Search results

1

“Dynamite Scrupulously Packed”: A Revaluation of Henry Blake Fuller’s Bertram Cope’s Year

100%

Clausson N.

InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer

|

2021

|

issue 16

155-175

EN

The essay proposes a reinterpretation and revaluation of Henry Blake Fuller’s 1919 novel Bertram Cope’s Year and argues that it deserves permanent currency within the canon of gay fiction. My reinterpretation and revaluation of it is based on the premise that readings of it over the past 50 years (since Edmund Wilson’s 1970 essay on Henry Blake Fuller’s fiction in the New Yorker) have failed to understand its representation of homosexuality. Criticism of the novel has been based on post-Stonewall assumptions of what a 'gay novel’ should be and what cultural work is should perform. The post-Stonewall paradigm of the gay novel is that it is a coming-of-age story, a Bildungsroman, focused on a protagonist who, through a process of self-discovery, arrives at an acceptance and affirmation of his sexual identity. The prototype is Edmund White’s A Boy’s Own Story, with E. M. Forster’s Maurice a precursor. To appreciate Bertram Cope’s Year, we must, I argue, abandon post-Stonewall presuppositions of what we should expect from a gay novel. Bertram Cope’s Year is not a coming-of-age novel. Rather it is a comic novel formed from Fuller’s successful fusion and subversion of the romantic comedy, the comedy of manners, and the campus novel. Bertram Cope is a comic hero who ultimately triumphs over the efforts of a college town, presided over the matchmaking socialite Medora Phillips, to marry him to one of the three young ladies in her circle. He is rescued from this unwanted marriage by his boyfriend, who arrives to save him from the unwanted marriage. Fuller successfully exploits the conventions of the comic novel to tell a story that anticipates one of the aspirations of the gay liberation movement half a century later. As such, it deserves permanent currency.

2

„Wszystkie kobiety diabła są warte”? Niewolnice mody i ofiary mężczyzn w „modnych” komediach Wojciecha Bogusławskiego

63%

Kowalewska D.

Pamiętnik Literacki

|

2021

|

vol. 112

|

issue 2

111-122

PL

Artykuł dotyczy małej serii komedii Wojciecha Bogusławskiego poświęconych zaznaczającym się w ostatnich 20 latach XVIII w. modom obyczajowym. W „Ślubie modnym” (1780) Bogusławski kieruje uwagę na wolne związki, w „Mieszczkach modnych” (1780) zwraca się przeciwko wzbogaconemu mieszczaństwu, w „Spazmach modnych” (1797) natomiast kreśli obraz nowoczesnego małżeństwa-fasady, za którą kryją się obojętność, zdrada i chęć rozwodu. Autorka skupia się na relacjach damsko-męskich, zwłaszcza na problemach męskiej dominacji oraz wzorców kobiecości promowanych w tamtym okresie. Stara się również odpowiedzieć na pytanie, czy i w jaki sposób wykreowane w komediach „żony modne” próbują się uwolnić od krępującej je zależności i samodzielnie decydować o własnym losie. Zwraca też uwagę na rodzący się w oświeceniu feminizm, na pojawianie się perspektywy kobiecej i na kwestię obiektywizmu pisania o kobiecie przez mężczyzn.

EN

The paper refers to a small collection of Wojciech Bogusławski’s comedies devoted to manners fashion observable in the last 20 years of the 18th c. In “Ślub modny” (“A Fashionable Wedding,” 1780) he concentrates on free relationships, in “Mieszczki modne” (“Fashionable Townswomen,” 1780) he voices against the enriched middle class, while in “Spazmy modne” (“Fashionable Spasms,” 1797) he sketches a picture of a modern false front marriage that shadows indifference, betrayal, and the will to divorce. The author of the paper focuses on male-female relationships, especially on the problems of male domination and female role models promoted at that time. She also tries to answer the question whether and to what extent the “fashionable wives” portrayed in the comedies wish to release from the constrained dependence and freely decide about their own lives. She additionally pays attention to the feminism that arises in the Enlightenment, on the woman perspective that comes into view, and on the issue of objectivism of males’ writing about a woman.

3

Jouer à la scène et à la bourse : L’agioteur dans La Bourse de François Ponsard

51%

Fix F.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5: Neofilologia

23-35

PL

Około 1850 r. francuska gospodarka przeżywała kryzys finansowy. W teatrze pojawia się wówczas bohater, agioteur, który zapewnia sukces wielu komedii. Słowo wydaje się nowe, ale typ teatralny nie: dziedziczy on wiele cech komedii obyczajowej, a także aksjologię melodramatu. Na kanwie zapomnianej sztuki La Bourse François Ponsarda (1856) proponujemy analizę tego moralno-finansowy odczytu inwestycji finansowej jako utratę wartości i grę losową.

EN

The 1850 financial crisis of the French economy woke the curiosity for investors who took risks at the newly opened Bourse, the Paris stock exchange. It provided the Parisian stage with a new character, the “agioteur” or “boursicoteur”, and with it many successful comedies. The term might be new, but the typology is not: the role is clearly linked to the comedy of manners and the morality of the melodrama. As can be seen in the 1856 comedy La Bourse by Ponsard, financial investments are condemned as a loss of value and games of chance.

FR

Autour de 1850, l’économie française connaît une crise financière. Apparaît alors au théâtre un personnage, l’agioteur, qui assure le succès de nombreuses comédies. Le mot semble nouveau, pourtant le type théâtral ne l’est pas : il hérite de nombreux traits de la comédie de mœurs et de la comédie de caractères, ainsi que de l’axiologie du mélodrame. Autour d’une pièce aujourd’hui oubliée, La Bourse (1856) de Ponsard, on propose d’analyser cette lecture moralisatrice de l’investissement financier comme perte de valeur et jeu de hasard.

Refine search results

1 InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer

1 Pamiętnik Literacki

1 Roczniki Humanistyczne

1 Clausson N.

1 Fix F.

1 Kowalewska D.

2 2021

1 2018

“Dynamite Scrupulously Packed”: A Revaluation of Henry Blake Fuller’s Bertram Cope’s Year

„Wszystkie kobiety diabła są warte”? Niewolnice mody i ofiary mężczyzn w „modnych” komediach Wojciecha Bogusławskiego

Jouer à la scène et à la bourse : L’agioteur dans La Bourse de François Ponsard