Search results

1

Rola kierownictwa duchowego w rozwinięciu charyzmatu zakonnego o. Leona Dehona

100%

McGuire P.

Sympozjum

|

2004

|

issue 2(13)

85-96

PL

Artykuł omawia temat roli kierownictwa duchowego w rozwinięciu charyzmatu zakonnego o. Leona Dehona

2

Słowo wstępne

100%

Michałek T.

Sympozjum

|

2004

|

issue 2(13)

7-8

PL

Słowo wstępne do sympozjum nt. "Charyzmat dojrzały świętością" o o. Leonie Dehonie, założycielu Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego.

3

Od redakcji

88%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

7-8

4

Wierność charyzmatowi a lojalność wobec państwa – – posłannictwo salezjańskie pod rządami ks. generała Michele Rua

75%

Zimniak S.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2012

|

vol. 98

427-455

EN

The intervention intends to analyze how the Salesian works have joined fi delity to the Salesian charism with the need to respect the different political frameworks in which they find themselves, documenting how the educational mission has never lacked loyalty towards those States in which they exist or those into which it intended to expand. The historical survey suggested here, is limited to the Old Continent and more precisely to the Central European basin, for various reasons. The issue set is not becoming the subject of a monographic study. Through the analysis of some facts they will try to present the attitude and conduct of the Rector Major of the Salesian Congregation, Fr Michele Rua, and of the Salesians and in this respect, focusing attention primarily on external evaluations of their apostolate. This setting attempts to answer basic questions: Can a religious institution, although driven by determination to remain faithful to the charism and despite its declared apolitical attitude, operate without being involved in the political dimension? Doesn’t it seem utopian to think that a religious congregation, all the more so with the size of the Salesians, can avoid being perceived in terms of its political signifi cance?

5

Powołanie i jego rola w formacji religijnej ludu Bożego Starego Testamentu

75%

Homerski J.

The Biblical Annals

|

1986

|

vol. 33

|

issue 1

37-46

PL

Der Autor bespricht die Beschreibungen der Berufung von Mose, Gideon, Samuel, Amos, Jesaja, Jeremia und Ezechiel. Im ersten Teil interessiert er sich für die Struktur der Berufungsbeschreibungen. Im zweten Teil bespricht er dis Bedeutung des Charisma der Berufung fur die berufene Person. Im dritten Teil unterstreicht er ihre soziale Dimension.

6

Problematyka odzwierciedlenia charyzmatu instytutu zakonnego w jego prawie własnym

71%

SZEWCZUL B.

Prawo Kanoniczne

|

2015

|

vol. 58

|

issue 3

65-85

EN

Present revision of the own law in the Institutes of consecrated life is associated with certain diculty. It is the theological and legal expression of charism in accordance with the intentions of the Founders, in order to save the identity of the Communions founded by them, in spite of the social, economic, and cultural life changes in the course of time. That’s why – in the first place – the article explained the very idea of cha- rism, and shown the problem of diversity of the Holy Spirit gis related to it, such as Founder’s charism, charism of the Institute foundation, Institute charism, and founding charism. Further on in the article, they presented the idea of the spiritual herritage (patrimonium) of the Institute, and its relation to Institute’s charisms.e ve component elements of Institute herritage were described, which are very useful during the constitution renewal, e.g. nature of Institute, its character, purpose, spirit and sound traditions.ey also presented the necessity of expressing the charisms and patrimonium in all areas of the Institute life, and their own rules of laws, which regulate them.

