Search results

1

Principles of Multiculturality and Human Rights in Latin America – Several Observations

100%

Krysińska-Kałużna M.

Ad Americam

|

2016

|

issue 17

33-45

EN

This article argues that the concept of multiculturalism, which is an extremely valuable asset, may, in the context of various interpretations, serve to resolve social conflicts. However, it may also generate conflicts. Using examples from several Latin American countries, the text will present some significant elements that drive processes, in which the principles of multiculturalism may be contradictory to the ideal of multiculturalism on which were grounded.

2

Rieger, or Grimm? Romantic and Pragmatic Approach to the Ethnological Study of Law

88%

Ledvinka T.

Národopisná revue (Journal of Ethnology)

|

2021

|

vol. 31

|

issue 2

134 - 145

EN

The article undertakes a genealogy of conceptual definitions of the ‘lore of law’ as a subject of study before the formation of both European legal ethnology and the anthropology of law, mainly within the Historical School of Law in the first half of the nineteenth century. By tracing the way in which the subject ‘lore of law’ has been categorised, the article follows the evolution of its definitions from 18th-century antiquarian legal research, Herder´s view on the law´s orality in original biblical sources, to Jacob Grimm´s understanding of ancient legal customs as part of folk poetry. Grimm´s romantic approach is used to illuminate the distinction of other contemporary approaches, especially the fundamentally opposite pragmatic study of contemporary constitution which has been developed by Joseph Anthon Rieger and Joseph Mader. The ‘lore of law’ seem to have acquired a newfound importance in the period after the dissolution of the Holy Roman Empire (1806). Particularly its conceptual definitions such as “customary law” and “folk law” are explored as being moulded by new nationalist and universalist patterns of scholarly thought. To conclude, the article foregrounds the expansion of legal horizons traced in this pre-evolution of the ethnological study of law.

3

Treaty Politics – Sources of Law and Historical Development

88%

Galewska I., Kopcewicz G., Olszanecka N., Urbański D., Piechowiak-Lamparska J., Bryc A., Bojarczyk B., Jorgensen F. A. E., Niedziołka D., Pacześniak A., Potorski R., Wincławska M., Włodkowska-Bagan A., Jeran A., Mol A., Solsbery A., Dąbrowska I., Głodkowski M., Kopcewicz G., Olszanecka N., Piechowiak-Lamparska J.

The Copernicus Journal of Political Studies

|

2013

|

issue 2 (5)

PL

Initially, treaty politics based on the law of treaties was created exclusively of customary norms. During the process of superseding custom with international agreements, treaties and other documents that contain norms based on treaty authorisation also started to be viewed as the sources of international law. In the political and legal doctrine, the notion of a treaty was interpreted in various manners, due to, among others, the reduced objective scope of treaties. A significant input into the understanding of treaty politics was made by the Vienna Convention on the Law of Treaties of March 25, 1969, which caused that the place and meaning of custom in the international law ceased to be questioned. An element essential for the development of custom is practice, which should be long enough; however, it is difficult to pinpoint the precise length of the required period. It is possible to unambiguously state that customary law may function alongside treaty law of the same content.Full text: http://bazhum.muzhp.pl/czasopismo/589/?idno=14760

4

El derecho negado a la tierra. El caso del departamento Presidencia de la Plaza (Chaco)

75%

Martínez G. R.

Revista del CESLA. International Latin American Studies Review

|

2019

|

issue 23

31-54

EN

The struggle for natural resources, in this case, the right to land, is long-standing. From the nineteenth century and reinforced by military conquest over primitive settlers, a supposed right of the powerful to land prevailed over traditions that land belong to those who settled and worked it. The paper is a brief survey of the situation of conflict over land tenure in Argentina and Chaco, with emphasis on the department Presidencia de la Plaza, taking bibliographical information and surveys carried out in this department, describing the land structure that reflects the historical evolution of the process of appropriation of public land.

ES

La lucha por los recursos naturales, en este caso particular, el derecho a la tierra, es de larga data. Ya en el siglo XIX se respetaba o se hacía prevalecer un supuesto derecho de los sectores con mayor poder, no así el de los primitivos pobladores que habían sido derrotados militarmente o el de familias campesinas que, afincadas en la tierra, la trabajaban para sobrevivir, teniendo el derecho a la tierra por haber vivido y trabajado en la misma. En el trabajo se hace un somero relevamiento de la situación de conflictividad por la tenencia de la tierra en Argentina y en Chaco, haciendo hincapié en el departamento Presidencia de la Plaza, tomando información bibliográfica y relevamientos realizados en este departamento, describiendo la estructura parcelaria que refleja la evolución histórica del proceso de apropiación de la tierra pública.

