Search results

1

Międzykonfesyjne dialogi ekumeniczne. Bilans historyczny

100%

Rodríguez Garrapucho F.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

67-79

PL

Dialog – od samych początków ruchu ekumenicznego – był jednym z najskuteczniejszych i najpoważniejszych narzędzi zbliżenia się i postępu na drodze chrześcijan do pojednania. Od XIX wieku, kiedy narodził się ekumenizm nowożytny, dialogi ekumeniczne przybierały różne formy. Rozwijały się dzięki przyjaźniom i kontaktom osobistym, spotkaniom krajowym i międzynarodowym, na których poruszało się problemy misyjne i zagadnienia praktyczne, dzięki modlitwom chrześcijan różnych wyznań oraz dzięki dialogowi nakierowanemu na wzajemne poznanie.

2

Pojęcie i podstawy dialogu ekumenicznego

63%

Krzyszowski Z.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

33-50

PL

Doświadczany od wieków brak jedności wśród chrześcijan jest zgorszeniem i grzechem, jawnie sprzeciwia się woli Zbawiciela, który przed męką zanosił modlitwy do Ojca: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w nas jedno” (J 17,21). Nowe Dyrektorium ekumeniczne z 25 marca 1993 roku przypomina doktrynę zawartą w uchwałach II Soboru Watykańskiego i w Dyrektorium ekumenicznym z 1967 roku (cz. I) i 1970 roku (cz. II), mówiącą że dialog należy do istoty współpracy ekumenicznej i towarzyszy we wszystkich jej formach. Kościół katolicki, zgodnie z zaleceniami II Soboru Watykańskiego zawartymi w Dekrecie o ekumenizmie, zaangażował się bardzo mocno w bilateralne i multilateralne dialogi ekumeniczne z Kościołami i wspólnotami innych wyznań. O potrzebie i ważności prowadzenia dialogu ekumenicznego świadczy raport utworzonej w 1965 roku przez Światową Radę Kościołów i Kościół rzymskokatolicki Wspólnej Grupy Roboczej, która podjęła ten temat jako przedmiot dyskusji w 1967 roku. W niniejszym artykule zostaną przedstawione: pojęcie dialogu (1), warunki jego prowadzenia (2), rodzaje dialogów (3) oraz przeszkody utrudniające jego prowadzenie (4).

3

„OD KONFLIKTU DO KOMUNII” – W DRODZE KU 500. ROCZNICY REFORMACJI

51%

Porada R.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

297-308

DE

Am 17. Juni 2013 wurde der Bericht der Lutherisch/Römisch-katholischen Kommission für die Einheit Vom Konflikt zur Gemeinschaft offiziell präsentiert. Angesichts des sich annähernden 500. Jahrestages der Reformation im Jahr 2017 fühlten sich die Mitglieder der Kommission herausgefordert, „die Themen und Konsequenzen der Wittenberger Reformation (…) im Dialog zu erörtern und Perspektiven für das Gedenken und die Aneignung der Reformation heute zu entwickeln“ (Nr. 3). Der Bericht setzt somit ein wichtiges Zeichen im Vorbereitungsprozess des Reformationsgedenkens, indem er die Vergangenheit und die Konfliktsgeschichte gemeinsam, d.h. ökumenisch zu erzählen und die Errungenschaften des Dialogs in den letzten fünfzig Jahren zusammenzufassen versucht. Darauf wurde im zweiten Punkt dieses Beitrags eingegangen. Im Blick auf die Vorbereitung zum Reformationsgedenken und den Kontext der erhofften Rezeption des neuesten lutherisch-katholischen Dokumentes wurde im ersten Punkt dieses Beitrags auf die katholische Wahrnehmung der Reformation, die vor allem nur mit Kirchenspaltung assoziiert wird, und die damit verbundene katholische Zurückhaltung gegenüber dem Reformationsgedenken hingewiesen. Das beeinflusst auch die Lektüre des Dialogpapiers. Der Bericht erweckte schon kritische Bemerkungen und Anfragen, die im letzten Teil dieses Beitrags zur Sprache gebracht wurden.

