Search results

1

Tactility, detail, and scale in the photography of sculpture

100%

Thein K.

Umění (Art)

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5

350-367

EN

In the wake of the recent surge of interest in the relation between sculpture and photography, the article revisits the photography’s capacity to convey the haptic qualities of sculpted matter. Starting from the logic of supplementarity, whereby a photograph reveals something that we do not notice while meeting the sculpture itself, the article focuses on the photographic detail and its inherent tactility as the materiality’s own surprising touch. At the same time, a close attention is paid to the role of scale in the photography of sculpture and to the connection between the impact of the detail and the play of scale, which makes us aware of the uncertain borderline between image and mental image. Different from measurable size, scale enters our perception of the photographed sculpture as something irreducible to the detail understood as the matter’s signature. While being a more abstract agent than the more directly tactile detail, scale has its own mode of addressing the viewer by making her suddenly aware of her own situation. The more personal nature of this address makes it possible to connect the scale, rather than the detail in its more usual iconographic sense, to Roland Barthes’ notion of the punctum as, first and foremost, a mental event. However, as the article makes clear, this event, whereby a detail expands mentally and independently on any measurable size, cannot occur without the underlying relief-like or tactile qualities of the photographs themselves. To support this interpretation of the productive tension between the detail and the scale, the article discusses a series of examples (starting with the early daguerreotypes) and appeals to a broad range of studies, from Herder through Aloïs Riegl and Ronald Barthes to the most recent debates.

CS

V návaznosti na řadu zkoumání, jež zdůrazňují zvláštní povahu fotografií sochařských děl, vychází článek ze schopnosti fotografie sdělit hmatné kvality, tradičně chápané jako doména sochařského umění včetně nízkého reliéfu. Východiskem předložené interpretace je schopnost fotografie nejen upozornit na detaily, které lze při vnímání děl samých přehlédnout, ale tyto detaily pomocí světla a stínu vytvářet. Výklad vztahu mezi sochařským a fotografickým detailem je následně doplněn o zkoumání měřítka, jež hraje ve vnímání fotografií sochařských děl samostatnou roli: na rozdíl od přímočaře látkového detailu působí měřítko nezávisle na dané měřitelné velikosti a oslovuje diváka svým specifickým způsobem, spjatým s činností vnitřní vizualizace. Vědomí měřítka, které v nás může fotografický detail vyvolat, vede od vnímaného díla k dalším představám, jejichž osobnější povaha se nutně týká divákovy situace ve světě. Odtud přirozené propojení otázky měřítka s fotografickým oslovením, jemuž dává Roland Barthes jméno punctum a jehož odlišnost od tradičního ikonografického detailu spočívá v tom, že je realizováno v divákově mysli, v níž se rozpíná nezávisle na uspořádání vnějšího obrazu. Článek přitom zdůrazňuje, že nezbytnou podmínkou tohoto oslovení a s ním spojené hry měřítka zůstávají hmatové kvality fotografie samé a jejich schopnost věrně evokovat povahu sochařského reliéfu. Výsledné čtení produktivního napětí mezi tradičním detailem a měřítkem, jehož proměnlivost ztělesňuje punctum, se opírá o řadu příkladů počínaje ranými daguerrotypy a využívá širokého spektra dalších studií, sahajícího od Herderovy Plastik přes Aloïse Riegla a Rolanda Barthese po současné diskuse.

2

Images recadrées et pensées du détail dans « Les sentiers de la création »

89%

Scheer A.

Quêtes littéraires

|

2015

|

issue 5

161-170

FR

Among all pictures present in Albert Skira’s series « Les sentiers de la création », the reframed ones are worth considering. A personal eye appears through the details that become their main subject. What thoughts on detail do the reframed pictures express? They show a particular way of borrowing and quoting other people’s work. The way of inserting those pictures in the text are various and sometimes, the detail seems to be diverted from its original function or meaning. How are other people’s works quoted in those books? What is at stake in pictorial quotation when, being part of an author’s reflection on his own creation, the picture passes, through reframing, from an imaginative world to another. This paper will focus on the books containing “reframed details” that is to say those written by Pierre Alechinsky, Yves Bonnefoy, Michel Butor, Octavio Paz, Gaëtan Picon, Elsa Triolet and Claude Simon.

