Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 18

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  coronation
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Znaczenie koronacji królewskiej w późnośredniowiecznej Francji

100%
Michałek-Simińska A.
Przegląd Zachodniopomorski
|
2016
|
issue 1
169-198
EN
In the late-Medieval French Monarchy the royal coronation played a significant role in the process of appointing a new king. In its visual sphere a certain reinforcement of the ceremonial character may be noted, which was result of a need for a strong manifestation of the continuity of the royal power, indispensable in the times of the dynastic crisis caused by the death of the king. The symbols of the dynastic power became stronger. In the ideology of the royal power it was important where the coronation took place. In the case of France it was Reims. The coronation was organised according to a strict pattern. The coronation ceremony was a manifestation of the fact that the dynasty had been put on a pedestal and had acquired some new rights. In the period in question the role of the blood right became more important, and the royal son was the rightful heir to the throne. But to legitimise the power to the fullest he needed the royal anointment, which in the symbolic sphere created a sense of continuity.
2
Content available remote

Święto Sławy. Ingres zaślubinowo-koronacyjny Cecylii Renaty Habsburżanki w 1637 roku

88%
Żukowski J.
Biuletyn Historii Sztuki
|
2013
|
vol. 75
|
issue 2
233-293
EN
The present study, taking advantage of the so-far unused sources (municipal bills, printed reports, epideictic literature) aims at reconstructing the artistic setting of the marriage and coronation of Cecilia Renata Habsburg, the first wife of King Vladislaus IV Vasa of Poland. The Author creates a parallel between the ceremonious entry of the Queen and artistic events that enhanced the splendour of the royal wedding, combining verbal, visual, and kinetic-visual elements.
3
Content available remote

Christomimésis. Habsburkové jako Kristovi následovníci v 17. a 18. století

88%
Hrbek J.
Český časopis historický (The Czech Historical Review)
|
2016
|
vol. 114
|
issue 1
32-63
EN
in the 17th and 18th Centuries In the Early Modern Age the legitimacy of monarchy was linked to kings being the chosen ones of God. The unique position of a king in society simultaneously called for the ruler to identify himself with the role of being an imitator of Jesus Christ. Parallels with his life were already expressed during the ruler’s coronation, yet also on the occasion of royal entries to towns, during processions (such as the feast of Corpus Christi) and especially during the period of Easter when the connections between the life and death of Christ; the treatment of consecrated bread (hostia) and the temporarily transformed royal ceremonial can be observed. The author of the study researches these occasions on the example of the 17th and 18th century Austrian Hapsburgs in the context of other European monarchies.
4
Content available remote

Kníže a král v souřadnicích přemyslovského věku

88%
Žemlička J.
Český časopis historický (The Czech Historical Review)
|
2016
|
vol. 114
|
issue 1
7-31
EN
From the beginnings of statehood the Přemyslids reigned under the title of Dukes (dux, princeps). Similar to their neighbours in Central Europe (Poland, Hungary) they soon aspired to a royal title (rex), namely from the hands of the Holy Roman (Holy Roman–Germanic) emperors. The first one to reach this elevation was Vratislaus II in 1085/1086, yet, merely for his own person. It was only Přemysl Ottokar I (1197−1230) who was awarded a hereditary royal title in 1198. This study researches and comments on the problems facing the Přemyslids not merely in their confrontation externally but also with a conservative domestic environment. Thanks to recent publications, this subject is currently topical and much discussed in Czech Medieval studies.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ferdinand I. und seine erste Begegnung mit dem Königreich Böhmen und Prag 1527 im Spiegel der zeitgenössischen Flugblätter und Flugschriften

75%
Hubková J.
Historie – Otázky – Problémy (History, Issues, Problems)
|
2015
|
vol. 7
|
issue 2
42-59
EN
The author examines leaflet publicity and the relationship between Ferdinand I and the city of Prague. Her prime focus is on most of German leaflets concerning the journey of Ferdinand and Anne Jagiello from Vienna to Prague (1527), acceptance of the royal pair by the Crown towns and estates in Bohemia and Moravia, the entry into the capital, the King’s and Queen’s coronation, and the subsequent festivities. She briefly mentions other relevant types of leaflet publicity concerning the ruler, documenting events in Prague, and the city’s transformations under his rule.
6
Publication available in full text mode
Content available

Popioły i fundamenty. Jak katedra krakowska wyglądała 20 stycznia roku 1320?

