given the answer: “the poor, indeed, you have always with you” (Mt 26:11). For his part, the Pope Francis invites members of the International Association of Charities with this exhortation: “In being rooted in the personal experience of Christ, you will be able to contribute to a “culture of mercy” that renews deeply the hearts and opens up to a new reality”.

PL

To studium, podjęte cztery wieki po pojawieniu się charyzmatu św. Wincentego a Paulo (1617-2017), jest zależne od „Wielkiego Świętego Wielkiego Stulecia” i od jego własnych relacji opisujących wewnętrzną i zewnętrzną stronę jego nawrócenia, jego charyzmat. Zarówno jego relacja, jak i nawrócenie odsłaniają w pewnym stopniu jego mistycyzm, który jest często niezauważany. Najwyższy przejaw młodości charyzmatu jest bezpośrednio proporcjonalny do głębi nawrócenia. Czy nie możemy już więcej pytać: czy to „czyny miłości tworzą czasy, w których są dokonywane”? Nasz Pan Jezus Chrystus dał na to odpowiedź: „Albowiem ubogich zawsze macie u siebie” (Mt 26,11). Ze swej strony papież Franciszek zachęca członków Międzynarodowego Stowarzyszenia Miłosierdzia słowami: „Zakorzenieni w doświadczeniu osobistym Chrystusa, będziecie mogli przyczynić się do propagowania «kultury miłosierdzia», która odnawia głęboko serca i otwiera je na nową rzeczywistość.

9

Niektóre aktualne wyzwania dla życia zakonnego

63%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

73-87

PL

Odnowa życia w świetle charyzmatu jest stałym wyzwaniem, które stoi przed poszczególnymi instytutami życia konsekrowanego. Na ten problem zwraca uwagę aktualne nauczanie Magisterium Kościoła, które uwypukla aspekt wierności charyzmatycznej, właściwej formacji oraz troski o powołania. Odnowa miłości wobec Boga i ludzi jest gwarantem wierności powołaniu poszczególnych osób konsekrowanych. Ona także sprawia, że osoby konsekrowane stają się proroczym znakiem obecności Boga w świecie oraz wskazują na ostateczny cel człowieka, jakim jest zjednoczenie z Bogiem.

EN

Renewal of life in the light of the charism has been a fixed challenge, which faces each institute of the consecrated life. This problem is highlighted in the current teaching of the Magisterium of the Church, which underlines aspects of the charismatic fidelity, appropriate formation and concern for religious vocations. Renewal of love of God and humans is the guarantor of fidelity of vocation for each consecrated person. It makes it happen that consecrated people become the prophetic sign of the presence of God in the world and directs us toward the ultimate goal of a human being that is the unity with God.

10

Recepcja charyzmatu sercańskiego w duszpasterstwie młodzieży

63%

Płatek D.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

35-55

PL

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa Kościół dostrzegał kwestię istnienia i odkrywania charyzmatów. Są one wzbudzane we wspólnocie Kościoła przez Ducha Świętego. Charyzmaty muszą być uznane, aby móc służyć wspólnocie wierzących. Jednym z rodzajów charyzmatów są charyzmaty zgromadzeń zakonnych. Wśród nich znajduje się charyzmat Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego założonego przez o. Leona Dehona. Główny problem tego artykułu sprowadza się do pytania o przyjęcie tego charyzmatu w duszpasterstwie młodzieży. Aby rozwinąć to zagadnienie, autor w ramach teologii pastoralnej zastosował następujący schemat: przypomniał definicję charyzmatu i wynikające z tego warunki tożsamości i duszpasterstwa, krótko opisał podstawowe formy duszpasterstwa młodzieży w Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Sercanów, następnie opisał kwestię recepcji kościelnej oraz wysunął końcowe wnioski w postaci imperatywów duszpasterskich. Pierwszy imperatyw wymaga odwagi, by dzielić charyzmat Zgromadzenia z nieustannym odkrywaniem tożsamości instytutu zakonnego. Drugi imperatyw dotyczy działalności i formacji w duchu katolickiej nauki społecznej.

