Search results

1

Jesus im Koran

100%

Halczuk P.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2021

|

issue 40

99-110

EN

The question about Jesus was and is considered in the context of the whole history of the world. It was and is continuously asked: Is Jesus a great religious leader of humanity and only man? Does God the Father speak through Him, to give the final answers to human questions? Is Jesus a Legend? This article tries to answer the following question: What image of Jesus is contained in the Qur’an, the holy book of Islam? For Muslims, the Qur’an is the basic knowledge about Jesus. It is, therefore, important that Christians get to know “Jesus of the Qur’an” / the “Koranic Jesus”, who has a lot in common with “Jesus of the New Testament” / the “New Testament Jesus”.

PL

Pytanie o Jezusa było i jest rozważane w kontekście całej historii świata. Było i jest wciąż na nowo stawiane: Czy Jezus jest przewodnikiem ludzkości i tylko człowiekiem? Czy mówi przez niego Bóg Ojciec, dając ostateczne odpowiedzi na nurtujące ludzkość pytania? Czy Jezus jest legendą? W niniejszym artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie: Jaki obraz Jezusa zawiera Koran, święta księga islamu? Dla wyznawców islamu Koran jest podstawowym źródłem wiedzy o Jezusie. Dlatego warto, aby chrześcijanin poznał „Jezusa Koranu”, który ma wiele wspólnego z „Jezusem Nowego Testamentu”.

2

Czy istnieją jakiekolwiek punkty styczne między chrześcijaństwem a islamem?

84%

Halczuk P.

Teologia Praktyczna

|

2019

|

issue 20

69-84

EN

The purpose of this article is to answer the question: Are there any points of contact between Christianity and Islam? The basis for these refl ections are some of John Paul II’s 1986 statements and the Islamic document: A Common Word between Us and You from 2007, as well as other documents of the Catholic Church and various studies. First the similarities between Christianity and Islam are shown – the belief in one God and the call to fulfi ll the “commandments”. Secondly, the characteristics of both religions are presented, that is what links and at the same time divides them – awareness of God’s will and fulfi llment of a specifi c mission. These are the given points of contact. Thirdly, the author indicates how both religions view each other. In conclusion, he recalls experiences in the fi eld of Christian-Jewish dialogue, which was also preceded by numerous stereotypes and prejudices. It is important to constantly proclaim the Good News, and therefore fi rst of all what unites Christianity and Islam, and then what separates, in order to create an atmosphere of mutual understanding andpeace.

PL

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: Czy istnieją jakiekolwiek punkty styczne między chrześcijaństwem a islamem? Podstawę rozważań stanowią niektóre wypowiedzi Jana Pawła II z 1986 roku oraz islamski dokument: Jednakowe słowo dla nas i dla was z 2007 roku, a także inne dokumenty Kościoła katolickiego czy różne opracowania. Najpierw autor ukazuje to, co czyni chrześcijaństwo i islam podobnymi – wyznawana jedyność Boga oraz wezwanie do wypełniania „przykazań” miłości Boga i miłości bliźniego. Następnie przedstawia to, co jest charakterystyczne dla obu religii, tzn. co je jednocześnie łączy i dzieli – świadomość pełnienia Bożej woli oraz realizowanie konkretnego posłannictwa (misji), a także prezentuje, jak obie religie spoglądają na siebie nawzajem. W konkluzji przywołuje natomiast doświadczenia z dziedziny dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, które również były poprzedzone licznymi stereotypami i uprzedzeniami. Istotne jest, aby nieustannie głosić Dobrą Nowinę, a zatem najpierw to, co łączy chrześcijaństwo i islam, a następnie to, co dzieli, by w taki sposób tworzyć atmosferę wzajemnego zrozumienia i pokoju.

3

Islam a chrześcijaństwo w północnym Kamerunie - od konfrontacji do trudnego dialogu

67%

Różański J.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

99-109

EN

The earliest inroads of Islam on the northern edges of today's Cameroon came from northern Africa. They led all the way from Arabian Egypt and Libya still in the times of the Berbers. Early islamification yielded Moslem states, created mainly in the area of Lake Chad. This first onset was connected primarily with acquiring slaves and new subjects. The next inroad of Islamic infiltration came from Fulani infiltration of territory in northern Cameroon, beginning in the 17th and 18th centuries. In the 19th century the Fulani conquered northern Cameroon, although numerous enclaves of the Kirdi peoples evaded their authority. The Fulani achieved much greater mastery over the Kirdi during the time of French and German rule. They took advantage of their dominant political position and of their cooperation with the colonizers. In this way they brought about the greater islamification of these lands, but they did not win the majority of the population to their religion. In the mid-20th century Catholic and also Protestant missionary activity began a robust development in Kirdi territory. Their activity was restrained by the Fulani leaders. Additionally, favoritism of the Fulani and Islam in northern Cameroon continued after Cameroon gained independence in 1982. The intense rivalry began, however, to give place to a more peaceful coexistence, and even cooperation in many areas of social life. The time had arrived for a difficult dialogue, a dialogue which continually struggles with the past, with prejudice, and with a lack of understanding among many religious and political leaders.