75%
Pajor P.
Historia Slavorum Occidentis
|
2023
|
issue 1(36)
92-115
EN
The paper focuses on the Krakow cathedral at the time of coronation of Vladislaus the Short (1320). The ceremony probably took place in the western choir of the old cathedral because the western part of the church had been demolished due to some unsuccessful building campaigns.
7
Publication available in full text mode
Content available

Purpurowa rewolucja. Hiszpania 2014-2015

63%
Tarnawski E.
Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities
|
2016
|
issue 5
85-103
PL
Autor podejmuje próbę odgadnięcia, czy Hiszpania znajduje się w przededniu wybuchu nowej rewolucji. Wyklucza, aby było możliwe jej dedukowanie na podstawie analiz wywodzących się z eko-nomicznego determinizmu lub historiozoficznego fatalizmu. Nie spodziewa się też, aby okazały się pomocne fabuły, jakie może dostarczyć literatura beletrystyczna lub reportaż. W zamian proponuje wykorzystać możliwości interpretacji, jakie stwarza Edmund Burke w Rozważaniach o rewolucji we Francji. Uważa też, że zamiast skupiać uwagę na liderach rewolucji, warto poświęcić więcej uwagi królowi emerycie, bowiem sens wszelkiej rewolucji wyraża się w tym, co bezpowrotnie niszczy, dlatego stawia tezę, że abdykacja króla Juana Carlosa I 2 czerwca 2014 r. kładzie kres trwającej od 1917 r. erze demokracji.
EN
The author attempts to guess whether Spain is on the eve of a new revolution. He excludes that it is possible to research it on the basis of analyzes derived from economic determinism or historiosophic fatalism. He does not expect the plots to be helpful, which fiction literature or reportage can provide. In return, he proposes to use the possibilities of interpretation offered by Edmund Burke in Reflections on the Revolution in France. He also believes that instead of focusing attention on the leaders of the revolution, one should pay more attention to the king pensioner, as the meaning of any revolution is expressed in what is irretrievably destroyed. Hence he argues that the abdication of King Juan Carlos I on June 2, 2014 puts an end to the era of democracy, ongoing since 1917.
8
Publication available in full text mode
Content available

Ecclesiastical and theological aspects of the coronation acts of the Polish kings in the Middle Ages. An outline

63%
Bielak W.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2020
|
vol. 114
47-53
PL
Ceremoniał koronacji królów polskich wpisuje się w średniowieczny związek Kościoła i państwa. Koronacja miała więc wydźwięk nie tylko państwowy, lecz także kościelny – była udzielana przez arcybiskupa w katedrze, wobec zgromadzonego Kościoła. W pewien sposób koronacja włączała nowego władcę w misję Kościoła. Używany podczas koronacji formularz zawierał podbudowę teologiczną dokonywanego aktu. Koronacja, czyniąca z króla pomazańca Bożego, dawała władcy szczególną pozycję w państwie i w Kościele.
EN
The coronation ceremonial of the Polish kings reflects the medieval union of the Church and state. The coronation was, therefore, not only a state ceremony but also an ecclesiastical one. It was performed by the archbishop in the cathe­dral in the presence of the assembled Church and through the coronation the new ruler was involved in the mission of the Church. It should also be noted that the formulary used during the coronation was built on theological foundations. Thanks to the coronation, which made the king God’s anointed, the ruler gained a special position in the state and the Church.
9
Publication available in full text mode
Content available

Ogólnopolska konferencja naukowa „Kult Matki Boskiej Ostrobramskiej w historii narodu polskiego. 90. rocznica koronacji obrazu”. Lublin 2 października 2018 r.

63%
Hamryszczak A.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2018
|
vol. 110
539-542
10
Publication available in full text mode
Content available

Święte dziewictwo, Królowa dziewic i władza w ottońskiej Rzeszy

54%
Pac G.
Kwartalnik Historyczny
|
2018
|
vol. 125
|
issue 4
EN
Artykuł dotyczy znaczenia, jakie w religijności i ideologii władzy w ottońskiej Rzeszy miało święte dziewictwo. Zwraca uwagę na jego szczególną rolę w budowaniu autorytetu ludzi Kościoła obojga płci, a także pozycji władczyni. Pokazuje, że właśnie w kontekście dziewictwa należy rozumieć szczególne związki łączące ich z Marią Panną, traktowaną jako pierwsza ze świętych dziewic i ich królowa. Towarzyszy temu pytanie o związek dziewictwa z płcią, a więc o jego znaczenie tak w duchowości mężczyzn i kobiet, jak i w proponowanych im wzorach świętości. The article focuses on the importance of holy virginity for the devotion and ideology of power in the Ottonian Reich. The author pays attention to its special role in establishing the authority of people of the Church, of both genders, and the position of the queen. He demonstrates that it is in the very context of the virginity that their special relationship with the Virgin Mary should be understood, for she was regarded as the first of the holy virgins and their queen. This is accompanied by the question about the relation between virginity and gender, and thus about its significance for the spirituality of men and women as well as models of sanctity offered to them.
11
Publication available in full text mode
Content available