EN

From the first centuries of Christianity, the Church saw the issue of the existence and discovery of charisms. They were and are raised in the community of the Church by the Holy Spirit. They must be recognized to serve the community of believers. Charisms of religious congregations are one of the charism types. Among them is the charism of the Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus, founded by Father Leon Dehon. The main problem of the work boils down to the question of the reception of this charism in youth ministry. In order to develop such a problem, the author, in the framework of pastoral theology, used the following scheme. He recalled the definition of the charism and the resulting terms of identity and pastoral care. He briefly described the basic forms of pastoral ministry of the youth in the Polish Province of the Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus. Then he described the issue of the ecclesiastic reception and gave pastoral imperatives as final conclusions. The first imperative calls for courage in sharing the charism of the Congregation with the constant discovery of the identity of a religious institute. The other one for activity and formation in the spirit of Catholic Social Teaching.

11

Sprawozdanie z sympozjum naukowego Z otwartym sercem i umysłem. Charyzmat sercański dzisiaj, Stadniki, 5 maja 2018 roku

63%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

293-299

12

Strategie komunikacji marki a przekazywanie charyzmatu rodziny zakonnej

63%

Woźniak J. P.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

57-71

PL

Artykuł podejmuje temat poszukiwania skutecznych sposobów dotyczących komunikacji Kościoła ze współczesnym człowiekiem. Zwraca uwagę na potrzebę wprowadzania rozwiązań stosowanych na gruncie reklamy i marketingu. W sposób syntetyczny przedstawia podstawowe informacje na temat marki, komunikacji oraz podejmowanych strategii. Ostatnia część artykułu opisuje, w jaki sposób zgromadzenia zakonne mogą podejmować działania mające na celu przekazywanie swojego charyzmatu.

EN

The article aims at finding successful methods of communication between the Catholic Church and modern man. It points out that methods used in advertising and marketing could and should be used for this purpose. It provides us with basic information concerning brands, communication and strategies. Finally, the article describes how religious congregations could successfully communicate their mission.

13

Kościół i sekta w perspektywie współczesnej religijności

51%

Pierzchała K.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 2

213-226

PL

W Polsce zarejestrowane jest około 150 kościołów i związków wyznaniowych. Szereg znawców problemu twierdzi, iż liczbę tę należałoby podwoić, gdyż wiele ruchów religijnych funkcjonuje jako stowarzyszenia (względnie fundacje), a część z nich istnieje i funkcjonuje bez rejestracji. Dla legalizacji nowych grup religijnych w Polsce niebagatelne znaczenie miało przywrócenie w latach 1989-1990 demokracji, wolności i swobód obywatelskich (w tym religijnych). Destruktywna rola sekt wynika z tego, iż stosują one nieetyczne metody oraz sposoby manipulacji w celu pozyskiwania nowych członków, narzucania im określonych reakcji psychicznych, manipulowania ich myślami, zachowaniami, uczuciami. Jest to dzisiaj bez wątpienia problem oddziałujący na dużą skalę. Sekty burzą ponadto relacje międzyludzkie w rodzinie oraz innych grupach społecznych. Warunek całkowitego poświęcenia się dla sekty skutkuje wyłączeniem jednostki ze społeczeństwa. Członkowie sekt tracą najczęściej zdrowie fizyczne i psychiczne, pieniądze, a czasem wręcz życie. W wyniku działalności tych grup rozszerzają się choroby, narkomania, prostytucja.

EN

Poland has about 150 registered churches and religious groups. Many experts say there are as much as twice this number that operate as associations or charities; many without any registration at all. Polish return to democracy, freedom and respect for civil rights (including religious freedom) in 1989-1990 has made it possible to legalize new religious groups. Sects employ unethical methods of recruitment. New members are subjected to thought control, manipulation of feelings and emotions and learning prescribed psychological reactions. They are expected to sever their old family and social bonds and submit to the objectives of the sect. They often suffer serious psychological and physical damage and lose their money; sometimes even life. Destructive influence of the sects on private and public life is enormous. They can bring down families and entire social groups. Sects contribute to the spread of diseases, drug addiction and prostitution.

14

Problematyka odzwierciedlenia charyzmatu instytutu zakonnego w jego prawie własnym

51%

SZEWCZUL B.