PL

W ramach trwającej wciąż posoborowej odnowy życia zakonnego obejmującej także rewizję prawa własnego instytutów zakonnych, odczytywania go na nowo w kontekście charyzmatu założycieli oraz dostosowywania do współczesności i norm Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku pojawia się szereg niejasności w redagowaniu konstytucji i dyrektoriów zakonnych. Główną trudnością w tym względzie wydaje się być dążenie do ostatecznego „zwerbalizowania” charyzmatu instytutu w ujęciu teologicznym i prawnym zgodnie z zamysłem założycieli tak, aby mimo upływu czasu została zachowana tożsamość ufundowanego przez nich instytutu. A z drugiej strony pojawia się trudność zharmonizowania pierwotnego charyzmatu instytutu z zachodzącymi wciąż zmianami w życiu społecznym i kulturalnym. Innym problemem jest pojmowanie samego terminu charyzmat instytutu. Najczęściej zawęża się jego sens tylko do celu istnienia instytutu, a wyrażenie go w konstytucjach sprowadza się zazwyczaj do jak najwierniejszego opisu w pierwszym rozdziale konstytucji zatytułowanym np. Charyzmat instytutu, Duchowość instytutu, Natura instytutu itp. Tymczasem charyzmat przenika całość życia w instytucie, każdą jego dziedzinę i powinien wybrzmiewać oraz być obecnym we wszystkich rozdziałach konstytucji, także tych dotyczących sprawowania władzy, wykonywania apostolatu, oddzielenia zakonników od świata, ich formacji, zarządu dobrami materialnymi, a nie tylko ograniczać się do przepisów pierwszego z nich. Zatem celem niniejszego artykułu będzie próba nakreślenia samego pojęcia charyzmatu a także jego relacji do tzw. dziedzictwa duchowego instytutu, rzadko wzmiankowanego ostatnio w środowiskach zakonników, a jakże użytecznego przy rewizji konstytucji oraz konieczność przejawów obu tych rzeczywistości we wszystkich obszarach życia zakonnego i regulujących je przepisach prawa własnego instytutów.

7

Pneumatologiczne wymiary komunii wiernych

71%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 7

5-20

EN

The communion of the people of God is a community of people saved by Christ, regenerated and anointed with the Holy Spirit who unites them and preserves them in diversity. The communion of the faithful is realized in the pneumatohagic institutional structure of the Church. The Holy Spirit is the source of the communal wealth of gifts and charisms that serve the communional unity of Christians. The Holy Spirit is also the guarantor of the subjectivity of the Church and the individual faithful who make her up.

PL

Komunia ludu Bożego jest wspólnotą ludzi zbawionych przez Chrystusa, odrodzonych i namaszczonych Duchem Świętym, który jednoczy ich i zachowuje w różnorodności. Komunia wiernych realizuje się w pneumatohagijnej strukturze instytucjonalnej Kościoła. Duch Święty jest źródłem komunijnego bogactwa darów i charyzmatów, które służą komunijnej jedności chrześcijan. Duch Święty jest gwarantem podmiotowości Kościoła i tworzących go poszczególnych wiernych.

8

„Fenomen świętego” wśród antropologicznych uwarunkowań wiary religijnej

63%

Parzych-Blakiewicz K.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

vol. 1/35

201-214

PL

Autor omawia „fenomen świętego” jako element należący do przestrzeni wiary religijnej. Według biblijnego przekazu, Bóg szuka człowieka i prowadzi do spotkania ze sobą. Ze strony człowieka warunkiem tego spotkania jest wiara. Wiara jest cnotą i charyzmatem. Cnota służy zbawieniu człowieka, a także prowadzi do osobistego spotkania z Bogiem. Charyzmat uzdalnia do pracy na rzecz wspólnoty eklezjalnej. Wiara rozwija się w środowisku „ludzkim”, na które składa się wspólnota, działania edukacyjne oraz osobiste życie religijne. Święci należą do ludzkiego środowiska wiary, jako bohaterowie cnót chrześcijańskich, nauczyciele wiary i cudotwórcy. Beatyfikacja i kanonizacja wskazuje na charyzmat wiary zmarłego chrześcijanina. „Fenomen świętego” wyraża chrześcijański etos oraz nadrzędność życia wiecznego wobec doczesnego. Oznacza też istnienie relacji między żywymi i zmarłymi.

