Search results

1

O stopniach naukowych w Polsce Ludowej. Część 1. Niższe stopnie naukowe

100%

Wojtczak K.

Studia Prawa Publicznego

|

2016

|

issue 1 (13)

27-65

EN

In the period researched in this article (1947–1990) the principles of awarding academic degrees were far from stable (or uniform). What is more, difference between individual degrees were of multiple character. In the initial years shortly after the Polish People’s Republic was formed, a lower academic degree was award ed to every higher school graduate. From 1951on this term referred to degrees awarded to science candidates, and as of 1958 to a degree of a doctor. Secondly, the requirements needed to be satisﬁed in order to qualify for individual degrees differed and were changing. Thirdly, on and off there were instances where ex emptions were made from the generally binding principles governing awarding of academic degrees, especially in the case of a science candidate and a doctor. Those exemptions, or exceptional treatment, was justiﬁed by a reference to an exceptional case. Fourthly, lower academic degrees could not always be obtained in every discipline, and the list of the discipline that qualiﬁed candidates for a degree was neither closed nor stable. Fifthly, the rights granted to scientiﬁc councils of institutions of higher education, and later to scientiﬁc councils of units operating within the Polish Academy of Sciences as well, were also changing, mostly to meet the conditions and requirements which those unites were obliged to fulﬁl. Sixthly, depending on the role and position of other bodies or organs involved in the process (the minister competent for schools of higher education, the Main Council of Higher Education, or the Central Qualiﬁcations Committee) their say and role was also changing. For the sake of a certain simpliﬁcation, it may be stated that solutions adopted as a result of the reforms of 1947 and 1951were comparable, while those implemented in subsequent years, particularly by acts on higher education of 1958, 1982 and 1985 and the act of 1965 on academic degrees and scientiﬁc titles as later amended, differed considerably from earlier solutions. The assessment, from a legal point of view, of the conditions of awarding lower academic degrees in the period researched would, however, have been incom- plete if the organisation of doctoral studies as well as the manner of their delivery leading to the preparation and submission of a doctoral dissertation by a degree candidate, had been examined as well. This issue will be the subject of the second part of this article.

PL

W okresie objętym analizą (1947–1990) nadawania niższych stopni naukowych bez wątpienia nie cechowała stabilność rozwiązań. Różnice nimi wprowadzane były ponadto wielowarstwowe. Po pierwsze, w początkach Polski Ludowej za niższe stopnie naukowe uznawano tytuły ukończenia szkoły wyższej, od 1951 r. nadane stopnie naukowe kandydata nauk, a od 1958 r. stopnie naukowe doktora. Po drugie, warunki nabycia poszczególnych stopni naukowych i drogi prowadzące do tego celu były różne i niestałe. Po trzecie, wielokrotne odstępstwa od zasad ogólnych odnoszących się do warunków stawianych przed kandydatami do niższego stopnia naukowego, w tym szczególnie kandydata nauk i doktora, uzasadniano przypadkami szczególnymi. Po czwarte, zmianom podlegały gałęzie nauk i dyscypliny naukowe, w obrębie których możliwe było nadawanie niższych stopni naukowych. Po piąte, prawo do nadawania tych stopni naukowych przez rady wydziałów szkół wyższych, później także przez rady naukowe placówek PAN i instytutów istniejących poza szkołami wyższymi, ewoluowało stosownie do warunków im stawianych. Po szóste, stosownie do pozycji i pełnionej roli zmieniał się udział w tym postępowaniu innych organów (właściwego ministra sprawującego nadzór nad szkołą wyższą, Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego i Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej). Rozwiązania w zakresie nadawania niższych stopni naukowych, przyjęte reformami z 1947 i 1951 r., były, w pewnym uproszczeniu, ze sobą porównywalne. Od nich zdecydowanie natomiast odbiegały rozwiązania wdrożone ustawami lat kolejnych, szczególnie ustawami z 1958, 1982 i 1985 r. o szkolnictwie wyższym oraz ustawą z 1965 r. o stopniach naukowych i tytułach naukowych – wraz z ich zmianami. Ocena prawnych warunków nabywania niższych stopni naukowych w okresie objętym analizą jest niepełna bez objęcia nią także organizacji i zasad realizacji studiów aspiranckich i studiów doktoranckich, zakończonych przygotowaniem dysertacji naukowej (kandydackiej, doktorskiej). Temu zagadnieniu poświęcona jest część druga artykułu

2

Success factors in the processes of commercialization of knowledge - relational and communicational aspect

51%

Feldy M.

