Search results

1

Deinstytucjonalizacja systemu pomocy społecznej szansą na godne życie osób wymagających wsparcia i opieki

100%

Chabaj-Wiater J.

Praca Socjalna

|

2018

|

vol. 33(3)

71-84

PL

W artykule podjęto tematykę sytuacji społecznej osób, które ze względu na wiek, trudne warunki społeczno-ekonomiczne, niepełnosprawność czy też przewlekłą chorobę wymagają wsparcia w formie całodobowych usług bytowych, opiekuńczych lub pielęgnacyjnych. Pokazano system polskiej pomocy społecznej w aspekcie funkcjonowania zakładów całodobowego pobytu. W ramach rozważań omówiono również wskazania Europejskiej Grupy Ekspertów ds. Przejścia od Opieki Instytucjonalnej do Opieki Świadczonej na Poziomie Lokalnych Społeczności, których zastosowanie gwarantuje poszanowanie praw człowieka oraz lepszą jakość życia. Podjęty temat dotyczy zmiany systemu pomocy społecznej z instytucjonalnego na świadczony w formie usług środowiskowych i realizowany wśród społeczności lokalnej. Powołana argumentacja przemawiająca za rozwojem wymienionych usług jest niezaprzeczalna, gdyż ukazuje podmiotowość człowieka potrzebującego w centrum wszelkich działań pomocowych.

2

Przestrzeganie wolności i praw człowieka i obywatela w domach pomocy społecznej

88%

Kurowski K.

Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

|

2014

|

issue 2(11)

157-181

PL

W artykule przestawiono zagadnienie przestrzegania wolności i praw człowieka w domach pomocy społecznej (DPS-ach). Celem tekstu jest prezentacja stanu obecnego oraz rozwiązań prawnych, które zapewniłyby mieszkańcom DPS-ów poszanowanie ich praw. W artykule wykorzystano wyniki badań przeprowadzonych przez autora w łódzkich domach pomocy społecznej. W regulaminach tych placówek zawarto wiele regulacji nadmiernie ograniczających autonomię mieszkańców; z reguły nie były one uzależnione od stanu intelektualnego lub psychicznego konkretnego mieszkańca.

EN

The article presents the question of respect for freedom and human rights in social assistance houses (SAH). The aim of the paper is to present the current situation and legal solutions that would ensure residents of SAH respecting for their rights. In the article results of research conducted by the author in social assistance houses in Łódź were utilized. The rules of these institutions include a number of regulations overrestricting the autonomy of the residents; as a rule, they were not dependent on the intellectual or mental state of the particular resident.

3

Deinstytucjonalizacja usług dla seniorów jako element polityki senioralnej

75%

Krzyszkowski J.

Problemy Polityki Społecznej. Studia i Dyskusje

|

2018

|

issue 42(3)

37-52

PL

Demografię Polski charakteryzują dwa współwystępujące zjawiska: niska dzietność i coraz większa długośćżycia. W efekcie w naszym społeczeństwie wzrasta udział osób starszych oraz niesamodzielnych. Główną tendencją w formalnej opiece nad osobami niesamo-dzielnymi, do których należą wymagający wsparcia seniorzy, jest deinstytucjonalizacja. Pod tym pojęciem rozumie się działania podejmowane na rzecz tworzenia różnych form usług (również zdrowotnych) w środowisku mających na celu zapewnienie właściwej opieki oraz wydłużenie okresu sprawności psychofizycznej oraz możliwości pełnienia ról społecz-nych izawodowych. Przesłanki deinstytucjonalizacji mają zarówno charakter ekonomiczny (koszt opieki stacjonarnej), jak i społeczny (preferencje klientów). Celem artykułu jest zaprezentowanie deinstytucjonalizacji usług dla seniorów jako elementu polityki senio-ralnej w Polsce. Analiza przytoczonych wyników badań i kontroli wskazuje na potrzebępilnych działań informacyjno-edukacyjnych w zakresie przebiegu i efektów procesu dein-stytucjonalizacji skierowanych do kadry instytucji świadczących usługi opiekuńcze oraz zawiera konkretne propozycje w tym zakresie.

EN

The demography of Poland is characterized by the two coexisting phenomena: low birth rate and growing longevity. As the result of these mentioned above demographic pheno-mena there is growing number of the old and dependent people. The main tendency in formal care for the elderly is deinstitutionalization. Deinstitutionalization is defined as the creating of different forms of community services so that good quality care and indepen-dent life of the elderly will be longer. There are good economic (cost of residential care) and social (clients’ priorities) reasons for deinstitutionalization. The main objective of this article is presentation of deinstitutionalization of social services for the elderly as an element of the senior policy in Poland. The analysis of data coming from empirical studies shows that there is an urgent need for the informative and educational actions in this field.

4

PROFESJONALIZACJA RODZINNEJ PIECZY ZASTĘPCZEJ – PRZESŁANKI I BARIERY

63%

Skalec A.