5

Kultura prawna w Polsce przed założeniem Akademii Krakowskiej

71%

Lis A.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2017

|

vol. 15

|

issue 2

37-60

PL

Culture is a very complex reality of human existence, which is comprehended in its different aspects. By the object of culture they are all products of human activity, events, behaviors ordered in certain examples present in societies in the form of rules of conduct which are determined by customs, morality and legal regulations. The acceptance of Baptism by Mieszko I of Poland in 966 was the turning point in the Polish history. The country of the first Polish Piast was rooted in the culture of the international community of European states. This situation favored the influence of certain rights of the foreign Polish legal system. In the then practice of Slavic states, the legal system was based on a tribal customary law (i.e., universally recognized, time-honored form of behaving, accepted in the given social community). From the 12th and 13th centuries the knowledge of Roman law and canon law broadened in Poland. During this period, developing the legal thought was based on both types of law. Knowledge of those systems derived from various sources. This process was used for the import of legal manuscripts of Roman and canonistic study to Poland. An example of the reception of Roman law and canon law in Poland until the beginning of the 13th century is the Chronicle of Poland by Master Vincent called Kadlubek (c. 1150–1223). The document is one of the most important and most abundant sources of law in this period.

6

Projekt węgierskiego Kodeksu prawa prywatnego z 1928 r. – znaczenie z perspektywy historycznoprawnej

63%

Veress E.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2020

|

vol. 12

|

issue 4

178-199

EN

Although the 1928 Civil Code Project never came into force, it is considered to be the most important pre-WWII civil codification instrument, referred also in the legal practice, which was undeniably a high quality text with real scientific value. The proposed Civil Code also served as a model and point of reference for the two subsequent Hungarian Civil Codes (Law IV of 1959 and Law V of 2013, the later still in force). The project signaled the passing the borderline between a historical customary law and a codified private law. Its fate reflects all the difficulties of this transition. Conjuring this development and knowing the fate of this still of practical use today: on one hand we can identify the historical roots of continuity, on other hand we can investigate the reasons of discontinuity, which makes this debate very actual.

PL

Projekt kodeksu prawa prywatnego z 1928 r., choć nigdy nie stał się ustawą, uchodzi za najbardziej udaną węgierską próbę kodyfikacji cywilistycznej przed drugą wojną światową. Zyskał uznanie ze względu na wysoki poziom legislacyjny i walory naukowe, które sprawiły, że w praktyce wymiaru sprawiedliwości niejednokrotnie powoływano się na zawarte w nim regulacje. Projekt kodeksu prawa prywatnego z 1928 r. stał się wzorcową regulacją i punktem wyjścia prac kodyfikacyjnych nad dwoma późniejszymi węgierskimi kodeksami cywilnymi: ustawą nr IV z 1959 r. oraz ustawą nr V z 2013 r. (obecnie obowiązujący k.c.). Projekt sygnalizował przejście od prawa zwyczajowego do prawa prywatnego stanowionego. Okoliczności jego przyjęcia i dalsze losy dobrze obrazują trudności związane z tym procesem, a ich analiza ma dziś znaczenie praktyczne. Z jednej strony pozwala zidentyfikować historyczną ciągłość instytucji węgierskiego prawa cywilnego, z drugiej zaś strony pozwala poznać okoliczności, które wpłynęły na odejście od niektórych przedwojennych rozwiązań prawnych.

7

Terytorializując morze. O performatywności władzy i roli kartografii w rejonie Morza Południowochińskiego

63%

Roszko E.

Lud

|

2015

|

vol. 99

65-89

EN

This article is an anthropological contribution to the standard geopolitical and legal analyses of the South China Sea dispute and to the existing debates on the problem of territoriality, sovereignty and nationalism. In contrast with those studies, which analyse the South China Sea dispute and the growing competition over natural resources by looking mainly at major state actors, I focus on fi shermen communities in China and Vietnam that bear the historical, geopolitical, and economic consequences of this territorial issue. Thus, I propose the interpretation that takes into account historical, social, and cartographic imaginations of nationhood in the context of the competing Chinese and Vietnamese maritime claims to the Paracels and Spratly Islands. Conceptualising maps not as representations of territory but rather as a process, I analyse the ways in which cartographic discourses are used by different groups of actors to produce and enact sovereignty, citizenship, and national identity through activities that make the sea territory legible on the local, national, and global scale.