Marketing Instytucji Naukowych i Badawczych

|

2014

|

issue 4(14)

22-26

EN

The aim of the article is to identify the ways of communication that increase the chances of researchers being at different stages of a scientific career to collaborate with companies. Inefficient communication and the closeness of research units to the environment are considered to be the greatest barriers to the development of R&D cooperation between science and industry. Lack of knowledge results in the formation of negative stereotypes on both young and senior researchers. The former are considered incompetent, while the latter – too little interested in cooperation with companies or holding high financial expectations. However, according to the research outcomes companies prefer to invest their resources in studies carried out by experienced and acclaimed scientists. The higher status has a researcher, the greater variety of contacts with industry he possess. Thanks to contacts developed throughout their scientific career senior researchers usually cooperate with business more frequently. In turn, young scientists are more open to undertaking new forms of cooperation. However, in some cases they have to reduce their engagement as they are overloaded by teaching duties. Considering presented evidence, I assumed that the way of sharing the research findings, that resulted in establishing cooperation with industry, varied at different stages of scientific career. In order to verify this assumption, I used logit regression. The first model constructed examines how different ways of communication affect the likelihood of cooperation with companies in the case of postdoctoral researchers, and the second model – in the case of more experienced researchers, i.e. associate professors and professors. In addition, there is a set of variables that are controlled in each of the models (such as: a type of scientific unit that employed a researcher, a field of science that a researcher represented and a type of research that she/he carried out). I performed the analyses on data obtained from 1960 scientists who participated in a nationwide survey conducted by CAWI and realized by National Information Processing Institute in 2013. The results indicate that associate professors and professors are more likely to cooperate with industry if they establish direct contacts with companies and take part in conferences and symposia in which entrepreneurs participate. Scientists with a doctoral degree have a wider range of communication tools that positively affecting the possibility of their engagement in cooperation with industry; apart from the aforementioned methods it also includes sending offers and publishing in professional or industry press. It is worth to mention that researchers’ activity in the field of scientific publications influences their chances of cooperation negatively.

PL

Celem artykułu jest wskazanie sposobów komunikacji, które zwiększają szanse naukowców na różnych etapach kariery na współpracę z sektorem przedsiębiorstw. Nieefektywność działań informacyjno-promocyjnych oraz zamknięcie jednostek naukowych na otoczenie uważane są za największe bariery dla rozwoju współpracy badawczo-rozwojowej na linii nauka-biznes. Niedostatek wiedzy skutkuje powstawaniem negatywnych stereotypów zarówno na temat młodych, jak i starszych pracowników naukowych. Ci pierwsi uważani są za niekompetentnych, zaś drudzy – za mało zainteresowanych współpracą z firmami lub posiadających wygórowane oczekiwania finansowe. Co do zasady przedsiębiorcy preferują jednak inwestować swoje zasoby w prace badawcze prowadzone przez doświadczonych i cieszących się uznaniem naukowców. Wyższy status naukowca przekłada się na większą różnorodność jego kontaktów z przemysłem. Starsi pracownicy naukowi częściej kooperują z biznesem dzięki wypracowanym przez lata kontaktom. Z kolei młodzi są bardziej otwarci na podejmowanie nowych form kooperacji, choć ich możliwości nawiązywania współpracy bywają ograniczane w wyniku przeciążenia obowiązkami dydaktycznymi. W obliczu przedstawionych przesłanek przyjęto, że sposób upowszechniania wyników badań, którego efektem jest nawiązywanie współpracy z sektorem przedsiębiorstw, będzie miał inny charakter na różnych etapach kariery naukowców. W celu weryfikacji powyższego założenia, skonstruowano dwa modele regresji logitowej. Pierwszy z nich bada oddziaływanie różnych sposobów komunikacji na prawdopodobieństwo współpracy z biznesem w przypadku naukowców ze stopniem doktora, drugi zaś – w przypadku bardziej doświadczonych naukowców, tj. doktorów habilitowanych oraz profesorów. Dodatkowo w każdym z modelów kontrolowany jest wpływ takich cech naukowców jak: typ zatrudniającej ich jednostki naukowej, reprezentowana dziedzina nauk oraz rodzaj prowadzonych badań. Analizy przeprowadzono na danych pozyskanych od 1960 naukowców, którzy wzięli udział w ogólnopolskim badaniu zrealizowanym metodą CAWI przez Ośrodek Przetwarzania Informacji – Państwowy Instytut Badawczy w 2013 r. Uzyskane wyniki wskazują, że szanse naukowców ze stopniem doktora habilitowanego bądź tytułem profesora na współpracę z przemysłem zwiększa nawiązywanie bezpośrednich kontaktów z firmami oraz uczestnictwo w konferencjach i sympozjach z udziałem przedsiębiorców. Natomiast w przypadku naukowców ze stopniem doktora paleta narzędzi komunikacji pozytywnie oddziałujących na możliwość podjęcia kooperacji z sektorem przedsiębiorstw jest bogatsza i oprócz wymienionych wyżej sposób obejmuje również ofertowanie i publikowanie w prasie fachowej bądź branżowej. Co ciekawe, negatywnie na szanse współpracy naukowców wpływa ich aktywność w zakresie przygotowywania publikacji naukowych.

3

O poprawianiu (ale też i o psuciu) systemu przeprowadzania awansów naukowych w Polsce w latach 1990-2017

45%

Brzeziński J. M.

Nauka i Szkolnictwo Wyższe

|

2017

|

issue 2(50)

147-172

EN

The paper presents the key problems of the Polish system of academic promotions conducted in higher education institutions and institutes of the Polish Academy of Sciences. The issue discussed is conferring – by legitimate scientific units – scientific degrees of PhD and habilitation (postdoctoral degree). The author, following the presentation of these issues in Poland under communism (1945-1989), focuses on showing the evolution of the system of academic promotions, both a positive and a negative, spoiling the system, one. The paper refers (in its evidence dimension) to fundamental legal acts (laws and regulations) which regulate the functioning of higher education institutions and – in particular – the procedures of academic promotions. In the last decade or so, phenomena have been emerging which raise serious concerns in this field. The phenomena in question require actions which would make the system more efficient (without depriving universities of their autonomy). What is needed is a constructive dialogue between the state and the university.

PL

Artykuł przedstawia kluczowe problemy polskiego systemu awansów naukowych przeprowadzanych na uczelniach oraz w instytutach PAS i instytutach badawczych. Idzie o nadawanie – przez uprawnione jednostki naukowe – stopni naukowych: doktora i doktora habilitowanego. Autor, po krótkim przedstawieniu tej problematyki w czasach Polski Ludowej (lata 1945-1989) skupia się na ukazaniu ewolucji – i tej pozytywnej i tej złej, psującej ten system – systemu awansów naukowych. Artykuł odwołuje się (w warstwie „dowodowej”) do podstawowych aktów prawnych (ustaw i rozporządzeń) regulujących funkcjonowanie uczelni wyższych oraz – w szczególności – procedury nadawania stopni naukowych. Zdaniem autora w ostatnich kilkunastu latach zaczęły zachodzić w tym obszarze niepokojące zjawiska, które wymagają podjęcia (ale nie pozbawiających autonomii uczelni) działań usprawniających ten ważny system. Aby to uczynić, potrzebny jest konstruktywny dialog obu stron: państwa i uniwersytetu.

4

Zasady postępowania w praktyce lekarskiej

32%

Michalska-Sieniawska D.

Themis Polska Nova

|

2016

|

issue 1(10)

105-115

EN

The incrising demand for regulating social relations which are becoming more complicated is an efect of developing civilization, including in it the level of protection of human rights in XXI century. Standarization is a synonym of the nowadys developing world economy. Apart of the legal rules there are other regulation systems like moral standards, ethical standards, deontological norms or customs. These regulation systems are the complementary systems to the law regulations. Their origin is the natural law. Deontological principles mostly are legally binding like planty of ethical standards in medicine. The reason of the legal power of ethics in medicine is libility for human life. Code of Medical Ethics is also the source of legal norms in medical law. The most important legal norm for medical practice is the doctor’s obligation to treat patients acording to the current medical knowledge. Besides doctors should conduct their practice in a socially acceptable way as working in a profession of public trust.

Refine search results

1 Marketing Instytucji Naukowych i Badawczych

1 Nauka i Szkolnictwo Wyższe

1 Studia Prawa Publicznego

1 Themis Polska Nova

1 Brzeziński J. M.

1 Feldy M.

1 Michalska-Sieniawska D.

1 Wojtczak K.

1 2019

1 2017

1 2016

1 2014

O stopniach naukowych w Polsce Ludowej. Część 1. Niższe stopnie naukowe

Success factors in the processes of commercialization of knowledge - relational and communicational aspect

O poprawianiu (ale też i o psuciu) systemu przeprowadzania awansów naukowych w Polsce w latach 1990-2017

Zasady postępowania w praktyce lekarskiej