Search results

1

Materiały do bibliografii księży diecezji sandomierskiej za lata 2017‒2018

100%

Tylec P.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2019

|

vol. 26

EN

The bibliography includes the publications of priests from the Sandomierz Diocese in years 2017-2018. It is the continuation of the previous compositions printed in „Studia Sandomierskie”. It consists of the following sections: books, editorial works, research studies, popular science and press articles, reviews.

PL

Bibliografia obejmuje publikacje księży diecezji sandomierskiej za lata 2017-2018. Jest ona kontynuacją poprzednich zestawień drukowanych na łamach „Studiów Sandomierskich”. Obejmuje działy: I. Książki, II. A. Redakcja książek, II. B. Redakcja czasopism, III. A. Artykuły naukowe, III. B. Publikacje źródeł, III. C. Hasła w słownikach, III. D. Recenzje, III. E. Zestawy bibliografii, III. F. Sprawozdania, wstępy w pracach zbiorowych, IV. A. Artykuły popularnonaukowe, IV. B. Materiały duszpasterskie, V. Inne.

2

Materiały do bibliografii księży diecezji sandomierskiej za lata 2019–2020

100%

Tylec P.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2021

|

vol. 28

311-327

EN

The bibliography includes the publications of priests from the Sandomierz Diocese in years 2019–2020. It is the continuation of the previous compositions printed in „Studia Sandomierskie”. It consists of the following sections: books, editorial works, research studies, popular science and press articles, reviews.

PL

Bibliografia obejmuje publikacje księży diecezji sandomierskiej za lata 2019–2020. Jest ona kontynuacją poprzednich zestawień drukowanych na łamach „Studiów Sandomierskich”. Obejmuje działy: I. Książki, II. A. Redakcja książek, II. B. Redakcja czasopism, III. A. Artykuły naukowe, III. B. Publikacje źródeł, III. C. Hasła w słownikach, III. D. Recenzje, III. E. Zestawy bibliografii, III. F. Sprawozdania, wstępy w pracach zbiorowych, IV. A. Artykuły popularnonaukowe, IV. B. Materiały duszpasterskie, V. Inne.

3

Report from the Seminary in Sandomierz in the Academic Year 2015/2016

100%

Kułaga R.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2016

|

vol. 23

297-301

PL

Sprawozdanie z działalności WSD w Sandomierzu w roku akademickim 2015/2016

4

Rubrycele i schematyzmy diecezji sandomierskiej (1818-1992)

100%

Moskal T.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 4: Historia Kościoła

39-50

EN

The Sandomierz diocese was created by the Pope Pius VII 30 June 1818. Already in two years later was spent first Ordos. Other titles: Directorium, Consignatio, Cathalogus, Ordo divini officii, Kalendarz liturgiczny diecezji sandomierskiej. Attached to elenchusa lists of the parish and clergies, started resulting after the World War II in the form of separate publishing companies, being entitled: Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Katalog Diecezji Sandomierskiej, Spis parafii i duchowieństwa diecezji Sandomierskiej. Apart from liturgical and organizational plots, on pages of schematisms we are finding prayers for the emperor of Russia and his family. There are also subjects of competitive examinations there to benefices in knowledge of the Bible and the exegesis, dogmatic, moral, pastoral theology, homiletics, Canon Law, history of the Church.

