Search results

1

Charakterystyka i przejawy zniszczeń kamieni budowlanych i dekoracyjnych zastosowanych w kościele pw. Świętego Krzyża w Krakowie

100%

Rusek B., Smoleńska A.

Ochrona Zabytków

|

2013

|

issue 1-4

99-112

EN

The Gothic church of the Holy Cross with a characteristic, single-pillar construction is one of the most interesting and, at the same time, oldest buildings of Kraków. It is localised in the town centre, neighbouring the Planty, i.e., the park founded on the place of old city fortifications. The church was built in two stages. The first structure, representing probably the Romanesque style, was erected around the turn of 11th century. It was followed by a Gothic church, whose constructing started from the eastern side of the chancel not later than in the early years of the 14th century. The stone used in the Holy Cross Church proves that in the Gothic times it was not only one of the essential building, but also decorative materials. Two main rock types: the finedetrital, Jurassic limestone with cherts from the Kraków region and the Istebna sandstone from a vicinity of Dobczyce were used for constructing purposes, while the fine-detrital Tertiary limestone from the Pińczów area was the material of minor significance. The northern and eastern walls of the chancel were erected of the broken stones. Stone elements are also present in plinths, wall pillars and window frames. The pillar supporting the palm vault of the nave is made of the Jurassic limestone and a medium-grained sandstone, while the Gothic ribs and the vault itself of the Tertiary limestone. Other rock types play the decorative role. The Dębnik limestone is seen in epitaph tablets and – in combination with the Sławniowice marble – in the church floor. The stones, both occurring outside and inside the church, show the signs of deterioration in the form of soiling, colour changes, efflorescences and chippings. Their intensity differs and depends on various factors. The most pronounced and dominating alterations that belong to the group no. II of stone deteriorations (i.e., colour changes / surface accumulations) affect the material used outside. The stone elements inside the church, thus unexposed to external factors, show lesser alterations. These changes belong mainly to the group no. I of deterioration (i.e., pit losses), being frequent in places but of low depth. The assessment of stone preservation is of particular importance in selecting proper methods of conservation that are focused on restoring the former appearance of stone elements of the church. For this reason, the authors described in details and classified into respective groups of changes all types of stone deterioration identified in the rocks used outside and inside the church. A geological report of this kind may help specialists establish a program of church conservation in the future. Identification of the most probable place of quarrying the rocks involved will also help in substituting damaged stone elements with new ones, if such an action is required.

2

Problemy ekologicznego zagrożenia Wilanowa

75%

Fijałkowski W.

Ochrona Zabytków

|

1998

|

issue 1

14-20

EN

In recent years, the historical residential complex in Wilanow, located in the southern part of Warsaw, became endangered by increasing air, water, and soil pollution, spontaneous developments of industrial areas, and the planned construction of a Berlin-Warsaw highway, despite protests of scientific, social, and professional organisations. The Society for the Protection of Historical Monuments, together with the Director of the Museum and Palace in Wilanow and Warsaw-based civic organisations, wage an incessant battle for the protection of the threatened historical, cultural, and landscape merits of Wilanow, which is one of the most valuable monuments of Polish culture and one of the few extant grand-scale spatial premises in Warsaw.

3

Zagadnienie „zwrotu” w myśli Heideggera w kontekście dziejowości bycia

63%

Murzicz P.

Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

|

2020

|

vol. 51

|

issue 4

64-79

EN

The article deals with the issue of turning (Kehre) in the thought of Martin Heidegger. I show that, in Being and time the question of being posed from the perspective of a distinguished being as Dasein has led to the objectification of being, thus rather reproducing instead of overcoming, the so far way of thinking that Heidegger named “metaphysical”. The turning in Heidegger’s thought consists in his effort to make being independent from human being, i.e. he tries to go beyond the transcendental and subjectivist point of view of Dasein by placing historicality of Dasein against the background of the very existence of being. It is not Dasein who designs being, but on the contrary, being designs understanding for Dasein. In this context, I show that the thinking of being postulated by Heidegger takes the form of thinking the very process of historical presencing of the historic types of interpretation of being.

PL

Artykuł dotyczy zagadnienia „zwrotu”(Kehre) w myśli Martina Heideggera. Pokazuję i uzasadniam, że postawione w Byciu i czasie pytanie o bycie z pozycji bytu wyróżnionego, jakim jest Dasein, doprowadziło do uprzedmiotowienia bycia powielając, a nie przezwyciężając, dotychczasowy, według Heideggera metafizyczny, sposób myślenia. Zwrot w myśli Heideggera polega na tym, że próbuje on uniezależnić bycie od człowieka, tj. próbuje wyjść poza transcendentalny i subiektywistyczny punkt widzenia Dasein poprzez umieszczenie dziejowości Dasein na tle dziejowości samego bycia. To nie Dasein projektuje bycie, lecz przeciwnie, bycie projektuje rozumienie dla Dasein. W tym kontekście pokazuję, że postulowane przez Heideggera myślenie bycia przybiera postać myślenia samego procesu istoczenia się dziejowych wykładni bycia.

