Search results

1

The Catalogue of Virtues in the "Ecclesiastical History" of Sozomen of Bethelia

100%

Bralewski S.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 84

31-50

PL

W swojej Historii kościelnej Sozomen przedstawił przymioty, z jednej strony władcy, którego obdarzał wielką estymą, a więc Teodozjusza II, a z drugiej podziwianych przez siebie ascetów, nowych mędrców, żyjących w jego przekonaniu według zasad najlepszej filozofii. Interesujące, że użył do tego niemal identyczny zestaw cnót, który przypisywał i władcy i mnichom. W obydwu przypadkach pobożność utożsamiał z mądrością i czynił z nich najważniejsze, wiodące cnoty. To one warunkowały kolejne przymioty. Można zatem w przekazie Sozomena doszukiwać się teorii jedności cnót charakterystycznej już dla Sokratesa z Aten, wedle którego nie można posiadać cząstki jakiejś cnoty, nie posiadając jej całości, ani posiadać jednej konkretnej cnoty, nie posiadając wszystkich. Wydaje się, że zastosowana przez Sozomena kolejność cnót w katalogu zalet przypisanych Teodozjuszowi II nie jest przypadkowa, a oddaje ich hierarchię: εὐσέβεια-σοφία φιλανθρωπία, ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φιλοτιμία, μεγαλοψυχία. Hierarchia ta wynika z chrześcijańskich wartości przyjętych przez Sozomena

EN

On the one hand, in his Ecclesiastical History, Sozomen presented the qualities of the ruler he held in high esteem – Theodosius II; on the other, he listed characteristics of the ascetics he admired, the new sages, living – in his view – according to the principles of the best philosophy. Interestingly, in this presentation, he applied an almost identical set of virtues that he attributed to both rulers and monks. In both cases he equated piety with wisdom and made them the most important, leading virtues. They were the ones that conditioned the subsequent qualities. Thus, in Sozomen’s account, one can trace the theory of the unity of virtues characteristic of Socrates of Athens. It claimed that one cannot possess a particle of virtue without possessing the whole, nor can one possess one specific virtue without possessing all of them. It seems that the order of virtues used by Sozomen in the catalogue of virtues ascribed to Theodosius II is not accidental, and reflects their hierarchy: εὐσέβεια-σοφία φιλανθρωπία, ἀνδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, φιλοτιμία, and μεγαλοψυχία. This hierarchy stems from the Christian values adopted by Sozomen.

2

Cnoty kardynalne w pismach Bazylego z Cezarei. Aspekt filologiczno-historyczny

84%

Kochanek P.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 84

7-30

EN

The four cardinal virtues (prudence, moderation, justice and bravery) are frequently mentioned in the writings by the Bishop of Caesarea. Basil, as a theologian, writes about them in the context of Christian ethic and moral principles. The cardinal virtues are to help human beings achieve salvation, which is the main aim in the life of every confessor of Christ. Thus, one can say that these virtues are christocentrically directed. Basil based his analyses mainly on the ethical ideas of Plato, Aristotle and Plotinus. However, as a Christian intellectual, h4e went far beyond the scheme of these four virtues suggested by the Greek thinkers. The article consists of two parts. The first part contains mainly bibliographical information on the meaning of two notions: ἀρετή and virtus. The second part is the analysis of cardinal virtues in Basil’s writings and connections of Bishop of Caesarea’s aretology with Greek philosophy. Also here a lot of space is devoted to bibliographical information contained in the footnotes. In this way the article fulfils two functions: on one hand it gives the reader a useful bibliography, while on the other it presents the idea of cardinal virtues on the basis of the writings by Basil of Caesarea.

PL

Cztery cnoty kardynalne (roztropność, umiarkowanie, sprawiedliwość i męstwo) są często wspominane w pismach biskupa Cezarei. Bazyli jako teolog pisze o nich w kontekście chrześcijańskich zasad etyczno-moralnych. Cnoty kardynalne mają pomóc człowiekowi w osiągnięciu zbawienia, które jest głównym celem życia każdego wyznawcy Chrystusa. Można więc powiedzieć, że cnoty te są ukierunkowane chrystocentrycznie. Bazyli oparł swe analizy przede wszystkim na etycznych koncepcjach Platona, Arystotelesa i Plotyna. Jednak jako intelektualista chrześcijański wyszedł daleko poza schemat czterech cnót proponowany przez tych myślicieli greckich. Artykuł składa się z dwóch części. Część pierwsza zawiera głównie informacje bibliograficzne na temat znaczenia dwóch pojęć: ἀρετή i virtus. Druga część analizuje cnoty kardynalne w pismach Bazylego oraz związki aretologii biskupa Cezarei z filozofią grecką. Również i tutaj wiele miejsca poświęcono informacjom bibliograficznym, które umieszczono w przypisach. W ten sposób artykuł spełnia dwie funkcje: z jednej strony daje czytelnikowi użyteczną bibliografię, z drugiej zaś przedstawia koncepcję cnót kardynalnych na bazie pism Bazylego z Cezarei.

