Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: dokumentacja,

Sort By:

Limit search:

Dokumentacja kultury a cyfrowe zasoby archiwalne. Przypadek Polskiej Bibliografii Literackiej (PBL) i Archiwum Telewizji Polskiej

100%

Koper B., Umerle T., Rosiński C.

Archiwa – Kancelarie – Zbiory

2018

issue 9(11)

109-124

Artykuł stanowi studium przypadku współpracy między naukową pracownią dokumentacyjno-bibliograficzną – Pracownią Bibliografii Bieżącej Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, twórczynią Polskiej Bibliografii Literackiej – a Archiwum Telewizji Polskiej. Współpraca zainicjowana przez PBB miała na celu pozyskanie, w formie cyfrowej, metadanych zasobów archiwalnych TVP, które posłużyć miały do wzbogacenia zasobu danych PBL. Przypadek opisano w sposób wieloaspektowy: I) określono merytoryczny kontekst współpracy z perspektywy, tj. potrzeby informacyjne PBL na tle dotychczasowego zakresu dokumentacji telewizyjnej recepcji literatury oraz na tle przemian źródeł informacji (zanikają źródła drukowane, pojawiają się możliwości przetwarzania źródeł cyfrowych); II) opisano proces nawiązywania współpracy z Archiwum, w szczególności problem wykorzystania metadanych archiwalnej bazy danych do celów dokumentacji nie tyle danej jednostki archiwalnej, co raczej abstrakcyjnie pojmowanego zjawiska kulturalnego (audycji, programu telewizyjnego etc.); III) zaprezentowano analizę technicznych problemów związanych z przetwarzaniem danych (będących pokłosiem współpracy instytucji posiadających własne modele danych i to tworzone w innych celach); IV) zaproponowano wnioski z przedstawionego studium przypadku: a) dotyczące formalnej strony współpracy w zakresie wykorzystywania metadanych instytucji dziedzictwa (kontekst standardów metadanych, różnych tradycji ich powstawania oraz współczesnych instytucjonalnych celów zarządzania metadanymi); b) dotyczące szerszego („miękkiego”) problemu „rozumienia danych” (data literacy) w instytucjach nauki i kultury.

The article is a case study of cooperation between scientific documentary and bibliographic working group – the Working Group of Current Bibliography (WGCB) of the Institute of Literary Studies, Polish Academy of Sciences, the creator of the Polish Literary Bibliography – and the Polish Television Archives. The cooperation initiated by the WGCB aimed at collecting, in digital form, metadata of archival holdings of the Polish Television (TVP), that were supposed to enrich data resources of the PLB. The case was described in a multi-faceted manner: I) the context was depicted on the basis of merit, i.e. information needs of the PLB on the background of the up-to-date range of television recordings of literature reception and on the background of changing information sources (atrophy of printed sources, arising possibilities of processing digital sources); II) the process of starting the cooperation with the Archives was described, especially the problem of using metadata from an archival database for documenting not particular archival units, but abstractly perceived cultural phenomena (a broadcast, a TV programme, etc.); III) analysis of technical problems with processing data was depicted (results of cooperation between institutions with own data models, created for different purposes); IV) conclusions from the case study were presented: a) about the procedural side of cooperation in using metadata from heritage institutions (the context of metadata standards, various traditions of creating them, and contemporary institutional purposes of managing them); b) about the broader (“soft”) problem of “understanding data” (data literacy) in scientific and cultural institutions.

André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain

80%

Brogowski L.

