Search results

1

Gadki o gatkach… Zagadnienie wykorzystywania seksualnego dzieci w dyskursach kampanii społecznych „Zły dotyk” i „Gadki”

100%

Smoter K., Jamrozowicz B.

Podstawy Edukacji

|

2019

|

vol. 12

169-185

EN

Child sexual abuse is an experience that has multidimensional and dramatic consequences. One of the tools to counteract this phenomenon are social campaigns. Over the past two decades in Poland, two have appeared in the media space: “Bad Touch” (1st edition: 2002, 2nd edition: 2010) and “Gadki” (2015). For the purposes of this text, we looked at how in the discourse of these campaigns, messages addressed to children describe their sexuality perceived in the context of abuse. Content analysis was based on the interpretative paradigm. The construction of the categorization key (including categories, i.e. the moment of intervention, the role of the child and the role of an adult) was the result of exploring the literature on the issue of sexual abuse and preliminary analysis of the content of the campaign. The reflection contributed to showing the assumptions of the authors of these initiatives related to, among others to strengthen the child’s sense of agency.

PL

Wykorzystywanie seksualne dzieci to doświadczenie, które niesie za sobą wielowymiarowe i dramatyczne konsekwencje. Jednym z narzędzi przeciwdziałania temu zjawisku są kampanie społeczne. W ciągu ostatniego dwudziestolecia w Polsce, w przestrzeni medialnej pojawiły się dwie: „Zły dotyk” (1. edycja: 2002 r., 2. edycja: 2010 r.) i „Gadki” (2015 r.). Na potrzeby tego tekstu przyjrzałyśmy się temu, jak w dyskursie tych kampanii, w komunikatach kierowanych do dzieci opisywana jest ich seksualność postrzegana w kontekście nadużyć. Analiza treści została oparta o paradygmat interpretatywny. Konstrukcja klucza kategoryzacyjnego (zawierającego takie kategorie, jak: moment interwencji, rola dziecka i rola osoby dorosłej) była zaś wynikiem eksploracji literatury na temat zagadnienia wykorzystywania seksualnego i wstępnych analiz treści kampanii. Podjęta refleksja przyczyniła się do ukazania założeń autorów tych inicjatyw odnoszących się m.in. do wzmacniania poczucia sprawczości i podmiotowości dziecka.

2

Zapobieganie wykorzystywaniu seksualnego dzieci poprzez pracę z potencjalnymi sprawcami przed popełnieniem pierwszego przestępstwa

100%

Levine J. A., Dandamudi K.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

188-213

PL

Populacja potencjalnych sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci (WSD) jest nader słabo zbadana. W niniejszym badaniu chcieliśmy ustalić, czy sześcioelementowy model profilaktyki pierwotnej cukrzycy można zaadaptować do pracy z potencjalnymi sprawcami (przedsprawcami), aby powstrzymać osoby, które mają skłonność do WSD, ale jeszcze nie dopuściły się takiego czynu, przed popełnieniem pierwszego przestępstwa. Model profilaktyki składa się z sześciu elementów: określenia skali problemu; sporządzenia profilu czynników ryzyka, dzięki czemu będzie można zidentyfikować osoby o wysokim ryzyku; opracowania trafnych testów przesiewowych, aby poprawnie zidentyfikować osoby dotknięte chorobą i wykluczyć te, które jej nie mają; przetestowania skuteczności interwencji – takich jak program Dunkenfeld; uzyskania i rozpowszechnienia rzetelnych danych dotyczących wyników interwencji, co pozwoli na uzasadnienie ich powszechnego stosowania; oraz stworzenie systemu ciągłego doskonalenia. Być może zastosowanie modelu profilaktyki pierwotnej cukrzycy do problemu WSD pozwoli na zmniejszenie liczby ofiar wykorzystywania.

EN

The population of potential child abuse offenders has largely been unstudied. In the current study, we examine whether a six-component model used for primary diabetes prevention could be adapted to child sexual abuse pre-offenders, whereby individuals who are prone to sexual abuse but have not yet committed an offense can be prevented from committing a first offense. The six components include: define and track the magnitude of the problem, delineate a well-established risk factor profile so that at-risk persons can be identified, define valid screening tests to correctly rule in those with the disease and rule out those without disease, test effectiveness of interventions— the Dunkelfeld Project is an example, produce and disseminate reliable outcome data so that widespread application can be justified, and establish a system for continuous improvement. By using the diabetes primary prevention model as a model, the number of victims of child sexual abuse might be diminished.

3

Ile pedofilii w „pedofilach”? Wybrane problemy wykorzystywania seksualnego małoletnich w Polsce – perspektywa kryminologiczna