PL

Diecezja sandomierska została erygowana przez papieża Piusa VII 30 czerwca 1818 roku na mocy bulli Ex imposita nobis. Już w dwa lata później wydana została pierwsza rubrycela. Przez 174 lata (do czasu reorganizacji diecezji na mocy bulli papieża Jana Pawła II z 25 marca 1992 roku Totus Tuus Poloniae Populus) publikowano ją pod różnymi tytułami: Elenchus, Directorium, Consignatio, Cathalogus, Ordo divini officii, Kalendarz liturgiczny diecezji sandomierskiej. Dołączone do rubryceli spisy parafii i duchowieństwa zaczęły wychodzić po II wojnie światowej w postaci odrębnych wydawnictw, nosząc tytuły: Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Rocznik Diecezji Sandomierskiej, Skrócony Katalog Diecezji Sandomierskiej, Spis parafii i duchowieństwa diecezji Sandomierskiej. Rubrycele, publikowane z polecenia biskupa sandomierskiego, ukazywały się w rocznych odstępach czasu, aczkolwiek od tej reguły możemy zaobserwować wiele wyjątków. Wydawano je w Warszawie, Radomiu i Sandomierzu. Poza treściami liturgicznymi i organizacyjnymi, na łamach schematyzmów odnajdujemy m.in. w XIX wieku modlitwy za cara Rosji i jego rodzinę, jak również tematy egzaminów konkurencyjnych na beneficja z zakresu znajomości Pisma Świętego i egzegezy, teologii dogmatycznej, moralnej, pastoralnej, homiletyki, prawa kanonicznego, historii Kościoła.

5

The Register of the Master’s Theses Defended by Deacons of the Seminary in Sandomierz at the John Paul II Catholic University of Lublin in the Year 2016

88%

Kułaga R.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2016

|

vol. 23

302-302

PL

Wykaz prac magisterskich obronionych w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim przez diakonów Wyższego Seminarium Duchownego w 2016 roku

6

Inwigilacja duchowieństwa diecezji sandomierskiej w świetle dokumentu KW MO w Kielcach z dnia 6 X 1961 r.

75%

Tylec P.

Folia Historica Cracoviensia

|

2017

|

vol. 23/2

465-489

PL

Niniejsza edycja źródłowa prezentuje dokument wytworzony przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa KW MO w Kielcach w październiku 1961 r. Zawiera on informacje na temat duchowieństwa diecezji sandomierskiej. Został on wytworzony w ramach teczki zagadnieniowej o kryptonimie „Wisła” (rozpracowanie Kurii diecezjalnej w Sandomierzu i seminarium duchownego w tymże mieście). Dokument ten jest typową dla tych teczek „kontrwywiadowczą charakterystyką zagadnienia”. Dodatkowo zawiera on „kierunkowy plan operacyjnych przedsięwzięć”. Analiza tego źródła pozwala na określenie skali inwigilacji, której poddanie zostali kapłani wspomnianej diecezji. Prezentowany dokument zawiera szereg przypisów, które wyjaśniają trudniejsze sformułowania, używane przez funkcjonariuszy bezpieki, skrótowo przybliżają sylwetki wymienionych w nim księży oraz rozwijają problematykę relacji państwo – Kościół w okresie PRL.

EN

This source edition presents a document created by the officers of the Security Service at the Voivodeship Police Headquarters in Kielce in October 1961, containing information on the clergy of the Sandomierz diocese. It was kept as part of a case file entitled "Wisła" (surveillance of the diocesan curia and the seminary in Sandomierz). The document is a typical example of "counter-intelligence features of a case." In addition, it contains a "direc- tional operational plan of undertakings". An analysis of the source allows us to determine the scale of surveillance to which the priests of the diocese were subjected. The present edition of the document contains a number of footnotes, which explain the more difficult formulations used by security officers, briefly approximate the figures of the priests named in it and elab- orate on the state/Church relations in the Polish People's Republic.

7

Kościoły koprzywnickie na przełomie XVIII/XIX wieku

75%

Moskal T.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2021

|

vol. 28

|

issue 1

107-119

EN

In Koprzywnica of the Old Polish period, sources record the functioning of three churches dedicated to All Saints, St Leonard, the Holy Spirit, and the monastery church of St Florian. The oldest was the parish church of All Saints, which served the local parish until 1821. After renovation in the 19th century it became a chapel. Only since 2000 has it become a parish church again. St. Florian’s church served the Cistercians who were brought to Koprzywnica in 1185, and after their dissolution it was transformed into a parish church. The other two were liquidated: St Leonard's in the 16th century and the Holy Spirit's at the turn of the eighteenth and nineteenth centuries.