3

A Book for the King. Some Reflections on the Situation of the Roman Population and the Preservation of the Heritage of Ancient Civilization in Gallaecia and Lusitania in the 5th and 6th Centuries

84%

Wilczyński M.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 84

51-78

PL

Święty Marcin z Bragi, działający w Gallaecji w drugiej połowie VI wieku, w kilku swoich pismach odnosił się do cnót kardynalnych zgodnie z naukami Seneki, które dobrze znał. Jednym z nich była Formula vitae honestae podarowana Mironowi, królowi Swebów i Gallaecji. Istnienie w Królestwie Swebów elit rzymskich i „barbarzyńskich”, które w VI wieku potrafiły zrozumieć nauki moralne św. Marcina z Bragi, skłania do refleksji nad ciągłością kultury rzymskiej i dziedzictwa antycznej cywilizacji 160 lat po inwazji plemion germańskich na Hiszpanię. Artykuł zawiera kilka uwag na temat zachowania cywilizacji rzymskiej wśród elit rzymskich w okresie istnienia i rozwoju imperium suebskiego oraz procesów romanizacji elit plemiennych. Omówiono również problem asymilacji ludności tubylczej i przybyszów germańskich, który to proces był bardzo interesujący i specyficzny dla Gallaecji pod panowaniem Suebów.

EN

Saint Martin of Braga, active in Gallaecia in the second half of the 6th century, referred to cardinal virtues in several of his writings, in accordance with the teachings of Seneca that he knew well. One of these works was Formula vitae honestae, given to Miro, king of Suebi and Gallaecia. The existence of Roman and “barbarian” elites in the kingdom of Suebi, capable of understanding the moral teachings of St. Martin of Braga in the 6th century, prompts reflection on the continuity of Roman culture and heritage of ancient civilisation in 160 years after the invasion of Hispania by Germanic tribes. The article contains some remarks on the preservation of Roman civilisation among the Roman elites in the times of the existence and development of the kingdom of Suebi , and on the processes of romanization of the tribal elites. The problem of the assimilation of the local population and Germanic newcomers, which was very interesting and specific to Gallaecia under the reign of Suebi, was also discussed.

4

Enemy of All Virtues: Once Again on the Image of Simeon the Great in the Oration “On the Treaty with the Bulgarians”

59%

Marinow K.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 84

105-122

PL

Artykuł koncentruje się na postaci cara bułgarskiego Symeona I Wielkiego (893-927), który w drugiej połowie swojego panowania wszedł w długotrwały konflikt militarny i ideologiczny z cesarstwem bizantyńskim. Pragnął bowiem nie tylko poszerzyć swoje włości kosztem południowego sąsiada, lecz i zrównać się z nim w tytulaturze, niewykluczone zaś, jakkolwiek w tej materii zdania uczonych są rozbieżne, iż jego aspiracje sięgały jeszcze dalej, a mianowicie samego Konstantynopola. Tak czy owak, Bułgaria czasów jego panowania stanowiła poważne zagrożenie dla Bizancjum i jego głównego antagonistę. Śmierć cara w 927 i zawarcie pokoju z cesarstwem przez jego syna, Piotra I (927-969), ostatecznie położyła kres konfliktowi pomiędzy oboma krajami. Uroczystości związane z zawarciem porozumienia stały się okazją do podsumowań. W napisanej z tej okazji mowie retorycznej działania i aspiracje Symeona zostały poddane surowej krytyce – poprzez porównania do postaci z literatury antycznej i tekstów biblijnych bizantyński mówca zdyskredytował postawę tego władcy. Porównanie do tych z nich, którzy wzbudzali u słuchaczy i czytelników negatywne konotacje pozbawiło Symeona wszelkich cnót przynależnych chrześcijańskiemu władcy, a nade wszystko tych kardynalnych, którymi przede wszystkim powinien się legitymizować.

EN

This article focuses on the Bulgarian Tsar Simeon I the Great (893-927), who in the second half of his reign entered into a protracted military and ideological conflict with the Byzantine Empire. He wished not only to extend his dominions at the expense of his southern neighbour, but also to equal him in titular power, and it is possible - although scholars differ on this point - that his aspirations reached even further, namely Constantinople itself. Either way, Bulgaria under his reign posed a serious threat to Byzantium and its main antagonist. The death of the Tsar in 927 and the conclusion of peace with the Empire by his son, Peter I (927-969), finally put an end to the conflict between both the states. The celebrations marking the conclusion of the agreement provided an opportunity to take stock. In a rhetorical speech written for the occasion, Simeon's actions and aspirations were severely criticised – through comparisons to figures from ancient literature and biblical texts, the Byzantine speaker discredited the attitude of this ruler. Comparisons to those of them who aroused negative connotations in listeners and readers deprived Simeon of all the virtues belonging to a Christian ruler and, above all, of the cardinal ones by which he should, above all, legitimise himself.

5

Padre Arnoldo Janssen: straordinaria efficacia del leader umile e fiducioso

59%

Miotk A.