100%

Bocheński M.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2015

|

vol. 14

|

issue 3

99-132

PL

W dyskursie na temat przestępczości seksualnej wobec dzieci nader często używana są określenia pedofilia i pedofile. Czy słusznie? Czy obraz zjawiska oraz cechy (w tym w szczególności stan zdrowia psychicznego) sprawców pozwalają zasadnie twierdzić, że istotnie z pedofilią mamy do czynienia? W artykule zaprezentowano różnice terminologiczne między definicjami pedofilii zaczerpniętymi z medycznych klasyfikacji diagnostycznych a wysoce swoistą definicją, którą statuuje art. 200 kk. Następnie przedstawiono wyniki badań empirycznych – badań aktowych o przestępstwo z art. 200 kk, w tym w szczególności opracowaną typologię czynów oraz dane dotyczące stanu zdrowia psychicznego sprawców. Badania prowadzono w ramach projektu badawczego nr 2013/09/N/HS5/04247, finansowanego ze środków Narodowego Centrum Nauki. Wyniki badań wskazują, że znaczny odsetek tych przestępstw to de facto dobrowolnie podejmowana aktywność seksualna młodych ludzi. Podobnie wyniki badań dowodzą, że znikomy odsetek sprawców to osoby dotknięte zaburzeniami preferencji seksualnych. W zasadniczej większości przypadków nie mamy zatem do czynienia z pedofilią w medycznym rozumieniu tego terminu, a jego używanie zniekształca obraz zjawiska i kieruje większość dyskusji w tym przedmiocie na zupełnie niewłaściwe tory.

EN

In the discussion on sexual offenses against children terms „pedophilia” and „pedophiles” are used quite often. Is it justified? Is the image of the phenomenon and features (including, in particular mental health) of perpetrators allow to claim legitimately that pedophilia is something that we indeed deal with? The article presents the terminological differences between the definitions of pedophilia taken from medical diagnostic classification and highly specific definition that enacts section 200 of Polish Criminal Code. The rest of this article presents the results of empirical research – a study of court files concerning abovementioned crimes, in particular results concerning a typology of these deeds and data on mental health offenders. The research was conducted within the framework of the research grant No. 2013/09/N/HS5/04247, funded by the National Science Centre. The results indicate that a significant percentage of crimes is in fact voluntary sexual activity of young people. Similarly results show that a negligible proportion of offenders are people affected by disorders of sexual preferences. In the vast majority of cases, therefore, we do not deal with pedophilia in the medical sense of the term, and its use distorts the picture of this phenomenon and directs most of the discussion on this subject on a completely misguided track.

4

Prevention of sexual abuse against children and young people on the example of the Child Protection Centre in Kraków

88%

Biel K.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2022

|

vol. 12

|

issue 1

201-212

EN

The aim of this article is to present the activities of the Child Protection Centre (COD) in the field of protection of children and adolescents from sexual abuse. COD is an interdepartmental unit operating at the Jesuit University Ignatianum in Krakow. The primary tasks of COD include training and educational activities in the psychological, pedagogical and spiritual fields on the subject of CSA, and the design and development of prevention programmes and models of good practice for various pastoral, formative and educational environments. The Child Protection Centre focuses on preparing and building structures for the effective implementation of the policies for the protection of children and young people, and on working to change the awareness not only of the clergy but also of people associated with the Church. The activities undertaken by the Child Protection Centre focus mainly on universal prevention, the basic aim of which is to stop potential perpetrators from harming children and to protect children – potential victims – from abuse.

5

“Kui ongi tosi, siis ise suudi!” Seksuaalvagivallaga seonduvad stereotuubid uhe Eesti laste ja noorte veebifoorumi teemaalgatustes ja vastustes

88%

Eelmaa S., Murumaa-Mengel M.

Mäetagused

|

2020

|

vol. 76

29-62

EN

This article provides an overview of how children and young people who are victims of sexual violence seek help and support from online forums, and the reactions and responses following such posts. Also, we look at how rape myths and stereotypes affect both the victims’ and respondents’ attitudes towards sexual violence, victim-blaming, and help-seeking. The analysis is based on 28 original forum posts about personally experienced sexual violence and 361 reactions to these original posts. At the time of the abuse the victims were between the ages of 5 and 17. By combining discursive psychological methodology with qualitative thematic analysis, we were able to distinguish six dominant interpretative repertoires, three dominant repertoires from the victims’ posts (trying to start a dialogue, self-blaming, and uncertainty on recognizing intimate partner rape) and three from respondents’ reactions (victim-blaming, justifying the perpetrator, and the stereotype of the “ideal victim”). For children and young people in our sample, the observed internet forum was mainly a starting point to gain courage and guidance for seeking help offline (e.g., telling one’s mother or reporting abuse to the police). Victims often attributed behavioural self-blame (Janoff-Bulman 1979) to themselves. Intimate partner rape by a peer was often categorized as a betrayal of trust or crossing the boundaries but seldom as a crime. Underaged victims of intimate partner rape showed more characterological blame than other victims. The most common reaction to victims’ posts was victim-blaming, mainly behavioural blaming associated with clothing, alcohol consumption, and (not) resisting the abuse/violence. Victims below the age of ten and victims of intrafamilial sexual abuse were not blamed. The ideology of the “ideal victim” played a pivotal part in the respondents’ reactions and in the observable outcome for the victim. “Ideal victims” were approached with empathy, support, and adequate guidance, in contrast to the victims who diverged from the “ideal victim” stereotype and were blamed, shamed, insulted, and rarely guided to further action. The only victims who got the help they expected (e.g., were able to tell someone or report the crime) were the ones conforming with the “ideal victim” stereotype. When children disclose sexual abuse, the reactions of others are critical determinants of whether the child gets the needed help and support or is silenced. These reactions of others do not include only blaming and shaming but also redefining the experience and the victim status. Rape was often redefined to something less, sometimes even to the extent of the act being normalised as if it was just normal sexual interactions or maybe “sex gone wrong”. Sexual aggression was portrayed as a normal part of male masculinity, and female victims were portrayed as naive and stupid, but at the same time as flirtatious and deviant “gate-keepers” of male sexuality. Interestingly, perpetrator behaviour was justified with the same rhetorical tools as victims were blamed; for instance, intoxicated victims were attributed more blame, yet intoxicated perpetrators were justified or even exonerated of blame. In this study, we looked at language use as an important part of reproducing and perpetuating rape myths and negative stereotypes surrounding sexual violence. This study highlighted how strong rape myths and stereotypes are, and how these are reproduced and reinforced through small everyday interactions over and over again.