PL

W Koprzywnicy okresu staropolskiego źródła odnotowują funkcjonowanie czterech kościołów pod wezwaniem: Wszystkich Świętych, św. Leonarda, Ducha Świętego oraz klasztorny św. Floriana. Najstarszym był parafialny pw. Wszystkich Świętych, który służył lokalnej parafii do 1821 r. Po renowacji w XIX w. został kaplicą. Dopiero od 2000 r. na nowo stał się świątynią parafialną. Kościół pw. św. Floriana służył sprowadzonym do Koprzywnicy w 1185 r. cystersom, zaś po ich kasacie został przemianowany na parafialny. Dwa pozostałe zostały zlikwidowane: św. Leonarda w XVI w., zaś Ducha Świętego na początku XIX w. Artykuł ukazuje stan kościołów oraz duchowieństwo koprzywnickie na przełomie XVIII/XIX wieku.

8

Nieznane wspomnienie o biskupie Adamie Prosperze Burzyńskim

75%

Ziółek E. M.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2016

|

vol. 106

355-370

EN

The published source is Rev. Jan Chryzostom Dąbrowski’s memoirs about the Bishop of Sandomierz Adam Prosper Burzyński (1755-1830). It is a hitherto unknown and newly discovered manuscript in the collection of the Library of the Catholic University of Lublin (KUL). It presents an interesting person, a missionary in Egypt in his youth and from 1820 onwards the bishop and organizer of the Diocese of Sandomierz. It includes both Burzynski’s memoirs about missions in the Middle East, which were told to his seminarians by him, as well as a description of the life of the seminarians in the 1820s. The author, Rev. Dabrowski, was also an interesting person. His clerical career was interrupted by the January Uprising, as he was exiled to stay in Siberia for supporting it; and after his return to the country in 1870, the tsarist authorities did not allow him to perform any function in the diocese.

9

Organy w kościołach dekanatu ożarowskiego diecezji sandomierskiej (cz. I). Instrumenty niezachowane w świetle źródeł archiwalnych

75%

Szymanowicz M.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 13: Muzykologia

117-135

EN

The following article opens the series of texts about the organs and organists of the Sandomierz Diocese. This cycle will inscribe itself in the 200 years anniversary of the Diocese establishment, which will take place in 2018. This article concerns the organs that were not preserved in the churches of Ożarów Deanery. It was created on the basis of the 18th, 19th and 20th Century sources stored in the archives in Cracow, Sandomierz and Radom. The analysis of the data enabled drawing the following conclusions. There were 21 instruments sequentially functioning within the Ożarów Deanery in 10 parisches. They were rather small organs, 4 up to 15 voices. Most of them were placed on the choir above the main church doors. The instruments were painted and carved, many of them were in bad state. The information on six organists, who were building or fixing the organs in the given area, were also obtained. In order to analyse the full monography of the Polish organ building still many contribution works have to be done, and such is the character of this article.

PL

Niniejszy artykuł rozpoczyna cykl tekstów na temat organów i organistów diecezji sando-mierskiej. Cykl ten wpisze się w jubileusz 200-lecia utworzenia diecezji, który będzie miał miejsce w 2018 roku. Artykuł dotyczy niezachowanych organów w kościołach dekanatu ożarowskiego. Powstał w oparciu o XVIII, XIX i XX-wieczne źródła przechowywane w archiwach w Krakowie, Sandomierzu i Radomiu. Analiza uzyskanych danych pozwoliła na wysnucie następujących wniosków. Na terenie dekanatu ożarowskiego w 10 parafiach funkcjonowało kolejno 21 instrumentów. Były to niewielkie organy, od 4 do 15 głosów. Większość usytuowana była na chórze muzycznym nad wielkimi drzwiami kościoła. Instrumenty były malowane i zdobione dekoracją snycerską, wiele z nich znajdowało się w złym stanie. Uzyskano także wiadomości o sześciu organmistrzach, którzy budowali, bądź naprawiali organy na badanym terenie. Dla opracowania pełnej monografii polskiego budownictwa organowego potrzeba jeszcze wielu prac przyczynkarskich i taki charakter ma niniejszy artykuł.