Polityka Społeczna

|

2019

|

vol. 46

|

issue 2(539)

29-34

EN

The article is devoted to the issue of professionalization of foster carers. It presents the basic conditions for develop this direction of reform of foster care and the barriers that this process encounters on its way, referring to foreign and domestic experiences.

PL

Artykuł poświęcony jest zagadnieniu profesjonalizacji opiekunów zastępczych. Przedstawia podstawowe przesłanki rozwoju tego kierunku reform rodzinnej pieczy zastępczej oraz bariery, jakie proces ten napotyka, odwołując się do doświadczeń zagranicznych i krajowych.

5

Modele standardu mieszkalnictwa wspomaganego. Przykłady w wybranych krajach świata

63%

Łuszczyńska M.

Praca Socjalna

|

2022

|

vol. 37(3)

39-58

EN

Supported housing is a social service that is slowly making its way into the reality of Polish social welfare. It fits in with all changes of a de-institutionalization nature. Experts are looking for the Polish specificity of this service by creating its standards, as well as various pilot programs implementing assisted housing at the local government level. In search of inspiration, it is worth reaching for practices used in other countries. In some of them such systems have been functioning for over a dozen years and may become a model and good practice. This article aims to provide a brief overview of selected assisted housing systems in Europe and beyond. It introduces the assumptions and understanding of assisted housing, as well as its addressees - including adults on the autism spectrum (ASD) - how it is organized and financed. The perspective of accompanying services and the scale of its dissemination are also shown. Introducing foreign practices, the article proves that assisted housing is not only a well-known idea in the world, but also has its social justification for benefiting its recipients, including people on the autism spectrum entering adulthood and independence.

PL

Mieszkalnictwo wspomagane to usługa społeczna, która powoli toruje sobie drogę w rzeczywistości polskiej pomocy społecznej. Wpisuje się ona we wszelkie zmiany o charakterze deinstytucjonalizacyjnym. Eksperci poszukują polskiej specyfiki tej usługi, poprzez tworzenie jej standardów, a także rozmaite programy pilotażowe, wdrażające mieszkalnictwo wspomagane na szczeblu samorządowym. W poszukiwaniu inspiracji warto sięgnąć po praktyki, stosowane w rozmaitych krajach świata, w niektórych od kilkunastu lat takie systemy funkcjonują i mogą stawać się wzorcem i dobrymi praktykami. Artykuł ma na celu krótki przegląd wybranych systemów mieszkalnictwa wspomaganego w krajach europejskich i poza nimi. Przybliżone zostają założenia i sposób rozumienia mieszkalnictwa wspomaganego, a także jego adresaci – w tym dorośli ze spektrum autyzmu (ASD) – sposób organizowania i finansowania. Ukazana jest również perspektywa usług towarzyszących i skala rozpowszechnienia. Przybliżając praktyki zagraniczne artykuł dowodzi, że mieszkalnictwo wspomagane jest nie tylko pomysłem znanym na świecie, lecz także mającym swoje społeczne uzasadnienie dla przynoszenia korzyści swoim odbiorcom, w tym wchodzącym w dorosłość i samodzielność osobom ze spektrum autyzmu.

6

Wspomaganie niezależnego życia i włączanie w społeczeństwo osób z niepełnosprawnościami w praktyce – kilka uwag na tle wdrażania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych

63%

Zrałek M., Borski M.

Themis Polska Nova

|

2018

|

issue 1(13)

82-106

EN

Among the many rights guaranteed by the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities, what deserves special attention is the right of persons with disabilities to independent living and inclusion in society, as recorded in Article 19. This law applies to everyone regardless of age, ability, type of disability or mental health problems. In practice, this implies the need for the State to take effective measures to facilitate the full integration and participation of people with disabilities in the society. In the paper, the authors attempted to answer the question whether the Polish state has taken effective measures aimed at making it easier for people with disabilities to fully integrate and participate in social life. In this connection, they pointed out the need for deinstitutionalisation of social assistance, pointing to two important tools to enable it to be implemented in practice.

7

Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną w procesie zmiany modelu życia

63%

Parchomiuk M.

Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo

|

2015

|

issue 2(28)

5-24

PL

Artykuł ma charakter przeglądowy. Jego celem jest analiza sposobu życia osób z niepełnosprawnością intelektualną i przemian obejmujących formy wsparcia oraz miejsca jego udzielania. Rozważania poświęcone deinstytucjonalizacji i normalizacji w ich wielorakim ujęciu uporządkowanym chronologicznie koncentrują się na funkcjonowaniu człowieka z niepełnosprawnością intelektualną, subiektywnej i obiektywnej jakości jego życia oraz społecznym uczestnictwie. Na podstawie wyników dostępnych badań podejmujących wskazane kwestie dokonano oceny obu procesów.

EN

The following paper is a review article. It is an attempt to analyze the lifestyles of people with intellectual disabilities and the changes that are occuring in the forms of support they are provided with and in the places where this support is provided. The discussion on deinstitutionalization and normalization (approached from various perspectives and ordered chronologically) concentrates on how people with intellectual disabilities function, on the subjective and objective evaluation of their lives, and on social inclusion. Available research results on the subject were used to analyze both processes.