Koronacja Jana III Sobieskiego w ujęciu poetów i pamiętnikarzy

51%
Jarczykowa M.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
|
2019
|
vol. 53
|
issue 2
117-135
EN
The article presents Polish texts related to the coronation of Jan III Sobieski. Wacław Potocki and Wespazjan Kochowski praised the king for submitting defense of the homeland over coronation ceremonies, organized two years after the election. In those ceremonies participated Jan Chryzostom Pasek, who noted that there were three successive kings in Cracow and that fact was associated with the tradition of the solemn burial of predecessors by the ascending monarch. Mikołaj Jemiołowski focused on the speech by the Bishop of Cracow Andrzej Trzebicki, whose speech he translated from Latin into Polish. The burial and the coronation were widely described by an anonymous author of “Connotatio Variarum Occurentiarum 1677” and Bogusław Kazimierz Maskiewicz. They both copied the Jan Andrzej Morsztyn’s epitaph from kings’ catafalque. The manuscript contained also an oration of Stanisław Herakliusz Lubomirski, speaking during the coronation proceedings in the Parliament to the new chancellor Jan Stanisław Wyżga. The article is based on unknown manuscript sources.
PL
W artykule przedstawiono polskie teksty odnoszące się do koronacji Jana III Sobieskiego. W. Potocki i W. Kochowski chwalili króla za przedkładanie obrony ojczyzny ponad uroczystości koronacyjne, zorganizowane dopiero 2 lata po elekcji. W ceremoniach tych brał udział J. Pasek, który odnotował, że w Krakowie znaleźli się trzej kolejno panujący królowie, co było związane z tradycją uroczystego pochówku poprzedników przez wstępującego na tron monarchę. M. Jemiołowski skupił się na wygłoszonej przez biskupa krakowskiego A. Trzebickiego mowie, którą przełożył z łaciny na język polski. Szerzej przebieg pogrzebu i koronacji przedstawili diaryści: anonimowy autor „Connotatio variarum occurentiarum 1677” oraz B.K. Maskiewicz, którzy m.in. skopiowali z katafalku królewskiego epitafium autorstwa J.A. Morsztyna. W rękopisie znalazła się także oracja S.H. Lubomirskiego przemawiającego podczas sejmu koronacyjnego przy oddawaniu pieczęci podkanclerzemu J.S. Wyżdze. W artykule wykorzystano nieznane dotychczas źródła rękopiśmienne.
12
Publication available in full text mode
Content available

„Oddajcie nam Matkę Bożą…”. Działania dezintegracyjne aparatu bezpieczeństwa wobec sanktuarium w Starej Błotnicy w świetle dokumentów SB

51%
Busse K.
Pamięć i Sprawiedliwość
|
2017
|
issue 29
284-310
EN
Stara Błotnica is an important local sanctuary in the Radom (former Sandomierz) diocese. The icon of the Our Lady of Consolation enshrined in the local church was for centuries considered to be miraculous by the faithful. In the 60s, the efforts for coronation of the icon were undertaken by the administrator of the Sandomierz diocese, bishop Piotr Gołębiowski. For his efforts, pope Paul VI agreed to the coronation of the icon which took place on 21st August 1977. During preparations for the coronations it was decided to renovate the church and to subject the icon to conservation works. As a result, among others, after removal of several re-paintings, the icon was restored to its original appearance. A part of the faithful, confounded with this change, did not accept the outcome. The Secret Police swiftly decided to use this situation, fanning the icon-related conflict lasting for several years and trying to undermine the religious dimension of the event and the authority of the Church. It was suggested, among others, that the icon was switched and then sold abroad by the rector Józef Gałan in consultation with Bishop Gołębiowski. The preserved documentation created by the Secret Police allows for the partial reconstruction of the so-called disintegration activities (also called D-activities) conducted for several years against, among others, priest Józef Gałan and the Stara Błotnica sanctuary.
13
Publication available in full text mode
Content available