4

Instytucjonalizacja przestrzeni społecznej poprzez dobra publiczne

63%

Kleer J.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2014

|

vol. 273

|

issue 5

29-52

EN

The article focuses on what the author defines as the destruction of social space-understood as an area of collective functioning for individuals and larger groups of people within organized entities. The destruction of social space is the result of breaking rules governing the institutional order, both formal and informal, the author argues. This leads to various dysfunctions such as distrust, fear and greed. The process of destroying social space is a common phenomenon in the wake of globalization and the IT revolution, according to Kleer. Social space is being destroyed mainly due to the emergence of a uniform pattern of governance in the form of a free‑market economy and the existence of diversified political, social and cultural systems in various countries, the author says. In the early 1990s, a mostly successful attempt was made to impose a unified model of development based on the neo‑liberal theory, Kleer notes, adding that this model is largely responsible for the progressive destruction of social space. The process of destroying social space is taking place at the global and national levels, according to the author. At the global level, this is reflected by a lack of global order and different types of competition. At the national level, the process has been more diverse. At both levels, the process results in breaking the existing institutional and legal order, Kleer says. The destruction of social space at the global level has a substantial impact on what happens at the national level, though internal factors play a key role, the author argues. He adds that the process of destroying social space is reflected in major income disparities, job market problems, a substantially reduced supply of public goods, dubious ties between politics and business, and corruption. The concept of global public goods could help restore order to the social sphere, according to Kleer. This could be a multi‑stage process based on ideologically neutral global goods complying with the rules of a free‑market economy, the author argues. He adds that participation in this process should be voluntary and initially dominated by whole countries rather than smaller entities.

PL

Celem artykułu jest próba przedstawienia przyczyn destrukcji przestrzeni społecznej, stanowiącej obszar wspólnego działania jednostek oraz większych grup ludzkich, w ramach zorganizowanych organizmów. Destrukcja jest skutkiem łamania obowiązujących norm porządku instytucjonalnego zarówno formalnego, jak i nieformalnego. Rodzi to liczne patologie, stanowiące syndrom braku zaufania, strachu i chciwości. Jest to zjawisko powszechne wskutek globalizacji i rewolucji informacyjnej. Destrukcja przestrzeni społecznej, w tym także publicznej, ma główne źródła w pojawieniu się z jednej strony jednolitej formy gospodarowania w postaci gospodarki rynkowej, a z drugiej istnienia zróżnicowanych systemów politycznych, społecznych i kulturowych w poszczególnych państwach. Na początku lat 90. XX w. próbowano narzucić jednolity model rozwoju oparty na teorii neoliberalnej (co w dużej mierze udało się osiągnąć), który w dużym stopniu jest odpowiedzialny za ową destrukcję. Destrukcja przestrzeni społecznej ma miejsce na poziomie światowym i państwowym. Jeśli na poziomie światowym przejawia się głównie w postaci braku ładu światowego i różnych typach rywalizacji, to na poziomie państw ma bardziej zróżnicowany charakter. Na obu jednak poziomach ma miejsce łamanie obowiązującego porządku instytucjonalno‑prawnego. Destrukcja na poziomie światowym w istotny sposób wpływa na destrukcję na poziomie państwowym, jednakże decydujący, a także specyficzny wpływ mają w tym czynniki wewnętrzne. Destrukcja przejawia się olbrzymim zróżnicowaniem dochodowym, załamaniem rynku pracy, minimalizacją podaży dóbr publicznych, powiązaniem sił politycznych z biznesem oraz korupcjogennością, w tym także elit politycznych. Przywracanie ładu w przestrzeni publicznej może mieć miejsce poprzez wykorzystanie koncepcji globalnych dóbr publicznych. Proces ten może mieć charakter wieloetapowy, a globalne dobra publiczne muszą się charakteryzować: niesprzecznością z regułami gospodarki rynkowej, neutralnością ideologiczną, świadomością (przystąpienie do uczestnictwa w nich musi być dobrowolne). W początkowym okresie w tym procesie mogą uczestniczyć głównie państwa.

5

Konflikty w organizacji a kontrproduktywność pracowników

63%

Artemowicz-Lakiene S., Lakis J.

Marketing i Rynek

|

2014

|

vol. 21

|

issue 2

99-105

PL

Niniejszy artykuł przybliża naturę tych konfliktów w organizacji, które są bezpośrednim lub ubocznym skutkiem decyzji czy zachowań menedżerów na różnych szczeblach zarządzania. Badania empiryczne (w tym i te, na których opierają się autorzy niniejszego artykułu) świadczą, że liczne spory i walki w zakładach pracy są spowodowane działaniami kadry zarządczej. Najczęściej jest tak, że pracownik lub komórka organizacyjna, którzy możliwie nieumyślnie zainspirowali konflikt, stają się jednym z jego uczestników. Posiadając w swoich rękach pewien zakres władzy i wpływ na pracowników oraz na istniejący porządek, broni ona swoich pozycji i utrwala konflikt. Ta okoliczność prowokuje innych, najczęściej szeregowych pracowników, do destrukcyjnych i kontrproduktywnych zachowań i działań. Taką jest koncepcja poniższego artykułu. W finalizującej jego części są przedstawione propozycje dotyczące zapobiegania tego rodzaju konfliktom.