Prawo Kanoniczne

|

2015

|

vol. 58

|

issue 3

65-85

EN

Present revision of the own law in the Institutes of consecrated life is associated with certain diculty. It is the theological and legal expression of charism in accordance with the intentions of the Founders, in order to save the identity of the Communions founded by them, in spite of the social, economic, and cultural life changes in the course of time. That’s why – in the first place – the article explained the very idea of cha- rism, and shown the problem of diversity of the Holy Spirit gis related to it, such as Founder’s charism, charism of the Institute foundation, Institute charism, and founding charism. Further on in the article, they presented the idea of the spiritual herritage (patrimonium) of the Institute, and its relation to Institute’s charisms.e ve component elements of Institute herritage were described, which are very useful during the constitution renewal, e.g. nature of Institute, its character, purpose, spirit and sound traditions.ey also presented the necessity of expressing the charisms and patrimonium in all areas of the Institute life, and their own rules of laws, which regulate them.

PL

W ramach trwającej wciąż posoborowej odnowy życia zakonnego obejmującej także rewizję prawa własnego instytutów zakonnych, odczytywania go na nowo w kontekście charyzmatu założycieli oraz dostosowywania do współczesności i norm Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku pojawia się szereg niejasności w redagowaniu konstytucji i dyrektoriów zakonnych. Główną trudnością w tym względzie wydaje się być dążenie do ostatecznego „zwerbalizowania” charyzmatu instytutu w ujęciu teologicznym i prawnym zgodnie z zamysłem założycieli tak, aby mimo upływu czasu została zachowana tożsamość ufundowanego przez nich instytutu. A z drugiej strony pojawia się trudność zharmonizowania pierwotnego charyzmatu instytutu z zachodzącymi wciąż zmianami w życiu społecznym i kulturalnym. Innym problemem jest pojmowanie samego terminu charyzmat instytutu. Najczęściej zawęża się jego sens tylko do celu istnienia instytutu, a wyrażenie go w konstytucjach sprowadza się zazwyczaj do jak najwierniejszego opisu w pierwszym rozdziale konstytucji zatytułowanym np. Charyzmat instytutu, Duchowość instytutu, Natura instytutu itp. Tymczasem charyzmat przenika całość życia w instytucie, każdą jego dziedzinę i powinien wybrzmiewać oraz być obecnym we wszystkich rozdziałach konstytucji, także tych dotyczących sprawowania władzy, wykonywania apostolatu, oddzielenia zakonników od świata, ich formacji, zarządu dobrami materialnymi, a nie tylko ograniczać się do przepisów pierwszego z nich. Zatem celem niniejszego artykułu będzie próba nakreślenia samego pojęcia charyzmatu a także jego relacji do tzw. dziedzictwa duchowego instytutu, rzadko wzmiankowanego ostatnio w środowiskach zakonników, a jakże użytecznego przy rewizji konstytucji oraz konieczność przejawów obu tych rzeczywistości we wszystkich obszarach życia zakonnego i regulujących je przepisach prawa własnego instytutów.

15

Znaczenie darów hierarchicznych i charyzmatycznych w świetle wybranych ruchów kościelnych

51%

Warchoł P.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2021

|

vol. 40

|

issue 2

71-88

EN

The hierarchical and charismatic gifts that we read in the New Testament are necessary for the new ecclesial associations to renew and develop the Church. The foundation of this development is the cooperation between the church hierarchy and the charismatics, elaborated extensively in the letter Iuvenescit Ecclesia. It is not possible without the help of the Holy Spirit who heals and builds human bonds. We see such cooperation between pastors and charismatics in the history of the Church, in the formation of religious orders and ecclesial movements. The Second Vatican Council brought a new breath of the Holy Spirit in the form of the birth of associations of the faithful, ecclesial movements and new communities, showing the power of charisms and the freshness of God’s action in the Church. One of them is the Catholic Renewal in the Holy Spirit, which, opening itself to the gifts of the Holy Spirit, carried and carries the gift of renewal of human hearts and the experience of God’s presence. It is still in demand among the laity, therefore its power should enter the bloodstream of the Church so that it can continue to evangelize and change human hearts. The experience of the founders of church movements and its participants is a clear testimony for God-hungry people.