8

Blogowe (nie)uczestnictwo. Pozainstytucjonalny zwrot edukacyjny w kulturze

63%

Kosińska O.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 105

|

issue 2

191-200

EN

Contemporary reality brings an abundance of changes. Some of them may be also observed with respect to forms of participation in culture. New models arise which follow the ideas of deinstitutionalisation, privatisation and self-sufficiency of viewers of culture. On the basis of these transformations, non-institutional actors appear who enter the role of educators, such as for example culture bloggers. Their activity features characteristics typical of educational turn in culture. They play a significant role in shaping cultural capital, while education remains an immanent quality of blogging about culture.

9

Mieszkania wspomagane dla osób z niepełnosprawnością w procesie deinstytucjonalizacji

63%

Olszewski M.

|

2019

|

vol. 66

|

issue 1: Praca socjalna

175-192

EN

The aim of this article is to present the role of the assisted living facilities in the process of deinstitutionalisation. The analysis referred to international and national documents as well as examples of good practices in creating and running assisted living facilities for people with disabilities. In the end, the author presented a recommendations and a conclusions concerning assisted living facilities.

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie roli mieszkań wspomaganych w procesie deinstytucjonalizacji. W analizie odwołano się do dokumentów międzynarodowych oraz krajowych, a także przykładów dobrych praktyk w tworzeniu i prowadzeniu mieszkań wspomaganych dla osób z niepełnosprawnością. Autor w zakończeniu przedstawił rekomendacje i wnioski dotyczące mieszkań wspomaganych.

10

Ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich z perspektywy współczesnych trendów w postępowaniu z nieletnimi

63%

Mudrecka I.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2024

|

vol. 43

|

issue 1

177-191

EN

Introduction: On September 1, 2022, the Act on Support and Resocialization of Juveniles entered into force, which replaced the almost 40-year-old Act on Proceedings in Juvenile Cases, which was already considered outdated and inadequate to the realities of the 21st century. Research Aim: The aim of the presented considerations is to interpret selected provisions of the Act on the Support and Resocialization of Juveniles from the perspective of social rehabilitation practice. The issue concerns whether the current legal regulations regarding minors are preventive measures in dealing with minors. In addition, it is important to spread knowledge about new rules for proceedings with minors in order to raise the legal awareness of society, especially educators, teachers and parents, because they are obliged to educate children and young people in this matter, otherwise the law does not fulfill its preventive function. Evidence-based Facts: The new Act on Support and Resocialization of Juveniles duplicates the provisions of the Act on Proceedings in Juvenile Matters in many places. However, there are changes that can be called fundamental. These include the introduction of a lower limit of responsibility for minors, lowering the age of criminal responsibility for minors for the most serious crimes, the possibility of extending the duration of correctional measures in specific situations, the creation of district educational centers, equipping school principals and bodies conducting explanatory proceedings with the competence to use educational measures. Summary: The assessment is not clear, as the new regulations introduce rules corresponding to the retributive model. In addition, the legislator maintained elements of the care model and the restorative justice model. The act also includes provisions that can be assessed as introducing elements of the diversion system.

PL

Wprowadzenie: 1 września 2022 roku weszła w życie ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich, która zastąpiła obowiązująca prawie 40 lat ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich uznawaną już za przestarzałą i nieadekwatną do realiów XXI wieku. Cel badań: Celem przedstawionych rozważań jest interpretacja wybranych przepisów ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich z perspektywy praktyki resocjalizacyjnej Należy odpowiedzieć na pytanie, czy aktualne uregulowania prawne dotyczące nieletnich są spójne ze współczesnymi trendami w postępowaniu z nieletnimi. Poza tym ważne jest rozpowszechnienie wiedzy na temat nowych zasad postępowania z nieletnimi w celu podnoszenia świadomości prawnej społeczeństwa, zwłaszcza pedagogów, nauczycieli, rodziców, gdyż to oni mają obowiązek edukowania w tej materii dzieci i młodzież, bowiem w przeciwnym wypadku prawo nie wypełnia swojej funkcji prewencyjnej. Stan wiedzy: Nowa ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich w wielu miejscach powiela unormowania ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Jednakże występują zmiany, które można nazwać zmianami zasadniczymi. Wymienić tu należy wprowadzenie dolnej granicy odpowiedzialności nieletnich, obniżenie wieku odpowiedzialności karnej nieletnich za najbardziej poważne przestępstwa, możliwość wydłużenia czasu wykonywania środka poprawczego w określonych sytuacjach, powstanie okręgowych ośrodków wychowawczych, wyposażenie dyrektorów szkół i organów prowadzących postępowanie wyjaśniające w kompetencje stosowania środków oddziaływania wychowawczego. Podsumowanie: Ocena nie jest jednoznaczna, gdyż nowe uregulowania wprowadzają zasady odpowiadające modelowi retrybutywnemu. Poza tym ustawodawca utrzymał elementy modelu opiekuńczego i modelu sprawiedliwości naprawczej. W ustawie znalazły się też przepisy, które można ocenić jako wprowadzenie elementów systemu diversion.

