Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: demokracja, dialog, dialektyka, retoryka, postprawda

Sort By:

Limit search:

Dlaczego polityka okalecza rozmowę. Pesymistyczna analiza porównawcza z optymistyczną konkluzją

100%

BARWICKA-TYLEK I.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2020

vol. 33

issue 1 (129)

Contemporary political discourse often refers to dialogue and conversation as an important, if not the most important, element of a healthy democracy. Improving communication between public authorities and citizens, as well as between citizens themselves, is the goal of numerous practical democratic innovations. In the article, the historical perspective is used to argue that there is at least one obstacle which impedes a reliable democratic dialogue. The obstacle in question is the loss of dialectical competence, the causes of which I analyze referring to ancient philosophical debates on the role of the word in politics.Dialectic had been seen as the art of wise conversation since antiquity, but it soon fell victim to intellectual battles among philosophers, who saw it, at best, as a method of reaching the truth, and sophists, for whom dialectic was mainly a tool to creatively manipulate opinions of others. The unique political value of dialectic had been neglected over time and thus the dialogue itself became mutilated: deprived of the important prefix ‘dia-’ and reduced to the possibility of mere articulation of one’s opinions and interests. I argue that the restoration of genuine dialogue in a democracy requires a deeper understanding of the nature of dialectical opinions engaged in political conversation, and the correct application of the dialectical method in the Aristotelian sense of the term.

Współczesny dyskurs polityczny chętnie odwołuje się do dialogu i rozmowy jako ważnego – jeśli nie najważniejszego – fundamentu zdrowej demokracji. Dążenie do poprawy komunikacji między władzą publiczną a obywatelami, a także między samymi obywatelami, stanowi podstawę wielu praktycznych innowacji demokratycznych. Autorka artykułu przyjmuje perspektywę historyczną, by zwrócić uwagę na jedną z istotnych przeszkód w prowadzeniu rzeczywistego dialogu demokratycznego: na utratę kompetencji dialektycznych. Analizuje przyczyny tego zjawiska, odwołując się do starożytnych debat filozoficznych dotyczących roli słowa w polityce. Od czasów antycznych dialektyka postrzegana była jako sztuka mądrej rozmowy. Już wówczas jednak toczył się spór między filozofami, dostrzegającymi użyteczność dialektyki wyłącznie jako jednej z metod docierania do prawdy, a sofistami, dla których dialog stanowił przede wszystkim narzędzie twórczej manipulacji opiniami innych. Z czasem swoistość dialektyki i jej polityczna wartość uległy zapomnieniu, a dialog stał się rozmową okaleczoną (mową pozbawioną ważnego przedrostka „roz-”) i sprowadzoną co najwyżej do możliwości swobodnego artykułowania partykularnych poglądów i interesów, które dzięki instytucjom i procedurom demokratycznym konkurują w walce o władzę bez możliwości zdominowania i uciszenia głosów alternatywnych. Zawarte w artykule rozważania prowadzą do wniosku, że wiarygodne połączenie dialogu i demokracji wymaga zrozumienia natury opinii dialektycznych zaangażowanych w rozmowę polityczną i odpowiedzialnego wykorzystania metody dialektycznej (w formule zaproponowanej przez Arystotelesa).

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 BARWICKA-TYLEK I.

1 2020

Search results

Dlaczego polityka okalecza rozmowę. Pesymistyczna analiza porównawcza z optymistyczną konkluzją