4

Eklezjologiczne i kanoniczne konsekwencje sakramentalnej natury Kościoła. Communio, Soborowość i autorytet

51%

Kupiszewski R.

Sympozjum

|

2012

|

issue 1(22)

117-132

5

FILIOQUE W DIALOGU EKUMENICZNYM

51%

Kałużny SCJ T.

Studia Oecumenica

|

2014

|

vol. 14

179-194

XX

The author offers a comprehensive presentation of the history and results of the most important ecumenical dialogues on Filioque. The topic has been basically developed in two parts. In the first part, the author discusses the achievements of mutual dialogues directly referring to the researched matter. The dialogues meant here are the following: the dialogue between the Orthodox Christians, on the one hand, and Old Catholics, Anglicans, Roman Catholics, Lutherans and Reformed Christians, on the other hand. In the second part, the author pays attention to the results of multilateral dialogue, and, more precisely, to the documents of the World Council of Churches’ Commission on Faith and Order which touch upon these issues. It follows from the present analysis that in the course of the conducted dialogues consensus was achieved concerning the normative and catholic character of the 381 Nicene-Constantinopolitan Symbol. Besides, it was pointed out that the inclusion of Filioque in the Symbol of Faith was not canonical, and it was postulated that liturgy should come back to the original text of the Creed. Some differences of emphasis in understanding Filio- que were also noted, including those referring to theological evaluation of this addition. The reflection that was taken up indicates the necessity of continuing the dialogue on Filioque.

6

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

51%

Kałużny T.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 4

EN

The present article aims at explicating the present position of the Orthodoxy on a possibility of ordaining women to the priestly office. The Orthodox Churches met with the problem of women’s ordination in 1960’s when participating in the World Council of Churches. At first, the Orthodox theologians saw this issue as something alien to their ecclesiastic awareness. In the course of time however, influenced by contacts with Christian Churches in the West, the Orthodoxy realized the importance of the problem and the need for a deeper reflection on it. The challenge was taken up by Orthodox theologians, especially those from Western Europe and the USA. The practice of ordaining women was negatively evaluated in the final document of the Rhodes Inter-Orthodox Consultation (1988). The Orthodox party took a similar position in the final documents of interconfessional ecumenical dialogues. The Orthodox arguments against ordination of women which are contained in these texts concentrate on the Tradition testified in the Holy Scriptures, anthropology, liturgical symbolism and Christian communion. Thus, the present position of the Orthodoxy on a possibility of women’s ordination to the priestly office is negative. At the same time, one can notice certain differences in opinions of Orthodox theologians on this issue, which can mean that the debate on ordination of women should not be regarded as finished.

PL

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja aktualnego stanowiska prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet. Z problemem święceń (ordynacji) kobiet Kościoły prawosławne zetknęły się w latach 60. ubiegłego stulecia w ramach Światowej Rady Kościołów. Początkowo teologowie prawosławni postrzegali tę kwestię jako obcą dla ich świadomości eklezjalnej. Z biegiem czasu, pod wpływem kontaktów z Kościołami chrześcijańskimi na Zachodzie, prawosławie uświadomiło sobie wagę problemu i potrzebę pogłębionej refleksji na ten temat. Wyzwanie to podjęli teologowie prawosławni, zwłaszcza z Europy Zachodniej i USA. Praktyka święceń kapłańskich kobiet została negatywnie oceniona w dokumencie końcowym Międzyprawosławnej Konsultacji Teologicznej na Rodos (1988). Podobne stanowisko strona prawosławna wyraziła w dokumentach końcowych międzywyznaniowych dialogów ekumenicznych. Zawarte w tych tekstach prawosławne argumenty przeciw święceniom kobiet koncentrują się wokół tradycji poświadczonej w Piśmie Świętym, antropologii, symbolizmu liturgicznego i jedności chrześcijan. Aktualne stanowisko prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet jest więc negatywne. Można jednocześnie zauważyć pewne zróżnicowanie poglądów teologów prawosławnych w tej kwestii, co może świadczyć o tym, że debaty wokół święceń kapłańskich kobiet w prawosławiu nie można uznać za zakończoną.

7

Ewangelizacja w Europie Wschodniej w perspektywie ekumenicznej - problemy i wyzwania

45%

Kałużny T.

Sympozjum

|

2005

|

issue 1(14)

59-81

PL

Nie trzeba być znawcą problemu, aby stwierdzić istnienie ścisłej więzi między ewangelizacją lub nową ewangelizacją a ekumenizmem. Obie formy działalności Kościoła odnajdują swoje najgłębsze podstawy motywacyjne w modlitwie arcykapłańskiej Chrystusa: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,21). Nie trudno też zauważyć, iż owa ścisła więź między ewangelizacją i ekumenizmem staje się szczególnie ważna w życiu Kościoła katolickiego w krajach Europy Wschodniej. Sytuacja religijna w Europie Wschodniej jest bardzo złożona i zróżnicowana w poszczególnych krajach. Nie sposób w tej krótkiej prezentacji uwzględnić wszystkich jej aspektów. Będziemy zatem zmuszeni do pewnych uogólnień, do odniesienia się jedynie do najważniejszych czynników bogatej rzeczywistości oraz do wybranych krajów tego obszaru geograficznego. Na wstępie ukażemy wybrane aspekty specyficznej sytuacji wyznaniowej i ekumenicznej w krajach Europy Wschodniej, gdzie prowadzona jest nowa ewangelizacja. Następnie – w świetle dokumentów Kościoła katolickiego – wskażemy na nieodzowność świadomości ekumenicznej w pracy ewangelizacyjnej. W części trzeciej przedstawimy wnioski praktyczne i propozycje, które mogą stanowić pomoc w urzeczywistnianiu w tych krajach pracy duszpasterskiej, podejmowanej w duchu ekumenicznym.

8

Rola wschodniego katolicyzmu w optyce zjednoczenia chrześcijańskiego

38%

Moskałyk J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

33-45

PL

Cały okres powojenny aż do przemian ustrojowo-społecznych w końcu lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia był bardzo złożony i na długo zdestabilizował struktury wschodniego Kościoła katolickiego we wschodniej Europie. W związku z tym katolicka wspólnota wschodnia pod wieloma względami była postrzegana jako pewna odmienność wspólnotowa wewnątrz Kościoła rzymskiego. Ta forma recepcji obowiązywała m.in. w ówczesnej Polsce, gdzie miejscowych grekokatolików utożsamiano jedynie z zjawiskiem obrządkowym.

EN

The historical role of the Eastern Catholicism causes still many contradictions and ambiguities. Like there is this objective reasons, which have completely different base than modern sometimes incredibly attempt to interpret the phenomenon. It must be emphasized that the main factor inspiring attention to the heritage of the Eastern Catholics in recent times is the Ecumenical dialogue in the fi eld of Catholic-Orthodox. On the background of often to exchange views on the historical authenticity and effectiveness of a pragmatic of the Eastern Catholic. Provided here the fundamental method of action is directed on you will achieve real progress in the Catholic-Orthodox unifi cation process, from here completely not by chance the so-called Uniate Church is surrendering to the specifi c judgement. This judgement assumes different shades and the different weight depending on the degree of employing pages in specifi c moments.

9

DIALOG EKUMENICZNY KOŚCIOŁÓW A OIKOUMENE POJMOWANE EWANGELICZNIE

38%

Kubicki D.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

35-52

EN

In the context of the present ecumenical dialogue as well as the division of Christendom or its trivial acceptance, the author analyses various ways to overcome the lack of the in-depth dialogue among ecumenical communities and churches in the present spiritual situation of the postmodernity and challenges of globalization. The author does it through a new understanding of missionary in the reception of human oikoumene in a sense of associations of civilizations as cultural forms of Christendom. Consequently he is able to intelligibly grasp ecumenism as it is understood in the Gospel – in its direct sense of the New Testament term of hē oikouménē (“the whole inhabited world”).

10

Ekumenizm na drodze przemian: problemy i wyzwania

38%

Kałużny T.

Polonia Sacra

|

2013

|

vol. 17

|

issue 2

EN

The author of the article has aimed at briefly outlining the present situation of the ecumenical movement. In the course of the reflection, he states that in the history of the ecumenical movement, the period of initial enthusiasm and dynamic development has given place to a period in which difficulties are experienced. Satisfaction with the doubtless achievements goes side by side with a sense of disappointment and discouragement resulting from the fact that the desired unity has not been possible to realize despite the efforts taken. However, this is not a time of stagnation or ice age, as some think, but, rather, time of approaching maturity, of estimating the way covered and recognizing new challenges. All this leads us to the conclusion that, at present, ecumenism is in a deepreaching process of transformation. It focuses especially on issues such as: 1) the aim of ecumenism, 2) the partners of dialogue, 3) ecumenical paradigm, 4) confessional identity, 5) reception of the achievements of dialogue. No doubt, the way to full unity is longer and harder than many have expected. However, the ecumenical involvement of the Roman Catholic Church is irreversible. The problems noted and the new challenges in the field of ecumenism should inspire one to a more intense and deep effort for the sake of bringing back full and visible union of all Christ’s disciples.

11

Ekumeniczny wymiar mariologii

38%

Rabiej S.

Studia Oecumenica

|

2017

|

vol. 17

381-392

EN

The paper analyzes contemporary trends in mariology. It briefly outlines the assumptions of the maximalist (christotypic) and minimalist (ecclesiotypic) mariology. By suggesting their complementarity the ecumenical model of mariology is proposed. His basis is systematically developed in many bilateral groups, e.g.: The Ecumenical Society of the Blessed Virgin Mary in England, The Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC, The Lutheran-Catholic Commission in the USA and Germany, The Group of Dombes. Echoes of these arrangements have been reflected in the content of catechisms developed by local churches, e.g. in the Netherlands, Germany and France.

PL

Artykuł podejmuje analizę współczesnych nurtów w mariologii. W zwięzły sposób zarysowuje założenia mariologii maksymalistycznej (chrystotypicznej) i minimalistycznej (eklezjotypicznej). Postulując ich komplementarność, proponuje model ekumeniczny mariologii, której podstawy są systematycznie wypracowywane w wielu grupach bilateralnych. Dla przykładu zaprezentowano owoce prac: Ekumenicznego Stowarzyszenia Błogosławionej Dziewicy Maryi w Anglii, Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Katolickiej, Komisji do Dialogu Luterańsko-Katolickiego w USA, Luterańsko-katolickiej grupy na terenie Niemiec, Grupy z Dombes. Echa tych uzgodnień znalazły swoje odzwierciedlenie w treści katechizmów wypracowywanych przez Kościoły lokalne, np. w Holandii, Niemczech czy Francji.

12

KOŚCIÓŁ JAKO SAKRAMENT ZBAWIENIA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA

38%

Porada R.

Studia Oecumenica

|

2014

|

vol. 14

63-81

DE

Der Artikel knüpft an die Aussage des Dokumentes der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsa- men Vision über die Kirche als Zeichen und Dienerin des Heilsplans Gottes für die Welt und den Ausdruck „die Kirche als Sakrament“ an. Im Hinblick auf die ökumenisch relevante Formel für das Verständnis der Kirche fragen die Ver- fasser des Dokumentes, ob es legitime Unterschiede in der Beschreibung der Rolle und der Stellung der Kirche im Heilsgeschehen miteinander vereinbar und gegenseitig annehmbar sind? Die Ausführungen dieses Artikels versuchen auf die obenerwähnte Frage Antwort zu finden, indem sie auf die daraus resultieren- de Problematik eingehen. Die letzte Konvergenzerklärung der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung, die echte Grundlage in den vorausgegangen ökumenischen Dialogen und darin erzielten Konsensen findet, fasst diese Pro- blematik in drei Punkten zusammen: die Frage der Einzigartigkeit der „Sakra- mentalität“ der Sakramente, die Nichtbestreitung der Schwäche menschlicher Amtsträger sowie das allgemeine Verständnis der Kirche als eines wirksamen Zeichens der Gegenwart Gottes und seines Wirkens. Die drei Problemfelder bil- den die jeweiligen Abschnitte des Artikels, eingeleitet von kurzer Einführung über konfessionelle Bedingungen in der Anwendung der sakramentalen Katego- rien in der Ekklesiologie.

13

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

38%

Czaja A.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2009

|

vol. 1

7-20

EN

The article is an attempt to designate the significance of pneumatology for ecumenical openness of Christian Churches and Communities. It consists of three parts. Firstly, from the Roman Catholic perspective the Author indicates some reasons for necessity of taking into account and unceasing learning of pneumatology. It has been important to analyze negative results of the before Council closeness for the Holy Spirit in the Western ecclesiology as well as positive fruition of the openness for Him at Vatican II. The main part of the article turns a Reader’s attention towards the possibilities of mutual enriching by various components of pneumatology in the scope of the interpretation of an act of faith, the Word of God, Tradition, new humanity, connectedness of saving economy of the Son with that of the Holy Spirit, the identity of the Spirit in Christ and in Christians, saving mediation of the Spirit and His life-giving activity. The Author presents chances of ecumenical dialogue in the third part of the article. It would be possible to notice and use them if one undertakes the deeper afterthought on individual plots of pneumatology. He shows how to do it referring to three threads of ecclesiological pneumatology.

14

Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra

36%

Kochanowicz J.

Studia Bobolanum

|

2018

|

vol. 29

|

issue 2

77-94

EN

In connection with the 500th anniversary of the Reformation, initiated by the thesis of Martin Luther on indulgences, there arises a question whether the postulates of the German Reformer were adopted in some measure in the teaching of indulgences and in the practice of their granting by the Roman Catholic Church. What are the conditions for the factual and communicative presentation of this doctrine now? The author of the text first shows the genesis of the medieval knowledge about indulgences, rooted in the penitential practices of the ancient Church. He then discusses the circumstances of Martin Luther’s appearance and the heart of his protest. In turn, he sketches the official doctrine of the Roman Catholic Church regarding indulgences: from the Council of Trent to modern times, pointing to the attempts at innovativetheological solutions to the problem of indulgences. The text ends with an originalreflection on the possibility / appropriateness of proclaiming indulgences by the contemporary Church.

PL

W związku z 500-leciem reformacji, rozpoczętej tezami Marcina Lutra o odpustach, powstaje pytanie, czy postulaty niemieckiego reformatora zostały przyjęte w jakiejś mierze przez Kościół rzymskokatolicki w nauczaniu o odpustach i w praktyceich udzielania. Jakie są warunki rzeczowego i komunikatywnego przedstawiania tej doktryny obecnie? Autor tekstu ukazuje najpierw genezę średniowiecznej nauki o odpustach, zakorzenionej w praktykach pokutnych starożytnego Kościoła. Następnie omawia okoliczności wystąpienia Marcina Lutra i sedno jego protestu. Z kolei szkicuje oficjalną doktrynę Kościoła rzymskokatolickiego w kwestii odpustów: od Soboru Trydenckiego po czasy współczesne, wskazując również na próby nowatorskich teologicznych rozwiązań problemu odpustów. Tekst kończy się autorską refleksją nad możliwością/stosownością głoszenia odpustów przez współczesny Kościół.

15

Ku ekumenii realistycznej. W poszukiwaniu przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym

32%

Kałużny T.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 2(56)

113-139

PL

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja ważniejszych przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym na forum światowym. Temat został rozwinięty w czterech częściach. Najpierw zwrócono uwagę na odmienną świadomość podziału w katolicyzmie i w prawosławiu. Następnie dokonano ogólnej prezentacji wybranych aspektów katolicko-prawosławnego „dialogu miłości” i „dialogu prawdy”. W trzeciej części omówiono uwarunkowania początków dialogu teologicznego między obydwoma Kościołami. W końcu odniesiono się do kluczowych problemów natury eklezjologicznej, które pojawiły się w toku dialogu, takich jak uznanie kościelnego statusu partnerów dialogu, rozumienie kategorii „Kościołów siostrzanych” i stosunek do kwestii „uniatyzmu”. Ostatecznie stwierdzono, że katolicko-prawosławny dialog teologiczny jest dialogiem trudnym. Istniejące trudności dialogowe nie muszą jednak prowadzić do zniechęcenia, ale wręcz przeciwnie – mogą stać się impulsem do pogłębienia i ożywienia katolickoprawosławnego dialogu teologicznego.