11

Pomoc społeczna w starzejącym się społeczeństwie

63%

Ziębińska B.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2022

|

vol. 65

|

issue 4

39-61

EN

The article argues that the aging of the Polish society is intense, and the elderly population, characterized by feminization and singularization, as well as an increasing subpopulation of the oldest people, needs adequate social assistance. This is evidenced by the growing percentage of people receiving benefits due to disability and long-term illness. The article is based on the analysis of the content of monographs and scientific articles, programs of the Ministry of Family and Social Policy, reports and communiques prepared by the Central Statistical Office as well as by the Ministry of Labour and Social Policy presenting demographic changes and figures on social assistance. The research supports the claim that the implementation and forms of support depend on a multi-sectoral approach and a deinstitutionalization, promoted in state social policy.

PL

Celem artykułu jest ukazanie, że starzenie się społeczeństwa polskiego stanowi proces coraz bardziej intensywny, a grupa ludzi starszych – charakteryzująca się silną feminizacją, singularyzacją oraz narastającą subpopulacją osób najstarszych – wymaga większego wsparcia w ramach pomocy społecznej, m.in. ze względu na wzrost odsetka osób korzystających ze świadczeń z powodu niepełnosprawności i długotrwałej choroby. Prezentowane analizy powstały na bazie monografii i artykułów naukowych, dokumentów Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej oraz raportów i sprawozdań Głównego Urzędu Statystycznego zawierających dane liczbowe o pomocy społecznej oraz obrazujących krajowe przemiany demograficzne. Ustalenia badawcze prowadzą do wniosku, że na realizację i formy udzielanego wsparcia wpływają propagowane w polityce społecznej paradygmaty wielosektorowości i deinstytucjonalizacji.

12

Polska tradycja pracy socjalnej wobec nowych trendów w polityce społecznej

51%

Zdebska E.

Praca Socjalna

|

2022

|

vol. 37(4)

59-73

EN

Contemporary social work, and thus the social worker, face challenges. On the one hand, there are social problems and the key role of a social worker, on the other, new trends in social policy. In order to look at social work holistically, these areas should be treated in a compatible way . An investment social policy based on developed social services, multi-faceted and multi-professional inter-institutional, inter-sectoral and inter-ministerial cooperation, deinstitutionalization understood as a guarantee of respect for human rights and a better quality of life are the expectations set for today's changes The place of social work and the role of the social worker in the context of opportunities, challenges and threats leading to the subjectivity of the person in need being in the centre of any assistance activities is a key issue of the reflection. The essence of these changes should also be the development of professions and supporting professions. A chance for new solutions, new quality and finding an alternative social model that would be more effective and adapted to current social expectations are probably a challenge for a social worker as a coordinator, implementer of assistance activities and social services.

PL

Współczesna praca socjalna, a co za tym idzie, pracownik socjalny, stoi przed wieloma wyzwaniami. Z jednej strony mamy problemy społeczne i kluczową rolę pracownika socjalnego, a z drugiej nowe trendy w polityce społecznej. Aby holistycznie spojrzeć na pracę socjalną, należy traktować te obszary kompatybilnie. Inwestycyjna polityka społeczna oparta na rozwiniętych usługach społecznych, wielopłaszczyznowa i multiprofesjonalna współpraca międzyinstytucjonalna, międzysektorowa i międzyresortowa, deinstytucjonalizacja rozumiana jako gwarancja poszanowania praw człowieka oraz lepsza jakość życia to oczekiwania stawiane dzisiejszym zmianom. Miejsce pracy socjalnej i roli pracownika socjalnego w kontekście szans, wyzwań i zagrożeń prowadzących do podmiotowości człowieka potrzebującego w centrum wszelkich działań pomocowych jest kluczową kwestią rozważań. Istotą tych zmian powinien być również rozwój zawodów i profesji pomocowych. Szansa na nowe rozwiązania, nową jakość oraz znalezienie alternatywnego modelu społecznego, który byłby bardziej skuteczny i dostosowany do aktualnych oczekiwań społecznych, są zapewne wyzwaniem dla pracownika socjalnego jako koordynatora, realizatora działań pomocowych, usług społecznych.

13

Transformacja systemu pomocy społecznej w Polsce po 1989 roku – wybrane zagadnienia

51%

Bozacka M.