3

On Viktor Shklovsky’s Penchant for Forms

76%

Skibska A. M.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2017

|

issue 13

PL

In the article, I have decided to sketch a brief portrait of the most significant Russian formalist Viktor Shklovsky. In order to comment upon his contribution to the development of literary theory, I cast some light on his original term ostranenie (estrangement, defamiliarization), which allows the formalist to expose the essential features of writing based on unlimited changes of the plot: they always assume a participation of irony, parody, and reinvention in art. The listed devices determine the progress in literature, which makes use of the old conventions to create new ones what occurs in the course of transgressing consolidated forms and functions. What is more, the process of transgression (or – to be more precise – self-transgression) is manifested by a disruptive activity of irony at the same time collaborating with literary traditions and thwarting them with the force of the eternal, perpetual reinvention.

4

Rzeźbione światłem miast dłutem. Krakowskie retabulum ołtarza Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w obiektywie Stanisława Kolowcy

75%

Kobylińska W.

Artium Quaestiones

|

2022

|

issue 33

87-106

EN

On two occasions (around 1932–1933 and after the war, between 1946 and 1950), Stanisław Kolowca (1904–1968) undertook the task of creating the photographic documentation of the reredos of the altar of the Dormition of the Blessed Virgin Mary in Kraków (Poland). The stature of Wit Stwosz’s work – widely recognized as one of the key late Gothic masterpieces in Europe – could be the only factor legitimizing the status of Kolowca’s photographs. Nevertheless, the photographs seem to deserve a thorough analysis for other reasons as well. It should be underlined that in his project Kolowca did not focus only on the most obvious shots illustrating the altarpiece. In addition to long shots and full shots showing the characteristic iconographic motifs and portrait-type close-ups, reflecting the mastery of key figures (such as Virgin Mary or John the Baptist), the photographer also created completely unexpected compositions that go beyond the codified frames of documentary photography. Consequently, his works fundamentally problematize the concept of photographic reproduction of an art piece.

5

Details and War Writing. An Interview with Christopher Merrill

63%

Merrill C.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

In the interview Christopher Merrill explains the role of concrete details in war writing and war journalism. He reveals how drawing on details allows the writers to build the larger context for images of destruction and experiences in the war zones. Merrill recollects his memories from his trips around former Yugoslavia during the Balkan wars, from his journeys to Afghanistan, and other countries. He explains how to teach war writing by looking at good models. According to him only the challenging experience of the war zones lets the writer clarify if he wants to engage into war writing.

PL

W rozmowie Christopher Merrill wyjaśnia, na czym polega szczególne znaczenie detalu w pisarstwie i dziennikarstwie wojennym. Wskazuje, jak dzięki pracy nad detalami pisarze opracowują szerszy kontekst dla obrazów zniszczenia i doświadczeń ze stref wojennych. Przywołuje swoje autobiograficzne doświadczenia z pobytu na Bałkanach w czasie wojny w byłej Jugosławii, z wyjazdu do Afganistanu i innych krajów. Wyjaśnia, na czym polega nauczanie pisarstwa wojennego w oparciu o dobre wzoru z przeszłości i współczesności. Podkreśla, że dopiero konfrontacja z realiami strefy wojennej decyduje o tym, czy czyimś wyborem stanie się pisarstwo wojenne.

6

Miniaturowe perspektywy urbanistyczno-krajoznawcze Karela Čapka

63%

Skibska A. M.

Bohemistyka

|

2018

|

issue 2

105-136

EN

Miniature urban-tourist perspectives of Karel Čapek – in the essay, I make an attempt to cast some light on the Czech writer’s affection for detail of which poetics wields a description of space discovered by the author of Hordubal during his European voyages. Derived from a concept of “small nation”, interpreted – on the contrary to Milan Kundera – in the spirit of affirmation, this affection is expressed by a specific rhetorical dialectics of litotes and hyperbole which generates a narrative about small and often one-time “memorials” to the places visited by Čapek.

PL

Miniaturowe perspektywy urbanistyczno-krajoznawcze Karela Čapka – w eseju próbuję rzucić nieco światła na umiłowanie detalu władającego opisem przestrzeni odkrywanej przez twórcę Hordubala w czasie jego europejskich wojaży. Wywiedzione z koncepcji „małego narodu”, interpretowanej – w przeciwieństwie do Milana Kundery – w duchu afirmacji, umiłowanie to wyrażane jest poprzez szczególną retoryczną dialektykę litoty oraz hiperboli, która wytwarza narrację o małych, często jednorazowych „pomnikach” miejsc przez Čapka odwiedzanych.