EN

The author discusses “the saint phenomenon” as an element in the extension of the religious faith. According to the biblical message, God seeks human beings, which leads to a meeting. From the perspective of human, the religious faith is a condition for this meeting. We talk about the religious faith as the virtue or charisma. The virtue ministers to the salvation, and also leads to the personal meeting with God. The charisma qualifies a person to working for the ecclesial community. The religious faith develops in a “human” milieu consisting of the community, educational activities, and personal religious life. The saints belong to the human milieu of faith, as heroes of Christian virtues and teachers of faith, and also miracle workers. The beatification or canonization points to the charisma of faith of the deceased Christian believer. “The saint phenomenon” expresses the Christian ethos and the precedence of the eternity to the temporal life. It also means the existence of relationships between the living human and the late.

9

Objawienia prywatne – charyzmat i factum Ecclesiae

63%

Królikowski J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2019

|

issue 26

93-103

PL

Objawienia prywatne stanowią w czasach nowożytnych jeden z fenomenów religijno-eklezjalnych, w stosunku do których nie może pozostać obojętne ani życie Kościoła, ani teologia. Wychodząc z tego założenia, podejmujemy w niniejszym opracowaniu próbę interpretacji objawień prywatnych, sytuując je między dwoma biegunami, którymi są: charyzmat i fakt Kościoła. Takie umiejscowienie zagadnienia sugeruje także tradycja kościelna, która od dawna stara się usytuować objawienia prywatne w jak najbardziej właściwej dla nich perspektywie. Wydaje się, że takie usytuowanie problematyki jest rzeczywiście odpowiednie z teologicznego punktu widzenia. Dowartościowuje ono zarówno szczególne dary Ducha Świętego udzielane wiernym, jak i instancję kościelną, zwłaszcza hierarchię, która pojawiające się charyzmaty uważnie bada i roztropnie włącza w życie Kościoła. Charyzmat objawień prywatnych zostaje w ten sposób doceniony zarówno w swoim wymiarze osobowym, jak i w wymiarze eklezjalnym.

EN

In modern times private revelations are one of the religious and ecclesiastical phenomena in reference to which neither life of the Church nor theology should remain indifferent. Taking this into consideration, we make an attempt to interpret private revelations placing them between two poles: charisma and the fact of the Church. Such positioning of the problem is also dictated by the tradition of the Church which has been trying to place the private revelations in the most suitable perspective for a long time. It seems that such positioning is truly appropriate from the theological point of view. It appreciates not only special gifts of the Holy Spirit given to the faithful but also to the Church authority, especially the hierarchy which investigates scrupulously all appearing charismas and incorporates them judiciously into the life of the Church. Therefore, the charisma of the private revelations is appreciated in both ways, its personal and ecclesiastical dimensions.

10

Stygmaty oraz inne zjawiska nadzwyczajne w życiu Elii Cataldo

63%

Nagel Z. J.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2020

|

vol. 40

|

issue 1

119-134

EN

Elia Cataldo is a modern stigmatist that carries the signs of our Lord’s Passion on his own body and is involved in evangelistic works. He is a continuator of the mission of St. Francis of Assisi, who was the first to receive stigmas. To confirm the credibility of extraordinary gifts, Elia is subjected to detailed medical examinations and observations by the Congregation of Science and Faith. This article depicts a phenomenon of Elia’s stigmata and includes him in the context of fulfilling the charisma of “being a stigmatic”. Such an approach to the problem of stigmas opens the way for further theological discussion and inspires further research at an interdisciplinary level.