8

Obyčejové právo v českém právním řádu

63%

Horák O.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2022

|

vol. 161

|

issue 5

443-453

EN

According to the prevailing view of recent Czech legal-theoretical literature (especially V. Knapp, J. Boguszak and A. Gerloch), legal custom is no longer a source of law in continental law. Based on foreign (especially German) publications (F. Gschnitzer, F. Bydlinski, B. Rüthers et al.), the paper seeks to show that customary law is still recognized as one of the sources of continental legal systems, somewhere explicitly by act (for example by civil codes of Spain or Switzerland), elsewhere by interpretation (in Germany or Austria). Attention is also paid to the (traditionally controversial) issue of case law as one of the types of customary law. Furthermore, concrete examples are presented, which can be understood as the effect of legal custom in Czech law (in the case of exclusion or narrowing of the application of legal regulation, extension of its application or reduction of its hardness). They are elected not only from the field of private law, but also from public law (including financial, administrative or criminal law).

CS

Podle převažujícího přístupu české právněteoretické literatury (zvláště V. Knappa, J. Boguszaka a A. Gerlocha) není právní obyčej pramenem kontinentálního práva. Na základě zahraničních (zejména německojazyčných) publikací (mj. F. Gschnitzera, F. Bydlinského, B. Rütherse) se článek snaží ukázat, že obyčejové právo stále bývá uznáváno za jeden z pramenů kontinentálních právních řádů, někde výslovně právními předpisy (např. občanskými zákoníky Španělska či Švýcarska), jinde výkladem (v Německu či Rakousku). Pozornost je věnována také (tradičně sporné) problematice ustálené judikatury jako jednoho z druhů obyčejového práva. Dále jsou představeny konkrétní příklady, které je podle názoru autora možné chápat jako působení právního obyčeje v českém právu (v případě vyloučení či zúžení aplikace právní úpravy, rozšíření její aplikace či zmírnění tvrdosti). Tyto příklady jsou voleny nejen z oblasti práva soukromého, ale také veřejného(včetně práva finančního, správního či trestního).

9

Nauka prawa w ujęciu niemieckiej szkoły historycznej

63%

Tabak A.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2018

|

vol. 13

|

issue 15 (2)

291-300

EN

The German Historical School of Jurisprudence is a 19th-century intellectual movement in the study of German law. With Romanticism as its background, it emphasized the historical limitations of the law. The Historical School is based on the writings and teachings of Gustav von Hugo and especially Friedrich Carl von Savigny. The basic premise of the German Historical School is that law is not to be regarded as an arbitrary grouping of regulations laid down by some authority. Rather, those regulations are to be seen as the expression of the convictions of the people, in the same manner as language, customs and practices are expressions of the people. The law is grounded in a form of popular consciousness called the Volksgeist. The German Historical School was divided into Romanists and the Germanists. The Romantists, to whom Savigny also belonged, held that the Volksgeist springs from the reception of the Roman law. While the Germanists (K.F. Eichhorn, J. Grimm, G. Beseler, O.von Gierke) saw medieval German Law as the expression of the German Volksgeist.

PL

Niemiecka szkoła historyczna w prawie jest XIX-wiecznym prądem intelektualnym w niemieckiej nauce prawa. Mając za podstawę ideologię romantyzmu, szkoła kładła nacisk na historyczne uwarunkowania prawa, co stało w opozycji do klasycznie zrozumiałego prawa naturalnego, wpisanego w każdy rozum ludzki przez transcendentny i osobowy Absolut. Najważniejsze poglądy szkoły zostały określone przez Gustava von Hugo i przede wszystkim przez Friedricha Carla von Savigny’ego. Podstawowym założeniem przyjętym przez szkołę historyczną jest to, iż prawo to nie zbiór regulacji nadanych arbitralnie przez daną władzę, lecz raczej wyraz przekonań określonej wspólnoty, uwarunkowany przez takie czynniki, jak język, zwyczaj, czy praktyka przyjęta w konkretnym środowisku. U podstaw prawa danego narodu leży „duch narodu”, czyli Volksgeist. W ramach niemieckiej szkoły historycznej można wyodrębnić dwa kierunki – romanistyczny i germanistyczny. Romaniści, do których zalicza się m.in. Savigny’ego, twierdzili, iż „duch narodu” może został odkryty w wyniku recepcji prawa rzymskiego, podczas gdy nurt germanistyczny, reprezentowany przez K.F. Eichorna, J. Grimma, G. Beselera, czy O. von Gierke za wyraz „ducha narodu” uznawał rodzime prawo niemieckie wywodzące się ze średniowiecza.