6

Prevention of sexual abuse against children and young people on the example of the Child Protection Centre in Kraków

88%

Biel K.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2022

|

vol. 12

|

issue 1

201-212

EN

The aim of this article is to present the activities of the Child Protection Centre (COD) in the field of protection of children and adolescents from sexual abuse. COD is an interdepartmental unit operating at the Jesuit University Ignatianum in Krakow. The primary tasks of COD include training and educational activities in the psychological, pedagogical and spiritual fields on the subject of CSA, and the design and development of prevention programmes and models of good practice for various pastoral, formative and educational environments. The Child Protection Centre focuses on preparing and building structures for the effective implementation of the policies for the protection of children and young people, and on working to change the awareness not only of the clergy but also of people associated with the Church. The activities undertaken by the Child Protection Centre focus mainly on universal prevention, the basic aim of which is to stop potential perpetrators from harming children and to protect children – potential victims – from abuse.

7

Analiza ewaluacji wybranych programów profilaktycznych wykorzystywania seksualnego dzieci

75%

Dankiewicz A.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

108-124

PL

W artykule zaprezentowano ewaluacje wybranych programów profilaktycznych wykorzystywania seksualnego dzieci z krajów anglosaskich. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa przedstawiono najważniejsze elementy programów prewencyjnych, które wpływają na ich efektywność. Celem artykułu było podkreślenie wagi działań prewencyjnych, które realnie podnoszą wiedzę i wzmacniają umiejętności dzieci z zakresu reagowania na niepokojące zachowania o charakterze seksualnym.

EN

The article presents evaluations of selected prevention programs for sexual abuse of children from Anglo-Saxon countries. Based on the literature review, the most important elements of preventive programs that affect their effectiveness are presented.The author aimed to emphasize the importance of preventive measures that realistically raise knowledge and strengthen children’s skills in responding to disturbing sexual behavior.

8

Wykorzystanie seksualne dziecka. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci.

75%

Izdebska A., Pilarczyk K.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 3

68-97

PL

W artykule poddano analizie ustalenia badawcze Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci dotyczące doświadczeń wykorzystania seksualnego w dzieciństwie. Deklaracje nastolatków w wieku 13–17 lat ujawniły, że 20% z nich padło ofiarą wykorzystania seksualnego bez kontaktu fizycznego, a 7% – z kontaktem fizycznym. Zdecydowanie częściej wykorzystanie seksualne było doświadczeniem dziewczyn (bez kontaktu fizycznego: 27%, z kontaktem fizycznym: 10%) niż chłopców (bez kontaktu fizycznego: 16%, z kontaktem fizycznym: 5%). Wyniki Diagnozy zestawiono z doniesieniami z pierwszej edycji badania z 2012 r. Analiza umożliwiła ponadto wyróżnienie czynników zwiększających ryzyko wystąpienia przemocy seksualnej (płeć, wiek, lokalizacja szkoły, nadużywanie alkoholu oraz choroba psychiczna osoby mieszkającej z dzieckiem). Wykazano również, że doświadczanie wybranych form przemocy seksualnej zwiększa szanse na wystąpienie zachowań samouszkadzających wśród młodzieży.

EN

The article examines the research findings of the National diagnosis of the scale and determinants of child abuse in Poland regarding the experience of child sexual abuse. Declarations by adolescents aged 13–17 revealed that 20% of them were victims of sexual abuse without physical contact and 7% of sexual abuse with physical contact. Much more often sexual abuse was the experience of girls (without physical contact: 27%; with physical contact: 10%) than boys (without physical contact: 16%; with physical contact: 5%). The results of the Diagnosis were compared with the reports from the first edition of this study from 2012. Analysis of the results of the study also made it possible to distinguish factors that increase the risk of sexual violence (gender, age, school location, alcohol abuse and mental illness of a person living with a child). It has also been shown that experiencing selected forms of sexual violence increases the chances of self-harming behavior among young people.

9

Zagrożenia wtórną wiktymizacją dziecka – ofiary wykorzystywania seksualnego związane z badaniami sądowymi

75%

Szymańska-Pytlińska M., Chodecka A.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2014

|

vol. 13

|

issue 1

72-93

PL

Artykuł jest próbą uporządkowania i charakterystyki czynników oddziałujących na dziecko-ofiarę w sytuacji badania psychologiczno-seksuologicznego prowadzonego na potrzeby opinii sądowej. Autorki wskazują na potencjalne znaczenie zmiennych związanych z osobą ofiary, sprawcą wykorzystania, czynem, osobą badającego, i przebiegu samego badania w wystąpieniu wtórnej wiktymizacji dziecka. Artykuł ma charakter przeglądowy, opisane w nim teorie i wyniki badań wykorzystano do postawienia hipotez o występowaniu czynników chroniących i czynników ryzyka wtórnej wiktymizacji w sytuacji badania.