PL

Dary hierarchiczne i charyzmatyczne, które odczytujemy w Nowym Testamencie, są konieczne, aby nowe stowarzyszenia eklezjalne odnawiały się i rozwijały Kościół. Fundamentem tego rozwoju jest współpraca między hierarchią kościelną a charyzmatykami obszernie opracowana w liście Iuvenescit Ecclesia. Nie jest ona możliwa bez pomocy Ducha Świętego, który uzdrawia i buduje ludzkie więzi. Taką współpracę między pasterzami a charyzmatykami zauważamy w historii Kościoła, w tworzeniu zakonów i ruchów kościelnych. Sobór Watykański II przyniósł na nowo powiew Ducha Świętego w postaci narodzin zrzeszeń wiernych, ruchów kościelnych i nowych wspólnot, ukazując moc charyzmatów i świeżość Bożego działania w Kościele. Jednym z nich jest Katolicka Odnowa w Duchu Świętym, która otwierając się na dary Ducha Świętego, niosła i niesie dar odnowy ludzkich serc i doświadczenie obecności Boga. Znajduje ona wciąż zapotrzebowanie wśród świeckich, dlatego jej moc winna przedostać się do krwioobiegu Kościoła, by mógł on dalej ewangelizować i zmieniać ludzkie serca. Doświadczenie założycieli ruchów kościelnych i jego uczestników stanowi czytelne świadectwo dla głodnych Boga ludzi.

16

SALEZJANIE W ODPOWIEDZI NA POTRZEBY WYCHOWANIA WE WSPÓŁCZESNEJ EUROPIE

51%

ROZMUS T.

Forum Pedagogiczne

|

2015

|

issue 2

187-195

PL

W artykule przedstawiono współczesny kontekst wychowawczy Europy z jego wielorakimi wyzwaniami, zagrożeniami i szansami. Autor skupia się przede wszystkim na wyzwaniach globalizacyjnych, w tym na wzrastającym w Europie poziomie wielokulturowości i wieloreligijności. Jego zdaniem jest to nowa sytuacja, inna od tej z przeszłości, która stanowi duże wyzwanie dla instytucji wychowawczych prowadzonych przez salezjanów. Wychowanie współcześnie nie może być pielęgnowaniem przeszłości, lecz zmusza do odważnego poszukiwania aplikacji charyzmatu Jana Bosko w warunkach zgodnych z mentalnością współczesnych Europejczyków, a w szczególności młodzieży.

EN

In this article author presents the contemporary educational context of Europe, with its multiple challenges, threats, and opportunities. It focuses mainly on many different challenges of globalization, marked especially by growing European context of multiculturalism and multireligiosity. The new educational situation, different from that of the past, constitutes a major challenge for educational institutions also for the Salesians and requires a new approach. The education of today’s youth cannot be limited only to mourn the past, but also to courageous search for a new identity of the charism of Don Bosco, adapted to the mentality of contemporary Europeans, especially young people.

17

Współczesne wyzwania w walce ze złym duchem

51%

Kowal S.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2014

|

issue 21

255-264

PL

Renesans korzystania z sakramentaliów to powrót do tradycji Kościoła i sięganie do praktyk duchowych znanych i wykorzystywanych od pokoleń w życiu wiernych. Novum stanowi koncepcja centrum modlitwy o uwolnienie, które na poziomie diecezjalnym pomagałoby osobom doświadczającym wpływów demonicznych. Korzystanie z sakramentaliów w kontekście indywidualnym, jak i działania prowadzone przez centrum to konkretna pomoc w walce ze złymi duchami.

EN

Renaissance, with regard to the use of sacramental signs is a return to the tradition of the Church and reaching the spiritual practices known and used for generations in their lives of faith. Novelty is the idea of prayer for deliverance, which at the diocesan level would help people experiencing demonic influences. The individual use of sacramentals and the activities carried out by the center are the concrete help in the fight against evil spirits.

18

Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia

51%

Lemański J. A.