10

Medyczne, społeczne i prawne aspekty rytualnego obrzezania kobiet

63%

Wąsik D., Sygit B., Dubiel M.

Forum Teologiczne

|

2015

|

vol. 16

PL

W publikacji poruszono zagadnienie różnych aspektów jednej z najniebezpieczniejszych form przemocy XXI w. – obrzezania kobiet. Ten krwawy zwyczaj traktowany jest w wielu współczesnych państwach jako część tradycji lokalnych społeczności. Co prawda, zagadnienie dotyczy głównie krajów afrykańskich, niemniej jednak imigracja może spowodować, że stanie się on problemem np. państw europejskich. Medyczne aspekty obrzezania kobiet skupiają się na przedstawieniu znanych sposobów dokonywania rytuału oraz jego konsekwencjach zdrowotnych. W aspekcie społecznym sprowadza się do określenia źródeł zwyczaju i często podnoszonych związków z religią. Obrzezania kobiet ukazano jako pewien rozdźwięk w prawie międzynarodowym i prawach człowieka, jako że z jednej strony jest to zachowanie prawa do kultywowania zwyczajów i odrębności kulturowej, a z drugiej natomiast naruszenie prawa do nietykalności osobistej i zakazu tortur.

EN

The publication raises the question of the different aspects of one of the most dangerous forms of XXI century violence - Female Genital Mutilation. This bloody custom is treated in many modern countries as part of the tradition of local communities. Although the issue focuses on African countries, migration may cause it to become a problem for European countries. Medical aspects of FGM focus on the known methods of the ritual and its health consequences. The issue of social circumcision comes down to identifying the habit and the relationships with religion it often relies on. FGM is also presented in the form of a collision occurring in international law and human rights, as on the one hand there is the right to cultivate habits and cultural identity, and on the other hand, it is a violation of the right to physical integrity, and the prohibition of torture.

11

Konflikt norm pomiędzy maoryskim zwyczajem pochówku a nowozelandzkim prawem ustawowym

51%

Siekiera J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2020

|

vol. 92

41-49

EN

The aim of the paper is to present conflict of norms in the New Zealand legal order on the basis of Maori customary burial (tangihanga). This conflict remains unsolved, but in fact concerns many citizens. New Zealand law is a hybrid of legal and religious customs coming from the indigenous minority of Maoris on one hand and the British common law system on the other side. It needs to be underlined that the Maori customary law (tikanga) possesses de iure a position as norms of the jus cogens character. Any ruling of courts or tribunals, any act of the parliament in Wellington or any acts of administration ought to be made in accordance with tikanga. This also applies to civil law, including burial. In recent years, there were prosecuted several civil proceedings between persons of the Maori origin. The Burial and Cremation Act 1964 was set against the wills of indigenous testators. However, very often these traditional burial habits are incompatible with the domestic law standards. Thus, this paper is an attempt to demonstrate the difficult of civil law in New Zealand. This subject, nonetheless, has been grown in importance, along with greater awareness of civil society and wider possibilities of contact (both legal and extrajudicial) with the state.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie konfliktu norm w porządku prawnym Nowej Zelandii na podstawie zwyczajowego pochówku Maorysów (tangihanga). Konflikt pozostaje nierozwiązany, a dotyczy wielu obywateli. Prawo nowozelandzkie to hybryda zwyczajowych i religijnych norm pochodzących od rdzennej mniejszości maoryskiej i brytyjskiego systemu prawa precedensowego. Należy podkreślić, że zwyczajowe prawo Maorysów (tikanga) posiada de iure pozycję normy o charakterze ius cogens. Wszelkie orzeczenia sądów i trybunałów czy akty parlamentu w Wellington lub czynności administracyjne powinny być podejmowane zgodnie z tikanga. Dotyczy to również prawa cywilnego, w tym pochówku. W ostatnich latach toczyło się kilka postępowań cywilnych między osobami pochodzenia maoryskiego. Ustawa o pochówku i kremacji z 1964 roku była sprzeczna z wolą rdzennych testatorów. Jednak bardzo często te tradycyjne rytuały pogrzebowe są niezgodne ze standardami prawa stanowionego. Niniejszy artykuł jest zatem próbą wykazania trudności w prawie cywilnym Nowej Zelandii. Temat ten zyskał na znaczeniu wraz z większą świadomością społeczeństwa obywatelskiego i szerszymi możliwościami kontaktu (zarówno prawnego, jak i pozasądowego) z państwem.