10

Życie sakramentalne katolików w dekanacie radoszyckim 1918–1939. Sakramenty powtarzalne

71%

Gapys J., Kowalczyk Z.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 29

|

issue 2

251-268

EN

In the Radoszyce Deanery, the faithful received the sacraments relatively regularly. This was probably related to the type of peasant religiosity at that time, as well as the result of the clergy’s concern for the sacramental life of the faithful. The clergy particularly sought parishioners to receive the Sacrament of Penance and the Eucharist. From 1932, the center of attention for priests in the deanery (Diocesan Eucharistic Congress in Radom) was the spread of Eucharist worship, which was associated with going to confession. Clergymen encouraged participation in the sacrament of Penance in sermons and catechesis, while creating opportunities through daily duties, in the confessional and during church holidays (Christmas, Easter) and parish celebrations (missions, visits, indulgences). The faithful in the deanery crowded as they went to Easter confession (on average 98% of those eligible) and during parish holidays. The consequence of common access to the sacrament of Penance was the frequent reception of Holy Communion on those occasions. At that time, depending on the size of the parish, the number of believers receiving the Eucharist ranged from 2.5 to 19 thousand people. However, apart from holiday periods and festivities, the number of people receiving communion was small, which was the norm in the post-Tridentine period. On average, Catholics received Communion four times a year. The sacrament of the last anointing was given in accordance with the accepted ritual and custom, but there are no statistics to illustrate the scale of the phenomenon.

PL

W dekanacie radoszyckim wierni przystępowali do sakramentów stosunkowo regularnie. Miało to zapewne związek z typem religijności chłopskiej tamtego czasu, jak też było rezultatem troski duchownych o życie sakramentalne wiernych. Duchowni szczególnie zabiegali o przystępowanie parafian do sakramentu pokuty i Eucharystii. Od 1932 r. w centrum uwagi księży w dekanacie (Diecezjalny Kongres Eucharystyczny w Radomiu) było szerzenie kultu eucharystycznego, co nieodłącznie wiązało się też z korzystaniem ze spowiedzi. Duchowni zachęcali na kazaniach i katechezie do przystępowania do sakramentu pokuty, jednocześnie stwarzając możliwości poprzez codzienne dyżury w konfesjonale i przy okazji świąt kościelnych (Boże Narodzenie, Wielkanoc) i uroczystości parafialnych (misje, wizytacje, odpusty). Wierni w dekanacie gremialnie przystępowali do spowiedzi wielkanocnej (średnio 98% podlegających obowiązkowi) i w czasie świąt parafialnych. Następstwem powszechnego korzystania z sakramentu pokuty było częste przy tych okazjach przyjmowanie Komunii św. Wówczas, w zależności od wielkości parafii, liczba wiernych przyjmujących Eucharystię wynosiła od 2,5 do 19 tysięcy osób. Jednak poza okresami świątecznymi i uroczystościami, liczba przystępujących do komunii była mała, co było normą w okresie potrydenckim. Średnio katolik w dekanacie komunikował 4 razy do roku. Sakrament ostatniego namaszczenia był udzielany zgodnie z przyjętym rytuałem i obyczajem, brak jest jednak statystyk do zobrazowania skali zjawiska.

11

Bibliografia piśmiennictwa zakonników z sekularyzowanych klasztorów działających na obszarze diecezji kieleckiej i sandomierskiej w XIX w.

63%

Krześniak-Firlej D., Firlej W.

