Search results

1

ДО ПРОБЛЕМИ ЖОРСТОКОСТІ ЩОДО ДІТЕЙ В УКРАЇНСЬКИХ РОДИНАХ

100%

Головня В.

Педагогічні науки: теорія, історія, інноваційні технології

|

2015

|

issue 8(52)

304-310

EN

On the basis of statistical analysis it is determined that today attitude to children in the family includes not only respect for their legitimate rights, freedoms and interests, but also a clear understanding of the role of each member of society in preventing cases of cruelties against children, taking into account the importance of various factors of child development (biological, psychological, economic, social, etc.), establishing the liability of family and society to create conditions for harmonious and safe environment in which a child lives and develops. The author analyzes the concept of "child abuse in the family" and defines it as the behavior of parents, relatives (or persons in loco parentis) of a child, which is characterized by damage to physical, psychological, moral, spiritual and other health of the child, violation of rights, freedoms and interests, obstruction of comprehensive development, intentional (or unintentional) creation of a negative climate in the family, deprivation of a child of proper care, support and protection. The article also notes the main causes of problems in the society: unemployment or low material security of the family; alcoholism of one or both parents; loneliness or marriage that broke up; a small residential space, which increases tension; parents' frustration or anger in the life; physical or mental fatigue; immaturity of parents; selfishness of parents, their desire for entertainment; lack of attachment to the child; excessive demands; birth of the second child; a large number of children; an unwanted child (as an excuse to a marriage); a prematurely born child in marriage, which allows an occasion to quarrels and divorce; a child with physical and mental disabilities, whom they want to get rid of because of the condemnation of others. The author concludes that every cruel act or omission of an adult carries consequences for the children, which are usually heavy, both physically and psychologically, and are often fatal. The cruelty of parents to children is an interdisciplinary problem, and therefore requires further studies of socio-pedagogical features, characteristics and ways to overcome this problem.

2

Okrucieństwo, przemoc i wychowanie według Michela de Montaigne’a. Szkic z deontologii pedagogicznej

99%

Włodarczyk R.

Studia Edukacyjne

|

2017

|

issue 43

295-314

EN

The aim of this paper is to analyze the phenomenon of cruelty according to deontology in education. The cruelty represents a significant threat to the pedagogical relationship for two reasons. Firstly, as one of the forms of aggression. Secondly, it occurs mostly in a hidden or covert form. The author refers to the concepts of cruelty put forth by Michel de Montaigne and Judith N. Shklar. Indicating indicates the difference between cruelty and violence, he points out the measures to prevent the emergence of atrocities in education and everyday life.

3

The Concept of Violence in the Evolution of Nietzsche’s Thought

86%

Pieniążek P.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2019

|

vol. 3

|

issue 2(8)

13–25

EN

The aim of this paper is to present the idea of violence in Nietzsche’s work, seen as a basic principle that organizes and unites different elements of his philosophy. Violence is one of its crucial categories, which he exploits in his descriptions and analyses of metaphysical, historical and social-cultural reality. In what follows, I shall examine different meanings and renditions of violence in Nietzsche, both in their negative as well as positive aspects. I shall start from an attempt to locate Nietzsche’s understanding of violence within the Western philosophical tradition. Then, I will discuss it in the light of the evolution of Nietzsche’s work. By analyzing the positive and constructive meaning of violence, I shall be able to conclude the essay by emphasizing that in Nietzsche’s political project violence acquires a spiritual and sublime nature.

4

Violence in de Sade (comoedia)

86%

Matuszewski K.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2019

|

vol. 3

|

issue 2(8)

91–108

EN

Violence occupies a regal position in the work of de Sade. It manifests itself in two forms: sexual persecution (excesses, manias, perversions, cruelty) and enlightened reasoning (unabashed promotion of naturalism, rationalism, hedonism and atheism). De Sade uses his most precious instrument as a semblance, by creating a magic spectacle of a gothic novel, and as truth, when he presents himself as a metaphysician and moralist. What kind of reading of de Sade deserves the title of the most adequate one? Does de Sade exist in text only? Is he the liberator, so praised by surrealists? Or does his transgressive nature go beyond the postulates of moral or social-political liberalism and penetrate the sphere of existence, demanding such actions that could be performed only by an individual consciously aiming at its doom? In his theatrum of passions and arguments, de Sade returns to the motif of rivalry between good and evil, simulating various narrative positions: from impulsive libertinism to dark Gnosticism, and reaches for complementary means of expression: from apology of crime to a lyrically tinted martyrological emphasis. Reading de Sade need not cause indignation. If one remembers that he is a transhistorical philosopher, one can deal with him in the way suggested by Chantal Thomas – euphorically. The reading of de Sade, like all other texts, depends on the times; in his case, the best atmosphere is provided by the mental and political atmosphere created by liberal democracy. He can be read there with open mind and physically relaxed, lightly – as becoming for a comoedia.

