Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  delikty
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
This article discusses a complicated and cumbersome aspect – nonpecuniary harm of the type known to all of us as pain and suffering. As of today, there are no well-defined legal standards on the evaluation of nonpecuniary harm in general and of the type of pain and suffering in particular. Consequently, we find rulings of damages that are significantly different between the harmed parties, even in circumstances under which the harms are similar. The matter of every harmed party is individual, and the question of the harm is unique to his or her lifestyle. The economic approach to law teaches that the guiding principle in torts is justice that remedies the harm in an equal manner, and thus certainty in law is obtained. However, in the absence of well-defined legal standards, the economic approach is unachievable. One possible solution to this situation is that the types of harms and the types of harmed people could be the deciding factor in the amount of compensation, therefore it is necessary to estimate, evaluate, and quantify this in numerical, financial terms.
PL
Artykuł omawia trudne i zawiłe aspekty problematyki zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową w wyniku doznania bólu i cierpienia, które są objęte zakresem norm prawa izraelskiego. Do dnia dzisiejszego nie ma jasno określonych prawnych reguł oceny szkody niemajątkowej, w szczególności bólu czy cierpienia. W związku z tym poszukujemy orzeczeń różniących się znacząco, a mających za swój przedmiot szkody powstałe w bardzo podobnych okolicznościach. Orzeczenia takie wskazują na zindywidualizowany charakter każdej ze spraw mających za swój przedmiot zagadnienie krzywdy. Ekonomiczne podejście do prawa wskazuje, że naczelną zasadą w prawie deliktów jest reguła sprawiedliwości wyrównawczej, a zatem i pewności prawa. Jednakże w obliczu braku dobrze zdefiniowanych reguł prawnych w ramach szkód niemajątkowych podejście ekonomiczne jest nieosiągalne. Jedynym możliwym rozwiązaniem jest każdorazowa analiza czynników wchodzących w grę w indywidualnych przypadkach, aby określić kwotę kompensacji.
PL
W niniejszym artykule omówiono główne wyzwania związane z odpowiedzialnością za szkody wyrządzone przez systemy sztucznej inteligencji (AI), które należy odpowiednio uwzględnić w systemie kolizyjnym Unii Europejskiej. W pierwszej części artykułu autorzy wskazują na trzy główne wyzwania, a mianowicie: 1) określenie osób odpowiedzialnych, 2) optymalny reżim odpowiedzialności za delikty AI oraz 3) określenie systemów AI wysokiego ryzyka. W drugiej części artykułu autorzy dokonują oceny stosowania przepisów kolizyjnych rozporządzenia Rzym II z tej perspektywy. Argumentują, że zharmonizowane ramy prawne na szczeblu UE są niezbędne, aby uniknąć ryzyka rozdrobnienia prawnego w wypełnianiu luk powstałych w wyniku bezprecedensowego postępu technologicznego spowodowanego przez sztuczną inteligencję. Temu celowi powinny służyć również normy kolizyjne prawa prywatnego międzynarodowego.
EN
This article discusses the main challenges related to the liability for damages caused by artificial intelligence (AI) systems that need to be properly addressed by the European Union (EU) conflict-of-laws regime. In the first part of the paper authors point out three main challenges, namely: 1) determination of responsible persons, 2) optimal liability regime for AI torts, and 3) determination of high – risk AI systems. In the second part of the paper the authors assess the application of the conflict-of-law provisions of the Rome II Regulation from this perspective. This article argues that a harmonised legal framework at EU level is necessary to avoid the risk of legal fragmentation in filling the gaps created by unprecedented technological advances caused by AI. This objective should also be pursued by the conflict-of-laws rules of private international law.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2017
|
vol. 60
|
issue 3
209-219
EN
The institution of State’s liability for detrimental acts of officials has its roots in ancient legal systems, especially in Roman law. Due to the fact that the Romans did not recognize the State as the legal person in today’s meaning, it clearly explains why a guilty official (lat. magistratus) bore personal liability for damage caused in exercising his duties. In this legal system the State completely protected its interests while the victims could only sued some of guilty magistrates what it did not guarantee them (i.e. the vicitims) effective (legal and judicial) protection. Over centuries, the institution has gradually evaluated from magistrate’s personal liability to the State’s liability (i.a. in Germany and in Poland). Nowadays, scholars and practising lawyers ponder over if binding provisions in both countries give effective (legal and judicial) protection for detrimental acts of officials: the victims against the State on the one hand and the State against the deliquent official on the other hand. It seems that there are no so many doubts about the victim’s protection, what it cannot be said in relation to the protection of the State’s interests. It is also interesting how this institution functions in the European Union? Because of the fact that the institution of the State’s liability, and in particular its effectiveness, is widely discussed in legal community, the main aim of the author is to take an attempt to answer the question which is posed in the topic.