EN

The aim of this article is to present the essential causes of the difficulties in the theological dialogue between the Roman Catholic Church and the Orthodox Church in the world. The topic has been dealt upon in four parts. First, the author is drawing the reader’s attention to the fact that the awareness of the disunion differs in these two Churches. Next, the author is making a general presentation of selected aspects of the “dialogue of love” and the “dialogue of truth” between Roman Catholicism and Orthodoxy. In Part 3, the author is discussing the circumstances of the beginnings of the theological dialogue between them. At the end, he is referring to the key ecclesiological problems which appeared in the course of the dialogue such as accepting the ecclesial status of the dialogue partner, understanding the category of “Sister Churches”, and attitude to the issue of “Uniatism”. Finally, the author states that the theological Catholic-Orthodox dialogue is a difficult one. However, the existing difficulties in the dialogue do not have to lead to discouragement, but – quite the contrary – they may become an incentive to deepen and invigorate the theological dialogue the Roman Catholic Church and the Orthodox Church.

16

United by the same concern. Ecumenical impulses of Pope Francis in the context of integral ecology

32%

Anderwald A.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

PL

Jednym z istotnych zadań Kościoła w porządku doczesnym jest troska o dzieło stworzenia i samego człowieka, a czasami wręcz obrona ludzkości przed zagrożeniami, wyzwolonego od jakichkolwiek odniesień etyczno-moralnych, postępu technicznego. Troska o wspólny dom nie jest tyko domeną Kościoła katolickiego, również inne kościoły i wspólnoty chrześcijańskie – podobnie jak i inne religie, dokonują refleksji nad zagadnieniami związanymi z degradacją środowiska ludzkiego i naturalnego (LS, 7). Celem artykułu jest próba dostrzeżenia i analizy ekumenicznych impulsów papieża Franciszka w kontekście całościowej ekologii, uwzgledniającej wzajemne powiązania różnych wymiarów rzeczywistości. Dlatego w trakcie rozważań są prezentowane najpierw papieska diagnoza kryzysu społeczno-ekologicznego (1); propozycje działań ukierunkowanych na rozwój ekologii integralnej (2), a następnie zaproszenie do dialogu w trosce o wspólny dom (3). Podstawą dla prowadzonych analiz są dwa papieskie dokumenty: encyklika Laudato si’ (LS) i posynodalna adhortacja apostolska Querida Amazonia (QA).

EN

One of the important tasks of the Church in the temporal order are concern for the work of creation and for man himself, and sometimes even the defense against threats of technical progress, conducted from any ethical and moral references. The concern for the common home is not only a domain of the Catholic Church. Similarly, other churches and Christian communities as well as other world religions reflect on the issues relating to the degradation of human and natural environment. Thus, the aim of these reflections is an attempt to recognize ecumenical impulses of the Pope in the context of integral ecology that takes into account the interlinkages between different dimensions of reality. Therefore, during the considerations will be presented firstly the papal diagnosis of the social and ecological crisis (1), then the proposals of actions aiming at the development of integral ecology (2) as well as an invitation to a dialogue resulting from the care for the common home (3). The main sources of the analysis undertaken are the two papal documents, namely the encyclical Laudato si’ (LS) and the post-synodal apostolic exhoration Querida Amazonia (QA).