10

Online Child Grooming – Some Remarks Against the Background of the Pandemic

75%

Skórzewska-Amberg M.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2021

|

vol. 13

|

issue 4

72-87

PL

Ochrona dzieci przed seksualnym wykorzystaniem, w tym w szczególności wykorzystaniem w cyberprzestrzeni, stanowi jeden z najbardziej palących problemów współczesnego świata. Internet często jest wykorzystywany jako początek drogi prowadzącej do seksualnego wykorzystania dziecka, sposób na pozyskanie jego zaufania i uzyskanie fizycznego do niego dostępu. Niestety pandemia Covid-19 i będąca jej efektem izolacja także w tej dziedzinie przyniosła niebagatelne zagrożenia, których skutki będą długofalowe. W trakcie pandemii zaobserwowano nie tylko wzrost ruchu sieciowego związanego z rozpowszechnianiem pornografii dziecięcej, ale także zdecydowany wzrost zachowań, które mogą być klasyfikowane jako grooming. Niekiedy uważa się, że grooming jest podstawową metodą prowadzącą do seksualnego wykorzystania dzieci, a nawet jego cechą immanentną. Sprawą istotną staje się w związku z tym analiza uregulowań prawnych dotyczących groomingu w cyberprzestrzeni i próba odpowiedzi na pytanie, czy wystarczający jest zakres i stopień ochrony zapewniany przez polskie prawo karne.

EN

Protection of children against sexual exploitation, particularly against exploitation in cyberspace, constitutes one of the most burning issues of the modern world. The Internet is frequently used as the beginning of the road to sexually exploiting a child, and as way of earning the child’s trust and gaining physical access to them. Unfortunately, the COVID-19 pandemic and isolation resulting from it brought with them substantial threats, also in this area, whose effects will be long-term. What was observed during the pandemic was not only an increase in online traffic related to the distribution of child pornography, but also a definite increase in behaviours that may be classified as grooming. It is sometimes considered that grooming is the basic method leading to child sexual exploitation, or even its immanent feature. Relatedly, what becomes an important issue is an analysis of legal regulations that concern grooming in cyberspace, and an attempt to answer the question whether the scope and level of protection provided to children by Polish criminal law are sufficient.

11

Zintegrowany model profilaktyki wykorzystywania seksualnego dzieci według Smallbone’a, Marshalla i Wortleya

75%

Sajkowska M., Skierkowska M.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

11-44

PL

W niniejszym artykule zaprezentowano zintegrowany model profilaktyki wykorzystywania seksualnego dzieci opracowany przez Smallbone’a, Marshalla i Wortleya wraz z przykładami praktycznych zastosowań proponowanych strategii. Przedstawiony model integruje koncepcje kliniczne i kryminologiczne, aby służyć jako narzędzie poszukiwania optymalnych odpowiedzi na wyzwania związane z profilaktyką wykorzystywania seksualnego dzieci. Jego celem jest stworzenie kompleksowej polityki prewencyjnej, która ma jasno określone zadania i opiera się na najlepszych dostępnych dowodach empirycznych i podstawach teoretycznych.

EN

The paper presents the integrated model of child sexual abuse prevention elaborated by Smallbone, Marshall and Wortley with some practical examples of applications. The described model integrates clinical and criminological concepts to look for the optimal solutions for challenges related to the child sexual abuse prevention. It aims at forming a more comprehensive prevention policy, with clearly appointed tasks and being based on the best available empirical and theoretical knowledge.

12

Zdolność do mentalizacji a wykorzystanie seksualne w dzieciństwie

75%

Węglerska O.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2018

|

vol. 17

|

issue 2

147 - 164

PL

Zdolność do mentalizacji, będąc jednym z podstawowych procesów psychicznych, może zostać zaburzona w wyniku doświadczenia przez dziecko traumy wynikającej z niewłaściwego potraktowania jego seksualności przez osobę dorosłą. Analiza piśmiennictwa i przywołane w artykule najnowsze ustalenia z badań empirycznych wskazują, że zaburzenie zdolności do mentalizacji u dziecka jest związane z większym prawdopodobieństwem pojawienia się u niego m.in. trudności w rozpoznawaniu i regulacji własnych emocji, objawiających się w postaci zaburzeń depresyjnych, dysocjacyjnych oraz zachowań eksternalizacyjnych. Rozwój zdolności do mentalizacji u dziecka w znacznym stopniu zależy od umiejętności rodzica do odzwierciedlania jego stanów emocjonalnych. Dlatego szczególnej uwadze poddano sytuację dzieci, które zostały wykorzystywane seksualnie przez opiekunów i u których zaburzenia w zdolności do mentalizacji mogą być większe ze względu na specyfikę funkcjonowania rodzin kazirodczych. W końcowej części artykułu przedstawiono wskazówki dotyczące pracy terapeutycznej z dzieckiem wykorzystywanym seksualnie. Wyniki badań i doświadczenia klinicystów wskazują, że w sytuacji wykorzystania wewnątrzrodzinnego deficyty w zdolności do mentalizacji dotyczą również rodziców dziecka. W związku z tym niezbędna jest praca terapeutyczna z matką dziecka oraz udzielenie jej wsparcia. Dzięki pracy z matką polegającej na zwiększaniu jej zdolności do mentalizacji własnych stanów emocjonalnych klinicysta może budować jej poczucie sprawczości. Zwiększa tym samym prawdopodobieństwo stworzenia przez nią bliskiej relacji z dzieckiem, która może umożliwić mu poradzenie sobie z traumą.