5

"Sodome et Gomorrhe" : le social et la cruauté. Une petite récapitulation

72%

Swoboda T.

Cahiers ERTA

|

2022

|

issue 32

50-68

EN

Taking up Antoine Compagnon’s thesis, according to which Sodom and Gomorrah constitutes a privileged place to look at the whole Proustian cycle, the article focuses on the social dimension of the novel, as well as on cruelty. In this context, the image of Jews and servants, and the role of the baron de Charlus are studied in particular. For the author also discusses the vision of love, especially homosexual, to show how Proust’s approach stems from sadism and masochism.

6

A Bunch of Body and Blood – Tennessee Williams’ Suddenly Last Summer

72%

Majewska J.

Nauka

|

2021

|

issue 4

7

„Chłopcy od Kmicica”. Szkic o jednym z epizodów Sennika współczesnego Tadeusza Konwickiego

72%

Marcinów Z.

Świat i Słowo

|

2021

|

vol. 37

|

issue 2

87-104

EN

The aim of the following paper is to analyze the theme of cruelty in what is considered to be the greatest novel written by Tadeusz Konwicki. The author argues that the way it is pictured focuses almost exclusively on imagery, as the theme itself is beyond traditional literary description (as stated before by the scholar Wolfgang Sofsky). The article focuses not the subject within this one single work only, but also introduces the reader to its evolution and later use in other novels (such as Nic albo nic [Nothing or nothing] or Kilka dni wojny, o której nie wiadomo, czy była [A Few Days of the War We Were Never Sure Actually Happened]) – which introduce the value of ‘hope’ within the theme. Additional attention is drawn to the ‘issues’ Communist Poland’s literary criticism had with the way the writer presented partisan movements during war in the Eastern Borderlands clearly avoiding in-depth analysis of the motif. Marcinów concludes that both Sennik współczesny [The Contemporary Dream Book] and the historical period the novel is set within share the significance of the theme of betrayal and links it with the fate of a prominent partisan leader in the Eastern Borderlands, lieutenant Antoni Burzynski, codename Kmicic.

PL

Artykuł jest poświęcony tematowi okrucieństwa przedstawionemu w najwybitniejszej chyba powieści Konwickiego. Autor analizując sposób przedstawienia tego tematu w Senniku… dochodzi do wniosku, iż pisarz opisując cierpienie zawsze posługuje się obrazami. Sam ten temat bowiem wymyka się opisowi, tradycyjnej literackiej reprezentacji (tu jest zgodny ze zdaniem znanego badacza tego zagadnienia Wolfganga Sofsky’ego). Szkic nie zamyka się na prezentacji tego motywu w jednej powieści Konwickiego – autor pokazuje jego funkcje i ewolucję także w późniejszej twórczości (Nic albo nic; Kilka dni wojny, o której nie wiadomo, czy była) – tu zauważona zostaje wartość „nadziei”. Artykuł omawia ponadto „kłopoty” PRL-owskiej krytyki literackiej z zaprezentowaną przez pisarza kresową partyzancką wojną – piszący o tej powieści wyraźnie unikają głębszej analizy tego tematu. Marcinów kończy swój tekst postawieniem tezy, że powieściową fabułę i realia historyczne łączy motyw zdrady – tu przypomniane zostają losy wybitnego dowódcy polskiej partyzantki na Kresach, porucznika Antoniego Burzyńskiego (pseud. Kmicic).

8

Przyczyny okrucieństwa i przestępczości. Batawia, Pawełczyńska, Kępiński – refleksje oświęcimskie

62%

Raś D.

Archiwum Kryminologii

|

2008

|

issue XXIX-XXX

859-869

9

Niepełnosprawność w czasach starożytnych

58%

Nowińska G., Nowiński J.