Hereditas Monasteriorium

|

2016

|

vol. 8

159-239

PL

Artykuł stanowi biograficzno-bibliograficzne zestawienie prezentujące życiorysy i publikacje 16 zakonników – siedmiu pijarów, po dwóch dominikanów, reformatów i komunistów (zwanych też bartolomitami, bartoszkami lub księżmi życia wspólnego) oraz po jednym przedstawicielu zakonów bernardynów, jezuitów i paulinów – którzy po wystąpieniu z zakonu pracowali w duszpasterstwie na obszarze diecezji kieleckiej i sandomierskiej w latach 1773–1900. Większość z nich opuściła klasztory w wyniku kasat lub działalności patriotycznej. Tylko w nielicznych przypadkach porzucenie zakonu było decyzją samodzielną, być może podyktowaną chęcią prowadzenia pracy naukowej. Duchowni z charakteryzowanej grupy różnią się znacznie liczbą publikacji i podejmowaną w nich problematyką. Część prac ma charakter niewątpliwie naukowy (z zakresu filozofii, historii, nauk społecznych lub przyrodniczych), a ich autorzy byli członkami towarzystw naukowych w Krakowie i Warszawie. Osobny dział w twórczości piśmienniczej omawianej grupy duchownych stanowią kazania, homilie (ciekawostką są homilie ks. Adama Burzyńskiego napisane w języku arabskim podczas pracy misyjnej na Bliskim Wschodzie), mowy okolicznościowe, katechizmy i modlitewniki. W ich spuściźnie piśmienniczej znajdziemy też przekłady na język polski zbiorów kazań autorów włoskich i francuskich, przybliżające szerokiej rzeszy kapłanów zachodnioeuropejską myśl kaznodziejską.

EN

The article is a biographical-bibliographic compilation presenting the biographies and publications of 16 monastics – seven Piarist Fathers, two Dominicans, Refomati and members of the Apostolic Union of Secular Priests, and one Bernardine Father, one Jesuit and one Pauline Father – who after leaving their orders worked in the Dioceses of Kielce and Sandomierz in 1773–1900. Most of them left their monasteries as a result of dissolutions or patriotic activities. Only in some cases was a decision to abandon the order taken independently and was perhaps motivated by a desire to undertake scholarly work. The clergymen from the analysed group differ significantly when it comes to the number of their publications and topics they tackle. Some of the writings are undoubtedly scholarly (dealing with matters concerning philosophy, history, social or natural sciences) and their authors were members of scholarly societies in Cracow and Warsaw. A separate group of works by the analysed clergymen is made up of sermons, homilies (interesting among them being those by Father Adam Burzyński written in Arabic during his missionary work in the Middle East), occasional speeches, catechisms and prayer books. Their writings also include translations into Polish of collections of sermons by Italian and French authors, translations that gave a large group of priests an insight into Western European preaching.

12

Zanik obecności zakonników franciszkańskich w diecezji sandomierskiej po 1864 roku

63%

Prejs R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2021

|

vol. 115

337-358

EN

Tsarist authorities dissolved monasteries in the Kingdom of Poland in 1864. The monasteries of the Observantes (Bernardines) in Kazanów, Opatów and Radom, the Conventual Fran-ciscans in Smardzewice and Zawichost and the Reformers Franciscans in Rytwiany, Sandom-ierz and Solec were closed in the diocese of Sandomierz. The Observante (Bernardine) monastery in Paradyż (Wielka Wola) was not closed. In 1870, the tsarist authorities relocated the Reformers Franciscans from the monastery in Jędrzejów (Kielce diocese) to the monastery in Wysokie Koło. Thus, in the diocese there were ultimately two Franciscan monasteries preserved from dissolution: the Bernardines in Paradyż and the Reformers Franciscans in Wysokie Koło. The number of monks systematically decreased, mainly due to deaths, the ban on admitting novices and the transfer of some monks to pastoral work in parishes. This meant that the monastery in Wysokie Koło ceased to exit along with the death of the last monk in 1891, and the monastery in Paradyż was shut in 1893. In 1899, two former Bernardines died, who at that time were secularised and worked in the parish ministry as priests of the Sandomierz diocese. The presence of former religious who had been secularised ended there. At the churches of the monasteries closed in 1864, the tsarist authorities left one or two monks to celebrate the services. The last of such friars died in 1911, and that is when the presence of Franciscan friars in the diocese of Sandomierz ended.

