Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  continuous act
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Krótkie odstępy czasu jako warunek czynu ciągłego

100%
Banaszak-Grzechowiak P.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2020
|
vol. 82
|
issue 1
161-172
EN
The concept of a continuous act is regulated in Article 12 of the Act of 6 June 1997 – Penal Code. This provision indicates the conditions that must be met in order for a continuous act to occur. One of these conditions is short intervals of time. The Penal Code lacks a legal definition of this concept, which entails numerous disputes and controversies as to how it should be understood. Some of the doubts raised by the representatives of the doctrine are presented in this article. They concern, among other issues, whether short intervals of time should occur between the first and last acts of conduct constituting a continuous act, or between successive acts of conduct, and how long a period of time must be to be considered as a short interval of time. The author also presents her own position on the most important issues related to the discussed issues.
PL
O czynie ciągłym mowa jest w art. 12 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. W przepisie tym wskazano warunki, jakie muszą być spełnione, żeby czyn ciągły zaistniał. Jednym z tych warunków są krótkie odstępy czasu. W Kodeksie karnym brak jednak definicji legalnej tego pojęcia, co pociąga za sobą liczne spory i kontrowersje odnośnie do tego, jak powinno być ono rozumiane. Niektóre z podnoszonych przez przedstawicieli doktryny wątpliwości zostały zaprezentowane w tym artykule. Dotyczą one między innymi tego, czy krótkie odstępy czasu powinny wystąpić pomiędzy pierwszym a ostatnim zachowaniem składającym się na czyn ciągły czy też może pomiędzy kolejnymi zachowaniami, a także jaki okres uznać można za krótki odstęp czasu. Autorka przedstawia również własne stanowisko w najważniejszych kwestiach, które dotyczą omawianej problematyki.
2
Publication available in full text mode
Content available

Właściwość miejscowa w sprawie o czyn ciągły. Glosa do postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 4 lipca 2019 r., II AKo 94/19, LEX nr 2978569

71%
Kulik M.
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
|
2021
|
vol. t. 4
|
issue 1 (7)
237-244
EN
The study concerns the problem of determining the local jurisdiction of a court in a case of a crime constituting a continuous act. The author contests the position of the Court of Appeal in Kraków, that the place of committing the whole act is the place where the last behaviour constituting it was undertaken. The author draws attention to the fact that in order to determine the place, where the act was committed, factors significant for determining the time of its commission are irrelevant. He states that a continuous act is committed in all places, where any of the behaviour constituting it was undertaken. Therefore, the local jurisdiction should be based on the rule set forth in Article 31 § 1 of the Code of Criminal Procedure.
PL
Opracowanie dotyczy problemu określenia właściwości miejscowej sądu w sprawie o przestępstwo stanowiące czyn ciągły. Autor kontestuje stanowisko SA w Krakowie, że miejscem popełnienia całego czynu jest miejsce, gdzie podjęte zostało ostatnie zachowanie wchodzące w jego skład. Autor zwraca uwagę, że dla określenia miejsca popełnienia czynu nie mają znaczenia czynniki istotne dla określenia czasu jego popełnienia. Jednocześnie stwierdza, że czyn ciągły jest popełniony we wszystkich miejscach, w których podjęto którekolwiek z zachowań wchodzących w jego skład. Dlatego właściwość miejscowa winna być ustalona w oparciu o regułę określoną w art. 31 § 1 k.p.k.
3
Publication available in full text mode
Content available

O (nie)jednorodności zachowań składających się na czyn ciągły

60%
Nawrocki M.
Prawo w Działaniu
|
2022
|
issue 51
32-48
EN
The issue of homogeneity/heterogeneity of behaviors that make up a continuous act is neither new nor is it the subject of wider scientific disputes. This does not mean, however, that it has no significant theoretical and practical significance. Undoubtedly, however, this is a contentious issue that should be revisited in connection with the two amendments to the Penal Code (in terms of Articles 12 and 57b of the Penal Code), which should shed new light on the current perception of the title problem. Anticipating further considerations, it should be pointed out that only those behaviors that individually violate the same legal norms each time can be combined into a continuous act.
PL
Problematyka jednorodności/niejednorodności zachowań składających się na czyn ciągły ani nie jest nowa, ani nie jest przedmiotem szerszych dysput naukowych. Nie oznacza to jednak, że nie ma istotnego znaczenia teoretycznego czy praktycznego. Bez wątpienia jest to zagadnienie sporne, do którego należy powrócić w związku z dwoma nowelizacjami Kodeksu karnego (w zakresie art. 12 i 57b k.k.), które powinny rzucić nowe światło na dotychczasowe postrzeganie tytułowego problemu. Antycypując dalsze rozważania, wskazać należy, że w czyn ciągły można łączyć tylko takie zachowania, które jednostkowo naruszają za każdym razem tożsame normy prawne.
4
Content available remote

Szczególna odpowiedzialność karna za przestępstwo ciągłe w świetle propozycji zmian dotyczących ustawowego i sądowego wymiaru kary w projekcie nowelizacji kodeksu karnego z 25 stycznia 2019 roku

48%
Kokot R.
Przegląd Prawa i Administracji
|
2019
|
vol. 116
41 - 58
EN
The study contains an analysis and evaluation of some legal solutions proposed in the draft amendment to criminal law of 25 January 2019, especially regarding the sentence, both statutory and judicial. Attention was paid to changes that constitute the most vivid manifestations of the tendency clearly outlined in the draft — expressed explicitly in the assumptions of the postulated changes — towards increasing the repressive norms of the Penal Code of 1997. This is carried out on three main levels — 1 increasing the severity of sanctions for individual, selected types of crimes, 2 extending the application of the extraordinary institution to tighten the penalties and 3 changes to the court directive on the sentence. The study focuses on changes concerning the foundations and rules of the extraordinary progression of punishment, in particular on the modification referring to criminal liability for an offense committed in the conditions of a continuous act covered by the formula of Article 12 § 1 of the Penal Code. In this case, the project provides for mandatory toughening of the penalty by raising the lower liability threshold by half, and the upper one by two. In this regard, both the arguments of the position approving such a solution and the views of the part of the criminal law doctrine which fully accepts the law adopted in the Penal Code of 1997 and which are binding in this respect are presented.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.