7

(Ir)relevant details in a story

51%

Talia D.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The article is an expression of appreciation for a way of reading that notices the smallest elements in a text, and the richness of the world it portrays. By comparing the reader who follows the main line of action in a story, and therefore goes with its rapid flow, to the reader who instead frequently pauses to look at those details that have been hidden in the folds of a work, the author acknowledges the latter as the one who fully grasps and enjoys the literary sense: someone who sees the work of literature as a faithful representation of life.

PL

Szkic jest wyrazem uznania dla lektury, która dostrzega drobne elementy tekstu, jego świata przedstawionego. Przeciwstawiając sobie czytelnika, podążającego za główną linią opowieści, a zatem zanurzonego w akcję, temu odbiorcy, który się zatrzymuje, by przyglądać się detalom skrytym w fałdach utworu, widzi w tym drugim kogoś, kto w pełni odczuwa literacki sens. Kogoś, kto w dziele potrafi zauważyć analogon życia.

8

“Like a tender needle through the heart” – distribution and function of detail in Andrzej Stasiuk’s descriptive strategies

51%

Paetz Z.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The paper discusses the significance and role of detail in works by Andrzej Stasiuk, considered in the context of reevaluating literary description as part of the descriptive turn. It analyzes how the distribution of presence in his texts allows to present the experience of history through sensually experiencing spatial relations expressed through descriptive strategies based on describing history preserved in things – strategies stemming from the awareness of accumulation of time.

PL

Artykuł stanowi próbę określenia wagi i roli detalu w prozie Andrzeja Stasiuka, rozpatrywanego w kontekście zogniskowanych wokół zwrotu deskryptywnego działań na rzecz rewaloryzacji kategorii opisu literackiego. Bada, w jaki sposób dystrybucja widzialności szczegółu w jego tekstach pozwala na przedstawienie doświadczenia dziejów poprzez cieleśnie odczuwane relacje przestrzenne wyrażane za pomocą wypływających ze świadomości akumulacji czasu w tym, co materialne, deskryptywnych strategii opartych na opisie historii zapisanej w rzeczach.

9

The geopoetical detail? The cultural archive as part of a place’s texture

51%

Dutka E.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The cultural archive is a terminological detail in the dictionary of geopoetics. This is how Elżbieta Rybicka described this indispensable part a place’s texture (which is also created by experience and imagination). It is only when we adopt a micro perspective that we see that the cultural archive is as complicated a category as the place itself, and, additionally, it is further re-defined and re-contextualized by the archival turn. I discuss the problems related to the archive, its various types and the role it plays in the conceptualization of the place and identity associated with it, by interpreting the works of Janusz Szuber (Las wielki i niedźwiedziów dosyć [The forest is huge and there are enough bears]; Świadectwo języka [The testimony of language]) and Adam Robiński (Kiczery. Podróż przez Bieszczady [Kiczery. A journey through the Bieszczady Mountains]).

PL

Archiwum kultury w słowniku geopoetyki to terminologiczny detal. Tak Elżbieta Rybicka nazwała część składową tekstury miejsca (którą tworzą także doświadczenie i wyobraźnia). Dopiero przyjęcie perspektywy mikro pozwala dostrzec, że archiwum kultury jest nie mniej skomplikowane od kluczowej kategorii, jaką jest w tym nurcie badań miejsce, a jeszcze dodatkowo nabiera znaczeń w kontekście zwrotu archiwalnego. Problemy związane z archiwum, jego różne rodzaje oraz rolę w konceptualizacji miejsca i tożsamości z nim związanej przybliżono poprzez interpretacje utworów Janusza Szubera (Las wielki i niedźwiedziów dosyć; Świadectwo języka) i Adama Robińskiego (Kiczery. Podróż przez Bieszczady).

10

Détail, signe, tache: La représentation du corps dans le roman d’Émile Zola

51%

Rachwalska Von Rejchwald J.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5: Neofilologia

75-90

PL

Literatura realistyczna XIX wieku, dążąc do stworzenia możliwie wiernej iluzji rzeczywistości, dochodzi do granic mimesis. Szczegół, który w założeniu miał budować i uwiarygadniać l’effet de réel, z powodu nadmiaru i groteskowości użycia, prowadzącego do desemantyzacji signifié, staje się narzędziem paradoksalnym, bo nadwątlającym fundament kategorii estetycznej jaką jest realizm. Celem artykułu jest wykazanie, że w powieści Zoli, szczegół nie dewaluuje się, ale wręcz przeciwnie, staje się ważnym elementem konstruowania siatki znaczeń oraz kontrapunktem wizualno-rytmicznym. Zastosowanie zmiennej skali percepcji do portretowania ciała odrealnia obserwowane szczegóły i, ryzykownie, dla poetyki realizmu, przesuwa granice świata realnego ku niewidzialnemu. Ewokowany przez Zolę chromatyczny aspekt detali fizjonomii bohaterek (znamiona), świadczy o świadomym zamyśle konstrukcyjnym pisarza, wpisującego figuratywność w misterną konstelację znaczeń funkcjonujących zarówno w ramach cyklu Les Rougon-Macquart, jak także rezonujących z ikonicznym kontekstem epoki (G. Courbet Pogrzeb w Ornans).