PL

Władze carskie dokonały w 1864 r. kasaty klasztorów w Królestwie Polskim. W diecezji sandomierskiej zostały skasowane klasztory: Bernardynów w Kazanowie, Opatowie i Radomiu, Franciszkanów konwentualnych w Smardzewicach i Zawichoście oraz Franciszkanów-Reformatów w Rytwianach, Sandomierzu i Solcu. Nie został skasowany klasztor Bernardynów w Paradyżu (Wielkiej Woli). W 1870 r. władze carskie przesiedliły Reformatów z klasztoru w Jędrzejowie (diecezja kielecka) do klasztoru w Wysokim Kole. Tak więc na terenie diecezji ostatecznie były dwa klasztory franciszkańskie zachowane od kasaty: Bernardynów w Paradyżu i Reformatów w Wysokim Kole. Liczba zakonników systematycznie się zmniejszała z powodu zgonów, zakazu przyjmowania nowicjuszy oraz przechodzenia niektórych zakonników do pracy duszpasterskiej w parafiach. To sprawiło, że klasztor w Wysokim Kole przestał istnieć z chwilą śmierci ostatniego zakonnika w 1891 r., a klasztor w Paradyżu został za-mknięty w 1893 r. W 1899 r. zmarli dwaj dawni bernardyni, którzy w tym czasie byli już se-kularyzowani i pracowali w duszpasterstwie parafialnym jako księża diecezji sandomierskiej. Na nich zakończyła się obecność dawnych zakonników, którzy zostali sekularyzowani. Przy kościołach klasztorów skasowanych w 1864 r. władze carskie zostawiały jednego lub dwóch zakonników dla odprawiania nabożeństw. Ostatni z takich zakonników zmarł w 1911 r. i z tą chwilą zakończyła się obecność zakonników franciszkańskich w diecezji sandomierskiej.

13

Błogosławiony ks. Kazimierz Sykulski (1882-1941)

63%

Klocek M.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2017

|

vol. 24

17-34

PL

Artykuł ma charakter krótkiej biografii i przedstawia sylwetkę księdza Kazimierza Sykulskiego (1882-1941) – jednego z najwybitniejszych duszpasterzy, który pełnił swoją posługę w parafii św. Mikołaja w Końskich. Ten niezwykły duchowny całym swym sercem angażował się w działalność społeczną, kulturalną i charytatywną. Charakteryzował go głęboki patriotyzm i oddanie umiłowanej ojczyźnie. Był jedną z ofiar tragedii i okrucieństw II wojny światowej. W dniu 1 października 1941 roku został aresztowany w Końskich przez Gestapo. Początkowo więziono go w więzieniu w Radomiu, a następnie w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Tu zginął rozstrzelany 11 grudnia 1941 roku. W dniu 13 czerwca 1999 roku w Warszawie papież Jan Paweł II beatyfikował 108 polskich męczenników. Wśród nowych błogosławionych znalazła się postać koneckiego proboszcza ks. Kazimierza Sykulskiego.

EN

The article has a character of a short biography and presents the profile of Fr. Kazimierz Sykulski – one of the greatest priest who ministered to the parish of St. Nicholas in Końskie. This phenomenal priest was engaged in social, cultural and charitable activities with all his heart. He was characterized by his deep patriotism and devotion to his beloved homeland. The priest was one of the victims of the tragedy and the cruelty of World War II. On October 1st 1941 he was arrested by the Gestapo in Końskie . Initially, they imprisoned him in Radom and then in the concentration camp at Auschwitz. He was executed there on December 11th, 1941. On June 13th 1999, the Pope John Paul II beatified 108 polish martyrs in Warsaw. Among the new blessed was the figure of the Konecki parish priest Fr. Kazimierz Sykulski.

14

Tak zwana reforma klasztorów w 1864 roku na terenie diecezji sandomierskiej

63%

Wójcik W.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1971

|

vol. 23

343-360

EN

-

15

[Recenzja]: Elżbieta Orzechowska, Duchowieństwo diecezji sandomierskiej w Powstaniu Styczniowym, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2018, ss. 520, il., aneksy

63%

Walewander E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2018

|

vol. 110

525-528

16

Ruch pielgrzymkowy i bractwa różańcowe w dekanacie radoszyckim 1918–1939

63%

Gapys J., Kowalczyk Z.