PL

Elia Cataldo to współczesny stygmatyk, który nosi na własnym ciele znaki Męki Pańskiej i angażuje się w dzieła ewangelizacyjne. Jest kontynuatorem misji św. Franciszka z Asyżu, który jako pierwszy został obdarowany stygmatami. Dla potwierdzenia wiarygodności nadzwyczajnych darów Elia poddawany jest szczegółowym badaniom lekarskim oraz obserwacji Kongregacji Doktryny Wiary. Niniejszy artykuł opisuje fenomen stygmatów Elii i ujmuje jego osobę w kontekście wypełniania charyzmatu „bycia stygmatykiem”. Takie podejście do zagadnienia stygmatów otwiera drogę do dalszej dyskusji teologicznej i inspiruje do kolejnych badań na poziomie interdyscyplinarnym.

11

Rola biskupa diecezjalnego w rozeznawaniu nowego charyzmatu instytutu życia zakonnego

63%

Marszałek M.

Kościół i Prawo

|

2017

|

issue 6 (19) nr 1

75-89

PL

Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. dopuszcza możliwość erygowania nowych instytutów zakonnych przez biskupa diecezjalnego. W rzeczywistości powstanie nowego instytutu zakonnego jest wieloetapowym procesem regulowanym przez prawo kościelne. Jednym z elementów tego procesu jest rozeznanie nowego charyzmatu życia zakonnego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie roli biskupa diecezjalnego w tym procesie.

EN

The 1983 Code of Canon Law permits the diocesan bishop to erect a new religious institute. In reality the process of the formation of a new religious institute is long and consists on various steps regulated by the canon law. One of them is a discernment of a new charism of a religious life. The goal of the article is to present the role of the diocese bishop in this process.

12

Objawienia prywatne – charyzmat i factum Ecclesiae

63%

Królikowski J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2019

|

issue 26

EN

In modern times private revelations are one of the religious and ecclesiastical phenomena in reference to which neither life of the Church nor theology should remain indifferent. Taking this into consideration, we make an attempt to interpret private revelations placing them between two poles: charisma and the fact of the Church. Such positioning of the problem is also dictated by the tradition of the Church which has been trying to place the private revelations in the most suitable perspective for a long time. It seems that such positioning is truly appropriate from the theological point of view. It appreciates not only special gifts of the Holy Spirit given to the faithful but also to the Church authority, especially the hierarchy which investigates scrupulously all appearing charismas and incorporates them judiciously into the life of the Church. Therefore, the charisma of the private revelations is appreciated in both ways, its personal and ecclesiastical dimensions.

PL

Objawienia prywatne stanowią w czasach nowożytnych jeden z fenomenów religijno-eklezjalnych, w stosunku do których nie może pozostać obojętne ani życie Kościoła, ani teologia. Wychodząc z tego założenia, podejmujemy w niniejszym opracowaniu próbę interpretacji objawień prywatnych, sytuując je między dwoma biegunami, którymi są: charyzmat i fakt Kościoła. Takie umiejscowienie zagadnienia sugeruje także tradycja kościelna, która od dawna stara się usytuować objawienia prywatne w jak najbardziej właściwej dla nich perspektywie. Wydaje się, że takie usytuowanie problematyki jest rzeczywiście odpowiednie z teologicznego punktu widzenia. Dowartościowuje ono zarówno szczególne dary Ducha Świętego udzielane wiernym, jak i instancję kościelną, zwłaszcza hierarchię, która pojawiające się charyzmaty uważnie bada i roztropnie włącza w życie Kościoła. Charyzmat objawień prywatnych zostaje w ten sposób doceniony zarówno w swoim wymiarze osobowym, jak i w wymiarze eklezjalnym.

13

Dzieło „intronizacji Chrystusa Króla” w Polsce jako przykład komplementarności charyzmatów w Kościele

63%

Chmielewski M.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

93-105

EN

The papers of Rozalia Celak († 1944), the mystic from Cracow, has inspired the wide crowds of laypeople to propagation of the idea of the “Christ's enthronement” as the “King of Poland” in purpose of the moral and spiritual revival of the nation. Thanks of mature and fruitful co-operation between Polish bishops' and faithful laypeople into the Board of enthronement movements, it achieved the solemn proclamation the Jubilee Act of the Acceptance of Jesus Christ as the King in the sanctuary of Divine Mercy in Cracow 19 November 2016 at the closing of the celebration of 1050 anniversary of Poland's Baptism and the Year of Mercy. This is the good example of complementariness of charisms in the Church, which effects the long process of spiritual revival in the Polish nation.

