Na podstawie dokumentacji zgromadzonej w brytyjskich archiwach narodowych w Londynie autorka ukazuje plany, strategię oraz formowanie się polityki osiedleńczej rządu brytyjskiego w stosunku do polskich uchodźców politycznych po II wojnie światowej. Ich zawartość, a także sam fakt istnienia, wyraźnie wskazuje na to, że rząd brytyjski był świadomy konsekwencji wynikających z postanowień konferencji w Teheranie w 1943 roku w tzw. kwestii polskiej. Artykuł wyjaśnia początkowy etap prac parlamentu brytyjskiego nad powołaniem do życia pierwszych ważnych instytucji mających na celu pomoc Polakom w przystosowaniu się do życia na obczyźnie, a jednocześnie tworzących zlepki polityki migracyjnej dla uchodźców polskich, które w konsekwencji przyczyniły się do ukształtowania się polskiej emigracji powojennej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.