Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: cognitio extra ordinem

Sort By:

Limit search:

Cognitio extra ordinem Procedure in the Roman Public Criminal Law

100%

Amielańczyk K.

Studia Iuridica Lublinensia

2016

vol. 25

issue 3

At the time of the Roman Empire, quaestiones perpetuae faced competition from the imperial court of justice, i.e. the cognitio extra ordinem proceedings. The new system inspired the establishment of a new type of crimes called crimina extraordinaria. The Principate period with its new court procedure also brought a wider catalogue of offences by enabling to prosecute more offences extra ordinem – i.e. outside the order set by the leges iudiciorum publicorum. The cognitio extra ordinem procedure allowed the examination of extenuating and aggravating circumstances, and choosing penalties in accordance with the seriousness of the offence.

W okresie cesarstwa quaestiones perpetuae musiały zderzyć się z konkurencją ze strony cesarskiego sądownictwa zwanego cognitio extra ordinem. Nowy system zainspirował tworzenie nowego typu przestępstw zwanych crimina extraordinaria. W okresie tym doszło także do poszerzenia katalogu przestępstw, których ściganie możliwe było extra ordinem, tj. poza porządkiem wyznaczonym przez leges iudiciorum publicorum. System cognitio extra ordinem umożliwiał uwzględnianie okoliczności łagodzących i obciążających oraz dopasowanie kar do stopnia szkodliwości popełnionego czynu.

‘CONTRA IUS PRONUNTIARE’. SULL’INVALIDITÀ DELLA SENTENZA CONTRARIA A DIRITTO NELLA RIFLESSIONE GIURISPRUDENZIALE TARDOCLASSICA

85%

Tuzov D.

Zeszyty Prawnicze

2016

vol. 16

issue 1

219-236

‘Contra ius pronuntiare’. Nieważność wyroku sprzecznego z prawem w późnoklasycznej myśli prawniczej Streszczenie Przedmiotem rozważań jest kwestia nieważności wyroku sprzecznego z prawem w rozważaniach jurystów okresu późnoklasycznego. Wydaje się, że jurysprudencja rzymska nie wykształciła w pełni reguły dotyczącej wyroków sprzecznych z konstytucjami, czy, bardziej ogólnie, z prawem. Juryści rozstrzygali w takich przypadkach kazuistycznie, a ich opinie były często sprzeczne. Wprowadzone przez Macrona (D. 49,8,1,2) rozróżnienie na wyroki contra ius constitutionis oraz contra ius litigatoris było tylko jednym z możliwych kryteriów stwierdzenia nieważności, a nie wyrazem powszechnej opinii jurystów.

Refine search results

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Zeszyty Prawnicze

1 Amielańczyk K.

1 Tuzov D.

2 2016

Search results

Cognitio extra ordinem Procedure in the Roman Public Criminal Law

‘CONTRA IUS PRONUNTIARE’. SULL’INVALIDITÀ DELLA SENTENZA CONTRARIA A DIRITTO NELLA RIFLESSIONE GIURISPRUDENZIALE TARDOCLASSICA