Verbum Vitae

|

2020

|

vol. 37

|

issue 1

11-34

EN

The analysis made in this article shows that the usage of the word rûaḥ in Genesis and Exodus fits with the general meanings linked to the word in other books of the Bible. In general usage this word describes, first, wind, albeit seen as 'a tool in the hand' of God used during redemptive activities to save life, life in general or that of Israel. Next rûaḥ means life, such as that present in a human being as a gift from God, which can be taken back. Finally, rûaḥ also means a charismatic strength given by God to chosen people, and that which is internal to man, his states of spirit and emotion. All of those meanings have their specificity, which is most clearly visible in so-called biblical prehistory (Gen 1:2, 3:8, 6:3, 8:1).

PL

Analiza dokonana w tym artykule pokazuje, że zastosowanie słowa rûaḥ w księgach Rodzaju i Wyjścia mieści się w ogólnych znaczeniach łączonych z nim także w innych księgach biblijnych. Słowem tym opisuje się więc tu wiatr, zawsze jednak widziany jako „narzędzie w ręku” Boga, używane podczas działań zbawczych na rzecz ocalenia życia w ogóle lub Izraela. Potem rûaḥ oznacza samo życie obecne w człowieku i stanowiące dar od Boga, który może zostać odebrany. Wreszcie rûaḥ oznacza również charyzmatyczna siłę, udzielaną przez Boga wybranym ludziom, i to, co wewnętrzne w człowieku, jego stany ducha oraz emocje. Każde z tych znaczeń ma swoją specyfikę, najbardziej widoczną zwłaszcza w tzw. prehistorii biblijnej (Rdz 1,2; 3,8; 6,3; 8,1).

19

Pneumatologiczne wymiary komunii wiernych

51%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 7

5-20

EN

The communion of the people of God is a community of people saved by Christ, regenerated and anointed with the Holy Spirit who unites them and preserves them in diversity. The communion of the faithful is realized in the pneumatohagic institutional structure of the Church. The Holy Spirit is the source of the communal wealth of gifts and charisms that serve the communional unity of Christians. The Holy Spirit is also the guarantor of the subjectivity of the Church and the individual faithful who make her up.

PL

Komunia ludu Bożego jest wspólnotą ludzi zbawionych przez Chrystusa, odrodzonych i namaszczonych Duchem Świętym, który jednoczy ich i zachowuje w różnorodności. Komunia wiernych realizuje się w pneumatohagijnej strukturze instytucjonalnej Kościoła. Duch Święty jest źródłem komunijnego bogactwa darów i charyzmatów, które służą komunijnej jedności chrześcijan. Duch Święty jest gwarantem podmiotowości Kościoła i tworzących go poszczególnych wiernych.

20

Inkulturation und Charisma. Überlegungen zur Einheit in der Verschiedenheit

51%

Kaplánek M.

Roczniki Teologiczne

|

2019

|

vol. 66

|

issue 6: Teologia pastoralna

5-18

EN

The author’s, a Czech Salesian opening concept is the original effect of the God’s incarnation which had an impact on the history of Jewish nation. Christianity was injected into the specific socio-cultural stream of Hellenistic (Greek), Jewish thought. All three missionary actions were marked by being imbued with the current forms of thought and custom. In the 20th century this form of adaptation is called inculturation. This is to say that the Son of God was born into a specific socio-economic environment and not some abstract reality. This is the foundation of Christian faith in all cultures and movements known as “Young Churches.” The author, however expands this view of missionary concepts wider than that in Ad Gentes. In his article he explains the meaning of inculturation for the current and post-modern scenes. He also supports the concept for the sake of finding new “ways of life” deriving from the original idea to be applicable in other countries and continents.