EN

Realistic literature of the nineteenth century, striving to create the most faithful illusion of reality, comes to the limits of mimesis. The detail, which was supposed to build and give credibility to l’effet de réel, because of the excess and grotesqueness of use leading to signifié deterioration, becomes a paradoxical tool, because it undermines the foundation of the aesthetic category of realism. The aim of the article is to show that in Zola's novel, the detail does not devaluate, but on the contrary, it becomes an important element in constructing a network of meanings and a visual and rhythmic counterpoint. The use of the variable scale of perception for portraying the body detracts from the observed details and in a risky manner, for the poetics of realism, pushes the boundaries of the real world towards the invisible. The chromatic aspect of detail of the heroine’s physiognomy (signs) evidenced by Zola, testifies to the writer's intentionally constructing figurativeness into an elaborate constellation of meanings functioning both within the Les Rougon-Macquart cycle and resonating with the iconic context of the era (Courbet's painting Burial in Ornans).

FR

La littérature réaliste du XIXe siècle, qui s’évertue à produire une illusion fidèle de la réalité, se heurte aux limites de la mimésis. Le détail, ce fétiche réaliste, à cause de son omniprésence qui épuise le signifié, devient un outil paradoxal, corroborant les assises de l’école réaliste. Pourtant, le détail garde toute sa fragile pertinence dans le roman zolien, contribuant à créer des réseaux sémantiques, visuels et rythmiques. Les signes cutanés qui tachent de noir les visages de personnages féminins, source d’ambiguïtés signifiantes, ne sont des détails ni futiles ni inutiles, mais des unités de sens pluriels (noir/néant/abîme) qui transcendent le cadre du système romanesque, afin de mettre en résonance leur « ardeur sombre » avec le contexte iconique de l`époque (Courbet, L’enterrement à Ornans).

11

THE ROLE OF STRUCTURAL ELEMENTS IN THE DESIGN OF FAÇADE DETAILS OF TALL EUROPEAN BUILDINGS

51%

Pietrzak J., Stefańska A.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 2(60)

135-147

EN

The article discusses the relationship between the design of structural and architectural details in the design of façades of tall European buildings. It characterizes the influence of load-bearing structures on the possibility of hiding or exposing the load-bearing elements. Next, the design of structural and architectural details is discussed depending on whether the exterior load-bearing elements are in front of the façade, in the plane of the façade or whether they are hidden inside the building. The differences resulting from: structural materials (steel or reinforced concrete), climate and weather conditions, fire protection measures are also referenced. The article also takes into account the influence of the chosen structural joints on the design of details.

PL

W artykule omówiono zależności pomiędzy kształtowaniem detali konstrukcyjnych oraz architektoniczno-budowlanych w projektowaniu elewacji europejskich budynkach wysokich. Scharakteryzowano wpływ ustrojów nośnych na możliwość ukrycia lub wyeksponowania elementów nośnych. Następnie omówiono kształtowanie detali konstrukcyjnych i architektoniczno- budowlanych w zależności od tego, czy najbardziej zewnętrzne elementy nośne w wieżowcu znajdują się przed płaszczyzną elewacji, w tej płaszczyźnie, czy też zostały ukryte we wnętrzu budynku. Odniesiono się do różnic wynikających z: przyjmowanych rozwiązań materiałowych (konstrukcja stalowa lub żelbetowa), uwarunkowań związanych z klimatem i warunkami atmosferycznymi oraz zabezpieczeniami przeciwpożarowymi. Uwzględniono również wpływ rodzaju węzłów konstrukcyjnych na możliwości kształtowania detalu.