Medale koronacyjne Augusta II Wettyna w konfrontacji ze współczesnymi dziełami sztuki malarskiej i graficznej oraz ze spuścizną medalierską pozostałą po Janie III Sobieskim. Uwagi ikonograficzne

51%
Rokita J. G.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2020
|
vol. 19
|
issue 2
31-69
EN
The author describes sixteen examples of works of medal-making, painting, graphic and sculptural art related to the title medals. As the author shows, the aim of the medals described in the article was to justify the rights of the former Saxon elector to the Polish throne. The recipient, after even a cursory glance With the presented medal material, he could prove himself convinced of the excellent origin of August II and his ancestors (e.g. the medal, dated 1697 and signed on the obverse: C. W. [Christian Wermuth?]), the numerous qualities of the reigning Hercules (e.g. the medal by Georg Hautsch from 1697) or the heraldic connections between the Wettyn coat of arms and official emblems of the Crown and Lithuania (e.g. an unsigned medal from 1697). The author also distinguished and analysed in detail medals of heraldic, mythological-alegoric, emblematic and genealogical character. He also explained the reasons why in the preserved medallic legacy of Augustus II the medals on which the Saxon ruler was perpetuated prevailed in Western European costume, and not – as in the case of medal-making works carried out at the order of the Sobieski royal court – in the dress modelled on antiquity.
PL
Autor opisuje 16 przykładów dzieł sztuki medalierskiej, malarskiej, graficznej i rzeźbiarskiej mających związek z tytułowymi medalami. Jak wykazuje autor, podstawowym celem przekazu propagandowego wszystkich przedstawionych w artykule medali było uzasadnienie praw dotychczasowego elektora saskiego do tronu polskiego. Odbiorca po nawet pobieżnym zapoznaniu się z przedstawionym materiałem medalierskim mógł utwierdzić się w przekonaniu co do znakomitego pochodzenia Augusta II i jego antenatów (np. medal, datowany na 1697 rok i sygnowany na awersie: C. W. [Christian Wermuth?]), licznych przymiotów panującego utożsamianego z Herkulesem (np. medal autorstwa Georga Hautscha z 1697 r.) czy heraldycznych związków między herbem Wettynów a oficjalnymi emblematami Korony i Litwy (np. niesygnowany medal z 1697 r.). Autor ponadto wyodrębnił i szczegółowo przeanalizował medale o charakterze: heraldycznym, mitologiczno-alegorycznym, emblematycznym i genealogicznym. Wyjaśnił również powody, dla których w zachowanej spuściźnie medalierskiej po Auguście II przeważają medale, na których władca saski został utrwalony w stroju zachodnioeuropejskim, nie zaś – jak w przypadku prac medalierskich wykonywanych na rozkaz dworu królewskiego Sobieskich – w ubiorze wzorowanym na antycznym.
14
Publication available in full text mode
Content available

Ceremoniał koronacyjny i jego znaczenie dla pozycji polskich królowych w XVII i XVIII wieku