Medical Review

|

2014

|

issue 1

119-127

PL

Na przestrzeni wieków postrzeganie ludzi chorych i niepełnosprawnych zmieniało się. Zaczynając od czasów starożytnych, a nawet wcześniejszych, społeczeństwa różnie podchodziły do tematu choroby i kalectwa. Cywilizacje dążyły do tworzenia zdrowego społeczeństwa, co było możliwe (zdaniem ówczesnych społeczeństw) tylko drogą eliminacji. Niepełnosprawność, kalectwo, ułomność w czasach starożytnych obejmujących okres od 2500 r. p.n.e. do 476 r. n.e postrzegane były jako przejaw przekleństwa, kary bogów, działania sił nadprzyrodzonych. W starożytnej Grecji porzucanie, zabijanie noworodków często wymagane było nawet przez państwo, a filozofowie Platon czy Arystoteles przedstawiali poglądy wykluczania niepełnosprawnych ze społeczeństwa. Rzymianie uważali, że narodzenie się dziecka z defektami było zapowiedzią zbliżającej się katastrofy. Ułomnych dorosłych obrażano, nadając im przydomki wyśmiewające ich cechy czy niedoskonałości anatomiczne. Wczesne chrześcijaństwo, to pierwsze próby leczenia niepełnosprawności, chociaż nękające choroby, kalectwo przedstawiano jako karę za grzechy. Starożytne cywilizacje dążyły do tworzenia zdrowego społeczeństwa drogą eliminacji, okrucieństwa, bezwzględności wobec niepełnosprawnych, ułomnych, co miało odzwierciedlenie w religii, kulturze czy aspekcie ekonomicznym. Na ewolucję poglądów dotyczących niepełnosprawności miało wpływ wiele czynników, takich jak rozwój nauki, technologii, obowiązująca kultura, systemy wartości czy poglądy filozoficzne. Medycyna dopiero się rozwijała, więc dostęp do jakiegokolwiek lekarza był bardzo ograniczony. Bogatsi, lepiej usytuowani często mieli szansę na przeżycie, ale często i ci, w przypadku choroby czy niepełnosprawności, byli spychani na margines społeczeństwa.

EN

Over the centuries, perceptions towards disability varied significantly. In ancient times, and even before, there were different approaches to illness and disability. Civilizations sought to create a healthy society that was possible, according to contemporary societies, only by elimination. In ancient times, in the period from 2500 BC to 476 AD, disability was seen as a result of a curse or punishment from gods for sinning. In Ancient Greece, abandonment of newborns or killing babies was even often required by the state. Philosophers, such as Plato and Aristotle, held a view that people with disabilities should be excluded from the society. Also the Romans believed that the birth of a child with birth defects presaged impending disaster. Adults with disabilities often experienced verbal attacks, such as taunts or name calling. First attempts to treat disability date back to early Christian times, although illness and disability were regarded as punishment for sins. Ancient civilizations sought to build a healthy society through elimination, cruelty and ruthlessness towards people with disabilities, which was reflected in religion, culture or economy. Beliefs about disability have changed over time through many different factors that is development of science, technology, culture, value systems and philosophical views. Ancient civilizations began practicing medicine, so there was a very limited access to a doctor. Even though wealthier people had a chance to survive, in the case of an illness or disability they were often pushed to the margins of society.

10

La purification ardente et l’échec. Antonin Artaud lu par Josep Palau i Fabre

58%

Castella-Martinez S.

Cahiers ERTA

|

2023

|

issue 33

69-93

EN

Antonin Artaud’s « Théâtre de la cruauté » consists in the extreme display of the conflictive nature of the world. The Catalan poet Josep Palau i Fabre highlighted the poetic and negative dimensions of Artaud’s project and insisted on its failure, addressing its impossible objectivation and its similarity with alchemy. The article aims to identify the central elements of Palau’s interpretation, annihilation and debirth, and to assess their inscription in an experimental poetics proposal inspired by alchemy.

11

Tertullian on the paradox of the Roman amphitheatre games: "De spectaculis" 22

58%

Burliga B.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

119-127

PL

Tematem artykułu jest ciekawy paradoks, o jakim mówi Tertulian w rozdziale 22. swego traktatu O widowiskach. Jest rzeczą wiadomą, że stanowisko tego żarliwego obrońcy wiary chrześcijańskiej było jak najbardziej nieprzychylne dawnej rzymskiej instytucji walk na arenie, wyścigów konnych i przedstawień scenicznych – Tertulian widział w nich niebezpieczeństwo i zagrożenie dla moralności chrześcijan. Przy okazji zwrócił on również uwagę na samo podejście Rzymian do walczących i skazańców, wskazując na sprzeczność w postawie tak organizatorów, jak i tłumów oglądających spektakle. Z jednej strony, walczący byli dla tłumów bohaterami areny, z drugiej ludźmi jednocześnie pogardzanymi i wyszydzanymi, zmuszanymi do upokarzających występów. Przyczynę takiego stanu rzeczy autor trafnie dostrzega w braku utrwalonych wzorców etycznych u Rzymian, w swoistym pomieszaniu pojęć dobra i zła. Instytucjami, które utrwalały taki stan rzeczy, były właśnie publiczne formy rozrywki.

