Search results

1

Początki parafii Matki Bożej Królowej Korony Polskiej na Kijowskim Przedmieściu w Brześciu nad Bugiem

100%

Żurek W. W.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2014

|

vol. 101

329-363

EN

Grassroots initiatives of the faithful of the city of Brześć, supported by the clergy, have been approved by the Ordinary of the Diocese of Pińsk - Bishop Zygmunt Łoziński, who on 16 October 1938 erected the parish in the Kiev Suburb in Brześć. For a growing number of the inhabitants of Brześć in the interwar period of the Second Polish Republic, the above- mentioned parish was established to meet the religious needs of the local Catholics. In August 1937, Rev. Wacław Piątkowski was mandated, by the Bishop of Pińsk, to create a parish with an indication of the Kiev Suburb, where he soon began celebrating daily liturgy in a temporary chapel. Organized in November 1937, the Church Social Construction Committee undertook the care of raising funds for the implementation of a costly venture. A temporary chapel was consecrated on 14 August 1938 by Rev. Wacław Piątkowski, a parish priest. On 30 July 1939 the Bishop of Pińsk consecrated the foundation stone of the church, and next day the construction of the foundations began. Until the outbreak of World War II, a concrete footing under the foundation of the church was made along with the necessary excavations. War and occupation: the Soviet and German prevented the implementation of the initiated project. During those years, priests performed pastoral service, not only in their own parishes but often helped other parishes which were deprived of priests because of the arrests of clergy and their deportation to concentration camps, as well as due to the moving of many priests to the west of the created in 1945 Polish-Soviet frontier on the Bug. Thanks to the clergymen who, despite everything, stayed after the war in the Diocese of Pińsk within the borders of Byelorussian SSR, the continuity of the hierarchical authority of the Church was preserved. That authority was exercised by the vicars general until the church administration had been organized within the borders of the Republic of Belarus.

2

Kościół świętego Michała Archanioła w Iwańcu w diecezji pińskiej w 1933 roku

80%

Żurek SDB W. W.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2017

|

vol. 128

187-201

PL

Decyzją biskupa pińskiego Kazimierza Bukraby dotychczasowego proboszcza w Iwieńcu ks. Leona Bujnowskiego, od połowy grudnia 1933 roku zastąpił ks. Wincenty Frankiewicz. Przekazanie beneficjum iwienieckiego odbyło się w obecności dziekana iwienieckiego – ks. Waleriana Mackiewicza. W czasie tego aktu miała miejsce procedura przekazania swemu następcy świątyni parafialnej i kaplicy w Starzynkach. Tak więc sporządzony inwentarz wyszczególnia: przedmioty i paramenty liturgiczne służące do sprawowania kultu, plebanię i budynki gospodarcze, archiwum parafialne i grunty kościelne.

BE

Па рашэнні Пінскага біскупа Казіміра Букрабы, пробашча ў Івянцы кс. Лявона Буйноўскага ў палове снежня 1933 г. замяніў новы пробашч кс. Вінцэнт Франкевіч. Перадача івянецкіх бенефіцыяў адбылася ў прысутнасці івянецкага дзекана кс. Валер’яна Мацкевіча. Падчас гэтага акту мела месца працэдура перадачы пераемніку парафіяльнай святыні і капліцы ў Старынках. Такім чынам, складзены інвентар уключае ў сябе: прадметы і літургічныя параменты, якія служаць дзеля адпраўлення культу, плябанію і гаспадарчыя будынкі, парафіяльны архіў і касцельную зямлю.

RU

По решению епископа Пинского Казимира Букрабы, настоятеля в Ивенце о. Леона Буйновского в середине декабря 1933 г. заменил новый настоятель о. Викентий Францкевич. Передача ивенецких бенефиций состоялась в присутствии ивенецкого декана о. Валериана Мацкевича. Во время этого акта состоялась процедура передачи преемнику приходского храма и часовни в Старинках. Таким образом, составленный инвентарь включает в себя: предметы и литургическую утварь, которые служат для совершения культа, приходской дом и хозяйственные постройки, приходской архив и наделы костельной земли.

EN

By the decision of the Bishop of Pińsk Kazimierz Bukraba, the parish priest in Iwieniec, Rev. Leon Bujnowski was replaced with Rev. Wincenty Frankiewicz in the middle of December 1933. The benefice of Iwieniec was given in the presence of the Dean of Iwieniec – Rev. Walerian Mackiewicz. At this ceremony the parish church and the chapel in Starzynki were handed over to the successor. The inventory prepared then details: liturgical objects and paraments used for worship, a presbytery and outbuildings, a parish archive and church land.

