Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: cultural criticism

Sort By:

Limit search:

La función cultural de la filosofía en tiempos de crisis

100%

Fornet-Betancourt R.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

2016

vol. 41

issue 1

Nowadays the mankind is facing a crisis of political, social, cultural and anthropological spheres. This crisis is the consequence of the hegemony of our civilization’s pattern that subordinates the nature and the human being to the only logic of profit. This article poses the question of the cultural function of the philosophy in this context. The presented reflections attempt to answer this question first by explaining that philosophy should realize itself as the wisdom of serving both existence and co-existence. From this awareness comes its cultural function that can be defined as the triple task, which include not only the elements of criticism and alternative proposals to the crisis, but also the motivation or stimulation of the modern human being to become a resisting subject who engages in the fight for proper co-existence with the nature and the neighbourhood.

Ante la crisis política, social, cultural y también antropológica por la que atraviesa la humanidad hoy como consecuencia de la hegemonía de un modelo de civilización que somete a la naturaleza y al hombre a la lógica del lucro, el presente trabajo se pregunta por la función cultural que puede y debe asumir la filosofía en ese contexto. Las reflexiones que desarrollamos intentan responder a esa pregunta explicando, primero, que la filosofía debe tomar conciencia de su tradición como sabiduría para la vida y la convivencia; y, desde esa toma de conciencia, procurar, segundo, definir su función cultural hoy como una triple tarea que comprende los momentos de la crítica, de la propuesta de alternativas ante la crisis, pero también la de motivar o animar al hombre actual para que sea un sujeto que resiste y que se compromete en la lucha por una buena convivencia con la naturaleza y con sus semejantes.

Tytuł i abstrakt w języku oryginalnym artykułu

LYRICISM AS A POLEMICAL CONCEPT IN NORWID, BRZOZOWSKI, AND SZTUKA I NAROD

100%

Zehnder C.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

2020

vol. 18

179-185

The concept of “lyricism” (lyrisme) was coined in France in the late 1820s to declare a particularly exalted, “singing” poetic mode. It can be understood as a way of codifying Romantic self-empowerment. However, in the context of late Romanticism, the term soon became ambivalent. It now often described a conventionalized Romantic literary manner and, moreover, an exaggeratedly sentimental behavior. This paper presents a series of examples from Polish literature where lyricism (liryzm/liryczność) undergoes not only such a partial but, as it were, complete devaluation and functions instead as a universally applicable pejorative polemical concept in Reinhard Koselleck’s sense. In the late Romantic poet Cyprian Norwid (1821–1883), “lyricism” describes specific rhetorical moves that compensate for the lack of civic courage and self-reflection among Polish intellectuals. The fin de siècle philosopher, critic, and writer Stanisław Brzozowski (1878–1911), dwelling on the same notion, criticizes the “decadent” insistence on artistic autonomy as a pretext to avoid both facing modernity and acknowledging technical progress. The young right-wing poets gathered around the underground magazine Art and Nation (Sztuka i Naród, Warsaw, 1942–44) – obviously referring to Norwid’s and Brzozowski’s strategies – used “lyricism” as a discursive weapon against some of the “defeatist” representatives of prewar literature and as a negative foil for the constant reworking of their own stance in the field of clandestine literature during the Occupation. These polemical appropriations of “lyricism”, the paper argues, instantiate a mode of contestation that contributed to a controversial tradition of Romantic subjectivity, rather than to abandon it.

Pojęcie liryzmu (lyrisme) weszło w obieg we Francji w latach 20. XIX wieku i posłużyło do określenia szczególnie wyegzaltowanego, „śpiewnego” trybu wypowiedzi poetyckiej. Można go ponadto oddać jako narzędzie samoutwierdzania się romantyzmu. Tymczasem w kontekście późnego romantyzmu określenie to niedługo przybrało zabarwienie ambiwalentne, gdyż opisywało coraz częściej konwencjonalizowany styl romantyczny, i to nie tylko w piśmienności, lecz także w zachowaniu. W artykule tym omawiam szereg przykładów z literatury polskiej, w których liryzm/liryczność przechodzi nie tylko taką częściową, lecz – jak się wydaje – zupełną dewaluację. Funkcjonuje wówczas jako koncept polemiczny o pejoratywnym wydźwięku i uniwersalnym zakresie zastosowania – zgodnie z koncepcją Reinharda Kosellecka. U późnego romantyka Cypriana Norwida „liryzm” opisuje specyficzne zabiegi retoryczne rozpowszechnione wśród polskiej elity, które mają kompensować brak odwagi cywilnej i autorefleksji. Filozof, krytyk i pisarz Młodej Polski Stanisław Brzozowski, używając tego samego określenia, krytykuje „dekadenckie” upieranie się przy autonomii sztuki jako pretekstu do uniknięcia nowoczesności i akceptacji rozwoju technicznego. Wreszcie młodzi poeci konspiracyjnego czasopisma „Sztuka i Naród” (Warszawa 1942–44) – wyraźnie nawiązując do strategii Norwida i Brzozowskiego – eksploatowali koncept „liryzmu” jako dyskursywną broń przeciw „defetystycznym” reprezentantom literatury dwudziestolecia międzywojennego oraz jako pole odniesienia przy ciągłym przepracowywaniu własnej postawy w konspiracyjnym polu literackim okresu okupacji. Te polemiczne zawłaszczania „liryzmu” – oto teza artykułu – ujawniają taki tryb kontestacji, który przyczynił się do kontrowersyjnego przekazywania miast odrzucenia podmiotowości romantycznej.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 Fornet-Betancourt R.

1 Zehnder C.

1 2020

1 2016

Search results

La función cultural de la filosofía en tiempos de crisis

LYRICISM AS A POLEMICAL CONCEPT IN NORWID, BRZOZOWSKI, AND SZTUKA I NAROD