EN

The ability to mentalize, being one of the basic psychological processes, can be disturbed because of the child’s experience of trauma resulting from improper treatment of his sexuality by an adult. The analysis of the literature and the latest findings from empirical studies cited in the article indicate that the disordered ability to mentalize of a child is associated with a greater likelihood of appearance difficulties in recognizing and regulating its own emotions manifested in the form of depressive disorders (Fischer-Kern et al., 2013), dissociative (Ensink et al., 2015) and externalizing behaviors (Taubner, Curth, 2013). The development of the child’s mental capacity depends largely on the parent ability to reflect his or her emotional states (Allen, Fonagy, Bateman, 2014). Therefore, the situation of children sexually abused by caregivers, in whom mental disabilities may be more disturbed, due to the specificity of the incestuous families, will be given special attention. In the final part of the article there will be leads for therapeutic work with a child sexually abused. The results of the research and the experience of clinicians indicate that in the situation of intra-family abuse deficits in the ability to mentalize also apply to the child’s parents. Therefore, they need support and therapeutic work, primarily with the child’s mother. Through work with her mother, which involves increasing her ability to mentalize her own emotional states, the clinician can build her sense of agency (Fonagy, Allison, 2014). It increases the probability of creating a close relationship with the child that allows him to deal with the trauma.

13

Profilaktyka wykorzystywania seksualnego dzieci – rodzicielstwo, programy i zmniejszanie ryzyka

63%

Rudolph J., Zimmer-Gembeck M. J., Shanley D. C., Hawkins R.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

125-154

PL

Do tej pory profilaktyka wykorzystywania seksualnego dzieci (WSD) opierała się w dużej mierze na edukacji skoncentrowanej na dzieciach, tzn. uczeniu ich, jak rozpoznawać wykorzystywanie, jak go unikać i w jaki sposób je ujawniać. Niniejszy artykuł ma na celu zbadanie, jak za pomocą innowacyjnych sposobów w działania profilaktyczne można włączyć rodziców. Naszym zdaniem rodzice mogą odgrywać istotną rolę w ochronie swoich dzieci na dwa sposoby: 1) bezpośrednio, poprzez mocne bariery zewnętrzne w postaci nadzoru rodzicielskiego, monitorowania i zaangażowania, 2) pośrednio, poprzez rozwijanie u dzieci poczucia samoskuteczności, kompetencji, dobrostanu i pozytywnej samooceny, które – jak sugerują wyniki badań – zmniejszają prawdopodobieństwo tego, że dzieci staną się celem sprawców wykorzystywania, i zwiększają zdolność dzieci do właściwego zareagowania na wykorzystywanie i ujawnienia go, jeśli się wydarzy. W artykule najpierw wyjaśnimy, dlaczego edukowanie dzieci na temat zachowań chroniących przez WSD może nie być wystarczającą metodą profilaktyki. Następnie opowiemy o dotychczasowych badaniach dotyczących roli rodziców w profilaktyce, a także okoliczności wychowawczych/rodzicielskich i rodzinnych, które mogą zwiększać ryzyko tego, że dziecko doświadczy wykorzystywania seksualnego. Na zakończenie przedstawimy kilka rekomendacji dotyczących przyszłych podejść do profilaktyki – takich, które mogłyby lepiej edukować i angażować w zapobieganie WSD rodziców oraz inne osoby dorosłe, które powinny zapewniać dzieciom ochronę.

EN

To date, child sexual abuse (CSA) prevention has relied largely on child-focused education, teaching children how to identify, avoid, and disclose sexual abuse. The purpose of this article is to explore how prevention opportunities can include parents in new and innovative ways. We propose that parents can play a significant role as protectors of their children via two pathways: (i) directly, through the strong external barriers afforded by parent supervision, monitoring, and involvement; and (ii) indirectly, by promoting their children’s self-efficacy, competence, well-being, and self-esteem, which the balance of evidence suggests will help them become less likely targets for abuse and more able to respond appropriately and disclose abuse if it occurs. In this article, we first describe why teaching young children about CSA protective behaviors might not be sufficient for prevention. We then narratively review the existing research on parents and prevention and the parenting and family circumstances that may increase a child’s risk of experiencing sexual abuse. Finally, we make a number of recommendations for future approaches to prevention that may better inform and involve parents and other adult protectors in preventing CSA.

14

Child Sexual Abuse Crisis in the Irish Church 1996–2021: Guidelines and Canonical Response

63%

Mullaney M.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2022

|

vol. 12

|

issue 1

23-51

EN

When the sexual abuse crisis exploded in the Irish Church, the canonical expertise, experience and the administrative processes for dealing with and managing complaints and suspicions of child sexual abuse by clergy were simply not fit for purpose. Addressing the crisis in the Irish Church required not only a canonical but a multidimensional response involving pastoral supports to victims and other parties, preventative measures, education, guidelines, policies, procedures, training and monitoring. Four sets of guidelines (1996, 2005, 2008, 2016) document the Irish Church’s increasingly robust efforts to address this crisis supplemented by the clearer universal norms issued by the Holy See. The article highlights some of the significant developments in the guidelines and canonical legislation: the paramountcy principle; the issue of recognitio and the binding authority of these guidelines. The nature and value of guidelines is that it they can never be completely definitive, and are continually evolving to reflect changes in the statutory context, best practice, in canon law or otherwise as these arise.