PL

Pisma krakowskiej mistyczki Rozalii Celakówny († 1944) zainspirowały szerokie rzesze świeckich do szerzenia idei „intronizacji Chrystusa” jako „Króla Polski” w celu moralno-duchowego odrodzenia narodu. Dzięki dojrzałej i owocnej współpracy polskich biskupów z wiernymi świeckimi w ramach Zespołu do spraw Ruchów Intronizacyjnych, doszło do uroczystej proklamacji Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie dnia 19 XI 2016 r. na zakończenie Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski i zamknięcia Jubileuszowego Roku Miłosierdzia. Jest to dobry przykład komplementarności charyzmatów, jakimi obdarowana jest w Kościele zarówno hierarchia, jak i wierni świeccy.

14

Modlitwa inspirowana i ożywiana darami Ducha Świętego

63%

Popławski J. M.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

51-61

EN

It was already in his Apostolic Letter that Pope John Paul II appealed to the faithful to discover the presence of the Holy Spirit both in the holy sacraments and through the various charismata, tasks and services to the faithful for the sake of the Church. This appeal was reminded about in the Letter of the Congregation for The Doctrine of the Faith Iuvenescit Ecclesia approved by Pope Francis. This article raises the issue of Christian prayer inspired by the Holy Spirit, its integrating role due to the power of the Holy Spirit and the relation between the prayer and the gifts of the Holy Spirit. It should be noted that there is a growth in the awareness and recognition of multiple actions of the Holy Spirit in the Church and the charismatic gifts through which people of God can fulfil their mission. The Holy Spirit is the source of every gift that comes from God in the order of creation.

PL

Już papież Jan Paweł II w Liście apostolskim Tertio millennio adveniente wzywał wiernych do odkrywania obecności Ducha Świętego zarówno w sakramentach świętych, jak i za pośrednictwem licznych charyzmatów, zadań i posług udzielonych wiernym dla dobra Kościoła. Zadanie takie przypomniał List Kongregacji Nauki Wiary, zaaprobowany przez papieża Franciszka Iuvenescit Ecclesia. Artykuł porusza zagadnienie modlitwy chrześcijańskiej wzbudzonej przez Ducha Świętego, jej rolę integrującą dzięki mocy Ducha Świętego, a także relację między modlitwą a darami Ducha Świętego. Należy zauważyć wzrost świadomości wielorakiego działania Ducha Świętego w Kościele i darów charyzmatycznych, dzięki którym Lud Boży może wypełniać swoje posłannictwo. Duch Święty jest bowiem źródłem wszelkiego obdarowania, które pochodzi od Boga w porządku stworzenia.

15

Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła

63%

Moskałyk J.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2009

|

vol. 1

33-47

EN

The entire New Covenant, penetrated by the Spirit, introduces man to the events from the life of Christ. These events are best presented and continued in the Church. He who accepts the gift of membership in the Body of Christ simultaneously accepts membership in the charisma of the Holy Spirit. Thus, one is no longer merely an individual – one finds the strength to exist and act together with others for common good. The true communion in community with others makes one better understand the charisma of one’s belonging to the Church. The entire charismatic reality of the Church empowers her members to bravely follow the apostles. An open relation to the Church makes one see her as imperfect, limited with human fault, i.e. marked with kenotic reality. The perspective of charismatic and kenotic realization of the Church even more strongly reveals the Church’s redemptory mission in the world. Simultaneously it becomes a stimulus for all believers for a truly Christian identification.