PL
Instytucja odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy ma swoje korzenie w starożytnych systemach prawnych, w szczególności w prawie rzymskim. Ze względu na fakt, iż Rzymianie nie wyróżniali państwa jako osoby prawnej w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, w sposób jasny wyjaśnia dlaczego winny urzędnik (łac. magistratus) ponosił osobistą odpowiedzialność za szkody wyrządzone przy wykonywaniu swoich obowiązków. W tym systemie prawnym, państwo w pełni chroniło swoje interesy, podczas gdy poszkodowani mogli pozywać tylko niektórych urzędników, co nie gwarantowało im (tj. poszkodowanym) skutecznej (prawnej i sądowej) ochrony. Na przestrzeni wieków, instytucja ta stopniowo ewoluowała od osobistej odpowiedzialności urzędnika do odpowiedzialności państwa, m.in. w Niemczech i w Polsce. Współcześnie, uczeni jak i praktykujący prawnicy zastanawiają się, czy obowiązujące przepisy prawne w obu państwach zapewniają skuteczną (prawną oraz sądową) ochronę za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy: poszkodowanemu względem państwa z jednej strony, a państwu względem winnego urzędnika z drugiej strony. Wydaje się, że nie ma zbyt wielu wątpliwości w odniesieniu do ochrony poszkodowanego, czego nie można stwierdzić w stosunku do ochrony interesów państwa. Zastanawiające jest również zagadnienie, w jaki sposób instytucja ta funkcjonuje w prawie Unii Europejskiej? Ponieważ obecnie instytucja odpowiedzialności państwa, a w szczególności jej skuteczność, jest szeroko dyskutowana w środowisku prawnym, głównym celem autorki jest podjęcie próby odpowiedzi na pytanie zawarte w tytule niniejszej publikacji.
EN
The article deals with a penalty which is applied in cases of clerics molesting minors in the context of two major regulatory documents: motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela by John Paul II and the Essential Norms of the United States Conference of Catholic Bishops. The first section provides an analysis of the modern understanding of the penalty. Due to the 2002 scandal involving sex abuse of minors perpetrated by Catholic priests in the USA, it became obvious that this issue needs to be addressed urgently. The author focuses his attention on the penalty that is applied when it is not possible to dismiss a cleric from the clerical state. Selected legal documents are examined, starting with the 1917 Code of Canon Law until the present time. The second section provides an analysis of the structure of the penalty, in particular with respect to can. 384 and can. 1350 § 1-2 of the 1983 Code of Canon Law. The third section provides comments and some examples of the practical application of the penalty within the context of the Church in the United States of America.
PL
Artykuł dotyczy kary wymierzanej w przypadku molestowania nieletnich przez duchownych w kontekście dwóch dokumentów: motu proprio Sacramentorum sanctitatis tutela promulgowanego przez Jana Pawła II oraz Norm Podstawowych promulgowanych przez Konferencję Biskupów Katolickich Stanów Zjednoczonych. Pierwszy punkt to analiza kontekstu współczesnego rozumienia tejże kary. W związku z wybuchem skandalu w 2002 r. zaistniała konieczność właściwego podejścia do karania tych duchownych, którzy molestowali nieletnich, ale wobec których nie jest możliwe bądź wskazane usunięcie ze stanu duchownego. Autor skupia się na wybranych kościelnych dokumentach prawnych, które mają odniesienie do tej kary począwszy od Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. do stanu obecnego. Autor podkreśla również, iż kara ta, aczkolwiek pod inną nazwą, zawsze istniała w życiu Kościoła. Punkt 2 to spojrzenie na ogólną strukturę kary dożywotniej modlitwy i pokuty. Autor skupia się na praktycznych aspektach tejże kary biorąc pod uwagę szczególnie kan. 384 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., jak również kan. 1350 § 1-2. Duchowni, na których nałożona jest ta sankcja kanoniczna, pozostają inkardynowani do swoich instytutów i diecezji w związku z czym, to na ich przełożonych spoczywa odpowiedzialność czuwania nad wykonaniem kary. Punkt 3 to komentarze oraz praktyczne wskazówki autora odnośnie do aplikacji i wdrażania kary w kontekście amerykańskim. Dynamika Kościoła w Stanach Zjednoczonych oraz prawa cywilne, federalne bądź stanowe muszą być każdorazowo wzięte pod uwagę przy nakładaniu tej kary. Istotne jest również to, czy diecezja bądź instytut posiadają praktyczne możliwości do wypełnienia warunków tejże kary czy też mimo wszystko w duchu sprawiedliwości chrześcijańskiej wobec wspólnoty Kościoła oraz duchownego, który dopuścił się takiego czynu z nieletnim, wykluczenie ze stanu duchownego jest jedyną opcją.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.