15

Sygnały testowe? Niewielkie oznaki ważnych zdarzeń – badanie jakościowe okoliczności ułatwiających dorosłym zauważenie pierwszych oznak wykorzystywania seksualnego dzieci

63%

Flåm A. M., Haugstvedt E.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2014

|

vol. 13

|

issue 1

94-120

PL

W tym badaniu analizowano świadomość pierwszych oznak wykorzystywania seksualnego dzieci u ich opiekunów. Jego celem było zbadanie okoliczności, które w życiu codziennym ułatwiają opiekunom dostrzeżenie pierwszych sygnałów wykorzystywania. W badaniu użyto danych ze specjalistycznej poradni zdrowia psychicznego działającej przy jednym z norweskich szpitali uniwersyteckich. Badaniem objęto wszystkie (N = 20) dzieci w ciągu dwóch lat skierowane do poradni na terapię po ujawnieniu wykorzystywania seksualnego, które zostało zgłoszone policji i służbom ochrony dziecka. W ramach terapii niekrzywdzący opiekunowie tych dzieci przywoływali wspomnienia dotyczące procesu dostrzeżenia pierwszych oznak wykorzystywania. Dokonano analizy jakościowej doświadczeń opiekunów. Według relacji opiekunów takie oznaki wystąpiły u wszystkich dzieci. Następnie dzieci przestały wysyłać takie sygnały albo – natychmiast lub z opóźnieniem – ujawniły doświadczenie wykorzystywania. W momencie pojawienia się pierwszych oznak wszystkie dzieci miały zapewniony czas i uwagę zaufanych dorosłych; wszystkie miały kontakt ze sprawcą i przejawiały opór wobec niego lub związanych z nim czynności. Jeśli niekrzywdzący opiekunowie odpowiadali na pierwsze sygnały w sposób zamknięty, były one ignorowane jako jednorazowe zdarzenia. Natomiast gdy opiekunowie reagowali w sposób otwarty i zadawali dzieciom pytania, dzieci mówiły o tym, co je spotkało. Jednoznaczne komunikaty na temat wykorzystywania pojawiały się wyłącznie w kontekście intymnych czynności związanych z ciałem, lub w sytuacji bezpośrednio związanej z wykorzystywaniem seksualnym. Reasumując, kiedy dorośli obdarzeni przez dzieci zaufaniem, otwierali przed nimi furtkę, dzieci z niej korzystały. Umiejętnie zachęcone, ujawniały swoje doświadczenia. Kiedy opiekunowie zadawali im właściwe pytania, opowiadały o tym, co je spotkało. Wyniki tego badania sugerują, że przejawiane przez dzieci oznaki wykorzystywania seksualnego można postrzegać jako swego rodzaju sygnały testowe, przez które dziecko sprawdza, czy może liczyć na zrozumienie i czy można cokolwiek zrobić. To, czy proces ujawnienia będzie kontynuowany, zależy od tego, czy zaufany dorosły jest nastawiony na dialog z dzieckiem i czy otworzy przed nim furtkę do ujawnienia doświadczeń wykorzystywania. W odróżnieniu od idei markerów behawioralnych oraz podziału na ujawnienia celowe i przypadkowe, to badanie każe nam przyjąć szerszą perspektywę: momenty pojawienia się pierwszych oznak są osadzone w dialogu. Momenty te są niepowtarzalne – zarówno stworzenie takich sytuacji, jak i przekształcenie ich w momenty spotkania z dzieckiem, sprzyjające wspólnej eksploracji i rozmowie, zależy od tego, czy zaufani opiekunowie stworzą dziecku okazję do ujawnienia wykorzystywania. Co za tym idzie – oferta pomocy powinna mieć na celu nie tylko wzmacnianie dzieci, aby miały odwagę mówić, ale także wspieranie opiekunów i profesjonalistów, aby zdawali sobie sprawę z tego, że nastawienie na dialog i wrażliwość w relacji z dzieckiem są niezbędne do tego, aby dzieci mówiły, a dorośli umieli ich słuchać.

