Search results

1

A Dog or a Wolf – The Role of Connotations in Animalistic Metaphors and the Process of Dehumanisation

100%

Waśniewska M. P., Okuń-Jaśkowiak A., Głaz A., Kniaź-Hunek L., Bendrat A., Prażmo E., Terejko P., Szczypa P., Czemiel G., Antoszek E., Galant J., Komsta M., Frelik E., Waszkiewicz A., Oleszczuk A., Waszkiewicz A., Okuń-Jaśkowiak A.

New Horizons in English Studies

|

2018

|

issue 3

EN

Animalistic metaphors have been used since the dawn of times to dehumanise members of outgroups and thereby deny them their rights. The paper examines the causes and symptoms of animalistic dehumanisation through the analysis of connotations of several terms used to conceptualise undesirable individuals and groups across various cultures, focusing on four source domains: rat, cattle, wolf, and dog.

2

Genesis of Administrative Aspect of the II Stream of Security Culture. Western Perspective

100%

Piwowarski J., Sokołowski W. M.

Security Dimensions: International & National Studies

|

2017

|

vol. 23(23)

200-212

EN

Administration is one of the crucial systems for functioning of a state – organisation which is supposed to provide security at collective level for its citizens. Values under which administration operates, are important for security culture of the whole society (II stream of security culture). Concept of Max Weber’s ideal type of administration – bureaucracy – was at time of its creation an innovative way of thinking about the state, but as the time passed, several pathologic phenomena had occurred. Authors present here a sketch of Weber’s concept and its influence on temporary erosion of values.

3

Kreowanie „groźnych, niebezpiecznych i złych”

99%

Płatek M.

Archiwum Kryminologii

|

2019

|

issue XLI/1

125-217

EN

This text analyses the effects of the demeaning construction of ‘beasts’ in the process of creating the Law of 22 November 2013 on dealing with psychotic persons endangering other people’s life, health, or sexual freedom – colloquially known as the ‘law against beasts’. The text analyses how such a label influences human, social, and legal relationships, and how it affects the implementation of constitutional, criminal, and civil law. It also confronts problems arising from the implementation of such laws.

PL

Tekst analizuje znaczenie dehumanizacji i kreowania „bestii”, w procesie tworzenia i stosowania prawa. Bierze za podstawę ustawę z 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności seksualnych innych osób nazwaną potocznie „ustawą o bestiach”. Bada, jak etykieta „bestii” wpływa na relacje międzyludzkie, stosowanie Konstytucji, prawa karnego i cywilnego. Bada też praktyczne problemy, jakie rodzi stosowanie tej ustawy.

4

Anorektyczki jako homo nekroperformerki. Afektywno sprawcze podmiotki

86%

Krzywonos W.

Didaskalia. Gazeta Teatralna

|

2023

|

issue 175-176

194-235

EN

The article is a proposal to look at anorexics as performers and an interpretation of the spectacle they make of their own bodies in the context of homo necroperformance in which the subversive and affective causality of the liminal subject (half-living being) and emaciated bodies becomes important. The article places the problems of the representation of a certain kind of disorder in the field of cultural experience. The article is an excerpt from a master’s thesis written under the supervision of Professor Katarzyna Fazan.

5

Uwarunkowania i psychologiczne konsekwencje antropomorfizacji

72%

La Torre A., Mudyń K.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica

|

2014

|

vol. 7

57-68

PL

Artykuł jest syntezą dotychczasowych badań psychologicznych nad zjawiskiem antropomorfizacji, ukazującą różne perspektywy spojrzenia na to zagadnienie, przyczyny antropomorfizacji oraz jej konsekwencje dla indywidualnego i społecznego funkcjonowania. Antropomorfizacja traktowana tu jest przede wszystkim jako wyraz nadania obiektowi znaczenia, prowadzący do wiary w posiadanie przez obiekt ludzkich atrybutów, co sprawia, że zabieg ten ma głęboki wydźwięk w poglądach i działaniach stosujących go osób.

EN

The following review is a synthesis of current studies concerning antrophomorphism, its antescendants and consequences for the individual and the society. Different perspectives and definitions of anthropomorphism are shown here, although the article emphasises anthropomorphism as anact of giving meaning to an object, connected with the belief that the object has human attributes This belief has a deeper effect on people’s opinions and acts concerning the objects, society and environment.

6

Oblicza dehumanizacji dydaktyki

72%

Sajdak-Burska A.