Polityka i Społeczeństwo

|

2022

|

vol. 20

|

issue 4

19-38

EN

Three periods can be distinguished in the history of social assistance in Poland. The first of them includes the so-called public charity, carried out mainly by the Catholic Church since the Middle Ages. The second period was shaped by the Act on Social Welfare of 1923 and constituted the legal basis of the social welfare system at that time, while the third period was related to the organization of the social welfare system under the Act on Social Welfare of 1990. This development of social assistance in Poland after 1989 took place in two dimensions: vertical - creating an undeveloped organizational structure from 1990, consisting only of social assistance centers and voivodeship social assistance teams, and from 1999 - horizontal changes were introduced, which resulted in the creation of a complex network of social welfare institutions operating at many organizational levels of state administration and local government. Among the changes in the social welfare system after 1989 indicated in this article, the issues related to the amendments to the Act on Social Assistance (1990 or 2004) are noteworthy, as well as the presentation of new tasks and professional groups (such as family assistants and foster care coordinators) included in the social welfare system - after the introduction in 2011 of the Act on supporting the family and the foster care system - Additionally, important issues stated in this article are contemporary trends in the development of social welfare in Poland and indication of the perspective of new challenges or possible changes within the social welfare system.

PL

W historii pomocy społecznej w Polsce można wyróżnić trzy okresy. Pierwszy z nich obejmuje tak zwaną dobroczynność publiczną, realizowaną głównie przez Kościół katolicki już od czasów średniowiecza. Drugi okres ukształtowany został przez ustawę o opiece społecznej z 1923 roku i stanowił podstawę prawną ówczesnego systemu opieki społecznej, zaś trzeci okres przypadał na czas organizowania systemu pomocy społecznej na mocy ustawy o pomocy społecznej z 1990 roku. Ten rozwój pomocy społecznej w Polsce po 1989 roku dokonał się w dwóch wymiarach: wertykalnym – tworząc od 1990 r. nierozbudowaną strukturę organizacyjną, złożoną jedynie z ośrodków pomocy społecznej i wojewódzkich zespołów pomocy społecznej, zaś od 1999 r. wprowadzono zmiany o charakterze horyzontalnym, czego efektem było powstanie złożonej sieci instytucji pomocy społecznej, funkcjonujących na wielu szczeblach organizacyjnych administracji państwowej i samorządu terytorialnego. Wśród wskazywanych w tym artykule przemian sytemu pomocy społecznej po 1989 r. na uwagę zasługują kwestie dotyczące zmian ustawy o pomocy społecznej (z 1990 czy z 2004 r.), a także przedstawienie nowych zadań i grup zawodowych (asystentów rodziny i koordynatorów pieczy zastępczej) włączonych do systemu pomocy społecznej – po wprowadzeniu w 2011 r. ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Dodatkowo ważnym zagadnieniem w tym artykule są także współczesne kierunki rozwoju pomocy społecznej w Polsce oraz ukazanie perspektywy nowych wyzwań bądź możliwych zmian w ramach sytemu pomocy społecznej.

14

Deinstytucjonalizacja a zatrudnienie w sektorze opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi Przykład Śląska i Małopolski

51%

Ziębińska B.

Szkoła - Zawód - Praca

|

2020

|

issue 20

318-336

EN

The puropose of the article is to indicate the impact of concepts determining social policy. The publication draws attention to deinstitutionalisation, defined as limiting the scope of care for the elderly and disabled in traditional care institutions and supporting them at home. This process affects both the increase in the scope of home care services and the development of day support centers, as well as the related changes in the sphere of work in the social assistance sector. The study is comparative and indicates similarities and differences between the development of de institutionalization in Lesser Poland and Silesia.

PL

Celem artykułu jest pokazanie wpływu współczesnych koncepcji kształtujących politykę społeczną, ze szczególnym uwzględnieniem deinstytucjonalizacji, rozumianej jako przechodzenie od opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi w tradycyjnych instytucjach opiekuńczych do wspierania ich w dotychczasowych środowiskach zamieszkania. Proces ten wpływa zarówno na poszerzanie zakresu domowych usług opiekuńczych, jak i na rozwój ośrodków wsparcia dziennego, a także na wiążące się z tym zmiany w sferze pracy w sektorze pomocy społecznej. Badanie ma charakter porównawczy i ukazuje podobieństwa i różnice między rozwojem deinstytucjonalizacji w Małopolsce i na Śląsku.

15

Rzeczywista liczba dzieci i młodzieży przebywających w instytucjonalnych formach opieki całkowitej w Polsce a wyzwania procesu deinstytucjonalizacji

51%

Błaszczyk M.

Ekonomia Międzynarodowa

|

2020

|

issue 32

250-266

EN

This article was written in response to the need for data on the number of children and young people in residential care institutions in Poland. This is crutial for estimating the scale of necessary actions to be taken in order to transition from institutional foster care to family care provisions (deinstitutionalization). The main problem associated with analyzing the conditions of the deinstitutionalization process and, consequently, its planning in the area of supporting children and young people in Poland, is that children and youngsters located outside the foster care system are entirely ignored, both in professional discourse and in statistics. The author presents the consequences of such an approach, analyzing the number of people aged 0 to 24 placed in residential care institutions in social welfare, education, and public health systems. The analysis indicates a significant underestimation of the scale of institutionalization of children and youth in Poland, which, depending on the adopted criteria for qualifying institutions, ranges from 20% to 35% of all people in 2019 placed outside their families of origin. The lower number of this estimation is determined by the share of children and youth placed in institutions that operate within the foster care system (almost 17,000 people), while the upper limit/number is the total number of people aged 0–24 in all institutional care provision, including, residential care homes or care and treatment institutions, among others (almost 30,000 people).