EN

The article describes the nature of those conflicts in organization which have been caused by decisions or behavior of the manager or the entity of management. Empirical inquiries (and those which are presented in this article) indicate that numbers of work conflicts emerge as a result of wrong, bad or selfish actions of management. As a rule the individual or the entity which has provoked a dispute becomes one of its parties. In this case instead of trying to analyze and to manage the conflict, he seeks to preserve his face and makes by this the clash deeper. Usually the other parties become destructive and counterproductive in continuing controversy. The article is finalized by some propositions of how to prevent or to positively transform conflicts which belong to described group.

6

„so verletzt, so erniedrigt, so elend, so mißhandelt, so verwundbar, so ungeschützt“. Zur Problematik von Identität und Gewalt im Werk Helga M. Novaks

38%

Surynt I.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

|

2007

119-143

PL

W twórczości Helgi M. Novak problematyka przemocy wobec grup i jednostek w ramach każdego systemu społeczno-politycznego stanowi jeden z najważniejszych kręgów tematycznych. O specyfice ujęcia tej kwestii decyduje powiązanie jej w sposób szczególny z literackim przedstawieniem procesów konstytuowania się tożsamości indywidualnej i zbiorowej. Bowiem Novak, kreując postaci literackie doznające przemocy i ukazując jej wpływ na projekty tożsamościowe swych bohaterów, ukazuje te doświadczenia nie tylko przez pryzmat ich destrukcyjnego wpływu na jednostkę czy grupę, lecz przypisuje im także swoistą moc sprawczą, polegającą na stymulowaniu działań ukierunkowanych na tworzenie wciąż to innych modeli życia w stale zmieniających się warunkach. Również problematyka dyskryminacji kobiet oraz grup ucieleśniających ‚odmienność‘ kulturową, wyznaniową, etniczną czy w końcu narodową odgrywa niezwykle istotną rolę w utworach Helgi Novak. Tym zagadnieniom poświęcony jest niniejszy artykuł.

EN

The issue of violence towards groups and individuals within every sociopolitical system is one of the main thematic areas in the works of Helga M. Novak. The specificity of her writing on this issue lies in the way she links it with literary presentation of the processes of individual and group identity formation. In her creation of literary characters, who undergo violence and whose identities are influenced by violence, Novak not only presents these experiences as being destructive for an individual or a group but also ascribes to them a specific power which stimulates actions directed at a formation of ever new life models in constantly changing conditions. The problem of discrimination of women and groups embodying cultural, religious, ethnical and national ‚otherness‘ constitutes an extremely significant aspect in the works of Helga Novak. The article encompasses these very issues.

DE

Die Problematisierung von Gewalt gegenüber Gruppen und Individuen im Rahmen jeglichen sozialpolitischen Systems gehört zu den wichtigsten literarischen Anliegen im Werk Helga M. Novaks. Über die spezifische Behandlung dieses Themenkreises entscheidet die enge Verschränkung der Gewaltproblematik mit der Darstellung von Prozessen individueller und kollektiver Identitätsbildung. Indem die Autorin ihre literarischen Figuren in Situationen versetzt, in denen sie stets körperlicher und/oder emotionaler Gewalt ausgesetzt werden und diese Erfahrung dann zur wichtigsten Motivation ihrer Protagonisten/innen für die Erarbeitung immer neuer Ich-Entwürfe stilisiert, spricht Novak der erlebten Gewalt nicht nur destruktive Potentiale zu, sondern räumt ihr auch eine (letztlich) positive Kraft ein. Diese besteht in der Stimulierung menschlicher Aktivitäten zur Herausbildung wechselnder Lebensprojekte unter dem Zwang der sich verändernden (Um)Welt. Die Thematisierung von Identität und Gewalt in literarischen Texten Novaks geht oft mit der Auseinandersetzung mit der Diskriminierung der Frauen sowie kulturell/ethnisch/national ‚Anderen‘/‚Fremden‘ einher. Diesen Fragen ist der vorliegende Beitrag gewidmet.

Refine search results

2 Ochrona Zabytków

1 Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

1 Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

1 Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

1 Marketing i Rynek

1 Artemowicz-Lakiene S.

1 Fijałkowski W.

1 Kleer J.

1 Lakis J.

1 Murzicz P.

1 Rusek B.

1 Smoleńska A.

1 Surynt I.

1 2020

2 2014

1 2013