12

K problematike riešenia vzťahov človeka k prírode v historickej reflexii

51%

Varga R.

Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne

|

2013

|

issue 1(5)

259-271

EN

This article is trying to bring insight into the historical development of protection of nature, especially forests, animals and birds in the course of history on the territories of the countries, because of the need for environmental protection, which is the basis of environmental policy, as it is perceived today, found itself a reflection of the decisions and actions of individual countries and regions, resp. their rulers back over the centuries, resp. millennia, while individual decisions, do not have the sophisticated nature of law now, but connects them with the current need to protect nature and its various sub-components

13

Protection of the Environment in Times of Non-international Armed Conflicts – a Gap to be Filled in

51%

Kenig-Witkowska M. M.

Studia Iuridica

|

2018

|

vol. 78

184-198

EN

Environmental protection in times of non-international armed conflicts is not subject to the sectoral or particular protection categories of environmental law and to date it has not been comprehensively regulated by international law. Except for generalities, it was also ignored in the 1992 Rio Declaration Principle 24 of which is not unambiguous in its expression. In fact, only the international humanitarian law of armed conflict contains norms which address the natural environment in times of armed conflicts. On the basis of a review of legal acts addressing the issues of environmental protection in times of non-international conflicts, negative conclusions de lege lata can be drawn as part of an attempt to answer the question whether international law ensures sufficient environmental protection in such circumstances. In the Author’s opinion, in international law there is a gap relating to the protection of the environment in times of non-international armed conflicts; the existing legal regulations which could be applied in these matters have a rudimentary characters.

14

Edition of the Provisional Judicial Rules of the Judex-Curial Conference from 1861 and the Methodology of Editions of Historical Legal Sources

51%

Gábriš T.

Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa

|

2014

|

vol. 7

|

issue 3

463–483

EN

The paper explains the methodology applied in the edition of historical legal sources of major importance for the 19th and 20th centuries Slovakia – the edition of the Provisional Judicial Rules (“PJR”) of the Judex-Curial Conference of 1861. At the Conference, legal scholars and politicians adopted a decision to abandon the previous twelve years of neoabsolutism and centralism introduced by the Austrian law, and opted for a renewal of the traditional Hungarian legal system with some changes introduced by the laws of March 1848 (the March Constitution of 1848). At the same time they retained some rules of Austrian origin and created some rules that were entirely new, particularly in the field of civil procedural law and inheritance law. While evaluating the legal nature of the PJR, the literature used to claim that they never became law because Parliament of 1861 was not created legally (representatives were not elected under the electoral law enacted as part of the March Constitution of 1848) and because the monarch, Francis Joseph I, had not yet been crowned (his coronation took place in 1867). Therefore the legislative process could not be successfully completed. The only solution that was reported to was the recognition of the exceptional situation which dominated in Hungary between 1861–1867 – it was the period between neoabsolutism and another provisorium, a period of “limited constitutionalism”. Under such conditions it was not possible to meet the formalities of official legislation process. Thus PJR could become binding only de facto – through the power of persuasion. However, after a corpus of case law began to consolidate during several years, it could be argued that the PJR was transformed from the actual source of judicial decision-making into customary law.

15

Zagadnienia prawa zwyczajowego w badaniach Andrija Jakowliwa

51%

Bedrii M.

Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze

|

2019

|

vol. 10

75-87

EN

Andriy Yakovliv (1872–1955) was a well-known law and history researcher, social activist and politician, one of the founders of Ukrainian legal science in the Diaspora, and a prominent representative of Ukrainian legal thought in the 20th century. During the Ukrainian Revolution of 1917–1921 he showed his political and administrative skills in important positions in the power system of the Ukrainian state. After its fall, he led a political and scholarly activity in exile in Czechoslovakia and the Republic of Poland, and after World War II in Belgium and the United States. Among Yakovliv’s scientific considerations on the subject of law, special attention is deserved by the problems of customary law. These researches are reflected in his numerous works. Customary law issues in Yakovliv’s research can be divided into three main blocks: the concept and nature of customary law; form of legal customs; organization and activity of customary law courts. He systematized the existing approaches to understanding the customary law into three groups: mechanical (decisive in the context of the legal nature of the custom is a fact of uniform and long-standing observance of a certain type of behavior); spiritualistic (they recognize the primacy of legal custom internal standing);mixed (concurrently importance of both factors – implementation and recognition of legal customs).