16

Saint Vincent de Paul. Entre la conversion de l'ambition et le mysticisme de son action charismatique

63%

Zakhary M. S.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

121-136

EN

Located in the 4th centenary of the charisma of St. Vincent de Paul (1617-2017), this study deepens, in the life of the “Grand Saint of the Grand Century”, and by his own words, the ins and outs of his conversion, and charisma. Both reveal, in filigree, his mysticism, which often goes unnoticed. The height of the youth of the charism is directly proportional to the depth of the conversion. We can't ask, no more, “the actions of charity made their time?”. Our Lord Jesus Christ has given the answer: “the poor, indeed, you have always with you” (Mt 26:11). For his part, the Pope Francis invites members of the International Association of Charities with this exhortation: “In being rooted in the personal experience of Christ, you will be able to contribute to a “culture of mercy” that renews deeply the hearts and opens up to a new reality”.

PL

To studium, podjęte cztery wieki po pojawieniu się charyzmatu św. Wincentego a Paulo (1617-2017), jest zależne od „Wielkiego Świętego Wielkiego Stulecia” i od jego własnych relacji opisujących wewnętrzną i zewnętrzną stronę jego nawrócenia, jego charyzmat. Zarówno jego relacja, jak i nawrócenie odsłaniają w pewnym stopniu jego mistycyzm, który jest często niezauważany. Najwyższy przejaw młodości charyzmatu jest bezpośrednio proporcjonalny do głębi nawrócenia. Czy nie możemy już więcej pytać: czy to „czyny miłości tworzą czasy, w których są dokonywane”? Nasz Pan Jezus Chrystus dał na to odpowiedź: „Albowiem ubogich zawsze macie u siebie” (Mt 26,11). Ze swej strony papież Franciszek zachęca członków Międzynarodowego Stowarzyszenia Miłosierdzia słowami: „Zakorzenieni w doświadczeniu osobistym Chrystusa, będziecie mogli przyczynić się do propagowania «kultury miłosierdzia», która odnawia głęboko serca i otwiera je na nową rzeczywistość.

17

„Charyzmaty uzdrowień” i modlitwa o uzdrowienie w życiu współczesnego Kościoła

63%

Miczyński J. K.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 5: Teologia Duchowości

21-32

EN

The present article takes up the issue of prayer for healing and the charismatic service that is connected with it. It discusses St Paul's phrase “gifts of healing” (1 Cor 12,9.28.30) suggesting that God gives free gifts that are to help the people He chooses to become channels for His healing grace. Healing of a disease is prophetic in its character. It is done by God's power owing to Christ's paschal event and thanks to the Holy Spirit's power. It is a forecast of God's final victory over death. It is a forecast of eternal salvation. Here, it is important to understand that those who despite praying remain ill, are invited to participate in Christ's suffering – which is also a great grace of God. In order to use the gifts connected with healings wisely, as well as to responsibly pray for healing, it is necessary to observe proper decisions made by the Church authorities. Everybody is called to constitute one community of faith, the community of the Church that one Spirit gives life to.

PL

Niniejszy artykuł podejmuje problematykę modlitwy o uzdrowienie i związanej z nią posługi charyzmatycznej. Omawia wyrażenie św. Pawła „charyzmaty uzdrowień” (1 Kor 12,9.28.30), które wskazuje na to, że Bóg daje darmowe dary, które mają pomóc wybranym przez Niego ludziom stać się kanałami Jego uzdrawiającej łaski. Uzdrowienie z choroby ma wymiar profetyczny. Dokonuje się Bożą mocą dzięki wydarzeniu paschalnemu Chrystusa i dzięki mocy Ducha Świętego. Jest zapowiedzią ostatecznego zwycięstwa Boga nad śmiercią. Jest zapowiedzią zbawienia wiecznego. Przy tym ważne jest rozumienie, że ci, którzy pomimo modlitwy pozostają chorzy, są zaproszeni do tego, by uczestniczyć w cierpieniach Chrystusa – co również stanowi wielką Bożą łaskę. W celu mądrego posługiwania się charyzmatami związanymi z uzdrowieniami, a także w celu odpowiedzialnego prowadzenia modlitwy o uzdrowienie, potrzeba jest stosowania się do odpowiednich decyzji kościelnej władzy. Wszyscy są wezwani do tego, by tworzyć jedną wspólnotę wiary, wspólnotę Kościoła ożywianą jednym Duchem.