Perspektywy Kultury

|

2023

|

vol. 40

|

issue 1

207-226

EN

The subject of research are mass forms of religious worship, i.e., the pilgrimage movement and the participation of the faithful in rosary brotherhoods in the deanery of Radoszyce in 1918–1839. In the studied deanery of Radoszyce, as in the diocese of Sandomierz, the faithful took part in mass pilgrimages, mainly to the Jasna Góra Shrine. It resulted above all from the fact that the religiosity of the deanery’s population (peasants dominated) had a clear Marian trait. Also, the mass participation of the faithful in rosary confraternities was partly related to this phenomenon. The described forms of collective religious worship were a space where the religious needs of the faithful and the spiritual formation of the faithful were carried out as far as possible. Sources, apart from statistics, say little about their activity. It can only be assumed (as confirmed by the publications on the Sandomierz diocese and the country) that the Church did not fully use the potential of members of the brotherhoods and the pilgrimage movement. This resulted, inter alia, from from the fact that those involved in these forms of worship were mainly the lower social classes characterized by insufficient intellectual and social background.

PL

Przedmiotem badań są zbiorowe formy kultu religijnego o charakterze masowym, tj. ruch pielgrzymkowy i udział wiernych w bractwach różańcowych w dekanacie radoszyckim w latach 1918–1839. W badanym dekanacie radoszyckim, podobnie jak na terenie diecezji sandomierskiej, wierni masowo uczestniczyli w pielgrzymkach, głównie do sanktuarium na Jasnej Górze. Wynikało to nade wszystko z faktu, że religijność ludności dekanatu (dominowali włościanie) miała wyraźny rys maryjny. Również masowe uczestnictwo wiernych w bractwach różańcowych wiązało się po części z tym fenomenem. Opisywane formy zbiorowego kultu religijnego to przestrzeń, gdzie realizowane były potrzeby religijne wiernych oraz prowadzona w miarę możliwości formacja duchowa wiernych. Źródła poza statystyką niewiele mówią o ich aktywności. Można przyjąć jedynie (co potwierdzają publikacje dotyczące diecezji sandomierskiej i kraju), że Kościół nie wykorzystał w pełni potencjału członków bractw i ruchu pielgrzymkowego. Wynikało to m.in. z faktu, iż zaangażowane w te formy kultu były głównie niższe warstwy społeczne charakteryzujące się niewystarczającym zapleczem intelektualnym i społecznym.

Refine search results

Materiały do bibliografii księży diecezji sandomierskiej za lata 2017‒2018

Materiały do bibliografii księży diecezji sandomierskiej za lata 2019–2020

Report from the Seminary in Sandomierz in the Academic Year 2015/2016

Rubrycele i schematyzmy diecezji sandomierskiej (1818-1992)

The Register of the Master’s Theses Defended by Deacons of the Seminary in Sandomierz at the John Paul II Catholic University of Lublin in the Year 2016

Inwigilacja duchowieństwa diecezji sandomierskiej w świetle dokumentu KW MO w Kielcach z dnia 6 X 1961 r.

Kościoły koprzywnickie na przełomie XVIII/XIX wieku

Nieznane wspomnienie o biskupie Adamie Prosperze Burzyńskim

Organy w kościołach dekanatu ożarowskiego diecezji sandomierskiej (cz. I). Instrumenty niezachowane w świetle źródeł archiwalnych

Życie sakramentalne katolików w dekanacie radoszyckim 1918–1939. Sakramenty powtarzalne

Bibliografia piśmiennictwa zakonników z sekularyzowanych klasztorów działających na obszarze diecezji kieleckiej i sandomierskiej w XIX w.

Zanik obecności zakonników franciszkańskich w diecezji sandomierskiej po 1864 roku

Błogosławiony ks. Kazimierz Sykulski (1882-1941)

Tak zwana reforma klasztorów w 1864 roku na terenie diecezji sandomierskiej

[Recenzja]: Elżbieta Orzechowska, Duchowieństwo diecezji sandomierskiej w Powstaniu Styczniowym, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2018, ss. 520, il., aneksy

Ruch pielgrzymkowy i bractwa różańcowe w dekanacie radoszyckim 1918–1939