12

Śmierć i Upadek: dlaczego teistyczny ewolucjonizm nie łagodzi problemu zła

51%

Dembski W. A.

Filozoficzne Aspekty Genezy

|

2013

|

vol. 10

159-176

PL

Większość teistycznych ewolucjonistów coraz częściej argumentuje, że dla teizmu chrześcijańskiego korzystne jest przyjęcie idei, iż Bóg stwarzał pośrednio za pomocą procesów darwinowskich, nie zaś bezpośrednio (dokonując oddzielnych aktów stwórczych). Teistyczni ewolucjoniści martwią się, że idea Boga stwarzającego bezpośrednio uniemożliwia rozwiązanie problemu zła. Taki Bóg byłby odpowiedzialny za wszystkie nieudolne i złe projekty, jakie znajdujemy w przyrodzie. Zastępując projektanta darwinowskim doborem naturalnym, teistyczni ewolucjoniści mogą wszystkie takie projekty zrzucić na karb ewolucji. W ich przekonaniu pozwala to rozwiązać problem zła naturalnego i zapewnić uzasadnienie teizmowi chrześcijańskiemu. Martwią się oni, że Bóg, który stwarza poprzez bezpośrednią interwencję, musi być odpowiedzialny za wszystkie złe projekty w świecie. Proponują w zamian rozwiązanie, że Bóg stwarza świat, w którym to ewolucja (drogą doboru naturalnego i losowej zmienności) tworzy takie projekty. W jaki jednak sposób rozwiązuje to podstawowy problem, że Bóg Stwórca ustanowił warunki, w jakich powstają złe projekty? W pierwszym przypadku Bóg działa bezpośrednio, w drugim - pośrednio. W obu przypadkach na Bogu Stwórcy, jako wszechpotężnym źródle wszechrzeczy, ciąży jednakowa odpowiedzialność. Chrześcijanin nie rozwiązuje bowiem problemu zła, zrzucając odpowiedzialność na naturalistyczny proces ewolucji (w tym wypadku - proces stworzony przez Boga). To jak zasypywanie jednego dołka poprzez kopanie następnego. Problem zła stanowi trudne zagadnienie, lecz darwinowska teorii ewolucji, z Bogiem czy bez Niego, nie pomaga go ani trochę złagodzić.

EN

Most theistic evolutionists increasingly argue that Christian theism benefits from the idea that God created indirectly by Darwinian means rather than directly (as in special creation). Theistic evolutionists worry that a God who creates directly renders the problem of evil insoluble. Such a God would be responsible for all the botched and malevolent designs we find in nature. By letting Darwinian natural selection serve as a designer substitute, theistic evolutionists can refer all those botched and malevolent designs to evolution. This, in their view, is supposed to resolve the problem of natural evil and thereby help validate Christian theism. They worry that a God who creates by direct intervention must be held accountable for all the bad designs in the world. Their proposed solution is therefore to have God set up a world in which evolution (by natural selection and random variation) brings about bad designs. But how does this address the underlying difficulty, which is that a creator God has set up the conditions under which bad designs emerge? In the one case, God acts directly; in the other, indirectly. But a Creator God, as the all-powerful source of all being, is as responsible in the one case as in the other. For the Christian it does nothing to resolve the problem of evil by passing the buck to a naturalistic evolutionary process (a process, in that case, created by God). This is filling one hole by digging another. The problem of evil is a difficult issue, but Darwinian evolution, with or without God, does little to mitigate it.

13

„Nie zatwardzajcie serc waszych...”. Problem sklerokardii w twórczości Wacława Potockiego (na podstawie Nowego zaciągu… i Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim). Część pierwsza: Retoryczne aspekty sklerokardii

30%

Dziemian O.