Nurt SVD

|

2019

|

issue 1

176-190

IT

Padre Arnoldo Janssen, il fondatore dei Verbiti (1875), iniziò un’opera di grande portata missionaria. L’autore, basando su alcune pubblicazioni e gli atti del processo della beatificazione, rivela alcune ragioni del suo successo della leadership. L’analisi si basa sulla personalità del fondatore. L’autore giudica le qualità della leadership del fondatore basandosi sui criteri stabiliti da Alexandre Havard nel libro pubblicato anche in Polacco: Etyka przywódcy: trening doskonalenia osobowości, Gdańsk 2011 (Virtuous Leadership: An Agenda for Personal Excellence. Lì la leadership viene letta nella chiave delle classiche virtù cardinali, completate dalla generosità e l’umiltà, apprezzate anche dagli antichi. L’analisi considerando le voci critiche sul fondatore, lo presenta come un leader efficace. La grazia gli ha permesso di trasformate le sue debolezze. Sebbene, P. Arnoldo non era un leader carismatico, però alla luce del ricco materiale probatorio, lui emerge come un uomo di Dio. Grazie alla sua genuina umiltà e semplicità ha raggiunto una sorprendente l’eccellenza nelle virtù cardinali di prudenza, giustizia, fortezza e temperanza. Il suo lavoro parla da solo. La grandezza della sua leadership sta nella dimensione soprannaturale connessa armoniosamente con il constante ed eroico sforzo umano. P. Arnoldo è arrivato alla straordinaria maturazione e crescita della personalità che gli ha portato il merito di essere chiamato “Dux” come inciso sulla sua tomba a Steyl.

EN

In 1875, Father Arnold Janssen founded an institution that was to have a significant impact on the missionary work of the Church: the Society of the Divine Word. Following the evidence established during his beatification process, as well as other publications, the author identifies a number of factors that positively influenced Janssen’s work. He measures Janssen’s personality against criteria proposed by Alexandre Havard in his book Etyka przywódcy [Leader’s Ethics] (Gdańsk 2011; New York 2007). According to Havard, leaders’ assessment should take into account the classical notion of the cardinal virtues, as well as their generosity and humility; the latter two highly praised by the ancients. Critical analysis of Janssen’s life reveals him as an efficient leader, who allowed God’s grace work on his weaknesses. Though Janssen was not endowed with any special charisma, the sources reveal him as a man of God who achieved extraordinary perfection in the practice of the cardinal virtues: prudence, justice, courage and temperance. He did this thanks to his authentic humility and simplicity. His life work speaks for itself. Janssen’s greatness is rooted in the supernatural realm. Through unceasing and heroic human efforts and harmonious cooperation with God’s grace he became an universally admired leader, wholly deserving the title Dux, engraved on his tombstone in Steyl.

PL

Ojciec Arnold Janssen, założyciel werbistów (1875), zainicjował dzieło o znaczącym oddziaływaniu misyjnym. Autor na bazie wybranych publikacji oraz akt procesu beatyfikacyjnego odsłania niektóre przyczyny powodzenia tego przedsięwzięcia, dotykając osobowości założyciela. Sięga po kryteria lansowane przez Alexandre’a Havarda w książce Etyka przywódcy: trening doskonalenia osobowości”, Gdańsk 2011 (New York 2007), w której autor ocenia wartość przywództwa w kluczu klasycznych cnót kardynalnych, uzupełniając je o wielkoduszność oraz pokorę, również cenione przez starożytnych. Krytyczna analiza biografii założyciela, przedstawia go jako przywódcę skutecznego, który pozwolił łasce przemieniać własne słabości. Jakkolwiek nie był on typem osobowości charyzmatycznej, bogaty materiał źródłowy pozwala dostrzec w nim męża Bożego, który dzięki autentycznej pokorze i prostocie doszedł do zadziwiającej doskonałość w zakresie cnót kardynalnych: roztropności, sprawiedliwości, męstwa i opanowania. Jego dzieło mówi samo za siebie. Wielkość przywództwa Arnolda Janssena zostaje osadzona przede wszystkim na fundamencie nadprzyrodzonym. Przez stały i heroiczny wysiłek ludzki oraz harmonijną współpracę z łaską osiągnął on godną podziwu osobowość lidera, zasłużenie ukoronowaną tytułem „Dux”, umieszczonym na jego grobie w Steylu.

Refine search results

4 Vox Patrum

1 Nurt SVD

1 Bralewski S.

1 Kochanek P.

1 Marinow K.

1 Miotk A.

1 Wilczyński M.

4 2022

1 2019

The Catalogue of Virtues in the "Ecclesiastical History" of Sozomen of Bethelia

Cnoty kardynalne w pismach Bazylego z Cezarei. Aspekt filologiczno-historyczny

A Book for the King. Some Reflections on the Situation of the Roman Population and the Preservation of the Heritage of Ancient Civilization in Gallaecia and Lusitania in the 5th and 6th Centuries

Enemy of All Virtues: Once Again on the Image of Simeon the Great in the Oration “On the Treaty with the Bulgarians”

Padre Arnoldo Janssen: straordinaria efficacia del leader umile e fiducioso