18

Charyzmatyczny wymiar powołania teologa

63%

Walczak M.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 2: Teologia dogmatyczna

299-310

EN

It is doubtless that theology first of all puts questions about God and man. However, for ages theologians have been also asking questions about the meaning of their own work. One may speak about a peculiar meta-theology that tries to show the role and significance of theology in the life of the Church. The most frequently given answers to the questions about the meaning and character of theology oscillate around the concept of rationality. In such a view theology is a normal human process of making revealed truths understandable for people of a given epoch. However, it seems that such a vision of theology is tantamount to extremely simplifying it and to making it superficial. The question about the significance of theology may only be answered in the light of faith. This light allows seeing theology as a God's gift, a charisma that helps the Church read the signs of the times and prophetically interpret the Biblical Revelation for a given epoch and culture. A theologian participates in a special charisma, so he should be perceived first of all as one who performs a special service of the word in the Church, and only then as a scholar. Such a charismatic position of theology allows reminding with full strength that the first and fundamental theologian is the Holy Spirit.

PL

Teologia bez wątpienia stawia przede wszystkim pytania o Boga i człowieka. Jednak od wieków teologowie pytali także o znaczenie swojej własnej pracy. Można mówić o swoistej meta-teologii, która próbuje pokazać rolę i znaczenie teologii w życiu Kościoła. Najczęstsze odpowiedzi na pytania o sens i charakter teologii oscylują wokół pojęcia racjonalności. W takim spojrzeniu teologia jest zwykłym ludzkim procesem czynienia prawd objawionych zrozumiałymi dla ludzi danej epoki. Wydaje się jednak, że taka wizja teologii jest skrajnym uproszczeniem i spłyceniem sprawy. Na pytanie o znaczenie teologii można dobrze odpowiedzieć tylko w świetle wiary. To światło pozwala ujrzeć w teologii Boży dar, charyzmat, który pomaga Kościołowi odczytywać znaki czasu i proroczo interpretować Objawienie biblijne dla danej epoki i kultury. Teolog ma udział w specjalnym charyzmacie, a więc należałoby go postrzegać najpierw jako pełniącego specjalną posługę słowa w Kościele, a dopiero po wtóre jako naukowca. Takie charyzmatyczne ustawienie teologii pozwala przypomnieć sobie z całą mocą, że pierwszym i podstawowym teologiem jest Duch Święty.

19

Niektóre aktualne wyzwania dla życia zakonnego

63%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

73-87

PL

Odnowa życia w świetle charyzmatu jest stałym wyzwaniem, które stoi przed poszczególnymi instytutami życia konsekrowanego. Na ten problem zwraca uwagę aktualne nauczanie Magisterium Kościoła, które uwypukla aspekt wierności charyzmatycznej, właściwej formacji oraz troski o powołania. Odnowa miłości wobec Boga i ludzi jest gwarantem wierności powołaniu poszczególnych osób konsekrowanych. Ona także sprawia, że osoby konsekrowane stają się proroczym znakiem obecności Boga w świecie oraz wskazują na ostateczny cel człowieka, jakim jest zjednoczenie z Bogiem.

EN

Renewal of life in the light of the charism has been a fixed challenge, which faces each institute of the consecrated life. This problem is highlighted in the current teaching of the Magisterium of the Church, which underlines aspects of the charismatic fidelity, appropriate formation and concern for religious vocations. Renewal of love of God and humans is the guarantor of fidelity of vocation for each consecrated person. It makes it happen that consecrated people become the prophetic sign of the presence of God in the world and directs us toward the ultimate goal of a human being that is the unity with God.