Rocznik Lubuski

|

2021

|

vol. 47

|

issue 1

53-63

EN

The article analyses the situation of didactics using the “dehumanization”category. It considers the issue of teacher education and the dehumanising mechanisms associated with the mechanistic implementation of educational standards and the atheoretical nature of education. The author focuses on the difficulty of combining humanistic concepts of teacher education with the implementation of teacher education standards. The author also presents the problem of dehumanisation of didactics due to its popular understanding and denial of its status as a scientific discipline. The article also discusses the issue of introducing the National Qualification Framework and imposing the language of instructional didactics on academic didactics.The dehumanisation of didactics is shown in the adoption of a taxonomy of learning outcomes, modelled on natural science, and the introduction of a number of bureaucratic procedures for describing the educational process.The author raises the problem of using modern technologies in education and their rather negative, dishumanising character, which turns both the teacher and the student into an object.

PL

W artykule przedstawiono analizy sytuacji dydaktyki z zastosowaniem kategorii „dehumanizacja”. Rozważana jest problematyka kształcenia nauczycieli i dehumanizacyjnych mechanizmów, związanych z mechanistycznym realizowaniem standardów kształcenia oraz ateoretycznością kształcenia. Zwrócono uwagę na trudność połączenia humanistycznych koncepcji kształcenia nauczycieli z realizacją standardów kształcenia nauczycieli. Przedstawiono także problem dehumanizacji dydaktyki związany z jej potocznym rozumieniem oraz odmawianiem jej statusu naukowości. W artykule poruszone zostało także zagadnienie wprowadzenia Krajowych Ram Kwalifikacji i narzucenia dydaktyce akademickiej języka dydaktyki instrukcyjnej. Pokazano dehumanizację dydaktyki w przyjęciu wzorowanej na przyrodoznawstwie taksonomii celów kształcenia oraz wprowadzeniu szeregu biurokratycznych procedur opisu procesu kształcenia. Podniesiono także problem wykorzystywania nowoczesnych technologii w kształceniu i ich ciemnego, dehumanizacyjnego oblicza, czyniącego zarówno nauczyciela, jak i ucznia przedmiotem.

7

A comparison between the concept of Newspeak in George Orwell’s Nineteen Eighty-Four: A Novel and the way of thinking about language in C.S. Lewis’s That Hideous Strength

58%

Wicher A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2020

|

vol. 58

|

issue 3

PL

Celem artykułu jest zbadanie wybranych źródeł inspiracji, które mogły posłużyć G. Orwellowi do stworzenia koncepcji sztucznego języka zwanego Nowomową, który w powieści Rok 1984 ukazany jest jako skuteczne narzędzie zniewolenia i kontrolowania myśli w ręku totalitarnej władzy. Autor omawia w tym kontekście możliwe związki między Nowomową a rzeczywiście istniejącymi sztucznymi językami, takimi jak Esperanto. Wskazane są również podobieństwa i różnice między Orwellowską koncepcją „dwójmyślenia” a pojęciem „ketmanu” zdefiniowanym w książce Czesława Miłosza pt. Zniewolony umysł. Jednak główny nacisk położony jest na związki między powieścią Orwella a fantastyczno-naukową powieścią C.S. Lewisa pod tytułem Ta ohydna siła. Wiadomo, że Orwell książkę Lewisa znał i nawet ją zrecenzował. Istnieje wiele bardziej i mniej oczywistych podobieństw między tymi dwoma wybitnymi wizjami zdegenerowanego języka, który służy bardziej politycznej manipulacji niż wzajemnemu zrozumieniu.

EN

The aim of the article is to investigate some of the possible sources of inspiration for Orwell’s concept of the artificial language called Newspeak, which, in his novel Nineteen Eighty-Four, is shown as an effective tool of enslavement and thought control in the hands of a totalitarian state. The author discusses, in this context, the putative links between Newspeak and really existing artificial languages, first of all Esperanto, and also between Orwell’s notion of “doublethink”, which is an important feature of the totalitarian mentality, and Czesław Miłosz’s notion of “ketman”, developed in his book The Captive Mind. But the main emphasis is on the connection between Orwell’s book and the slightly earlier novel by C.S. Lewis, That Hideous Strength. It is well known that Orwell knew Lewis’s book and expressed his mixed feelings about it. There are many specific, though far from obvious, similarities between the two books, but what seems to have been particularly inspiring for Orwell was Lewis’s vision of a thoroughly degenerate language that is used for political manipulation rather than for communication.

8

Jak badać język współczesnych polityków w kontekście etyki słowa?

58%

Benenowska I., Laskowska E.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 6: Językoznawstwo

7-27

EN

The paper is devoted to the issue of word ethics in the language of politicians. The aim of the text is to demonstrate mechanisms of unethical communicative behaviour in the contemporary public sphere as well as to show how to identify them. The paper consists of three main parts: 1. The Introduction, wherein the aims and methodological framework are presented; 2. A historical overview, in which unethical political communication over the last century is presented; 3. Analysis of examples. Apart from the analysis of sample cases, the intention of the text is to encourage reflection on current political narration motivated not only by the will to influence the addressee’s attitudes and the system of values but also to create a vision of reality and to impose the adversary’s judgments.