PL

Punktem wyjścia rozważań autora, czeskiego salezjanina, jest wcielone działanie Boga, które wywarło wpływ na historię narodu żydowskiego. Chrześcijaństwo zostało „wszczepione” społeczno-kulturowo w hellenizowany judaizm. Wszystkie trzy fale misji w historii chrześcijaństwa naznaczone były także różnorodnym dostosowaniem doktryny i praktyki wiary do obecnych form myślenia. W teologii XX wieku do tej adaptacji użyto terminu „inkulturacja”. Inkulturacja jest rozumiana jako wyraz zasady wcielenia w działaniu Boga. Ten sam Syn Boży, urodzony w konkretnych okolicznościach społeczno-kulturowych, stanowi też fundament wiary chrześcijan wszystkich ludów i narodów, w tym także tak zwanych młodych Kościołów. Autor rozszerza jednak ważność wcielenia daleko poza granice misji ad gentes. W tym artykule wyjaśnia znaczenie inkulturacji dla nowoczesności i postmodernizmu, a także opowiada się za uwzględnianiem zasady inkulturacji w rozpowszechnianiu już sprawdzonych i poszukiwaniu nowych duchowych dróg (sposobów życia) ze społeczno-kulturowego środowiska założyciela (zakonu lub wspólnoty życia) do innych krajów i na inne kontynenty.

DE

Der Ausgangspunkt der Überlegungen des Verfassers, eines tschechischen Salesianers, ist die inkarnatorische Handlungsweise Gottes, die sich in der Geschichte des jüdischen Volks auswirkte. Das Christentum wurde soziokulturell auf das hellenisierte Judentum „eingepflanzt“. Auch alle drei Missionswellen in der Geschichte des Christentums wurde durch die mannigfaltige Anpassung der Glaubenslehre und -praxis auf die aktuellen Denkformen gekennzeichnet. In der Theologie des 20. Jahrhunderts wurde dann für diese Anpassung der Begriff „Inkulturation“ gewendet. Die Inkulturation wird als ein Ausdruck des Inkarnationsprinzips der Handlung Gottes verstanden. Derselbe Gottessohn, der in die konkreten soziokulturellen Umstände hineingeboren ist, der stellt auch den Fundament Glaubens der Christen aller Völker und Nationen dar, einschließlich der sog. „jungen Kirchen“. Der Verfasser erweitert aber die Geltung der Inkarnation über die Grenze der Missionen ad gentes weit hinaus. Er erklärt in diesem Artikel die Bedeutung der Inkulturation an die Moderne und Postmoderne und plädiert auch für die Wahrnehmung des Inkulturationsprinzips auch bei der Verbreitung der schon bewährten sowie der neuen spirituellen Wege (der Lebensweisen) aus dem soziokulturellen Milieu des Gründers/der Gründerin in andere Länder und Kontinente.

Refine search results

Charyzmat paraklezy

Pluriformità nell’unità: una forma della Chiesa di oggi. Una proposta per rinnovare la parrocchia

Wierność charyzmatowi a lojalność wobec państwa – – posłannictwo salezjańskie pod rządami ks. generała Michele Rua

Powołanie i jego rola w formacji religijnej ludu Bożego Starego Testamentu

Etyczny profil Familiaris consortio

Stygmaty oraz inne zjawiska nadzwyczajne w życiu Elii Cataldo

Rola biskupa diecezjalnego w rozeznawaniu nowego charyzmatu instytutu życia zakonnego

Saint Vincent de Paul. Entre la conversion de l'ambition et le mysticisme de son action charismatique

Niektóre aktualne wyzwania dla życia zakonnego

Recepcja charyzmatu sercańskiego w duszpasterstwie młodzieży

Sprawozdanie z sympozjum naukowego Z otwartym sercem i umysłem. Charyzmat sercański dzisiaj, Stadniki, 5 maja 2018 roku

Strategie komunikacji marki a przekazywanie charyzmatu rodziny zakonnej

Kościół i sekta w perspektywie współczesnej religijności

Problematyka odzwierciedlenia charyzmatu instytutu zakonnego w jego prawie własnym

Znaczenie darów hierarchicznych i charyzmatycznych w świetle wybranych ruchów kościelnych

SALEZJANIE W ODPOWIEDZI NA POTRZEBY WYCHOWANIA WE WSPÓŁCZESNEJ EUROPIE

Współczesne wyzwania w walce ze złym duchem

Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia

Pneumatologiczne wymiary komunii wiernych

Inkulturation und Charisma. Überlegungen zur Einheit in der Verschiedenheit