PL

Celem artykułu jest zaspokojenie zapotrzebowania na dane dotyczące liczby dzieci i młodzieży przebywających w instytucjonalnych formach opieki całkowitej w Polsce. Dane te są konieczne do ustalenia skali niezbędnych do podjęcia działań, aby możliwe stało się przejście od opieki instytucjonalnej do opieki rodzinnej, świadczonej w środowisku lokalnym. Głównym problemem związanym z analizowaniem uwarunkowań deinstytucjonalizacji w zakresie wspierania dzieci i młodzieży oraz z planowaniem tego procesu jest całkowite pomijanie – zarówno w profesjonalnym dyskursie, jak i w statystykach – osób przebywających w instytucjach długoterminowej opieki całkowitej nienależących do systemu pieczy zastępczej. W artykule przedstawiono konsekwencje takiego podejścia oraz zaprezentowano wyniki oszacowania liczby osób w wieku 0–24 lat przebywających w instytucjach świadczących długoterminową opiekę w systemach pomocy społecznej, edukacji i zdrowia. Z przeprowadzonych badań wynika, że skala instytucjonalizacji dzieci i młodzieży w Polsce jest znacznie niedoszacowana, gdyż w 2019 r. w zależności od przyjętych kryteriów kwalifikacji instytucji, co do typu świadczonej opieki, znajdujące się w nich dzieci i młodzież stanowiły 20–35% wszystkich osób umieszczonych poza rodzinami pochodzenia. Dolną granicę tego oszacowania wyznacza udział dzieci i młodzieży umieszczonych w placówkach systemu pieczy zastępczej (blisko 17 tys. osób), a górną – suma wszystkich osób w wieku 0–24 lat przebywających w instytucjach opieki całkowitej, w tym m.in. w domach pomocy społecznej czy instytucjach opiekuńczo-leczniczych (niemal 30 tys.).

16

Zapomniana rzeczywistość. Rzecz o (nie)świadomej inkluzji społecznej osób z niepełnosprawnością intelektualną w Państwowych Gospodarstwach Rolnych

51%

Jabłoński M.

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

|

2016

|

vol. 2

PL

W artykule została dokonana próba swoistej rehabilitacji Państwowych Gospodarstw Rolnych jako miejsca (nie)świadomej inkluzji społecznej, opisywanej z perspektywy autoetnograficznej. Autor starał się ukazać, że w PGR-ze, jako wspólnocie, niepotrzebny był specjalny program czy rozporządzenie, aby człowiek niepełnosprawny czuł się szanowanym, pełnoprawnym członkiem społeczności. W tekście PGR został przeciwstawiony współczesnym ideom normalizacji czy deinstytucjonaliazacji, gdzie widoczna dwoistość między upośledzaniem/(samo)upośledzaniem a normalizacją/deinstytucjonalizacją ukazywanych miejsc nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Sama niejednoznaczność stawia nas w niepewności, że może jednak na dzień dzisiejszy żadne z opisanych miejsce (i nieopisywanych w tekście) nie spełnia kryteriów: najpełniejszego rozwoju, poczucia autonomii czy wolności człowieka niepełnosprawnego.

EN

The article constitutes an attempt to rehabilitate State Agricultural Farms as a place of (un)conscious social inclusion, described from autoethnographic perspective. The author tried to show that in the State Agricultural Farms as the community, a special programme or regulation was unnecessary so that a disabled person felt a respected and full member of the community. In the text a State Agricultural Farm was confronted with the modern ideas of normalization or deinstitutionalisation, where the apparent duality between compromising/(same)compromising and normalization/deinstitutionalisation of displayed places does not provide a definite answer. The ambiguity puts us in suspense, that perhaps, at present none of the described places (as well as not described in the text) meets the criteria of: the fullest development, a sense of autonomy and freedom of the person with a disability.

17

Transformation of Social Services in Ukraine: the Deinstitutionalization and Reform of the Institutional Care System for Children

51%

Kryvachuk L.

Labor et Educatio

|

2018

|

issue 6

129-148

EN

This article focuses on the study of current transformation processes occurring in Ukraine in the provision of social services to various groups of children, in particular orphan children and children deprived of parental care. The meanings of the concepts of “orphan child” and “child deprived of parental care,” aspects of establishing this group of official status children, giving the right to receive appropriate social services and provide social and legal protection are considered. The features of the deinstitutionalization and reform of the system of institutional care for children in modern Ukraine are investigated in the context of the legal, organizational and social aspects of this reform. The necessity and importance of the process of deinstitutionalization for the formation, successful socialization, personal development of the child and ensuring the right of each child to be brought up in the family or in the environment closest to the family has been substantiated.