51%
Pietrzak J.
Wschodni Rocznik Humanistyczny
|
2020
|
vol. XVII (2020)
|
issue 3: Dwór w Rzeczypospolitej i państwach ościennych, pod red. Artura Goszczyńskiego i A. Selina
155-205
PL
Niniejszy artykuł stanowi przyczynek do badań nad ceremoniałem koronacyjnym królowych Rzeczypospolitej na przestrzeni XVII i XVIII w. Temat ten nie doczekał się do tej pory opracowania. Motywem przewodnim artykułu jest spojrzenie na pozycję władczyni w systemie prawno-ustrojowym polsko-litewskiego państwa, przez pryzmat ceremoniału koronacyjnego. W pracy poruszone zostały wątki dotyczące przedstawienia i wizerunku wybranek polskich królów podczas uroczystego wjazdu zaślubinowokoronacyjnego. Baczną uwagę zwrócono na kształtowanie się rytu koronacyjnego począwszy od XV w. i jego przemiany w wiekach późniejszych. Wiele elementów tworzących liturgię koronacyjną królowej, było zmienianych na przestrzeni lat i nie można powiedzieć, by ceremoniał był pod tym względem jednolity. Na koniec przyjrzano się ikonosferze i oznakom władzy, towarzyszącym sakrze koronacyjnej, m.in. insygniom koronacyjnym, szatom oraz oprawie wizualnej i audialnej uroczystości.
EN
The work is a contribution to the research on the coronation ceremony of Polish queens over the 17th and 18th centuries. This topic has not been elaborated yet. The work touches upon the threads of the presentation and image Polish kings of the chosen during the ceremonial marriage and coronation entry. Attention was paid to the formation of the coronation rite from the 15th century and its transformation in later centuries. Many of the elements forming the queen's coronation liturgy have been changed and it cannot be said that the ceremonial was uniform in this respect. Finally, the iconosphere and signs of power accompanying the coronation sacre were examined, including coronation insignia, robes and the visual and audio settings of the ceremony.
RU
Данная статья является вкладом в исследование обряда коронации королев Речи Посполитой Польской в XVII и XVIII веках. Эта тема еще не дождалась монографического изучения. Лейтмотивом статьи является взгляд на положение правителя в правовой и политической системе Польско-Литовского государства через призму церемонии коронации. Работа затрагивает темы, связанные с представлением и изображением избранных польских королей во время торжественного свадебно-коронационного въезда. Пристальное внимание было уделено формированию обряда коронации с XV века и его изменениям в более поздние века. Многие элементы, составляющие литургию коронации королевы, изменились с годами, и нельзя сказать, что церемония была единообразной в этом отношении. Наконец, были исследованы иконосфера и знаки власти, сопровождающие церемонию коронации, например коронационные инсигния, мантии и визуальное и звуковое оформление церемонии.
15
Publication available in full text mode
Content available

Rytuał sakry - koronacji królewskiej jako źródło prawa i ustroju państw średniowiecznej Europy

51%
Sawicki W.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1972
|
vol. 24
279-293
EN
-
16
Publication available in full text mode
Content available

Spektakl suwerenności: uroczystości koronacyjne królowej Elżbiety I

51%
Olechnowicz E.
Pamiętnik Teatralny
|
2018
|
vol. 67
|
issue 4
5-33
EN
The coronation ceremonies of Queen Elizabeth I in 1559, as all ceremonies regarding transfer of royal power, are an interesting example of what Victor Turner called “social drama.” Elizabeth was highly aware of the inextricable bond between statecraft and stagecraft. The entry progress through the city of London and the coronation were the first public occasions for the queen to present her public persona with theatrical means, through the use of decorations, attributes, gestures, and costumes. The intention behind the ceremonial entry was both to laud the ascending queen and to indicate her government’s policies in the wake of a political crisis following the death of Queen Mary. Allegorical spectacles accompanying the entry comprised a unified programme presenting Elizabeth as the opposite of her predecessor. The purpose of the coronation ceremonies, on the other hand, was quite the opposite: each of its features and rituals was meant to convey and emphasise the continuity and enduring nature of monarchy. The ruler ascending the throne took on a new identity and a new body. In line with the Tudor doctrine of “the king’s two bodies,” described by Ernst Kantorowicz, at coronation the monarch relinquished their individual identity to become a super-individual King who was immortal. Thus, the festivities and ceremonies inaugurating Elizabeth’s rule had a twofold nature, and the two main elements were complementary to each other: they presented the queen as a “new hope” of the Protestant England and as a rightful heir to the throne not just worthy of her predecessors but rather identical with them.
PL
Uroczystości intronizacyjne królowej Elżbiety I w 1559 roku – jak wszystkie ceremonie związane z sukcesją władzy królewskiej – stanowią ciekawy przykład tego, co Victor Turner określił jako dramaty społeczne. Królowa Elżbieta doskonale uświadamiała sobie nierozerwalny związek między sztuką sprawowania rządów (statecraft) i sztuką sceniczną (stagecraft). Uroczysty wjazd do Londynu i koronacja były dla królowej pierwszą publiczną okazją do prezentacji swojego wizerunku quasi-teatralnymi środkami, przy pomocy dekoracji i atrybutów, gestów i kostiumów. Celem uroczystego wjazdu była tyleż panegiryczna prezentacja wstępującej na tron królowej, ile wytyczenie kierunku jej rządów w sytuacji przesilenia politycznego po śmierci królowej Marii. Towarzyszące wjazdowi alegoryczne widowiska stanowią spójny program prezentujący Elżbietę jako przeciwieństwo poprzedniczki. Cel obrzędu koronacyjnego był tymczasem odwrotny: każdy jego element służył podkreśleniu trwałości i ciągłości monarchii. Władca w czasie koronacji zyskiwał nową tożsamość i nowe ciało. W myśl elżbietańskiej doktryny „dwóch ciał króla”, opisanej przez Ernsta Kantorowicza, monarcha w chwili koronacji wyrzekał się swojej jednostkowej tożsamości i stawał się ponadosobowym Królem, który nigdy nie umiera. Uroczystości inaugurujące rządy Elżbiety miały więc komplementarny charakter:ukazywały królową jako „nową nadzieję” protestanckiej Anglii i równocześnie jako prawowitą spadkobierczynię tronu, nie tyle godną swoich poprzedników, ile z nimi tożsamą.
17
Content available remote