PL

Artykuł jest poświęcony problemowi etyki słowa w języku polityków. Celem tekstu jest prezentacja mechanizmów nieetycznych zachowań komunikacyjnych we współczesnej sferze publicznej, a także pokazanie, jak je identyfikować. Artykuł składa się z trzech głównych części: 1. Wprowadzenie, w którym sformułowano cele i ramy metodologiczne; 2. Przegląd historyczny, w którym przedstawiono nieetyczną komunikację polityczną w ciągu ostatniego stulecia; 3. Analiza przykładów. Poza analizą przykładowych przypadków intencją tekstu jest zachęcenie do refleksji nad aktualną narracją polityczną, motywowaną nie tylko wolą wpływania na postawy adresata i system wartości, ale także kreowania wizji rzeczywistości i narzucania sądów adwersarzom.

9

Obcy czy po prostu Inny? Wybrane etyczne aspekty dehumanizacji

44%

Wincław D.

Kultura i Wartości

|

2016

|

issue 19

DE

Der Artikel bildet den Versuch einer Antwort auf die Frage, ob die spezifische, durch Sozialpsychologie erforschte und beschriebene Wahrnehmungsweise des „Fremden“ ihre philosophische Entsprechung in den Moralwissenschaften hat und ob der Übergang von einer psychologischen zu einer ethischen Reflexion möglich ist. Der Verfasser erwägt auch den besonderen Charakter der drei Beziehungsarten „wir – sie“, „Eigene – Fremde“, „Ich – Du“. Bei der Feststellung von Unterschieden und Ähnlichkeiten zwischen der philosophischen und der psychologischen Reflexion wurde die Gliederung der Dehumanisierung aufgrund der von ihr angenommenen Formen verwendet, die von der italienischen Forscherin Chiara Volpato vorgeschlagen wurde. Infolge detaillierter Analysen kommt der Verfasser zum Schluss, dass ein gewisses Hilfsmittel gegen den kategorialen und essentialisierenden Charakter der Dehumanisierung die Wende zur Beziehung „Ich – Du“ bildet, die von der Philosophie des Dialogs beschrieben wird. Diese Wende könnte zur Vorbeugung schädlicher sozialer Antagonismen beitragen und lässt in dem „Anderen“ nicht ein feindliches und bedrohliches Individuum, sondern einen gleichwertigen Teilnehmer einer dialogischen Relation wahrnehmen.

EN

The paper attempts to answer the question as to whether the specific way of perceiving “the Other”, as examined and described by social psychology, has its own philosophical equivalent in the science of morality and if it is therefore possible to pass from psychological to ethical reflection. The author also considers the specific character of three kinds of relationship: “I – thou”, “we – others”, and “own people – strangers”. In determining the differences and similarities between philosophical and psychological reflection, the dehumanisation division was used as a reference point, as proposed by the Italian researcher Chiara Volpato, due to the particular forms which it can take. As a result of detailed analysis, the author comes to the conclusion that certain remedies for the categorical and essentialising character of dehumanisation could be a turn towards the “I – thou” relationship, well described by the philosophy of dialogue. This, in turn, could contribute to the prevention of harmful social antagonisms and allow one to notice that “the Other” is not a hostile and threatening individual, but rather an equal partner in a dialogical relationship.

PL

Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie czy specyficzny sposób postrzegania „obcego”, zbadany i opisany przez psychologię społeczną, ma swój filozoficzny odpowiednik w naukach o moralności oraz czy możliwe jest przejście z refleksji psychologicznej do namysłu etycznego. Autor rozważa także szczególny charakter trzech rodzajów relacji „my – oni”, „swoi – obcy”, „ja – ty”. W ustaleniu różnic i podobieństw między refleksją filozoficzną a psychologiczną wykorzystany został podział dehumanizacji ze względu na formy, które może ona przybierać, zaproponowany przez włoską badaczkę, Chiarę Volpato. W wyniku szczegółowych analiz autor dochodzi do wniosku, że pewnym remedium na kategorialny i esencjalizujący charakter dehumanizacji jest zwrócenie się ku relacji „ja – ty”, opisywanej przez filozofię dialogu. Zwrot ten mógłby przyczynić się do zapobiegania szkodliwym antagonizmom społecznym i pozwala dostrzec w „Innym” nie wrogie i zagrażające indywiduum, lecz równorzędnego uczestnika dialogicznej relacji.

Refine search results