UR

Визначним представником української правової думки ХХ століття є Андрій Яковлів (1872–1955) – відомий дослідник права та його історії, суспільний дія і політик, один із засновників української юридичної науки в діаспорі. Він народився у Чигирині – давній козацькій столиці, а навчався у Київському і Тартуському університетах. Провадив правничу діяльність у публічній адміністрації та адвокатурі. Під час української революції 1917–1921 проявив політичні й адміністративні здібності на важливих посадах у системі влади Української держави. Після її падіння продовжував політичну і наукову діяльність в еміграції у Чехословаччині та Польщі, а по завершенні ІІ світової війни – у Бельгії і США. Серед його наукових роздумів на правову тематику особливої уваги заслуговують проблеми звичаєвого права. Ці рефлексії відображені у його працях «Українське право» «Про копні суди на Україні», «Околиці (округи) копних судів XVI – XVIII ст. на Україні», «До питання про ґенезу копних судів на Україні», «Впливи старочеського права на право україно-литовської доби XV–XVI ст.», «Українські народні приказки та звичаєве право», «Das deutsche Recht in der Ukraine und seine Einflüsse auf das ukrainische Recht im XVI–XVIII Jahrhundert», «Цивільне право», «Український кодекс 1743 року «Права, по которым судится малороссійскій народ»: його історія, джерела та систематичний виклад змісту» та ін. Хоча більшість із названих праць вчений написав у еміграції, вони сповнені глибини та ретельності аналітичних висновків. Проблеми звичаєвого права у дослідженнях А. Яковліва можна поділити на три основні блоки: поняття та характер звичаєвого права; форма правових звичаїв; організація та здійснення звичаєвого судочинства. Вчений підтримував думку про те, що питання звичаєвого права належить до найбільш складних проблем юридичної науки. Аналізуючи існуючі підходи до розуміння правового звичаю, А. Яковлів систематизував їх у три групи: механічні (вирішальним у контексті правової природи звичаю є сам факт одноманітного та довготривалого дотримання певного типу поведінки); спіритуалістичні (визнають пріоритет внутрішнього становлення правового звичаю); змішані (констатують однакову важливість як реалізації, так і визнання правових звичаїв). На підставі аналізу документів і архівних матеріалів про діяльність українських громадських судів, А. Яковлів дійшов до висновку про те, що не тільки судді, але і сторони та публіка під час судового розгляду демонстрували великі знання з українського звичаєвого права. Вони часто цитували норми звичаєвого права, передаючи їх зміст у стислих реченнях. Шляхом постійного використання протягом тривалого періоду ці речення трасформувалися у короткі, але виразні та яскраві мовні формули, у яких скристалізувалися основні принципи звичаєвого права та народної правосвідомості. Ці правові формулювання згодом увійшли до загального використання українського народу та стали приказками й іншими пареміями. Для систем звичаєвого права є характерними спеціальні органи правозастосування – так звані суди звичаєвого права. В історії українського звичаєвого права такими органами були копні, козацькі та інші суди, діяльність яких забезпечувала юридичну чинність його норм. А. Яковлів досліджував різні аспекти українського звичаєвого судочинства, однак основним предметом його досліджень у згаданому напрямі були копні суди – колегіальні судові органи сільських громад, які функціонували на українських і білоруських землях у XIV – XVIII ст. Вчений проаналізу вав походження копних судів, копні округи, особливості устрою та процесу копного судочинства.

16

Ius cogens czy ius dispositivum? Kilka uwag o charakterze norm prawnych na starożytnym Bliskim Wschodzie

51%

Fijałkowska L.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2016

|

vol. 19

17-23

EN

The paper concerns the nature and scope of applicability of law in the ancient Middle East. It first discusses royal normative acts, especially the so-called codes of law and mišaru edicts, and proceeds to an analysis of customary law to conclude that while laws allowed parties a much greater freedom in shaping their legal relationships in the ancient Middle East law than they do today, such freedom was limited by imperative standards of customary norms.