Sztuka i Dokumentacja

2018

issue 19

281-291

Wychodząc od opublikowanego w 1974 roku tekstu André Cadere pod tytułem Prezentacja pracy. Sposoby jej użycia, drugie wydanie Dokumentów Artystów w Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego przedstawia mało w Polsce znaną pracę tego artysty. Reprodukowany tutaj dokument nie zastępuje dzieła i nie jest równoważny praktyce artystycznej: ale nie jest on jedynie czymś wtórnym, bo jest także jednym z jego sposobów prezentacji własnej sztuki. Wygłoszony przez artystę na Uniwersytecie w Louvain wykład nie jest konstrukcją teoretyczną sensu stricto, której jego praktyka artystyczna byłaby realizacją; miał on jedynie na celu uwypuklenie pojęć i refleksji naturalnie zawartych w jego codziennej praktyce sztuki. A praktyka Cadere otwierała nowy sposób tworzenia i prezentowania sztuki, którego istotą było całkowite uwolnienie jej od instytucji takich, jak galeria, muzeum czy centrum sztuki. Pozwalającą na to metoda opierała się na założeniu, że każdy uczyniony z tej pracy użytek jest pewnym sposobem jej prezentacji. Jego sztuka nie potrzebuje przestrzeni wystawowej innej, niż jakakolwiek przestrzeń, w jakiej się on znajduje, a miejsce dzieł zajęły w niej wielobarwne, złożone z segmentów drążki, tworzone według ściśle określonego systemu, którego elementem był także błąd. Tym sposobem dzieło traciło swe uprzywilejowane miejsce w centrum uwagi i w przestrzeni, a jego misją nie miało już być niesienie treści narratywnych i jakości estetycznych, lecz skupienie uwagi na przestrzeni, w której jest ono prezentowane. Drążki Cadere nie potrzebują ani postumentów, ani galeryjnych ścian, bo każdy sposób ich użycia jest zarazem pełnoprawnym sposobem ich prezentacji: mogą być oparte o ścianę, w galerii lub w jakiejkolwiek innej przestrzeni, położone na stole lub na podłodze, mogą też być niesione przez samego artystę na ulicy, w mieście, czy w przestrzeniach jakichkolwiek instytucji, w muzeum; mogą też znaleźć dla siebie miejsce poza salami wystawienniczymi, nie tracąc ani sensu ani wartości, a nawet przeciwnie, nabierając właściwego im znaczenia. Ta antropologiczna koncepcja sztuki opuszczającej ramy instytucjonalne, aby przeniknąć do codziennej rzeczywistości, podważa dominującą ciągle jeszcze w społeczeństwach zachodnich koncepcję socjologiczną, zgodnie z którą to właśnie instytucje „świata sztuki” nadają ostatecznie status dzieł różnym przedmiotom. Odmawiając instytucjom tego typu władzy, Cadere stał się dla nich samych rodzajem zagrożenia i wielokrotnie spotykał się z ich strony z brutalnymi reakcjami: niejednokrotnie zakazywano mu wstępu na wernisaż lub wręcz „wypraszano” manu militari z ich przestrzeni. Ale jego sztuka była nie tylko eksperymentalną prowokacją zwróconą przeciwko instytucjom sztuki; proponowała ona także radykalnie odmienną jej ekonomię, odrzucając miedzy innymi praktykę podpisu artysty na samym dziele, kluczowy element fetyszyzacji dzieła jako towaru na rynku sztuki, i zastępując go certyfikatem sporządzonym przez notariusza, przewidującym również ewentualną rekonstrukcję drążków w wypadku ich zaginięcia lub zniszczenia. Opierając się na tych fundamentach, Cadere proponował dogłębne przemyślenie doświadczenia sztuki w kontekście epoki, w której przyszło mu żyć. Był świadom tego, że praktyka jaką wymyślił i wdrażał w życie miała charakter nierozłącznie artystyczny i polityczny, a jego krytyczna postawa w największym może stopniu dotyczyła pytań o przyszłość kultury, którą Cadere wiązał ze sferą widzenia, decydującym doświadczeniem epoki reklam, telewizji i rozwoju mass mediów. Wyzwolił sztukę z wąskiego kręgu instytucji sztuki poszerzając granice pola artystycznego, określonego przez możliwość poznania rzeczywistości za sprawą widzenia. „Dlatego widzenie, sztuka, malarstwo są w pierwszej linii walki ideologicznej”, mówił w Louvain, podkreślając znaczenie sfery widzenia dla kształtu kultury: „Praca tu prezentowana” – mówił – „trzyma się na uboczu, pozwalając ujawnić się naturze miejsca, gdzie się znajduje, oraz widza, który na nią patrzy.”

Refine search results

1 Archiwa – Kancelarie – Zbiory

1 Sztuka i Dokumentacja

1 Brogowski L.

1 Koper B.

1 Rosiński C.

1 Umerle T.

2 2018

Search results

Dokumentacja kultury a cyfrowe zasoby archiwalne. Przypadek Polskiej Bibliografii Literackiej (PBL) i Archiwum Telewizji Polskiej

André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain