Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  dobre zarządzanie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Demokracja jako teoria, która ustanawia pewne podstawowe zasady, zgodnie z którymi należy prowadzić dobry rząd, niezależnie od jego formy, oferuje dobrą perspektywę osiągnięcia rozwoju narodowego szczególnie heterogenicznych społeczeństw. Wspólną cechą rządów demokratycznych jest nacisk na poprawę dobrobytu społeczno-gospodarczego ludzi, co jest równoznaczne z ideą rozwoju narodowego. Demokracja jest priorytetem na całym świecie, ponieważ zakłada się, że działa ona jak magiczna różdżka do skutecznego radzenia sobie z konfliktami. Nigeria nie ma jednak wielu dobrych doświadczeń z demokracją. Podczas gdy przemoc etnoreligijna jest powszechna w polityce, gospodarka pozostaje nękana skrajną biedą. Powszechne oczekiwania, że demokracja rozwiąże wszystkie te wyzwania, w dużej mierze nie zostały osiągnięte. Dlatego też niniejsze badanie dotyczyło wpływu demokracji na rozwój narodowy w Czwartej Republice Nigerii. Przyjęto metodę opisową, a dane przekrojowe zebrano w dwudziestu pięciu Jednostkach Samorządu Terytorialnego w stanie Delta za pomocą ustrukturyzowanego kwestionariusza, którym przebadano 400 respondentów. Zastosowano nieprobabilistyczne techniki próbkowania. Dane analizowano za pomocą analizy korelacji i regresji Pearsona. Wyniki badania ujawniły pozytywny i znaczący związek między demokracją a rozwojem narodowym w czwartej republice Nigerii. Dlatego zaleca się między innymi, aby przywódcy polityczni przestrzegali podstawowych zasad demokracji i konstytucjonalizmu, aby promować praworządność i wspierać rozwój narodowy.
PL
Niniejszy tekst został poświęcony tematyce wykorzystania mechanizmów i narzędzi kontrolnych w działalności organizacji sektora bezpieczeństwa. Celem autora w niniejszym artykule jest przeprowadzenie identyfikacji podstawowych instrumentów oddziaływania, które znajdują zastosowanie. W pierwszej części autor skoncentrował się na analizie pojęcia sektora bezpieczeństwa oraz określeniu jego granic. Rozważania dotyczą przynależności poszczególnych podmiotów publicznych i niepublicznych do tego sektora. Kolejną część poświęcono koncepcji dobrego zarządzania, odnosząc ją do działalności organizacji sektora bezpieczeństwa. W tym kontekście omówione zostały także koncepcje reformy sektora bezpieczeństwa oraz kontrolne środki oddziaływania stosowane przez organizacje, w tym kontrola zarządcza. Następnie uwaga autora została skoncentrowana na analizie narzędzi kontrolnych wykorzystywanych przez organizacje omawianego sektora. Umożliwiło to zidentyfikowanie podstawowych instrumentów oddziaływania w sektorze bezpieczeństwa.
EN
Od zakończenia wojen lat dziewięćdziesiątych, a także deklaracji niepodległości Kosowa, Serbia spadła z radaru, zarówno w ramach międzynarodowej wspólnoty politycznej, jak i w środowisku akademickim. Jednak w międzyczasie sytuacja społeczna i polityczna w kraju zmieniła się drastycznie, a były podżegacz wojenny z lat dziewięćdziesiątych Aleksandar Vučić przejął pozornie nieograniczoną władzę. Serbia podczas jego rządów utrwaliła się w korupcji, a mnogość spraw produkowana na regularnym poziomie służyła temu dowodem. Opierając się na istniejących teoriach korupcji politycznej, zajmiemy się korupcją polityczną Serbii poprzez zbadanie najważniejszych spraw, dochodząc do wniosku, że oznaczenie „korupcji pływów” Alatasa pasuje do współczesnej Serbii najlepiej, jak również klasyfikuje najbardziej znaczące przypadki korupcji.
PL
Unia po kryzysie jest spójniejsza i zdolna do szukania dobrych, niekonwencjonalnych rozwiązań, budzących jednak spore kontrowersje. Kryzys doprowadził do reform mechanizmów integracji europejskiej na bezprecedensową skalę. Komisja Europejskiej będzie teraz miała większą odpowiedzialność wykonawczą w obszarach związanych z zarządzaniem gospodarką w strefie euro. Rada Europejska przyjęła rolę quasi-legislacyjną. Parlament Europejski ciągle dorasta do swoich kompetencji, istotnie zwiększonych w traktacie lizbońskim. Zmieniła się też rola EBC, który jest m.in. zaangażowany w jednolity nadzór oraz system restrukturyzacji i uporządkowanej upadłości banków. W ostatnich latach zeuropeizowane zostały również niektóre obszary polityki uprawianej dotychczas na poziomie krajowym. UE uczestniczy w procesie decydowania o narodowych budżetach. Budzi to opory i wymusza poszukiwanie formuły podwójnej legitymizacji poprzez współpracę PE i parlamentów narodowych. Te ostatnie stały się także aktorami europejskimi poprzez mechanizm kontroli subsydiarności. Kolejnym wyzwaniem dla dobrego rządzenia w integrującej się Europie jest system decyzyjny dotyczący zmiany traktatów. W wypadku braku jednomyślności przyjmowane są rozwiązania w postaci międzynarodowych umów, w małym stopniu respektujących kryteria legitymizacji demokratycznej. Traktaty dają gwarancję przejrzystości procesu, a także tego, że w procesie decyzyjnym uczestniczą instytucje europejskie lub narodowe będące częścią demokratycznych mechanizmów rządzenia. Odejście nie tylko od metody wspólnotowej, ale i bazy traktatowej, pozbawia proces integracji tych gwarancji.
EN
The European Union after the crisis is more cohesive and capable of looking for good, unconventional solutions, which, however, arouse substantial controversy. The crisis led to a reform European integration mechanisms on an unprecedented scale. The European Commission will now have a greater responsibility in areas related to managing the economy in the euro zone. The European Council adopted a quasi-legislative role. The European Parliament continues to live up to its competencies, which were significantly increased by the Lisbon Treaty. The role of the ECB has also changed, which is now involved, among others, in uniform supervision as well as in the restructuring and an orderly bank bankruptcy system. In recent years, certain policy areas implemented at the national level were also subject to Europeanisation. The EU participates in the process of deciding on national budget, which causes defiance and inevitably leads to the search for a formula based on dual legitimacy through the cooperation between the EP and national parliaments. The latter have also become European actors through the subsidiarity control mechanism. Another challenge for good governance in an integrating Europe is the decision-making system for the revision of the Treaties. In the event of absence of unanimity, solutions are adopted that assume the form of international agreements, which respect the criteria of democratic legitimacy to a limited extent. The Treaties guarantee the transparency of the process and the participation of European institutions or those of national origin in decision-making as part of democratic governance mechanisms. The departure not only from the Community-based method, but also from the Treaty-based ones, deprives the integration process of these guarantees.
EN
Ever since the end of the wars of the nineties, as well as the declaration of independence of Kosovo, Serbia has fallen of the radar, both within the international political community, as well as within the academia. Yet, in the meantime, the societal and political situation within the country has changed drastically, with the former warmonger of the nineties, Aleksandar Vučić, having taken hold of seemingly unlimited power. Serbia has, during his reign, become entrenched in corruption, the multitude of affairs being produced on a regular level serving as proof. Drawing on existing theories of political corruption, we shall tackle Serbia’s political corruption via the examination of the most prominent affairs, coming to the conclusion that Alatas’ designation of “tidal corruption” fits contemporary Serbia best, as well as classifying most prominent instances of corruption.
PL
Od zakończenia wojen lat dziewięćdziesiątych, a także deklaracji niepodległości Kosowa, Serbia spadła z radaru, zarówno w ramach międzynarodowej wspólnoty politycznej, jak i w środowisku akademickim. Jednak w międzyczasie sytuacja społeczna i polityczna w kraju zmieniła się drastycznie, a były podżegacz wojenny z lat dziewięćdziesiątych Aleksandar Vučić przejął pozornie nieograniczoną władzę. Serbia podczas jego rządów utrwaliła się w korupcji, a mnogość spraw produkowana na regularnym poziomie służyła temu dowodem. Opierając się na istniejących teoriach korupcji politycznej, zajmiemy się korupcją polityczną Serbii poprzez zbadanie najważniejszych spraw, dochodząc do wniosku, że oznaczenie „korupcji pływów” Alatasa pasuje do współczesnej Serbii najlepiej, jak również klasyfikuje najbardziej znaczące przypadki korupcji.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.