PL

Celem artykułu jest analiza charakteru i zakresu zastosowania norm prawnych na starożytnym Bliskim Wschodzie. W pierwszej kolejności omówione zostały królewskie akty normatywne, a w szczególności tak zwane kodeksy prawne oraz edykty mišaru, następnie zaś – normy prawa zwyczajowego. Analiza ta prowadzi do wniosku, że choć swoboda umów na starożytnym Bliskim Wschodzie była znacznie szersza niż dzisiaj, ograniczały ją imperatywne normy prawa zwyczajowego.

17

70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?

45%

Kędzia Z.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2018

|

vol. 80

|

issue 4

5-23

EN

The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.

PL

Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.

18

SŁOWNE POTYCZKI – TRADYCYJNY SPÓR SĄDOWY U AMHARÓW

45%

KRZYŻANOWSKA M.

Comparative Legilinguistics

|

2010

|

vol. 3

99-112

EN

The main thrust of this paper is to present the Amhara‘s traditional mode of litigation with the commitment to address its discursive and anthropocentric dimensions. The indigenous procedural law transmitted orally from generation to generation ceased to be used in 1936. As a result, at present, we can merely rely on scanty illustrative material elicited from memory of the elders and then recorded. The material discussed in this paper has been adduced primarily from two books: Tät,äyyäq by Ńibäńi Lämma (in Amharic) and An Introduction to the Legal History of Ethiopia, 1434 – 1974. It is analysed within the framework of orality which is considered here as ―an autonomous type of existence‖ (Roch Sulima) as well as a type of communication. In regard to the latter dimension of orality, in the course of the paper, the following features are taken into account: (i) language as a mode of action, (ii) formulaic expressions and stereotypes, (iii) agonistic manner of human interaction, (iv) commitment to human interactions (v) somaticism. The study of poetic compositions and dialogs interwoven with riddles and proverbs aims also at providing insights into the Amhara concept of justice as well as other components of their culture.

PL

Głównym celem tego artykułu jest przedstawienie tradycyjnego sposobu procesowania się w społeczeństwie Amharów, ze szczególnym uwzględnieniem jego dyskursywnego i antropocentrycznego wymiaru. Etiopskie rodzime prawo postępowania karnego i cywilnego, przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie, przestało obowiązywać w 1936 roku. Dlatego obecnie możemy polegać jedynie na skąpych danych uzyskanych od starszyzny i następnie zapisanych. Materiał omawiany w tym artykule został zaczerpnięty w głównej mierze z dwóch książek: autorstwa Ńibäńi Lämmy (po amharsku) oraz An Introduction to the Legal History of Ethiopia, 1434–1974 napisanej przez Aberrę Jambere. Podejściem badawczym, które posłużyło do jego zinterpretowania jest oralność rozumiana tutaj jako „autonomiczny typ egzystencji‖ (Roch Sulima) oraz typ komunikacji. Jeśli chodzi o ten drugi wymiar oralności, wzięto pod uwagę jego następujące cechy: język jako działanie, formuły i stereotypy, agonistyczność interakcji, zaangażowanie w relacje międzyludzkie oraz somatyczność. W artykule przytoczono oraz omówiono kilkanaście utworów poetyckich i dialogów, przeplatanych zagadkami oraz przysłowiami. Celem tego jest dogłębniejsze zrozumienie pojęcia sprawiedliwości wśród Amharów, a także innych składników ich kultury.

19

Rozważania nad prawem i zwyczajem w systemie prawa kontynentalnego

32%

Mielewczyk D. D.

Studia Prawnicze KUL

|

2022

|

issue 2

235-258

UK

У статті розглядаються концептуальні обсяги звичаю та права, зокрема загального права та так званого м’якого права, а також їх цілісний підхід до функціонування держави в системі цивільного права. Стаття присвяченa не лише теорії та філософії права, а й досягненням соціологічних наук. Автор шукає універсалістський підхід до явищ, які випливають із аналізу явищ, пов’язаних із розбіжними позиціями дослідників у літературі з цього питання. Показано, що їх системне значення та визначення є результатом існування та визнання правовою системою певних правотворчих фактів та існування цілісного нормативного акту, адаптованого до сучасних вимог. В інтересах законодавця, щоб правові норми були належним чином підтверджені для підтримки узгодженості правового порядку, включаючи визначення закритого каталогу джерел права. Ця робота подає необхідні висновки та системні уявлення, які становлять постулати для майбутнього системного регулювання.