PL

Artykuł dotyczy współczesnych procesów transformacyjnych zachodzących na Ukrainie w zakresie zabezpieczenia usług społecznych dla różnych kategorii dzieci, w tym dla dzieci-sierot i dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej. Rozważano nad istotę pojęć „dzieci-sieroty” i “dzieci pozbawiony opieki rodzicielskiej”, specyfikę ustanowienia tej kategorii dzieci o statusie oficjalnym, co daje prawo do otrzymania odpowiednich usług społecznych i zapewnia ochronę społeczną i prawną. W artykule omówiono cechy deinstytucjonalizacji i reformy systemu opieki instytucjonalnej nad dziećmi we współczesnej Ukrainie w kontekście prawnych, organizacyjnych i społecznych aspektów tej reformy. Podkreśla się konieczność i znaczenie procesu deinstytucjonalizacji dla socjalizacji a rozwoju osobowości dziecka i zapewnienia każdemu dziecku prawa do wychowania w rodzinie lub w środowisku najbliższym spokrewnionym z rodziną

18

Centrum usług społecznych szansą na wzmocnienie procesu deinstytucjonalizacji

51%

Zbyrad T. J.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2023

|

vol. 66

|

issue 2

101-117

EN

The article discusses the importance of the process of the deinstitutionalisation of adult social care, as implemented by social service centers (CUS). This innovative form aims at integrating social services in the community, without forcing many elderly and disabled people to abandon their places of residence. Surveys show that nursing homes are publicly viewed as a last resort rather than a desired option. Residing in an institution will never equal living in one’s own home. A nursing home is an institution in the full sense of the word, and will never replace a family home. New regulations in Poland empower local authorities to create communal social service centers. This innovative form of service implementation allows for the provision of services covering people’s living environments, without a necessity for a person to move into a nursing home. In addition, the nursing homes will get a chance to reduce the number of dwellers, which may help them reorganize and enhance the quality of services provided.

PL

W artykule ukazano znaczenie procesu deinstytucjonalizacji, którego symbolem są centra usług społecznych (CUS). To nowatorska forma mająca na celu integrację usług społecznych w danej społeczności lokalnej stanowi szansę dla wielu osób starszych i niepełnosprawnych na pozostanie we własnym miejscu zamieszkania. Z badań wynika, że domy pomocy społecznej są traktowane jako ostateczność, a nie swobodny wybór. Zamieszkiwanie w instytucji nie jest tożsame z zamieszkiwaniem we własnym domu. Dom pomocy społecznej jest instytucją w całym znaczeniu tego słowa i nigdy nie zastąpi domu rodzinnego. Szansą dla ludzi potrzebujących pomocy stają się propagowane wprowadzone regulacje prawne dające możliwość tworzenia w gminach centrum usług społecznych. Ta nowatorska forma działań pozwoli na świadczenie usług w dotychczasowym środowisku zamieszkania, a tym samym uwolni ludzi od konieczności zamieszkania w domu pomocy społecznej. Ponadto same domy pomocy społecznej będą miały szansę na odciążenie, a tym samym pewną reorganizację i poprawę jakości świadczonych usług.

19

Podzielony uniwersytet. Od deinstytucjonalizacji do reinstytucjonalizacji misji badawczej polskich uczelni

45%

Kwiek M.

Nauka i Szkolnictwo Wyższe

|

2015

|

issue 2(46)

41-74

EN

This paper analyzes changing higher education policies in Poland in the last two decades. It argues that top Polish public universities became divided institutions, with different individual academic and institutional trajectories in the academic fields in which educational expansion occurred (social sciences) and in fields in which it was much less pronounced (natural sciences). Using the concepts drawn from new institutionalism in organizational studies, this paper views the 1990s as the period of the deinstitutionalization of traditional academic rules and norms in public universities, with growing uncertainty about the core of the academic identity. In the expansion era (1990-2005), prestigious public research universities became excessively teaching-oriented. In the period of educational contraction, their currently teaching-oriented segments are expected to become research-intensive. New legislation grounded in an instrumental view of higher education is interpreted as a return to a traditional academic normative consensus, with increased emphasis on, and funding for, the research mission of the university.

PL

W niniejszym artykule pokazujemy, że czołowe polskie uniwersytety publiczne po 1989 r. stały się organizacjami wewnętrznie podzielonymi: pojawiły się różne trajektorie instytucjonalne i indywidualne w obszarach, w których nastąpiła ekspansja edukacyjna (nauki społeczne), oraz tych, w których miała ona ograniczony wymiar (nauki ścisłe). Wykorzystując pojęcia zaczerpnięte z nowego instytucjonalizmu w badaniach organizacji, postrzegamy lata 90. XX wieku jako okres deinstytucjonalizacji tradycyjnych zasad i norm akademickich na uczelniach publicznych, cechujący się rosnącą niepewnością co do istoty tożsamości akademickiej. W epoce ekspansji (1990-2005) prestiżowe publiczne uniwersytety badawcze stały się nadmiernie ukierunkowane na kształcenie. W okresie implozji edukacyjnej oczekuje się z kolei, że staną się silnie zorientowane na badania. Reformy z lat 2009-2011, zakorzenione w instrumentalnym postrzeganiu szkolnictwa wyższego, odczytywane są tu jako powrót do tradycyjnego akademickiego konsensusu normatywnego, cechującego się zwiększonym naciskiem na misję badawczą. Reformy dokonują rewaloryzacji misji badawczej na najbardziej prestiżowych uczelniach publicznych i otwierają możliwość zakończenia procesów deinstytucjonalizacji zaangażowania badawczego polskich uczelni. Zmiany związane z reformami interpretowane są jako przechodzenie z jednego porządku normatywno-instytucjonalnego do porządku nowego. Analiza danych empirycznych pokazuje, że w dyscyplinarnie podzielonej akademii przejście do nowego porządku może okazać się dużo trudniejsze dla wspólnoty akademickiej w „miękkich” dziedzinach niż w dziedzinach „twardych”.

