Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: conditio humana

Sort By:

Limit search:

W labiryncie wolności i odpowiedzialności za słowo

100%

Ostrowska U.

Paedagogia Christiana

2015

vol. 2/36

11-26

Wolność i odpowiedzialność stanowią jeden z głównych problemów refleksji etycznej, dotyczących ontologicznych podstaw działalności ludzkiej ewidentnie zaświadczających o conditio humana człowieka, zwłaszcza o jakości jego człowieczeństwa. Poruszanie się w labiryncie między wolnością a odpowiedzialnością za słowo uwyraźnia awers i rewers złożoności współczesnych problemów. Rozważania w powziętej perspektywie aksjologicznej skłaniają do uznania, iż prawo do wolności słowa wyłącznie wtedy cokolwiek znaczy, kiedy człowiek przyjmuje odpowiedzialność, która – będąc trwale zakorzeniona w universum antroposferycznym – towarzyszy rozumnie pojętej conditio humana.

Freedom and responsibility constitute one of the basic issues of ethical reflection concerning ontological foundations for human activity which clearly testify to conditio humana of a human being and, especially, to the quality of his humanity. Moving around the maze between freedom and responsibility of speech emphasizes the obverse and reverse of the complexity of the contemporary problems. The deliberations in the adopted axiological perspective inclined one to recognize that the right to free speech is only of some value when a human being also takes the responsibility which – being permanently rooted in the anthroposherical universum - accompanies the rationally comprehended conditio humana.

„…do parku… do parku” Przyczynek do interpretacji pewnej sceny parkowej

100%

Maroszczuk G., Kokoszka M.

Śląskie Studia Polonistyczne

2018

vol. 11

issue 1

147-162

A park is described in this article as a scene of public life where members of the modern society develop their shared forms of behaviour. This is also the perspective of interpretation for the final scene of Witold Gombrowicz’s short story Lawyer Kraykowski’s Dancer. A humorous portrait of manners drawn by the author could constitute a peculiar commentary to the nightlife of the Warsaw parks of the 1920s. A park seems to be a suitable metaphor chosen to tell the story of a lawyer and “a dancer”, as well as of the complex social relations determined by humanizing actions and the feeling of uncertainty about human nature which constantly evades them. The authors of the article are particularly interested in this “uncertain” aspect of nature inscribed in the figure of an urban garden, which reminds us that all our calls for regulation are just an appearance, a veil hiding an always distant phantasm.

Refine search results

1 Paedagogia Christiana

1 Śląskie Studia Polonistyczne

1 Kokoszka M.

1 Maroszczuk G.

1 Ostrowska U.

1 2018

1 2015

Search results

W labiryncie wolności i odpowiedzialności za słowo

„…do parku… do parku” Przyczynek do interpretacji pewnej sceny parkowej