12

Wśród rekwizytów. Sienkiewiczowski realizm szczegółów

51%

Bujnicki T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica

|

2016

|

vol. 50

13-24

EN

This article will explore the manner in which Henryk Sienkiewicz used detail and recurrent motifs in his descriptions of landscapes and narrative events in chosen novellas (Hania, Jamioł, Wspomnienie z Maripozy and Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela) and two parts of the Trilogy (Ogniem i mieczem and Potop). The following will be considered in more detail: the motif of books (in Wspomnienie z Maripozy, and Z pamiętnika…), and detailed descriptions of manor houses (in the historical novels). The final aim will be to define the basic structures of Sienkiewicz’s realism of detail, and demonstrate that they form an important element of the works’ fictional universe.

PL

-

13

Jolanta Brach-Czainy’s micrology

45%

Marzec L.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

The paper discusses the writing and philosophy of Jolanta Brach-Czaina, connecting it to micrology and maieutics. This poetological reflection considering the function of detail and work of similarities and differences in Brach-Czaina’s most significant works (Sofa, Szczeliny istnienia, Błony umysłu) identifies two tendencies of her philosophy: searching for a textual “representation of meaning” and a sensual description of “particles of being”. The paper discusses Brach-Czaina’s ambivalent approach to metonymy and synecdoche, and characterizes her style, which combines a focus on inconspicuous detail and non-conclusiveness of paradoxes. Absorption of concrete and abstraction, creating an impression of precision, and at the same time vagueness are key features of Brach-Czaina’s poetics. Her philosophy has much in common with Italo Calvin and Anne Carson, whose parallel way to seeking the essence of cognition and poetic language has led to the Socratic theory of Eros.

PL

Artykuł omawia pisarstwo i filozofię Jolanty Brach-Czainy, wiążąc je z projektem mikrologii i sokratejską majeutyką. Poetologiczna refleksja nad działaniem detalu, pracy podobieństwa i różnicy, w najważniejszych utworach (Sofie, Szczelinach istnienia, Błonach umysłu) wydobywa dwie tendencje myśli Brach-Czainy: poszukiwanie tekstowego „przedstawicielstwa znaczenia” i zmysłowego opisu „drobin bytu”. Artykuł omawia ambiwalentne podejście filozofki do metonimii i synekdochy oraz charakteryzuje styl pisarstwa, który łączy skupienie na niepozornym detalu oraz niekonkluzywność paradoksów. Kluczową cechą poetyki Brach-Czainy jest absorpcja konkretu i abstrakcji, wywołanie jednoczesnego efektu dokładności i nieokreśloności. Projekt Brach-Czainy wiele łączy z poetologicznymi refleksjami Itala Calvina oraz, przede wszystkim, Anne Carson. Ich równoległa droga w poszukiwaniu istoty poznania i języka poetyckiego doprowadziła do sokratejskiej teorii erosa.

14

Historia Norwida – historia romantyków (wybrane zagadnienia)

45%

Kuczera-Chachulska B.

Studia Norwidiana

|

2011

|

vol. 29

21-32

EN

In Norwid's works continuation is seen of the Romantic predilection for details, for concrete facts, but the poet moves them from the space of the outer world to the dimension of man's inner reality. The first generation Romantics approach history, for example, through a detail of the landscape. For Norwid history is a context for revealing the inner man (Kleopatra i Cezar). It also happens that history, like in Promethidion, appears in its entanglement in relations with art, beauty and work. In such a configuration the key character of conscience is revealed as a category in a special way connected with the flow of time, with history.

15

Wdrożenie chaosu. Uwagi o Il dettaglio e l’infinito. Roth, Yehoshua e Salter (Detal i nieskończoność. Roth, Yehoshua i Salter) Luki Alvina

32%

Taraborrelli C.

Forum Poetyki

|

2022

|

issue 30

EN

Il dettaglio e l’infinito by Luca Alvino is a collection of short critical essays dedicated to three famous novelists, Ph. Roth, A. Yehoshua and J. Salter, who devote their creative effort, according to Alvino, to chaos and the minutiae of human existence. They reject any delusional paradigm of a universe governed by order, instead focusing their narrative attention on the flickering dynamism of existence, unorderly in all its manifestations. Luca Alvino’s prose is transparent and fluid, and his work offers not only a precise and clear analysis of the literature examined, but also more or less occasional hints that encourage the reader to apply the same reasoning to other authors and arts other than literature, eventually suggesting glimpses of an alternative way of approaching the world surrounding us and its expression.

