Treścią rozważań autora są dwie zasadnicze tezy. Po pierwsze religijne rytuały i liturgie, czyli chrześcijańska kultura święta i świętowania, posiadają w sobie moc przypominającą, performatywną i tworzącą tożsamość. Po drugie religijne rytuały wywierają wpływ na kulturę, a tym samym na kulturową tożsamość. Jeśli dziś w Europie oczekuje się nowego ożywienia religii, to – podobnie jak w przeszłości – szczególna rola w tym procesie przypada rytuałom. Chrześcijańska kultura świętowania wpływa na ogólnoludzką kulturę między innymi przez przeżywanie świąt jako „religijnego kontrapunktu”, czyli otwarcie naszej codzienności na inny, Boży czas i wymiar transcendencji, przez podkreślanie ludzkiej godności każdego człowieka w sakramencie chrztu, bez względu na płeć czy pochodzenie, czy przez szacunek okazywany umierającym i umarłym. Autor podkreśla, że jeśli na początku XXI wieku religia określana jest jako kulturowe źródło Europy, to właśnie chrześcijańska kultura świętowania może być tego wyrazem.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.