16

Wybrane problemy zgłaszalności przestępstw z art. 200 § 1 kk i ich praktyczne znaczenie dla kryminalizacji współżycia seksualnego nastolatków

63%

Bocheński M.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 4

123 - 143

PL

Przestępstwo stypizowane w art. 200 § 1 Kodeksu karnego (kk) jest skrótowo określane mianem przestępstwa pedofilii. Tymczasem coraz powszechniej przyjmuje się, że czyny podlegające kwalifikacji prawnej ze wspomnianego przepisu w większości nie mają nic wspólnego z pedofilią w rozumieniu medycznych klasyfikacji diagnostycznych. Wprost przeciwnie – znaczny odsetek tych przestępstw to czyny polegające na współżyciu dwojga nastolatków, z których jedno ma mniej niż 15 lat, a drugie ukończony 17 r.ż. W tym kontekście dyskusyjne i problematyczne staje się określenie dobra prawnego chronionego przez przepis art. 200 § 1 kk, szczególnie w kontekście dostępnych danych o obniżającym się w Polsce wieku inicjacji seksualnej. Dodatkowo przeprowadzone przez autora badania empiryczne (analiza akt spraw sądowych) wskazują na pewien istotny aspekt praktyczny omawianego zagadnienia, a to w kwestii zgłaszalności tych czynów, w przypadku gdy uczestnikami aktywności seksualnej, realizującej znamiona omawianego przestępstwa jest dwoje nastolatków będących parą lub bliskimi znajomymi. Wyniki badań pozwalają twierdzić, że w takich przypadkach istotnie częściej niż gdy sprawcą przestępstwa jest członek rodziny lub osoba zupełnie obca zgłaszającym jest nie rodzic ofiary ani sam pokrzywdzony, ale ktoś inny (np. dyrektor szkoły). Okoliczność ta sugeruje, że same „ofiary” czynów, które można scharakteryzować jako partnerskie lub towarzyskie czynności seksualne, nie postrzegają się w kategorii osób pokrzywdzonych, co zbliża tę grupę przestępstw z art. 200 § 1 kk do tzw. przestępstw bez ofiar. Z kolei niezgłoszenie przestępstwa przez osoby najbliższe pokrzywdzonego (czy to z niewiedzy, czy z chęci zatajenia tego faktu i zastosowania innych metod wychowawczych niż prawo karne) rodzi pytanie o to, czy (przy przyjęciu, że aktywność seksualna osób poniżej 15 r.ż. jest niepożądana) prawo karne jest adekwatnym środkiem oddziaływania na wskazane zjawisko.

EN

Offense stipulated in article 200 § 1 of the Criminal Code is abbreviated as crime of pedophilia. Meanwhile, it is more and more commonly known that acts that meet this legal qualification quite often has nothing to do with pedophilia in the sense of medical diagnostic classifications. On the contrary, a significant proportion of these crimes are acts consisting of intercourse of two teenagers, one of whom is less than 15 years old, and second has more than 17 years old. In this context, debatable and problematic becomes the definition of a legal good protected by the provision of art. 200 § 1 of the Criminal Code, especially in the context of available data that suggests decrease of age of sexual initiation in Poland. Additionally author’s empirical research results (analysis of court case files) indicate some important practical aspect of the discussed issue. Results show that in cases when two teenagers had sexual intercourse, it is usually not the victim herself or himself (or victim’s patent) that inform Police. More often parent or victim informs Police whem the perpetrator of the crime is a family member or a complete stranger to a victim. This circumstance suggests that alone „Victims” of deeds that can be characterized as sexual partner of a perpatrator may not be seen in the category of truly harmed by the crminal act, which brings this group of crimes of art. 200 § 1 of the Criminal Code to the so-called crimes without victims. Failure to report crime by persons closest to the victim (because of ignorance or lack of willingness) raises question that maybe educational methods (rather than criminal law) shall be taken into consideration if we (as the society) stand at the point that sexual activity of people under 15 years of age is undesirable).

17

Child Sexual Abuse Crisis in the Irish Church 1996–2021: Guidelines and Canonical Response

63%

Mullaney M.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2022

|

vol. 12

|

issue 1

23-51

EN

When the sexual abuse crisis exploded in the Irish Church, the canonical expertise, experience and the administrative processes for dealing with and managing complaints and suspicions of child sexual abuse by clergy were simply not fit for purpose. Addressing the crisis in the Irish Church required not only a canonical but a multidimensional response involving pastoral supports to victims and other parties, preventative measures, education, guidelines, policies, procedures, training and monitoring. Four sets of guidelines (1996, 2005, 2008, 2016) document the Irish Church’s increasingly robust efforts to address this crisis supplemented by the clearer universal norms issued by the Holy See. The article highlights some of the significant developments in the guidelines and canonical legislation: the paramountcy principle; the issue of recognitio and the binding authority of these guidelines. The nature and value of guidelines is that it they can never be completely definitive, and are continually evolving to reflect changes in the statutory context, best practice, in canon law or otherwise as these arise.

18

Relacja lekarza z małoletnim, który doświadczył wykorzystania seksualnego. Uwarunkowania przebiegu kontaktu i jego znaczenie dla procesu diagnozy

63%

Izdebska A., Zielona-Jenek M.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2019

|

vol. 18

|

issue 4

38 – 64

PL

Artykuł jest poświęcony zagadnieniu specyfiki kontaktu diagnostycznego lekarza z małoletnimi pacjentami i pacjentkami z doświadczeniem wykorzystania seksualnego. Omówiono cechy psychologicznego funkcjonowania małoletnich doświadczonych seksualnym wykorzystaniem, a także możliwe cechy i reakcje lekarza uruchomione w odpowiedzi na doświadczenia dziecka oraz przejawiane w związku z nimi zachowania. W odniesieniu do zarówno lekarza, jak i małoletniego pacjenta i jego opiekunów wyróżniono dwie grupy czynników determinujących przebieg kontaktu diagnostycznego – niezwiązane z doświadczeniem przez dziecko wykorzystania seksualnego oraz powiązane z takim doświadczeniem. Przeprowadzone analizy stały się podstawą sformułowania zaleceń praktycznych dla lekarzy. Omówiono je w odniesieniu do modeli relacji lekarz–pacjent zgodnie z klasyfikacją Szasza i Hollendera: modelu aktywność–bierność, kierownictwo–współpraca oraz obustronnego uczestnictwa. W konkluzjach wskazano także potrzebę rozwoju badań empirycznych odnoszących się do analizowanego zagadnienia, także w warunkach polskich.