PL

Il dettaglio e l’infinito autorstwa Luki Alvina to zbiór krótkich esejów krytycznych, poświęconych trzem znanym powieściopisarzom, Philipowi Rothowi, Abrahamowi Yehoshule i Jamesowi Salterowi, którzy swą twórczą uwagę poświęcają, zdaniem Alvina, chaosowi oraz drobiazgom ludzkiej egzystencji. Odrzucają oni każdy rodzaj paradygmatu, który oferuje czytelnikowi iluzję wszechświata rządzonego przez określony porządek, w to miejsce koncentrują swój narracyjny wysiłek na spotkaniu z migotliwością istnienia, nieuporządkowanego we wszystkich swoich przejawach. Praca Luki Alvina jest przejrzysta i płynna i oferuje nie tylko precyzyjną i jasną analizę badanej literatury, ale również – rozsiane mniej lub bardziej przypadkowo – wskazówki umożliwiające czytelnikowi zastosowanie ukazanego rozumowania do innych autorów oraz innych niż literatura rodzajów sztuki, finalnie sugerując mu reorientację sposobu podejścia do otaczającego nas świata i jego ekspresji.

16

Przeżycie estetyczne a przeżycie mistyczne – ujęcie w horyzoncie teologicznym

32%

Dzidek T.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 9

97-109

EN

Aesthetic experience and mystical experience are similar in three stages of development. The first is to focus attention on detail. The artist does this in relation to the used element of the surrounding reality by bringing out something special in it, while the mystic seeks God's footprints in the natural world. In the second stage, the artist pushes away what distracts him, and he also frees himself from artistic conventions to create his intended work in an original way. In turn, the mystic cleanses himself of his weaknesses and attachment to the world. In the third stage, the artist can contemplate his work, and the mystic is able to experience the presence of God. The artist's temporary satisfaction passes. And in its place there is a sense of inadequacy between the intended idea and its inefficient implementation in a limited form. On the other hand, the mystic, after a moment's experience of God's presence, is aware that the object of his desire exceeds the limits of all possibilities of knowledge. Beauty and God appear as the two names of the One.

PL

Doświadczenie estetyczne i doświadczenie mistyczne są podobne w trzech etapach rozwoju. W pierwszym chodzi o skupienie uwagi na szczególe. Artysta czyni to w stosunku do używanego elementu otaczającej rzeczywistości, przez wydobywanie z niego czegoś szczególnego, z kolei mistyk szuka w świecie natury ślady Boga. W drugim etapie artysta odsuwa od siebie to, co go rozprasza, a także on uwalnia się od artystycznych konwencji, aby tworzyć swe zamierzone dzieło w sposób oryginalny. Z kolei mistyk oczyszcza się ze swoich słabości i przywiązania do świata. W trzecim etapie artysta może kontemplować swe dzieło, a mistyk jest w stanie doświadczać obecności Boga. Chwilowa satysfakcja artysty mija. A w jej miejsce wsącza się poczucie nieadekwatności między zamierzonym pomysłem a jego nieudolnym urzeczywistnieniem w ograniczonej formie. Natomiast mistyk, po chwilowym doświadczeniu obecności Boga, jest świadomy, że przedmiot jego pragnienia przekracza granice wszelkiej możliwości poznania. Piękno i Bóg jawią się jako dwa imiona Jednego.

Refine search results

Tactility, detail, and scale in the photography of sculpture

Images recadrées et pensées du détail dans « Les sentiers de la création »

On Viktor Shklovsky’s Penchant for Forms

Rzeźbione światłem miast dłutem. Krakowskie retabulum ołtarza Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w obiektywie Stanisława Kolowcy

Details and War Writing. An Interview with Christopher Merrill

Miniaturowe perspektywy urbanistyczno-krajoznawcze Karela Čapka

(Ir)relevant details in a story

“Like a tender needle through the heart” – distribution and function of detail in Andrzej Stasiuk’s descriptive strategies

The geopoetical detail? The cultural archive as part of a place’s texture

Détail, signe, tache: La représentation du corps dans le roman d’Émile Zola

THE ROLE OF STRUCTURAL ELEMENTS IN THE DESIGN OF FAÇADE DETAILS OF TALL EUROPEAN BUILDINGS

Wśród rekwizytów. Sienkiewiczowski realizm szczegółów

Jolanta Brach-Czainy’s micrology

Historia Norwida – historia romantyków (wybrane zagadnienia)

Wdrożenie chaosu. Uwagi o Il dettaglio e l’infinito. Roth, Yehoshua e Salter (Detal i nieskończoność. Roth, Yehoshua i Salter) Luki Alvina

Przeżycie estetyczne a przeżycie mistyczne – ujęcie w horyzoncie teologicznym