PL

Najstarsza droga naporu islamu na krańce północne dzisiejszego Kamerunu prowadziła z północny Afryki. Wczesnej islamizacji uległy państwa muzułmańskie, tworzone głównie w okolicach jeziora Czad. Druga droga rozprzestrzeniania się islamu związana była z przenikaniem Fulbe na tereny północnego Kamerunu. W XIX w. Fulbe podbili północny Kamerun, jednak ich władzy umykały liczne enklawy ludów Kirdi. Fulbe uzyskali o wiele większą dominację nad Kirdi w czasach panowania Niemców i Francuzów. Wykorzystali swoją dominującą pozycję polityczną i fakt współpracy z kolonizatorami. Doprowadzili w ten sposób do większej islamizacji tych ziem, ale nie zdobyli większości populacji dla swej religii. W połowie XX w. na terenach Kirdi zaczęły rozwijać prężnie swoją działalność misje katolickie, a także protestanckie. Ich działalność była powstrzymywana przez władców Fulbe. Także po uzyskaniu przez Kamerun niepodległości (do 1982 r.) trwało faworyzowanie Fulbe i islamu w północnym Kamerunie. Ta ostra rywalizacja zaczęła jednak ustępować bardziej pokojowemu współżyciu, a nawet współpracy w wielu dziedzinach życia społecznego. Nastąpił czas trudnego dialogu, który wciąż boryka się z przeszłością, uprzedzeniami i niezrozumieniem wśród wielu przywódców religijnych i politycznych.

4

Od teologii lęku i uprzedzenia do teologii odwagi i dialogu. Soborowa deklaracja Nostra aetate o islamie i muzułmanach

59%

Sakowicz E.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 2

10-28

PL

Niniejszy artykuł zwraca uwagę na fenomen dialogu międzyreligijnego, dla którego nie ma alternatywy. Zbiegające się drogi chrześcijan i muzułmanów są wyzwaniem dla inicjowania spotkań motywowanych wiarą w Boga. Na szlakach koegzystencji „dzieci Abrahama” sytuuje się wyraźnie Jerozolima – Miasto Pokoju, wyzwalające ku odpowiedzialności za losy świata. Ważne jest, by odwracać się od złej pamięci, pragnień zemsty za doznane krzywdy i kierować swoją myśl ku prawdzie. Domaga się tego dialog – odpowiedź na wolę Boga wobec ludzkości, w tym chrześcijan i muzułmanów. Wielką przeszkodę w spotkaniu wyznawców tych dwóch religii stanowi fundamentalizm. Konieczna jest jego reinterpretacja (zdemaskowanie). Mimo „czasu apokaliptycznej trwogi”, przypadającej na przełom II i III tysiąclecia, nie można rezygnować z dialogu. Dla katolików zawsze aktualna jest ogłoszona w 1965 roku przez Sobór Watykański II deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate.

EN

The parallel paths of Christians and Muslims call for organising meetings where the participants are driven by their faith in God. There is no alternative to interreligious dialogue. ”Children of Abraham” can discern one clear point on their road to coexistence: Jerusalem, that City of Peace, making man free to take responsibility for the world. It is important to turn away from bad memories, abandon the urge for revenge for the wrong once done and direct one’s thoughts to the truth. It is the dialogue that calls for it – the answer to God’s plan towards humanity, including Christians and Muslims. Fundamentalism is one of the greatest obstacles in their relationships. What is needed is its reinterpretation (tearing off its mask). Despite the ”apocalyptic fears” at the turn of the second and third millennium, one cannot give up the dialogue. ”Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions Nostra aetate”, proclaimed by the Second Vatican Council in 1965, remains relevant to all Catholics.

Refine search results

1 Nurt SVD

1 Poznańskie Studia Teologiczne

1 Roczniki Teologiczne

1 Teologia Praktyczna

2 Halczuk P.

1 Różański J.

1 Sakowicz E.

1 2021

1 2019

1 2017

1 2015

Jesus im Koran

Czy istnieją jakiekolwiek punkty styczne między chrześcijaństwem a islamem?

Islam a chrześcijaństwo w północnym Kamerunie - od konfrontacji do trudnego dialogu

Od teologii lęku i uprzedzenia do teologii odwagi i dialogu. Soborowa deklaracja Nostra aetate o islamie i muzułmanach