Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: ciało polityczne

Sort By:

Limit search:

Spinoza’s Geometry of Affective Relations, the Body Politic, and the Social Grammar of Intolerance: A Minimalist Theory of Toleration

100%

Costa Da Silva E., de Oliveira N.

Roczniki Filozoficzne

2022

vol. 70

issue 4

237-269

Celem artykułu jest pokazanie, że relacje między jednostkami, włączając w to również intersubiektywność właściwą dla ciała politycznego, są relacjami afektywnymi, co pozwala zrekonstruować minimalistyczną teorię tolerancji u Spinozy. Zgodnie ze Spinozjańską koncepcją życia cielesnego, afektywność jest stanem ciała podlegającego afektowi i implikuje obecność tego ciała, natomiast afekt odnosi się do przejścia od jednego stanu do drugiego, biorąc pod uwagę równoległą zmienność ciał podlegających afektom – inaczej mówiąc, afekt jest zawsze przejściem czy zmianą w intensywności naszej mocy istnienia i działania - wzrostem lub spadkiem, wspieraniem lub ograniczaniem naszej mocy istnienia i działania. Autorzy argumentują, że Spinozjańska koncepcja afektów wnosi istotny wkład do politycznej teorii demokracji, ponieważ wyprzedza współczesne, liberalne koncepcje tolerancji.

In this paper, we set out to show that the relationships between individuals, including the intersubjectivity inherent to the body politic, are also affective relationships, so as to reconstruct Spinoza’s minimalist theory of tolerance. According to Spinoza’s concept of affectivity and bodily life, affection refers to a state of the affected body and implies the presence of the affecting body, while affect refers to the transition from one state to another, taking into account the correlative variation of affective bodies, that is, the affect is always a passage or variation in the intensity of our power to exist and act - the increase or decrease, the favoring or the restraint of our power to exist and act. We argue that Spinoza’s geometry of affective relations decisively contributes to a political theory of democracy, insofar as it anticipates modern, liberal conceptions of tolerance.

Anomiczni Żonglerzy. Ciało polityczne i późnośredniowieczna maszyna antropologiczna

61%

Pospiszyl M.

Praktyka Teoretyczna

2016

vol. 19

issue 1

232-264

The text consists of four parts. Assuming that the late Middle Ages was an era of an unusual intensity of conflicts based on religion and race, it will be shown how the notion of the Church as mystical body (Corpus Ecclesiae mysticum), which was its answer to those conflicts, arises from the conservative interpretation of the divine Incarnation. I thereby prove that the entire medieval political theology is self-established as an attempt of repressive suppression of the horizontal (and without organs) political body, created by the early Christianity. The second part is an attempt to describe an anthropological machine, whereby from the 11th century the Curia produced the radically exclusive notion of a political body, dividing the world of those days into humans (who will be saved) and none-humans, which consist of the condemned mass. The third part indicates how this process assumes the form of excommunication, which despite the fact of being created as an extraordinary measure, became the norm for the medieval masses. The last part describes the Franciscanism as a social and religious movement based on the concept of repetition of the Incarnation event – tragic from the orthodox theology point of view. In this context the hidden under the surface of the struggle for investiture, the unbreakable alliance is revealed, maintained between the Papacy and the Empire that was created to hold back the new, heterodox outbursts and the anti-imperialist line of the outlets.

Tekst składa się z czterech części. Wychodząc z założenia, że późne średniowiecze było epoką niezwykłej intensyfikacji konfliktów religijnych i klasowych, pokazuję, jak stanowiąca odpowiedź na te konflikty koncepcja Kościoła jako ciała mistycznego (Corpus Ecclesiae mysticum) wypływa z konserwatywnej interpretacji boskiego Wcielenia. Dowodzę tym samym, że cała późnośredniowieczna teologia polityczna ustanawia się jako próba represyjnego stłumienia horyzontalnego (i pozbawionego organów) ciała politycznego, skonstruowanego przez wczesne chrześcijaństwo i odnawianego przez późnośredniowieczne ruchy heterodoksyjne. Cześć druga jest próbą opisania maszyny antropologicznej, za pomocą której kuria od XI wieku wytwarza radykalnie ekskluzywną koncepcję ciała politycznego, dzieląc ówczesny świat na ludzi (których czeka zbawienie) i nie-ludzi, stanowiących masę potępionych. W części trzeciej pokazuję, jak ten proces przybiera formę instytucji ekskomuniki, która choć powołana do sytuacji wyjątkowych, staje się dla średniowiecznych mas regułą. W części ostatniej przedstawiam franciszkanizm jako ruch społeczno-religijny, oparty na idei powtórzenia – traumatycznego z punktu widzenia ortodoksyjnej teologii – wydarzenia Inkarnacji. W tym kontekście ujawnia się także ukryty – pod powierzchnią walk o inwestyturę – nierozerwalny sojusz, utrzymywany między papiestwem i cesarstwem, a powołany do blokowania nowych heterodoksyjnych wybuchów czy antyimperialnych linii ujścia.

Refine search results

1 Praktyka Teoretyczna

1 Roczniki Filozoficzne

1 Costa Da Silva E.

1 Pospiszyl M.

1 de Oliveira N.

1 2022

1 2016

Search results

Spinoza’s Geometry of Affective Relations, the Body Politic, and the Social Grammar of Intolerance: A Minimalist Theory of Toleration

Anomiczni Żonglerzy. Ciało polityczne i późnośredniowieczna maszyna antropologiczna