Oslava Matyáše Habsburského v bohemikální literatuře pozdního humanismu

45%
Malura J., Vaculínová M.
Česká literatura (Czech Literature)
|
2019
|
vol. 67
|
issue 6
792-826
EN
This article focuses on the hitherto rather neglected subject of panegyric works dedicated to the sovereign, Matthias Habsburg. In connection with the key moments in his career — his selection as King and ultimately Emperor, his marriage and coronation — the Czech lands saw the creation of literary works that played a part in the display of his sovereign power and majesty. The growing importance of national languages can be observed in their composition. Initially extensive prose descriptions (reports) were printed in Czech, authored by Jiří Závěta of Závětice. These went on to inspire the Czech songs of Sixtus Palma Močidlanský. Literature written in German is represented in particular by Matthias Hoë of Hoënegg’s homage sermon. Contrasting with the few (and hence important) literary works in national languages there is a large quantity of Latin panegyric prose and poetry presented in a representative selection in this study. Apart from the literary genres that de facto permeate all the languages (reports, sermons, panegyric speeches and poems, songs, prayers and dramas), attention is also paid to the conception of the monarch’s personality in celebratory literature, as well as the form and intention of individual works and the reception of antique literature as an integral part of the celebration of the sovereign power tradition. Almost without exception, the literary works presented had their pragmatic objectives, but higher literary ambitions and more demanding literary stylizations are not abandoned.
CS
Článek se soustředí na dosud spíše opomíjené téma panegyrické tvorby věnované panovníkovi, konkrétně Matyáši Habsburskému. V souvislosti se zásadními okamžiky jeho kariéry – volba králem a posléze císařem, sňatek, korunovace – vznikala v českých zemích literární díla, která se podílela na manifestaci jeho panovnické moci a majestátu. Na jejich složení je možné pozorovat rostoucí význam národních jazyků. Poprvé jsou tištěny rozsáhlé prozaické popisy (relace) v češtině, jejichž autorem byl Jiří Závěta ze Závětic. Jimi inspirované jsou české písně Sixta Palmy Močidlanského. Německy psaná literatura je zastoupena zejména holdovacím kázáním Matthiase Hoë z Hoëneggu. Oproti nepočetným, ale o to významnějším literárním dílům v národních jazycích stojí velké množství latinské panegyrické prózy a poezie, představené ve studii v reprezentativním výběru. Kromě literárních druhů prostupujících de facto napříč jazyky (relace, kázání, panegyrické řeči a básně, písně a modlitby, drama) je věnována pozornost také pojetí osobnosti panovníka v oslavné literatuře, formě a intenci jednotlivých děl i recepci antické literatury jako nedílné součásti oslavy tradice panovnické moci. Prezentovaná literární díla měla prakticky bez výjimky pragmatické cíle, přesto se nevzdávají vyšších slovesných ambicí a náročnější literární stylizace.
18
Publication available in full text mode
Content available

Sollemnia Coronatio Summi Pontificis. „Ordines” mszy koronacyjnych papieży Jana XXIII i Pawła VI

45%
Krzych B. K.
Ruch Biblijny i Liturgiczny
|
2019
|
vol. 72
|
issue 1
EN
This article presents the state of research on papal coronations and is an introduction to the publishing of official publications prepared for participants in the coronations of Popes John XXIII (1958) and Paul VI (1963) by the Congregation of Ceremonies (Latin: ordo, Italian: libretto della celebrazione).
PL
Artykuł prezentuje stan badań nad papieskimi koronacjami i jest wprowadzeniem do wydania oficjalnych publikacji przygotowanych dla uczestników koronacji Jana XXIII (1958) i Pawła VI (1963) przez Kongregację Ceremoniału (łac. ordo, wł. libretto della celebrazione).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.