Język - Szkoła - Religia

|

2023

|

vol. 18

44-62

PL

Artykuł jest pierwszą z dwóch części studium poświęconego biblijnej problematyce zatwardziałości serca obecnej w dwóch dziełach Wacława Potockiego – mesjadzie Nowy zaciąg… (1698) oraz Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). Dyskurs niniejszego szkicu koncentruje się przede wszystkim na zagadnieniach retorycznych, na ukazaniu strategii obrazowania oraz sposobach prezentacji bohaterów dotkniętych tytułową sklerokardią (Judasz, Annasz i Kajfasz, arcykapłani i Żydzi jako zbiorowości domagające się zabicia Jezusa, żydowscy i rzymscy oprawcy), jak też wskazuje różnice i punkty zbieżne we wskazanych obszarach, występujących w odmiennych gatunkowo utworach. Wskazano najbardziej wyraziste elementy i aspekty językowej tkanki utworów, które Potocki wykorzystał w celu ukazania istoty problemu, a także techniki i chwyty retoryczne, które posłużyły autorowi do zbudowania licznych ekspresyjnych, silnie oddziałujących na zmysły odbiorcy opisów (np. porównania, amplifikacje, poetyka kontrastu, uprzywilejowanie szczegółu i konkretu). Wieloaspektową i plastyczną konstrukcję opisów poeta z Łużnej stworzył za pomocą frazeologii i leksyki pochodzących z różnorakich obszarów tematycznych (głównie z zakresu biologii, medycyny i świata natury). Animalistyczne aspekty sklerokardii – najbardziej dominujące – wespół z elementami biologizmu, naturalizmu, fizjologii i anatomii, dowodzą wysokiej wrażliwości Potockiego na pochodzące ze świata zmysłowego i materialnego bodźce oraz są świadectwem fascynacji poety sferami cielesności i zmysłowości; to zaś stanowi charakterystyczny element jego poetyckiej wyobraźni. Wizja bohaterów i rzeczywistości dotkniętych sklerokardią, obecna na kartach Nowego zaciągu… i Dyjalogu…, jest zdominowana przez fałsz, hipokryzję i kłamstwo, naznaczona skrajną brutalnością, bezwzględnością, przemocą i okrucieństwem. Brak w niej miejsca na litość czy jakiekolwiek skrupuły.

EN

This article is the first of two parts of a study devoted to the biblical issue of hardness of heart, present in two works by Waclaw Potocki – Nowy Zaciąg... (1698) and Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). The discourse of this sketch focuses primarily on rhetorical issues, on showing the strategies of imagery and the ways of presenting the characters affected by the title sclerocardia (Judas, Annas and Caiaphas, the chief priests and the Jews as collectives demanding the killing of Jesus, the Jewish and Roman executioners), as well as points out the differences and points of convergence in the indicated areas, occurring in the genre-different works. Indicated are the most expressive elements and aspects of the linguistic fabric of the works, which Potocki used to show the essence of the problem, as well as rhetorical techniques and tricks, which were used by the author to build numerous expressive descriptions that strongly affect the senses of the recipient (e.g.: comparisons, amplifications, poetics of contrast, privileging detail and concrete). The multifaceted and artistic construction of descriptions was created by the poet from Łużna using phraseology and lexis from various thematic areas (mainly biology, medicine and the natural world). Animalistic aspects of sclerocardia - the most dominant- together with elements of biologism, naturalism, physiology and anatomy, both prove Potocki’s high sensitivity to stimuli coming from the sensual and material world, as well as testify to the poet’s fascination with the spheres of corporeality and sensuality; this, in turn, is a characteristic element of his poetic imagination. The vision of characters and reality affected by sclerocardia, present in the pages of Nowy Zaciąg... and Dyjalog..., is dominated by falsehood, hypocrisy and lies, marked by extreme brutality, ruthlessness, violence and cruelty. It has no room for pity or any scruples.

Refine search results

ДО ПРОБЛЕМИ ЖОРСТОКОСТІ ЩОДО ДІТЕЙ В УКРАЇНСЬКИХ РОДИНАХ

Okrucieństwo, przemoc i wychowanie według Michela de Montaigne’a. Szkic z deontologii pedagogicznej

The Concept of Violence in the Evolution of Nietzsche’s Thought

Violence in de Sade (comoedia)

"Sodome et Gomorrhe" : le social et la cruauté. Une petite récapitulation

A Bunch of Body and Blood – Tennessee Williams’ Suddenly Last Summer

„Chłopcy od Kmicica”. Szkic o jednym z epizodów Sennika współczesnego Tadeusza Konwickiego

Przyczyny okrucieństwa i przestępczości. Batawia, Pawełczyńska, Kępiński – refleksje oświęcimskie

Niepełnosprawność w czasach starożytnych

La purification ardente et l’échec. Antonin Artaud lu par Josep Palau i Fabre

Tertullian on the paradox of the Roman amphitheatre games: "De spectaculis" 22

Śmierć i Upadek: dlaczego teistyczny ewolucjonizm nie łagodzi problemu zła

„Nie zatwardzajcie serc waszych...”. Problem sklerokardii w twórczości Wacława Potockiego (na podstawie Nowego zaciągu… i Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim). Część pierwsza: Retoryczne aspekty sklerokardii