17

The evaluation of populist tendences in the debate of the Christian Churches in Germany. Theological and moral perspective

32%

Chojnacki G.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

PL

W dialogu ekumenicznym Kościołów chrześcijańskich (katolickim i ewangelickim) kwestia rozwoju tendencji populistycznych jest przedmiotem badań, debat i wspólnych oświadczeń ich najważniejszych przedstawicieli. Ten wspólny głos pokazuje z jednej strony genezę i kierunki rozprzestrzeniania się idei populistycznych, wskazując na wszelkie niebezpieczeństwa dla rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, z drugiej zaś strony uwydatnia słabości systemu demokratycznego wobec wszelkich nadużyć, polegających na koncentracji kapitału i zachwiania sprawiedliwości społecznej, pomniejszania partycypacji obywateli w procesach decyzyjnych oraz rozwijania, w przypadku Unii Europejskiej, wizji federalistycznych na niekorzyść wspólnoty ojczyzn z dominacją państw mocniej rozwiniętych ekonomicznie-finansowo.

EN

In the ecumenical dialogue of the Christian Churches (both Catholic and Evangelical), the issue of the development of populist tendencies is the subject of research, debate and joint statements by their most prominent representatives. This joint voice shows, on the one hand, the genesis and directions of the spread of populist ideas, pointing out all dangers for the development of civil society, and on the other hand, it highlights the weaknesses of the democratic system in the face of all abuses consisting in the concentration of capital and disturbing social justice, reducing the participation of citizens in decision-making processes and, in the case of the European Union, the development of federalist visions to the detriment of the community of homelands dominated by more developed economic and financial countries.

18

Bliskość i różnice tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu Wschodu i Zachodu

32%

Sawicki B.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 2(51)

159-174

PL

Jedną z ważniejszych przestrzeni dialogu ekumenicznego między Kościołami Wschodu i Zachodu jest monastycyzm. Mimo wspólnych korzeni jego formy i znaczenie w Kościele różnią się na Wschodzie i Zachodzie. Różnice te dotyczą w większości roli przełożonego, instytucjonalnych aspektów życia i relacji z władzami kościelnymi. Stała wymiana tekstów i inspiracji zawsze była świadectwem nieustannego dialogu między dwiema tradycjami tego samego stylu życia. Dzisiaj wspólne wartości, współdzielone przez mnichów wschodnich i zachodnich, takie jak „duchowe ojcostwo”, kultura i wychowanie, mogą okazać się pomocne nie tylko w dialogu ekumenicznym, lecz i w procesie ewangelizacji.

EN

One of the important platforms of the ecumenical dialogue between Eastern and Western Churches is monasticism. Despite common roots, its forms and meaning in the Church is different in the West and in the East. These differences concern mostly the role of superior, the institutional aspects of life and reference to the Church authorities. The constant exchange of texts and inspirations has always been a sign of permanent dialogue between two traditions of the same style of life. Today, the common values shared by the monks both in the West and the East, such like “spiritual fatherhood”, culture and education may become helpful not only for the ecumenical dialogue but also in the process of evangelization.

19

The unity of the Church in Saint Irenaeus’ ecclesiology

32%

Ciascai C. M.

Studia Oecumenica

|

2019

|

vol. 19

229-246

EN

The unity of the Church from everywhere has always been of major concern for the early Christians. They understood this unity as an existing and tangible experience, and not as a remote perspective hidden in the uncertainty of the future. Besides, they believed that the unity of the Church can assure the cohesion between the Christian communities, and the communication inside the Christian community was, in its turn, the essential condition that provided the support for, the consolidation and the development of the ecclesiastic unity. The Fathers of the Church have understood the importance of keeping and supporting the unity and the stability inside the Church, in order to provide an efficient Christian mission everywhere in the world. The purpose of this study is to demonstrate the evolution and complexity of the ecumenical dimension of the ecclesiology of Irenaeus of Lyon, one of the most representatives of the Fathers of the Church, during the early centuries. He understood the power of the dialogue and the pastoral mission, and he preached not only for the early Christians, who, at that time, found themselves surrounded and confused by different inaccurate doctrines, but also for the pagans. He preached to those pagans the message of Jesus Christ’s Gospel of love.