RU

В статье рассматриваются концептуальные сферы действия закона и правового обычая, а также холистический подход к ним в рамках функционирования государства. Рассуждения посвящены не только теории и философии права, но и достижениям социологических наук. Автор ищет универсалистский подход к вытекающим из анализа явлениям, которые связаны с занятием несовпадающих позиций исследователями в литературе по данной теме. Он показывает, что их системное значение и определение являются результатом существования и признания правовой системой определенных правотворческих фактов, а также наличия когерентного регулирования, приспособленного к современным требованиям. Таким образом, в интересах законодателя находится надлежащая валидация правовых норм, позволяющая сохранить когерентность правового порядка, включая определение закрытого каталога источников права, а также обеспечение необходимых выводов, представляющих собой постулаты для будущего системного регулирования.

EN

The Article discusses the conceptual scopes of custom and law, including customary law and soft law, as well as their holistic approach to the functioning of the state in the civil law system. The work has been focused not only on the theory and philosophy of law, but also on the achievements of sociological sciences. The Author is looking for an universalistic approach to the phenomena in question resulting from the analysis, which are characterized by researchers taking divergent positions in the literature on the following subject. It shows that their systematic meaning and definition result from the existence and recognition by the legal system of certain law-making facts and the existence of a coherent regulation adapted to modern needs. It is the essential role and interest of the legislator to properly validate legal norms allowing for the coherence of the legal order, including the definition of a closed catalogue of the sources of law. The following work provides the necessary conclusions and systemic insights, which constitute the postulates for the future regulatory structure.

PL

Artykuł podejmuje temat zakresów pojęciowych zwyczaju oraz prawa, w tym prawa zwyczajowego i tzw. miękkiego prawa, a także ich holistycznego ujęcia w ramach funkcjonowania państwa w systemie civil law. Rozważania poświęcono nie tylko teorii i filozofii prawa, lecz także dorobkowi nauk socjologicznych. Autor poszukuje uniwersalistycznego ujęcia wynikających z analizy zjawisk, które wiążą się z zajmowaniem przez badaczy rozbieżnych stanowisk w literaturze przedmiotu. Wykazuje, że ich systemowe znaczenie i definicja są wynikiem istnienia i rozpoznawania przez system prawny określonych faktów prawotwórczych oraz wprowadzenia spójnej regulacji dostosowanej do współczesnych wymagań. W interesie ustrojodawcy leży bowiem powinność odpowiedniej walidacji norm prawnych pozwalająca utrzymać spójność porządku prawnego, w tym określenia zamkniętego katalogu źródeł prawa. Niniejsza praca dostarcza niezbędnych wniosków i spostrzeżeń systemowych, stanowiących postulaty dla przyszłej regulacji ustrojowej.

Refine search results

Principles of Multiculturality and Human Rights in Latin America – Several Observations

Rieger, or Grimm? Romantic and Pragmatic Approach to the Ethnological Study of Law

Treaty Politics – Sources of Law and Historical Development

El derecho negado a la tierra. El caso del departamento Presidencia de la Plaza (Chaco)

Kultura prawna w Polsce przed założeniem Akademii Krakowskiej

Projekt węgierskiego Kodeksu prawa prywatnego z 1928 r. – znaczenie z perspektywy historycznoprawnej

Terytorializując morze. O performatywności władzy i roli kartografii w rejonie Morza Południowochińskiego

Obyčejové právo v českém právním řádu

Nauka prawa w ujęciu niemieckiej szkoły historycznej

Medyczne, społeczne i prawne aspekty rytualnego obrzezania kobiet

Konflikt norm pomiędzy maoryskim zwyczajem pochówku a nowozelandzkim prawem ustawowym

K problematike riešenia vzťahov človeka k prírode v historickej reflexii

Protection of the Environment in Times of Non-international Armed Conflicts – a Gap to be Filled in

Edition of the Provisional Judicial Rules of the Judex-Curial Conference from 1861 and the Methodology of Editions of Historical Legal Sources

Zagadnienia prawa zwyczajowego w badaniach Andrija Jakowliwa

Ius cogens czy ius dispositivum? Kilka uwag o charakterze norm prawnych na starożytnym Bliskim Wschodzie

70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?

SŁOWNE POTYCZKI – TRADYCYJNY SPÓR SĄDOWY U AMHARÓW

Rozważania nad prawem i zwyczajem w systemie prawa kontynentalnego