EN

The article is devoted to the issue of the specifics of a diagnostic contact between a doctor and minor patients with experience of sexual abuse. Features of psychological functioning of minors with sexual abuse experience were discussed, as well as possible features and reactions of a physician activated in response to the child’s experiences and behaviors associated with them. In relation to both the doctor and the minor patient and their carers, two groups of factors determining the course of diagnostic contact were distinguished - unrelated to the child’s experience of sexual abuse and related to such experience. The analyzes became the basis for formulating practical recommendations for doctors. They were discussed in relation to models of doctor- -patient relations according to the classification of Szasz and Hollender: the activity-passivity model, guidance-cooperation and mutual participation. The conclusions also indicate the need to develop empirical research related to the analyzed issue, also in Polish conditions.

19

Głos odzyskany po latach milczenia

63%

Szul J.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2015

|

vol. 14

|

issue 1

67-79

PL

W artykule opisano reakcję Kościoła, mediów oraz opinii publicznej na ujawniane po latach przez dorosłe ofiary przypadki wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych.

EN

The article presents reactions of the Church, the media and the public opinion to the cases revealed by the already adult victims who were sexually abused by priests in their childhood.

20

Konsekwencje skandalu związanego z wykorzystywaniem seksualnym dzieci w Kościele

63%

Finkelhor D.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2015

|

vol. 14

|

issue 1

80-88

PL

Skandal związany z wykorzystywaniem seksualnym dzieci przez duchownych Kościoła katolickiego wpłynął na działania na rzecz ochrony dzieci. Ten aspekt problemu krzywdzenia dzieci dominuje w amerykańskich mediach od ponad roku, w niezliczonych domach i organizacjach wywołując dyskusje na temat wykorzystywania dzieci. Czy jednak przysłużyło się to sprawie ochrony dzieci? Myślę, że odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznacznie twierdząca. W Stanach Zjednoczonych skutki dyskusji wokół wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych były zarówno pozytywne, jak i negatywne.

EN

The clergy abuse scandal in the Catholic Church has left its mark on child protection efforts. It was a major national story about child maltreatment that has dominated the media for more than an entire year. It has prompted discussions about child exploitation issues in countless homes and organizations. But has it helped the cause of child protection? I do not think the answer is a straightforward yes. The controversy has had a complex kind of impact in the United States, both positive and negative.

Refine search results

Gadki o gatkach… Zagadnienie wykorzystywania seksualnego dzieci w dyskursach kampanii społecznych „Zły dotyk” i „Gadki”

Zapobieganie wykorzystywaniu seksualnego dzieci poprzez pracę z potencjalnymi sprawcami przed popełnieniem pierwszego przestępstwa

Ile pedofilii w „pedofilach”? Wybrane problemy wykorzystywania seksualnego małoletnich w Polsce – perspektywa kryminologiczna

Prevention of sexual abuse against children and young people on the example of the Child Protection Centre in Kraków

“Kui ongi tosi, siis ise suudi!” Seksuaalvagivallaga seonduvad stereotuubid uhe Eesti laste ja noorte veebifoorumi teemaalgatustes ja vastustes

Prevention of sexual abuse against children and young people on the example of the Child Protection Centre in Kraków

Analiza ewaluacji wybranych programów profilaktycznych wykorzystywania seksualnego dzieci

Wykorzystanie seksualne dziecka. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci.

Zagrożenia wtórną wiktymizacją dziecka – ofiary wykorzystywania seksualnego związane z badaniami sądowymi

Online Child Grooming – Some Remarks Against the Background of the Pandemic

Zintegrowany model profilaktyki wykorzystywania seksualnego dzieci według Smallbone’a, Marshalla i Wortleya

Zdolność do mentalizacji a wykorzystanie seksualne w dzieciństwie

Profilaktyka wykorzystywania seksualnego dzieci – rodzicielstwo, programy i zmniejszanie ryzyka

Child Sexual Abuse Crisis in the Irish Church 1996–2021: Guidelines and Canonical Response

Sygnały testowe? Niewielkie oznaki ważnych zdarzeń – badanie jakościowe okoliczności ułatwiających dorosłym zauważenie pierwszych oznak wykorzystywania seksualnego dzieci

Wybrane problemy zgłaszalności przestępstw z art. 200 § 1 kk i ich praktyczne znaczenie dla kryminalizacji współżycia seksualnego nastolatków

Child Sexual Abuse Crisis in the Irish Church 1996–2021: Guidelines and Canonical Response

Relacja lekarza z małoletnim, który doświadczył wykorzystania seksualnego. Uwarunkowania przebiegu kontaktu i jego znaczenie dla procesu diagnozy

Głos odzyskany po latach milczenia

Konsekwencje skandalu związanego z wykorzystywaniem seksualnym dzieci w Kościele