Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: culture, cross-border teaching, cross-cultural teaching, foreign audience, own, other

Sort By:

Limit search:

Opowiedzieć różnicę. Uwagi o kulturze w nauczaniu transgranicznym i transkulturowym

100%

FITAS A.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2015

vol. 28

issue 1 (109)

Where borders and cultures meet there are essentially three possible communication scenarios: (1) speaking about one’s own to others; (2) talking to one’s own about the other; (3) talking about the other to others. This article is mainly concerned with the first two perspectives. Acquainting one’s fellow countrymen with another culture needs to be based on a common level of communication and on comparative contexts which are available to both the sender and the recipient. The main problem, though, is the vivid and sensual evocations of a distant reality (as in the reports by Ryszard Kapuściński, for example). When talking about one’s own to others, the sender knows the subject, but there is lacking a common language (cultural community) with the receiver. There are thus two narrative strategies which are especially helpful in reaching out to the receiver’s awareness. Firstly, you must put what is specifically your own into wide, but gradually narrowing a context. Secondly, there is the need to translate indigenous cultural meanings into those that will be recognisable to a foreign audience. Both these strategies are illustrated with examples from Czesław Miłosz’s Native Realm.

Na styku granic i kultur możliwe są zasadniczo trzy sytuacje komunikacyjne: (1) mówienie o swoim do innych; (2) mówienie do swoich o innym; (3) mówienie o innym do innych. Przedmiotem artykułu są głównie dwie pierwsze perspektywy. Przyswajanie współrodakom innej kultury opiera się na wspólnej płaszczyźnie komunikacyjnej i dostępnym zarówno dla nadawcy, jak i odbiorcy kontekstom porównawczym. Podstawową trudnością pozostaje natomiast plastyczna i sensualna ewokacja odległej rzeczywistości (jak np. w reportażach Ryszarda Kapuścińskiego). W przypadku opowiadania o swoim innym nadawca zna dobrze przedmiot, ale brak mu wspólnego języka (wspólnoty kulturowej) z odbiorcą. W dotarciu do jego świadomości pomocne są zwłaszcza dwie strategie narracyjne. Primo, należy umieszczać to, co własne, w szerokim, ale stopniowo zawężającym się kontekście. Secundo, trzeba dążyć do przekładu rodzimych sensów kulturowych na takie, które będą uchwytne dla zagranicznego audytorium. Obydwie strategie ilustrowane są na przykładzie Rodzinnej Europy Czesława Miłosza.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 FITAS A.

1 2015

Search results

Opowiedzieć różnicę. Uwagi o kulturze w nauczaniu transgranicznym i transkulturowym