20

DEINSTYTUCJONALIZACJA OPIEKI DŁUGOTERMINOWEJ W SZWECJI – INSPIRACJE DLA POLSK

38%

Bakalarczyk R.

Polityka Społeczna

|

2018

|

vol. 45

|

issue 2(21T) Niesamodzielność – nowe ryzyko socjalne

34–40

EN

The article is about deinstitutionalisation of long-term care for people with disabilities and the elderly. In the first part there is a chronology of changes in public policy for the disabled. It shows that, the policy led to deinstitutionalisation and basing on community services. Then, the certain contemporary institutions are presented, such as personal attendance. Next part is devoted to the elderly care. That field of public policy became in Sweden more and more deinstitutionalized and community oriented. Article mentions also about current trend in home care provision and some other measures that shall support the frail elderly in the local community.

PL

Artykuł podejmuje problem deinstytucjonalizacji opieki długoterminowej i wsparcia wobec osób z niepełnosprawnościami oraz osób starszych. W pierwszej części omówiona została ewolucja szwedzkiej polityki wobec osób niepełnosprawnych, którą cechowało zmierzanie w kierunku deinstytucjonalizacji i normalizacji uczestnictwa osób niepełnosprawnych w głównym nurcie życia społecznego. Zostały przedstawione podstawowe instrumenty wsparcia osób niepełnosprawnych, ze szczególnym uwzględnieniem zasiłku na zakup usług asystenckich. Omówiono politykę wobec osób starszych, która również od czasu II wojny światowej zmierzała w kierunku coraz większej deinstytucjonalizacji. Zaprezentowano różne formy wsparcia seniorów w Szwecji w miejscu zamieszkania. Szczególnie dokładnie zostały omówione domowe usługi opiekuńcze oraz procesy, jakim podlegało ich przyznawanie i świadczenie od lat 90. Przedstawione są też inne formy wsparcia, umożliwiające uczestnictwo osób sędziwych w społeczeństwie.

Refine search results

Deinstytucjonalizacja systemu pomocy społecznej szansą na godne życie osób wymagających wsparcia i opieki

Przestrzeganie wolności i praw człowieka i obywatela w domach pomocy społecznej

Deinstytucjonalizacja usług dla seniorów jako element polityki senioralnej

PROFESJONALIZACJA RODZINNEJ PIECZY ZASTĘPCZEJ – PRZESŁANKI I BARIERY

Modele standardu mieszkalnictwa wspomaganego. Przykłady w wybranych krajach świata

Wspomaganie niezależnego życia i włączanie w społeczeństwo osób z niepełnosprawnościami w praktyce – kilka uwag na tle wdrażania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych

Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną w procesie zmiany modelu życia

Blogowe (nie)uczestnictwo. Pozainstytucjonalny zwrot edukacyjny w kulturze

Mieszkania wspomagane dla osób z niepełnosprawnością w procesie deinstytucjonalizacji

Ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich z perspektywy współczesnych trendów w postępowaniu z nieletnimi

Pomoc społeczna w starzejącym się społeczeństwie

Polska tradycja pracy socjalnej wobec nowych trendów w polityce społecznej

Transformacja systemu pomocy społecznej w Polsce po 1989 roku – wybrane zagadnienia

Deinstytucjonalizacja a zatrudnienie w sektorze opieki nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi Przykład Śląska i Małopolski

Rzeczywista liczba dzieci i młodzieży przebywających w instytucjonalnych formach opieki całkowitej w Polsce a wyzwania procesu deinstytucjonalizacji

Zapomniana rzeczywistość. Rzecz o (nie)świadomej inkluzji społecznej osób z niepełnosprawnością intelektualną w Państwowych Gospodarstwach Rolnych

Transformation of Social Services in Ukraine: the Deinstitutionalization and Reform of the Institutional Care System for Children

Centrum usług społecznych szansą na wzmocnienie procesu deinstytucjonalizacji

Podzielony uniwersytet. Od deinstytucjonalizacji do reinstytucjonalizacji misji badawczej polskich uczelni

DEINSTYTUCJONALIZACJA OPIEKI DŁUGOTERMINOWEJ W SZWECJI – INSPIRACJE DLA POLSK