20

Etyka cnót w polityce. Idea społeczeństwa sprawiedliwego w dialogu ekumenicznym Kościołów chrześcijańskich w Niemczech

32%

Chojnacki G.

Studia Oecumenica

|

2019

|

vol. 19

263-274

EN

There are created various initiatives on the way of the ecumenical dialogue, at the hierarchical, scientific, local level, etc. On the one hand they are the result of the arduous discourse, prayer, meetings and on the other they show the willingness to join the ongoing public debate and the socio-cultural changes. Because of the fact that this voice is spoken regularly and by many dialogue partners, you can notice its resonance in international, national or local space more. An example of this ecumenical understanding is the joint document of the Episcopal Conference of Germany (hereinafter the German abbreviation: DBK) and the Council of Evangelical Church in Germany (hereinafter the German abbreviation: EKD) under the meaningful title: Demokratie braucht Tugenden (Democracy needs virtues). "Rehabilitation" of virtues in the socio-political space comes out of the anthropological vision of man based mainly on his essence and not his functionality. The metaphysical-deontological view on man and his relationality strengthens the view that the virtues of justice and solidarity set the direction for the balanced development of society.

PL

Na drodze dialogu ekumenicznego powstają różnorodne inicjatywy, na poziomie hierarchicznym, naukowym, lokalnym etc., która z jednej strony są wynikiem mozolnego dyskursu, modlitwy, spotkań, z drugiej zaś świadczą o chęci zabierania głosu w toczącej się debacie publicznej i przemianach społeczno-kulturowych. Że względu na fakt, że ten głos jest zabieramy regularnie i przez wielu partnerów dialogu, tym bardziej można zauważyć jego rezonans w przestrzeni międzynarodowej, krajowej czy lokalnej. Przykładem tego ekumenicznego zrozumienia jest wspólny dokument Konferencji Episkopatu Niemiec (dalej skrót w języku niemieckim: DBK) i Rady Ewangelickiego Kościoła w Niemczech (dalej skrót w języku niemieckim: EKD) pod znamiennym tytułem: Demokratie braucht Tugenden (Demokracja potrzebuje cnót). „Rehabilitacja” cnót w przestrzeni społeczno-politycznej wypływa z wizji antropologicznej człowieka opartej przede wszystkim na jego istocie, a nie funkcjonalności. Metafizyczno-deontologiczne spojrzenie na człowieka i jego relacyjności pozwala ugruntować pogląd, że cnota sprawiedliwości i solidarności wyznaczają kierunek zrównoważonego rozwoju społeczeństwa.

Refine search results

Międzykonfesyjne dialogi ekumeniczne. Bilans historyczny

Pojęcie i podstawy dialogu ekumenicznego

„OD KONFLIKTU DO KOMUNII” – W DRODZE KU 500. ROCZNICY REFORMACJI

Eklezjologiczne i kanoniczne konsekwencje sakramentalnej natury Kościoła. Communio, Soborowość i autorytet

FILIOQUE W DIALOGU EKUMENICZNYM

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

Ewangelizacja w Europie Wschodniej w perspektywie ekumenicznej - problemy i wyzwania

Rola wschodniego katolicyzmu w optyce zjednoczenia chrześcijańskiego

DIALOG EKUMENICZNY KOŚCIOŁÓW A OIKOUMENE POJMOWANE EWANGELICZNIE

Ekumenizm na drodze przemian: problemy i wyzwania

Ekumeniczny wymiar mariologii

KOŚCIÓŁ JAKO SAKRAMENT ZBAWIENIA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra

Ku ekumenii realistycznej. W poszukiwaniu przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym

United by the same concern. Ecumenical impulses of Pope Francis in the context of integral ecology

The evaluation of populist tendences in the debate of the Christian Churches in Germany. Theological and moral perspective

Bliskość i różnice tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu Wschodu i Zachodu

The unity of the Church in Saint Irenaeus’ ecclesiology

Etyka cnót w polityce. Idea społeczeństwa sprawiedliwego w dialogu ekumenicznym Kościołów chrześcijańskich w Niemczech