20

Recepcja charyzmatu sercańskiego w duszpasterstwie młodzieży

63%

Płatek D.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

35-55

PL

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa Kościół dostrzegał kwestię istnienia i odkrywania charyzmatów. Są one wzbudzane we wspólnocie Kościoła przez Ducha Świętego. Charyzmaty muszą być uznane, aby móc służyć wspólnocie wierzących. Jednym z rodzajów charyzmatów są charyzmaty zgromadzeń zakonnych. Wśród nich znajduje się charyzmat Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego założonego przez o. Leona Dehona. Główny problem tego artykułu sprowadza się do pytania o przyjęcie tego charyzmatu w duszpasterstwie młodzieży. Aby rozwinąć to zagadnienie, autor w ramach teologii pastoralnej zastosował następujący schemat: przypomniał definicję charyzmatu i wynikające z tego warunki tożsamości i duszpasterstwa, krótko opisał podstawowe formy duszpasterstwa młodzieży w Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Sercanów, następnie opisał kwestię recepcji kościelnej oraz wysunął końcowe wnioski w postaci imperatywów duszpasterskich. Pierwszy imperatyw wymaga odwagi, by dzielić charyzmat Zgromadzenia z nieustannym odkrywaniem tożsamości instytutu zakonnego. Drugi imperatyw dotyczy działalności i formacji w duchu katolickiej nauki społecznej.

EN

From the first centuries of Christianity, the Church saw the issue of the existence and discovery of charisms. They were and are raised in the community of the Church by the Holy Spirit. They must be recognized to serve the community of believers. Charisms of religious congregations are one of the charism types. Among them is the charism of the Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus, founded by Father Leon Dehon. The main problem of the work boils down to the question of the reception of this charism in youth ministry. In order to develop such a problem, the author, in the framework of pastoral theology, used the following scheme. He recalled the definition of the charism and the resulting terms of identity and pastoral care. He briefly described the basic forms of pastoral ministry of the youth in the Polish Province of the Congregation of the Priests of the Sacred Heart of Jesus. Then he described the issue of the ecclesiastic reception and gave pastoral imperatives as final conclusions. The first imperative calls for courage in sharing the charism of the Congregation with the constant discovery of the identity of a religious institute. The other one for activity and formation in the spirit of Catholic Social Teaching.

Refine search results

Rola kierownictwa duchowego w rozwinięciu charyzmatu zakonnego o. Leona Dehona

Słowo wstępne

Od redakcji

Wierność charyzmatowi a lojalność wobec państwa – – posłannictwo salezjańskie pod rządami ks. generała Michele Rua

Powołanie i jego rola w formacji religijnej ludu Bożego Starego Testamentu

Problematyka odzwierciedlenia charyzmatu instytutu zakonnego w jego prawie własnym

Pneumatologiczne wymiary komunii wiernych

„Fenomen świętego” wśród antropologicznych uwarunkowań wiary religijnej

Objawienia prywatne – charyzmat i factum Ecclesiae

Stygmaty oraz inne zjawiska nadzwyczajne w życiu Elii Cataldo

Rola biskupa diecezjalnego w rozeznawaniu nowego charyzmatu instytutu życia zakonnego

Objawienia prywatne – charyzmat i factum Ecclesiae

Dzieło „intronizacji Chrystusa Króla” w Polsce jako przykład komplementarności charyzmatów w Kościele

Modlitwa inspirowana i ożywiana darami Ducha Świętego

Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła

Saint Vincent de Paul. Entre la conversion de l'ambition et le mysticisme de son action charismatique

„Charyzmaty uzdrowień” i modlitwa o uzdrowienie w życiu współczesnego Kościoła

Charyzmatyczny wymiar powołania teologa

Niektóre aktualne wyzwania dla życia zakonnego

Recepcja charyzmatu sercańskiego w duszpasterstwie młodzieży