3

Niekanoniczna Diecezja Pińska (1795-1798). Powstanie, terytorium i wewnętrzny podział administracyjny

80%

Szczepaniak J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2023

|

vol. 121

447-480

EN

Even before the signing of the treaties finally dissolving the Polish-Lithuanian Commonwealth, Empress Catherine II made a new administrative division of the Catholic Church in Russia on 6–17 September, 1795, treating the acquired lands as the property of Russia. She did not consult the Holy See on her decisions, thereby disregarding the generally accepted principle that the creation and abolition of dioceses and the appointment of ordinaries is a papal prerogative. One of the dioceses she created was the Diocese of Pinsk, whose Ordinary by her appointment was the former Bishop of Kyiv, Kasper Kazimierz Cieciszowski, residing in Zhytomyr. She subordinated parishes and monasteries in the Minsk and Volhynian governorates to him. The bishop exercised authority over the area in accordance with ecclesiastical law, as he had obtained from the Warsaw-based papal delegate WawrzyniecLitta the powers of administrator over the area incorporated into the diocese of Pinsk and exceeding the boundaries of the formally existing diocese of Kyiv, of which he was the legal ordinary. For a reason that is difficult to hypothesise, he did not establish the diocesan capital in Pinsk, despite the express wish of Catherine II. He did not designate any church in Pinsk as a cathedral, did not move the chapter and bishop’s residence there, and did not open a consistory there. He did, however, leave Zhytomyr for Berdychiv. He also renamed the consistory general of the Kyiv Diocese as the consistory general of the Pinsk Diocese. After receiving ecclesiastical authority to administer the diocese, most likely in June or July 1796, he divided the diocese into 4 district officialities (Zhytomyr, Lutsk, Minsk and Nyasvizh) and 19 deaneries. After the territorial and administrative reform of Russia announced by Emperor Paul I in December 1797 and implemented in January and February 1798, he re-divided the Pinsk diocese into deaneries, bringing them as close as possible to the state administrative division. The Diocese of Pinsk ceased to exist as a result of an agreement between the Holy See and the royal court in St Petersburg on a new administrative division of the Catholic Church in Russia (Paul I’s ukase of 28 April / 9 May 1798; W. Litta’s decrees of 7, 8 and 9 August 1798).

PL

Jeszcze przed podpisaniem traktatów ostatecznie likwidujących Rzeczpospolitą Obojga Narodów cesarzowa Katarzyna II dokonała 6/17 września 1795 roku nowego podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Rosji, traktując przejęte ziemie jako własność Rosji. Swoich decyzji nie konsultowała ze Stolicą Apostolską, tym samym lekceważąc powszechnie przyjmowaną zasadę, że tworzenie i znoszenie diecezji oraz mianowanie ordynariuszy należy do prerogatyw papieskich. Jedną z utworzonych przez nią diecezji była diecezja pińska, której ordynariuszem wyznaczyła dotychczasowego biskupa kijowskiego Kaspra Kazimierza Cieciszowskiego, rezydującego w Żytomierzu. Podporządkowała mu parafie i klasztory w guberniach mińskiej i wołyńskiej. Ów biskup sprawował władzę na tym obszarze zgodnie z prawem kościelnym, ponieważ uzyskał od rezydującego w Warszawie delegata papieskiego Wawrzyńca Litty uprawnienia administratora na obszarze włączonym do diecezji pińskiej, a przekraczającym granice formalnie istniejącej diecezji kijowskiej, której był legalnym ordynariuszem. Z trudnego do odgadnięcia powodu nie ustanowił stolicy diecezji w Pińsku, mimo wyraźnego życzenia Katarzyny II. Nie wyznaczył żadnego kościoła w Pińsku na katedrę, nie przeniósł tam kapituły i rezydencji biskupiej oraz nie otworzył w nim konsystorza. Wyjechał jednak z Żytomierza do Berdyczowa. Przemianował tylko konsystorz generalny diecezji kijowskiej na konsystorz generalny diecezji pińskiej. Po otrzymaniu kościelnych uprawnień do zarządu diecezją, najprawdopodobniej w czerwcu lub lipcu 1796 roku, podzielił diecezję na 4 oficjalaty okręgowe (Żytomierz, Łuck, Mińsk i Nieśwież) oraz 19 dekanatów. Po reformie terytorialno-administracyjnej Rosji ogłoszonej przez cesarza Pawła I w grudniu1797 roku oraz wdrożonej w styczniu i lutym 1798 roku dokonał powtórnego podziału diecezji pińskiej na dekanaty, dostosowując je w miarę możliwości do państwowego podziału administracyjnego. Diecezja pińska przestałą istnieć w wyniku umowy pomiędzy Stolicą Apostolską a dworem petersburskim o nowym podzielę administracyjnym Kościoła katolickiego w Rosji (ukaz Pawła I z 28 kwietnia / 9 maja 1798 roku; dekrety W. Litty z 7, 8 i 9 sierpnia 1798 roku).

Refine search results

2 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

1 Szczepaniak J.

1 Żurek SDB W. W.

1 Żurek W. W.

1 2023

1 2017

1 2014

Początki parafii Matki Bożej Królowej Korony Polskiej na Kijowskim Przedmieściu w Brześciu nad Bugiem

Kościół świętego Michała Archanioła w Iwańcu w diecezji pińskiej w 1933 roku

Niekanoniczna Diecezja Pińska (1795-1798). Powstanie, terytorium i wewnętrzny podział administracyjny